Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Εισήγηση στη διημερίδα οι επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων

Αναδιαρθρώσεις στην Ελλάδα
- Η περίπτωση του ΟΤΕ

DIVANI ACROPOLIS 21-22/10/2009

Γιάννης Δούκας
Μέλος της Ε.Ε. της ΟΜΕ – ΟΤΕ


Εισαγωγή

Μετά το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ακολούθησε μία περίοδος στην οποία το κράτος ήταν αυτό που ανέλαβε να αναπτύξει βασικούς και στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Στα πλαίσια αυτά το 1949 με το νόμο 1049/49 ιδρύεται ο ΟΤΕ με τη μορφή της Α.Ε. με μία και μοναδική μη μεταβιβάσιμη μετοχή ιδιοκτησίας του δημοσίου. Στον ΟΤΕ περνούν τότε οι τομείς της τηλεγραφίας και της τηλεφωνίας με το εσωτερικό και το εξωτερικό με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως τις επικοινωνίες του στρατού, των αεροδρομίων και των σιδηροδρομικών σταθμών. Εξαίρεση υπήρξε και στις τηλεγραφικές συνδέσεις του εξωτερικού τις οποίες κράτησε η αγγλική εταιρεία «cables and wireless» μέχρι το 1957 που πέρασαν και αυτές στον ΟΤΕ.
Ο ΟΤΕ την πρώτη δεκαετία της λειτουργίας του ανεβάζει την τηλεφωνική πυκνότητα σε 2,88 τηλέφωνα ανά 100 κατοίκους πράγμα που σημαίνει πρώτη θέση στα Βαλκάνια και δέκατη στην Ευρώπη και λίγο αργότερα, στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας, με την αυτοματοποίηση της αστικής και υπεραστικής τηλεφωνίας καταλαμβάνει την πέμπτη θέση στην Ευρώπη. Έκτοτε, με την ίδια ιδιοκτησιακή κατάσταση και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 80 αναπτύσσεται και ανασυγκροτείται, φτάνει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, διευρύνει και αυτοματοποιεί την επικοινωνία με όλες τις Ηπείρους και βελτιώνει την επικοινωνία με τα πλοία τόσο στη Μεσόγειο όσο και σε όλους τους ωκεανούς. Ταυτόχρονα παρακολουθεί όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και καταφέρνει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.

Η πορεία της ιδιωτικοποίησης

Τη δεκαετία του 80 εμφανίζονται στην Ευρώπη οι τάσεις για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Η πρώτη απόπειρα για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ έγινε την περίοδο 90 – 93. η οποία και απέτυχε.
Μετά τις εκλογές οι μετέπειτα κυβερνήσεις πέρασαν από το 1994 και μέχρι το 2004 στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ μέχρι και του 66,6% των μετοχών του. Το 2007 η κυβέρνηση εκχωρεί στη DEUTSCHE TELECOM νέο πακέτο μετοχών η οποία μαζί με τις μετοχές που αγόρασε από άλλους μετόχους κατέχει ποσοστό 25% συν μία μετοχή όση ακριβώς είναι και η συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου. Μαζί με την πράξη πώλησης η κυβέρνηση υπογράφει ότι εκχωρεί στο διηνεκές το management του οργανισμού όσο η DEUTSCHE TELECOM κατέχει ποσοστό τουλάχιστον 25% συν μία μετοχή. Τέλος φέτος το καλοκαίρι προχώρησε στην πώληση και νέου πακέτου στη DEUTSCHE TELECOM διαμορφώνοντας τη σημερινή κατάσταση όπου η DEUTSCHE TELECOM κατέχει το 30% και το ελληνικό δημόσιο το 20%.
Το βασικό ιδεολόγημα σε όλες τις φάσεις είχε να κάνει με τη μείωση του ρόλου του κράτους στην οικονομία. Προκειμένου να περάσει αυτή η πολιτική συκοφαντήθηκε πολλές φορές ο ευρύτερου δημόσιος τομέας και οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν και χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα η εξεύρεση πόρων για επενδύσεις ενώ όλα τα έσοδα πήγαν για την κάλυψη ελλειμμάτων του δημοσίου.
Μία άλλη μορφή αναδιάρθρωσης εκτός από αυτή της κατευθείαν ιδιωτικοποίησης ήταν και η οργανωτική αναδιάρθρωση με την ίδρυση και λειτουργία θυγατρικών εταιρειών. Οι βασικότερες από αυτές ήταν η OTENET, COSMOTE, OTEplus, HELLASCOM, OTE ESTATE, OTESAT – MARITEL και η INFOTE, η οποία ανέλαβε το έργο του παλαιού Χρυσού Οδηγού και πουλήθηκε ολόκληρη σε ιδιώτες. Βασική παράμετρος για την οργανωτική αναδιάρθρωση εκτός από αυτή της ιδιωτικοποίησης ολόκληρου τομέα σε ιδιώτες ήταν και η επίθεση στα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα των νεοπροσλαμβανόμενων.

