Η Αγωνιστική Συνεργασία για την ημέρα της Γυναίκας

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

8 ΜΑΡΤΗ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΠΑΝΤΟΥ, ΓΙΑ ΟΛΕΣ

Ήρθε η ώρα της κρίσης. Της κρίσης που οδηγεί τη ανθρωπότητα αλλά και τον ευνοημένο και καλομαθημένο ως τώρα δυτικό κόσμο, στη φτώχεια και την απόγνωση. Φθάσαμε στην οικονομική, εργασιακή, περιβαλλοντική, διατροφική καταστροφή. Προχωρούσαμε σ’ αυτή με σταθερά βήματα εδώ και χρόνια, τη βλέπαμε να συμβαίνει σε άλλα μήκη και πλάτη, μακρινά… άρα αδιάφορα.
Τώρα είμαστε μέσα στη δίνη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που στόχευσε και πέτυχε την απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους και την υψηλή ανεργία που πλήττει κυρίως τις Γυναίκες.
Τώρα τη διαπιστώνουμε στο απεγνωσμένο βλέμμα όσων από εμάς βλέπουμε την πόρτα εξόδου, άνεργες ή εργαζόμενες β΄ κατηγορίας, καθώς οδηγούμαστε στο κοινωνικό και εργασιακό περιθώριο.
Τη βλέπουμε στην απαξίωση της εργασίας μας ως μέσο όχι μόνο βιοπορισμού αλλά και κοινωνικοποίησης και χειραφέτησής μας.
Τη βλέπουμε την ημέρα που υπογράφουμε σύμβαση εργασίας, όπου ανάμεσα στους όρους βρίσκεται και αυτός που μας απαγορεύει να τεκνοποιήσουμε όσο ανήκουμε στο δυναμικό της όποιας εταιρείας.
Τη βλέπουμε στο δολοφονικό βλέμμα του πληρωμένου εγκληματία που σημαδεύει αμετάκλητα το πρόσωπο και τη ζωή με οξύ που κατακαίει, δέρμα, μάτια, σώμα, φωνητικές χορδές.
Την παρακολουθούμε μέσα από τα μάτια των μικρών μας παιδιών που βλέπουν καθημερινά δεκάδες φόνους στην τηλεόραση σε εναλλαγή με γυμνή γυναικεία σάρκα αναλώσιμη, απολύτως απομακρυσμένη από την ιδέα και το μεγαλείο του έρωτα.
Τη βλέπουμε στα μάτια των παιδιών που ζουν τον τρόμο του πολέμου και τελικά τον τρόμο του βίαιου θανάτου σε πολέμους που έχουν μόνο παράλογες αφορμές και μόνο παράλογες αιτίες γεμάτες έπαρση, αρπαγή, καταπάτηση.
Τη βλέπουμε στο τραπέζι μας όπου σερβίρουμε άχρηστα, μολυσμένα πανάκριβα φαγητά.
Τη βλέπουμε στους μετανάστες που παραμονεύουν το φορτηγό, επίδοξοι λαθρεπιβάτες, προς που; Που γίνονται τελικά δεκτές όλες αυτές οι ζωές δεύτερης, τρίτης, τέταρτης κατηγορίας ;
Τη βλέπουμε στη μοναχικότητα, στην απόσυρση από τις κοινωνικές και συλλογικές δραστηριότητες, που ανάγεται σε προσωπική «φιλοσοφία του καναπέ».
Εμείς οι γυναίκες της Αγωνιστικής Συνεργασίας εναντιωνόμαστε σε όλα αυτά και λέμε:

Ναι στην κοινωνία της ευτυχίας. Όχι στη σκλαβιά της κατανάλωσης
Ναι στη δύναμη της αλληλεγγύης. Όχι στην κοινωνία της έπαρσης.
Ναι στη συλλογικότητα. Όχι στην κοινωνική απομόνωση.
Ναι στη συντροφικότητα. Όχι στο δυνατό και αδύναμο φύλο.
Ναι στην ποιότητα της ζωής. Όχι στην εμπορευματοποίηση των ανθρώπων.
Ναι στην προσφορά και συμμετοχή όλων. Όχι στην αλαζονεία του «πρώτου και μόνου».
Ναι στο δικαίωμα να έχουμε όσα παιδιά θέλουμε. Όχι στις θεωρίες υπογεννητικότητας.

Η 8η Μάρτη, Ημέρα της Γυναίκας, δεν είναι μια ημέρα γιορτής. Είναι μια ημέρα μνήμης και αγώνων, γιατί μας θυμίζει ότι όσα δικαιώματα κερδήθηκαν, κατακτήθηκαν με αγώνες. Είναι μέρα τιμής για όλες τις Γυναίκες που με τους αγώνες τους και το αίμα τους πάλεψαν για ένα κόσμο πιο δίκαιο, ειρηνικό και ανθρώπινο. Γι’ αυτό και τη φετινή 8 Μάρτη 2009 την αφιερώνουμε στην Γυναίκα, Εργαζόμενη, Μητέρα, Μετανάστρια την Κωνσταντίνα Κούνεβα που ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες, ύψωσε τη φωνή της και διεκδίκησε τα αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα μέσα σε ένα επαγγελματικό χώρο που οι γυναίκες εργαζόμενες υφίστανται την πιο στυγνή εκμετάλλευση και τρομοκρατία από τους εργοδότες. Αυτή τη φωνή που θέλησαν με τον πιο απάνθρωπο, δολοφονικό τρόπο να φιμώσουν, σαν απάντηση στην συνεπή και ανυποχώρητη στάση της. Η Κωνσταντίνα – που συνεχίζει να δίνει τον προσωπικό της αγώνα μέσα στο Νοσοκομείο, χωρίς μάτια και χωρίς φωνή, αλλά με θάρρος και αξιοπρέπεια – κατάφερε να γίνει σύμβολο αγώνα για κάθε Γυναίκα.
Το θάρρος και οι αγώνες της μας εμπνέουν και μας οδηγούν.

http:// Agonistiki-synergasia.blogspot.com 8/3/2009