Οι επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης

Οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ μπορούμε να πούμε ότι ανέρχονται σε τρία επίπεδα.
1. Στις παρεχόμενες υπηρεσίες.
Η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, ο ανταγωνισμός και ο προσανατολισμός όλων των τηλεπικοινωνιακών παρόχων συμπεριλαμβανομένου και του ΟΤΕ στο κέρδος είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν δύο ταχύτητες παρεχόμενων υπηρεσιών. Οι υπηρεσίες στα μεγάλα αστικά κέντρα και οι σαφώς υποδεέστερες στη λοιπή ύπαιθρο χώρα. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα έρχονται από την κινητή τηλεφωνία και από τα δίκτυα ευρείας ζώνης. Οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας για τηλεπικοινωνιακή κάλυψη δεν είχαν να κάνουν με γεωγραφική κάλυψη αλλά είχαν να κάνουν με ποσοστό επί του πληθυσμού. Στα δίκτυα ευρείας ζώνης η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη αν αναλογιστούμε ότι το έργο οπτική ίνα στο σπίτι ”fiber to the home” το οποίο χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών εφάμιλλο με τον εξηλεκτρισμό της χώρας αφορά μόνο τις 52 πρωτεύουσες των νομών και δύο ή τρεις το πολύ πόλεις ακόμη. Έτσι αυτές οι πόλεις θα φτάσουν να έχουν ταχύτητες μέχρι 100 Mbps ενώ όλη η υπόλοιπη Ελλάδα θα εξαρτάται από το πόσο κοντά είναι σε κόμβο DSLM. Όσοι δηλαδή βρίσκονται έως 2,5 το πολύ 3 χιλιόμετρα από τον κοντινότερο DSLM κόμβο θα έχουν ADSL από 1 Μbps έως και 24 Μbps (θεωρητικά), ανάλογα με την απόσταση και την ποιότητα της γραμμής. Οι υπόλοιποι δεν θα έχουν καθόλου γρήγορο Internet . Σε ότι αφορά την καθολική υπηρεσία η DEUTSCHE TELECOM δεν έχει δώσει ακόμα δείγματα γραφής ωστόσο εκτιμάμε ότι θα αποφύγει επενδύσεις σε δυσπρόσιτα μέρη και στην καλύτερη περίπτωση θα προσπαθήσει να μετακυλίσει το κόστος στο κράτος. Εξ’ άλλου εδώ και μερικά χρόνια υπάρχει εγκατάλειψη κάθε προληπτικής συντήρησης δικτύων και εγκαταστάσεων με αποτέλεσμα συχνές βλάβες. Τέλος με δεδομένη την ιδιωτικοποίηση δυσκολεύει ο ρόλος της Πολιτείας μέσω της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΑΔΑΕ) να ελέγξει την δυνατότητα της DEUTSCHE TELECOM να πραγματοποιεί ή και να διευκολύνει τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Ακόμα και σήμερα υπάρχει θέμα με το απόρρητο αφού γίνεται χρήση του δικτύου, των κτιρίων, των εγκαταστάσεων και εκτυπωμένων πινάκων με απόρρητα στοιχεία από μη εξουσιοδοτημένο προσωπικό (εργολάβοι).
2. Στα τιμολόγια.
Στις πρώτες φάσεις της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ η αύξηση των τιμολογίων των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιακών ήταν ραγδαία καθώς υπήρξε ο σαφής προσανατολισμός για την αύξηση των κερδών προκειμένου η μετοχή του ΟΤΕ να γίνει πιο ελκυστική. Από την άλλη πλευρά και στις σημερινές συνθήκες της απελευθέρωσης και του ανταγωνισμού το κράτος έχασε ένα βασικό εργαλείο παρέμβασης στην τηλεπικοινωνιακή τιμολογιακή πολιτική.
3. Στις θέσεις εργασίας και στις εργασιακές σχέσεις.
Μεγάλες ήταν οι επιπτώσεις τόσο στις θέσεις εργασίας όσο και στις εργασιακές σχέσεις. Το 1986 στον ΟΤΕ εργάζονταν 30.000 και πλέον εργαζόμενοι με μόνιμη και πλήρη εργασία. Το 1996 26.000 και σήμερα συμπεριλαμβανομένων και των θυγατρικών περί τις 14.000. Η μείωση των θέσεων εργασίας έχει σοβαρές επιπτώσεις στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζόμενων στον ΟΤΕ καθώς μειώνεται δραστικά η ασφαλιστική του βάση και χάνει μεγάλο μέρος των εσόδων του. Παράλληλα και σταδιακά έχουμε σημαντικές αλλαγές στην εργατική συμμετοχή στα όργανα του ΟΤΕ και στις εργασιακές σχέσεις.
Σε ότι αφορά την εργατική συμμετοχή:
· Καταργήθηκε η ΑΣΚΕ (Αντιπροσωπευτική συνέλευση Κοινωνικού Ελέγχου), που ασκούσε κοινωνικό έλεγχο στις αποφάσεις της Διοίκησης του ΟΤΕ.
· Μειώθηκε σε πρώτη φάση από τρεις σε δύο και μετά καταργήθηκε οριστικά η εκπροσώπηση των εργαζομένων στο Διοικητικό Συμβούλιο της επιχείρησης.
· Υποβαθμίστηκε και συρρικνώθηκε το Κεντρικό Εργασιακό Συμβούλιο.
· Περιορίστηκε ο ρόλος των συνδικάτων στα Εσωτερικά Συμβούλια της επιχείρησης (πειθαρχικά, προαγωγές, μεταθέσεις). Καταργήθηκαν διάφόρα Υπηρεσιακά Συμβούλια, στα οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των συνδικάτων και είχαν σοβαρό ρόλο στην υπηρεσιακή εξέλιξη του προσωπικού.

Σε ότι αφορά αυτές καθ’ εαυτές τις εργασιακές σχέσεις:
· Σήμερα στον ΟΤΕ εκτός των μονίμων υπαλλήλων που έχουν κρατήσει το σκληρό πυρήνα των εργασιακών τους δικαιωμάτων έχουμε εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, εργαζόμενους ορισμένου χρόνου και μειωμένου ωραρίου, εργαζόμενους με σύμβαση έργου, ενοικιαζόμενους και προσωπικό εργολάβων.
· Σε σχέση με τις αμοιβές εκτός από τους μόνιμους έχουμε την πρώτη γενιά εργαζομένων μετά τις αλλαγές της περιόδου 2005-2006 οι οποίοι κρατούν ορισμένα από τα βασικά μισθολογικά δικαιώματα και τη δεύτερη γενιά η οποία μπήκε στον ΟΤΕ και οι αμοιβές τους δεν έχουν καμία σχέση με τις συλλογικές συμβάσεις του προσωπικού του ΟΤΕ.
· Για τα δύο παραπάνω σημεία καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και ορισμένες θυγατρικές του ομίλου ΟΤΕ οι οποίες προσέλαβαν προσωπικό το οποίο και «νοίκιασαν» στον ΟΤΕ.
· Καθοριστικό αρνητικό ρόλο στα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα του προσωπικού του ΟΤΕ έπαιξε η στάση που κράτησε η πλειοψηφία της ηγεσίας της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ (ΟΜΕ – ΟΤΕ) η οποία έβαλε την υπογραφή της και συμφώνησε για την άρση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων. Αυτό εκτός από την αρνητική πλευρά της υπόθεσης στο θέμα των εργασιακών σχέσεων έπαιξε καθοριστικό αρνητικό ρόλο στο κύρος και στην αξιοπιστία αυτής της ομοσπονδίας τόσο απέναντι στους νέους εργαζόμενους όσο και στο σύνολο της κοινωνίας καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ οι «γονείς» προσέξανε μόνο μια μερίδα παλαιών εργαζόμενων και υπέγραψαν πολύ χειρότερες συνθήκες για τους νέους.
· Σε όλες τις θυγατρικές εταιρείες του ομίλου ΟΤΕ έχουμε διαφορετικά εργασιακά και μισθολογικά καθεστώτα και δεν ισχύουν εκεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας του προσωπικού του ΟΤΕ.
· Περί τα τέλη του 2006 είχαμε την τελευταία και πιο καθοριστική παρέμβαση στα εργασιακά δικαιώματα όχι μόνο των νέων αλλά και των παλαιών εργαζόμενων. Η κυβέρνηση καταστρατηγώντας συλλογικές συμβάσεις εργασίας με μια νομοθετική παρέμβαση άλλαξε σε μία νύχτα όλο τον εσωτερικό κανονισμό εργασίας του προσωπικού. Η παρέμβαση αυτή έγινε με την επίκληση του ότι ο ΟΤΕ για δύο συνεχείς χρονιές 2005 και 2006 ήταν ζημιογόνος πράγμα το οποίο όχι μόνο δεν οφείλεται στους εργαζόμενους και στον κανονισμό εργασίας τους αλλά ήταν και τεχνητά διαμορφωμένο αφού την πρώτη χρονιά χρεώθηκε όλο το κόστος της χορηγίας του ΟΤΕ για την Ολυμπιάδα του 2004 και στην άλλη χρονιά χρεώθηκε όλο το κόστος για την εθελούσια έξοδο 5.000 υπαλλήλων που ήταν πολιτική της διοίκησης και το κόστος της θα έπρεπε να καταλογιστεί σε όλα τα έτη μέχρι και το 2012.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι παρεχόμενες υπηρεσίες, τιμολόγια και εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα υποτάχθηκαν στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης.

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Γιατί η εργασία οδηγεί στην αυτοκτονία;

Από την ''Αυγή" Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/10/2009

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΖΗ*

Οι πρόσφατες τραγικές εξελίξεις στην France Telecom, στην οποία μάλιστα βασικός μέτοχος μετά την ιδιωτικοποίησή της εξακολουθεί να είναι το γαλλικό κράτος, με τις 23 αυτοκτονίες σε 18 μήνες και τις πολλές αποτυχημένες απόπειρες, στενά συνδεδεμένες με το εργασιακό περιβάλλον, αναδεικνύουν τη ζοφερή πραγματικότητα των σύγχρονων μεθόδων οργάνωσης της εργασίας.

Τι αλήθεια είναι αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει 400 εργαζόμενους στην αυτοκτονία στη Γαλλία προσθέτοντας μια νέα οδυνηρή εργασιακή παράμετρο μετά τους θανάτους από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες; Τι είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από το τέταρτο κύμα αυτοκτονιών με αφορμή τις συνθήκες εργασίας; Ένα κύμα που ακολουθεί τους απελπισμένους αγρότες της δεκαετίας του ’60 που ωθούνταν στην έξοδο από την αγροτική ζωή και τη γη τους, τους ανειδίκευτους εργάτες της επόμενης δεκαετίας που εισέπρατταν την απαξίωση μπροστά στην ανάπτυξη της ειδικευμένης εργασίας, τη σύγχρονη απελπισία των ανέργων και των κάθε λογής ευέλικτων και κακοπληρωμένων εργαζόμενων που αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες ενοχοποιώντας τον εαυτό τους;

Τα νέα θύματα δεν ανήκουν στην κατηγορία της δεύτερης ή και τρίτης ταχύτητας αμοιβής και δικαιωμάτων του εργατικού δυναμικού. Αντίθετα είναι υπάλληλοι στον χώρο των υπηρεσιών με ικανοποιητικές αποδοχές που δείχνουν αγάπη για τη δουλειά τους και χαρακτηρίζονται επιτυχημένοι. Βιώνουν με δραματικό τρόπο τα αποτελέσματα των σύγχρονων μεθόδων management της πλήρους εξατομίκευσης της εργασιακής σχέσης με ειδικούς στόχους αμοιβής και καριέρας, απόρροια ειδικότερων συμβάσεων με την εταιρεία που προσδίδουν στον εργαζόμενο χαρακτηριστικά ιδιώτη πωλητή.

Η αποδοχή των αυθαίρετων κριτηρίων και όρων αξιολόγησης της διεύθυνσης που περιφρονεί τους συλλογικούς κανόνες, οδηγεί καταρχήν στην εντατικοποίηση της εργασίας, στην απελευθέρωση των ωραρίων και στην ολοκληρωτική αφιέρωση του ελεύθερου χρόνου στον εργοδότη καταλήγοντας στην πλήρη αφομοίωση της προσωπικότητας στη λογική της εταιρείας. O εργαζόμενος υπόκειται καθημερινά σε ηθική παρενόχληση και σε ένα εξουθενωτικό διπλό αυτοέλεγχο: Εκείνο του ελέγχου της ατομικής του επίδοσης από τον ίδιο και την ομάδα στόχου που ελέγχει και επιτιμά, στο πλαίσιο των προσωπικών ανταγωνισμών, τους αδύνατους κρίκους της αλυσίδας. Απομονωμένος και αβοήθητος ο εργαζόμενος από κάθε έννοια συλλογικότητας, στο πλαίσιο μιας αμφιλεγόμενης αυτονομίας της εργασίας, επιδιώκει την επίτευξη των προσωπικών του στόχων οδηγούμενος σταδιακά στη χρήση μεθόδων και πρακτικών που προδίδουν τους κανόνες της επαγγελματικής ηθικής.

Για να επιτύχει τον στόχο του θα εκδιώξει βίαια τον ασθενή από το νοσοκομείο ώστε να μειωθούν τα νοσήλια και οι δαπάνες της ασφαλιστικής εταιρείας. Θα πουλήσει τραπεζικά προϊόντα και συμβόλαια σε υπερχρεωμένους πελάτες οδηγώντας τους στην καταστροφή. Σταδιακά αποκτηνώνεται. Χάνει τον αυτοσεβασμό του. Όταν όμως ο στόχος δεν εκπληρώνεται και ο εργαζόμενος χρεώνεται την αποτυχία, οι παρενέργειες πέφτουν βαριές για το σύστημα αξιών που έχει υιοθετήσει με τον, συχνά δίχως αρχές, αυτοσκοπό του επιτυχημένου επαγγελματικού προφίλ.

Οι συνέπειες είναι βαριές και προσβλητικές για εκείνον που απέτυχε στους στόχους του, αν και θυσίασε τα πάντα για την εκπλήρωσή του. Εισπράττει βαρύτερα την απώλεια της θέσης ευθύνης, την υποχρεωτική μετακίνηση σε άλλη πόλη, την αλλαγή ομάδας ή και αντικειμένου εργασίας. Αυτή η αποκαθήλωση γίνεται δυσβάστακτη. Οδηγεί σε πλήρη αποστροφή του ίδιου του εαυτού. Πέφτει από το παράθυρο της Telecom στο κενό καταστρέφοντας τα μπαμπού του προαυλίου παρά τις επίμονες συστάσεις της διεύθυνσης με ανακοινώσεις στους ορόφους και στα ασανσέρ, για σεβασμό και φροντίδα των φυτών της αυλής! Παρόλα αυτά η εταιρεία δηλώνει την αθωότητά της και επικαλείται τα προσωπικά προβλήματα του εκάστοτε αυτόχειρα. Καμία ευθύνη για τις μεθόδους οργάνωσης της εργασίας και συνεπώς καμία αστική και ποινική ευθύνη…

Οι οδυνηρές αυτές εξελίξεις απαιτούν άμεσες παρεμβάσεις και δραστικές λύσεις. Λύσεις που είναι αστείο να αναζητούνται σε γενικολογίες για τον εξανθρωπισμό της εργασίας και στην καταπολέμηση του εργασιακού στρες σε σεμινάρια και σε αγχολυτικά χάπια. Ο πυρήνας του προβλήματος θα πρέπει να αναζητείται στις σύγχρονες μεθόδους οργάνωσης της εργασίας που καταργούν κάθε έννοια συλλογικότητας, συνεργασίας και αλληλεγγύης μέσα από ακραίες μορφές εξατομίκευσης της εργασίας και απομόνωσης στον βωμό της μεγιστοποίησης του κέρδους. Οι λύσεις βρίσκονται στη θεσμική και ουσιαστική ενίσχυση των συλλογικών παρεμβάσεων και ελέγχων των εργαζομένων στις επιχειρήσεις Η εργασία, άλλωστε, εκτός από παραγωγός είναι και μέσο κοινωνικοποίησης…

* Ο Γ. Κουζής διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ VODAFONE ΚΑΙ ΣΤΗΝ WIND

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ εργαζομένων ΟΤΕ

http://agonistiki-synergasia.blogspot.com



Αθήνα 13/10/2009

Δελτίο Τύπου

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ VODAFONE ΚΑΙ ΣΤΗΝ WIND


Οι συνάδελφοί μας εργαζόμενοι στις εταιρείες Τηλεπικοινωνιών VODAFONE και WIND απεργούν στις 14 & 15 Οκτώβρη αντίστοιχα διεκδικώντας το αυτονόητο. Δηλαδή το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα σε αξιοπρεπείς αμοιβές, το δικαίωμα να διεκδικούν το δίκιο τους με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η VODAFONE εκχώρησε το τμήμα ADSL/Broadband στην HOL και μετακινεί βίαια 30 εργαζόμενους στην HOL χωρίς προηγουμένως να έχει διαβουλευτεί με το σωματείο ως όφειλε, χωρίς να εξαντλήσει κάθε περιθώριο αξιοποίησης τους στην εταιρεία και χωρίς τις προβλέψεις του Π.Δ. 178/2002 αφού από τις ενέργειες της διοίκησης δεν πληρούνται στοιχειώδεις όροι αυτού του διατάγματος.
Από τη άλλη μεριά η διοίκηση της WIND μετά τις δεκάδες τρομοκρατικές απολύσεις – υποχρεωτικές «παραιτήσεις», δημιουργεί ένα ζοφερό εργασιακό σκηνικό με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, με εργασιακή ανασφάλεια, ενώ αμφισβητεί το ρόλο του συνδικάτου επιχειρώντας να απολύσει ακόμα και εκλεγμένα συνδικαλιστικά στελέχη. Η επιτυχημένη απεργία της 3ης Σεπτέμβρη του σωματείου της Wind που απέτρεψε την απόλυση της σ. Όλγας Κολιούση δίνει ένα μάθημα στην εργοδοσία και παράλληλα αποτελεί ένα μήνυμα αισιοδοξίας για τους εργαζόμενους, για την αξία της μαζικής πάλης, των συλλογικών αγώνων, της ταξικής αλληλεγγύης.
Η Αγωνιστική Συνεργασία – Πρωτοβουλία εργαζομένων ομίλου ΟΤΕ στηρίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις των συναδέλφων μας σε VODAFONE και WIND και καλεί την ΟΜΕ-ΟΤΕ και τα σωματεία του χώρου να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους απεργούς συναδέλφους μας.

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους
Νίκη στους απεργούς συναδέλφους σε VODAFONE και WIND

Η Γραμματεία της Αγωνιστικής Συνεργασίας – Πρωτοβουλίας ΟΤΕ

Διαβάστε περισσότερα...

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ


ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

14-10-09

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που γίνονται αυτές τις ημέρες στη WIND και στη VODAFONE ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τις απολύσεις και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, αναδεικνύουν την ανάγκη μιας οργανωμένης απάντησης του Συνδικαλιστικού κινήματος σε αυτές τις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας.

Ο αγώνας αυτός γίνεται σε μια περίοδο που με πρόφαση την οικονομική κρίση επιχειρούν να ανατρέψουν τα εργασιακά δικαιώματα προχωρώντας σε απολύσεις και αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις Γίνεται σε μια περίοδο που προσπαθούν να επιβάλουν την τρομοκρατία του φόβου, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι σε τέτοιους εργασιακούς χώρους, όπως οι τηλεπικοινωνίες, που κυριαρχούσε η εργοδοτική αυθαιρεσία, νεοσύστατα σωματεία ανοίγουν νέους δρόμους υπερασπίζοντας τα εργασιακά δικαιώματα, οργανώνουν τον αγώνα των εργαζομένων και έχουν κατακτήσεις.

Τέτοια ζωντανά παραδείγματα δείχνουν το δρόμο για την ανάγκη της οργανωμένης παρέμβασης, της οργανωμένης αντίστασης και της συλλογικής διεκδίκησης των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική εκμετάλλευση.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση εκφράζει την αλληλεγγύη και την συμπόρευσή της στον αγώνα των εργαζομένων στις εταιρίες wind και Vodafone. Καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να στηρίξουν αυτόν τον αγώνα, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Οι «ωραιοποιημένες» εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ


14/9/2009

Οι «ωραιοποιημένες» εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ,

προοιωνίζουν τη συνέχιση της ανάλγητης νεοφιλελεύθερης

πολιτικής για τους εργαζόμενους

Μετά την ισοπεδωτική παρέμβαση του κου Καραμανλή, οι θέσεις που διατυπώθηκαν από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα πλαίσια της ΔΕΘ ιδιαίτερα για το εισόδημα, τις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, οριοθετούν τη συνέχιση των ίδιων νεοφιλελεύθερων και αντεργατικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν την τελευταία εικοσαετία τόσο από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ.

Οι θέσεις αυτές απέχουν παρασάγγας από τις θέσεις και τα αιτήματα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Συγκεκριμένα:

  • Η εισοδηματική πολιτική που εξήγγειλε (αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού) με δεδομένη την κατακόρυφη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων και της πλασματικότητας του Δ. Τ. Κ. (0,8) ισοδυναμεί με διατήρηση της λιτότητας και της μισθολογικής υποβάθμισης των εργαζομένων.
  • Τη στιγμή που οι αποδοχές των Ελλήνων εργαζομένων βρίσκονται στο 82% του μ. ο. της Ευρώπης και ο κατώτερος μισθός στο 60%, η πολιτική αυτή οδηγεί στη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
  • Οι ρυθμίσεις που ανακοινώθηκαν για τους άνεργους συνεχίζουν την κοροϊδία σε βάρος τους και μάλιστα σε μια περίοδο έξαρσης της ανεργίας και συνολικής υποβάθμισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το επίδομα ανεργίας που σήμερα βρίσκεται στα 55% θα αυξηθεί σταδιακά στο 70% του κατώτερου μισθού. Δεν προβλέπεται όμως ούτε σε πόσα χρόνια θα αυξηθεί, πολύ περισσότερο δεν προβλέπεται η αναπροσαρμογή του στο 80% του κατώτερου μεροκάματου, που διεκδικεί το συνδικαλιστικό κίνημα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν προβλέπεται καμιά επέκταση του χρόνου καταβολής του. Οι εργαζόμενοι πρέπει επίσης να θυμηθούν ότι επί ΠΑΣΟΚ ο νόμος προέβλεπε ότι το επίδομα ανεργίας θα ήταν στο 66%, όμως ουδέποτε εφαρμόστηκε,
  • Οι ανακοινώσεις που έγιναν για το ασφαλιστικό, όχι μόνο δεν καλύπτουν τα σχετικά αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά θα οδηγήσουν το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα σε διάλυση. Η επαναφορά της «βασικής σύνταξης» των 500 € για όλους και η χορήγηση συμπληρωματικών συντάξεων από τα επαγγελματικά ταμεία (με επιπλέον εισφορές των εργαζομένων) μας επαναφέρουν στο γνωστό καθεστώς της εθνικής σύνταξης, της διάλυσης των ασφαλιστικών ταμείων, της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης και της περικοπής βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επανέρχεται το γνωστό μοντέλο των τριών πυλώνων για την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης και την ενίσχυση των χρηματιστηρίων που προωθείται από τους οικονομικά ισχυρούς και τη Ε.Ε. σε επίπεδο Ευρώπης.
  • Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για τις εργασιακές σχέσεις παρά την προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, διατηρούν αναλλοίωτο το καθεστώς της βαρβαρότητας στις εργασιακές σχέσεις, που στα πλαίσια έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, έχει θεσμοθετηθεί από προηγούμενες Κυβερνήσεις τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ (2630/1998, 2874/2000, 3381/2004, 3429/2005, κ. α).
  • Η κατάργηση του 8ωρου, τα 4ήμερα, η εκ περιτροπής εργασία, οι εργολάβοι, το ωρομίσθιο, η μερική απασχόληση, οι ενοικιαζόμενοι παραμένουν ως εργατικό πρότυπο και στα πλαίσια του απασχολήσιμου και ασφαλίσιμου και της μαύρης εργασίας, υποβαθμίζονται ακόμη περισσότερο οι εργαζόμενοι.
  • Οι ιδιωτικοποιήσεις και μετοχοποιήσεις που έγιναν σε βασικές επιχειρήσεις του Δ. Τ. όπως ΟΤΕ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΛΙΜΑΝΙΑ κ. λ. π. δεν αμφισβητούνται και δεν υπάρχει δέσμευση για επαναφορά τους στο Δημόσιο.
  • Οι Σ. Δ. Ι .Τ. που αποτέλεσαν και αποτελούν το βασικό όχημα για την ιδιωτικοποίηση των Δημοσίων Υπηρεσιών και την εμπορευματοποίηση των βασικών αγαθών, θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους και θα γιγαντωθούν.

Οι πολιτικές που ανακοινώθηκαν στη Δ.Ε.Θ. μπροστά στις εκλογές του Οκτώβρη από τα δύο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα, ανεξάρτητα από τον τρόπο που παρουσιάστηκαν, σηματοδοτούν τη συνέχιση και την ένταση των ίδιων αντεργατικών πολιτικών και ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των ασφαλισμένων. Αποτελούν διαφορετικές μορφές διαχείρισης, αλλά κινούνται εντός του νεοφιλελευθέρου πλαισίου πολιτικών.

Οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους και την πολιτική καταδίκη του δικομματισμού μπορούν να βάλουν φραγμό στα αντιλαϊκά σχέδια και να ανοίξουν το δρόμο για μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική.


Διαβάστε περισσότερα...
 

blogger templates | Make Money Online