…Και μη χειρότερα…

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΟΤΕ

Αθήνα 10/07/06

…Και μη χειρότερα…

Νέο πλήγμα στην αξιοπιστία του συνδικαλιστικού μας κινήματος κατάφερε την περασμένη βδομάδα η πλειοψηφία της νέας διοίκησης της ΟΜΕ-ΟΤΕ.

Με ανοιχτά τα ζητήματα:

· της συλλογικής σύμβασης εργασίας,

· της αποχώρησης χιλιάδων συναδέλφων …χωρίς συντάξεις και εφάπαξ από το ταμείο αρωγής,

· με εντεινόμενες τις προκλήσεις για πλήρη κατεδάφιση των εργασιακών μας σχέσεων,

οι ηγεσίες της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ στην Ομοσπονδία, αφού εξάντλησαν εδώ και καιρό τις παρεμβάσεις και τη μαχητικότητά τους σε κάμποσες …‘αγωνιστικές’ επιστολές προς τον κ. Βουρλούμη, έστειλαν και νέο …ηχηρό μήνυμα αποφασιστικότητας και αγωνιστικής διάθεσης, αναστέλλοντας την Απεργία της 7/7/06 δέκα λεπτά πριν από την έναρξή της!…

Ο λόγος που τους οδήγησε σ’ ένα τέτοιο ευτελισμό του έσχατου μέσου πάλης των εργαζομένων αλλά και στην πρόκληση ενός πρωτοφανούς αλαλούμ στις τάξεις τους σε όλη τη χώρα, ήταν ένα …έγγραφο του κ. Βουρλούμη, που απλώς τους καλούσε σε διαπραγματεύσεις για τη ΣΣΕ με βάση το γνωστό εξώδικο της ΟΜΕ-ΟΤΕ…

Μια εξέλιξη, δηλαδή, που θα μπορούσε να είχε ήδη δρομολογηθεί –με τα τότε δεδομένα- εδώ και ένα μήνα και που θα είχε ασφαλώς την αγωνιστική στήριξη όλων των εργαζομένων για μια θετική κατάληξη. Αρκεί φυσικά να υπήρχε σαφές και χρονοδιαγεγραμμένο πλαίσιο διεκδικήσεων αλλά και κατηγορηματική απόρριψη όλων των προθέσεων της Διοίκησης για νέες ανατροπές στο ΓΚΠ…

Φαίνεται, όμως, ότι τότε, παρά τις δικές μας παροτρύνσεις και προειδοποιήσεις, πρυτάνευσαν άλλες σκοπιμότητες και άλλες προτεραιότητες…

Η στάση της ηγετικής ομάδας της ΔΑΚΕ είναι εξηγήσιμη. Έχοντας την αίσθηση –και όχι άδικα ίσως- ότι η συγκυρία της επιτρέπει να κάνει μόνη της παιχνίδι στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, αναγορεύει σε πρώτιστο μέλημά της το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον κ. Βουρλούμη εμφανίζοντάς τον ως αποκλειστικά υπεύθυνο για κάθε χθεσινό ή σημερινό κακό στον ΟΤΕ και αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο την κυβερνητική πολτική με τα νομοθετήματά της, που αυτήν ακριβώς την Βουρλούμεια αντίληψη στηρίζουν και καλύπτουν.

Την ίδια στιγμή, ο άλλος εταίρος της συντηρητικής συναίνεσης στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ, ζορισμένη από το βάρος των πρόσφατων αμαρτημάτων της στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων, αδύναμη να αρθρώσει έναν ενιαίο και πειστικό λόγο, αγχωμένη από τις συνεχιζόμενες εσωπαραταξιακές της τριβές και αμήχανη από τα <ήξεις-αφίξεις> του ΠΑΣΟΚ σε τέτοια θέματα (μονιμότητα, εργασιακές σχέσεις κλπ), σύρεται κατ΄ εξακολούθηση από τον εταίρο της σε τακτικισμούς ή ανούσιες ‘αντιπολιτευτικές’ κινήσεις εντυπώσεων.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να παρουσιάζεται σήμερα η Ομοσπονδία μας χωρίς στρατηγική, χωρίς σαφή προσανατολισμό και ξεκάθαρους στόχους πάλης, αδύναμη να εμπνεύσει τους εργαζόμενους και μετατρεπόμενη σταδιακά σε έναν άνευρο γραφειοκρατικό μηχανισμό με αντιφάσεις και αδιέξοδα.

Για τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ας αφήσουν τους επικίνδυνους τακτικισμούς και ας πάψουν να ψάχνουν για καλές και κακές ανατροπές στο ΓΚΠ, κλείνοντας το μάτι σε κάποιες από αυτές. Ας διαγράψουν το ‘ναι μεν αλλά’ που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο συμβιβασμό και στην ήττα κι ας απολογηθούν με έργα για το συνδικαλιστικό ατόπημα της αναστολής <στο παρά πέντε>. Ας συμφωνήσουν τελικά στην χάραξη μιας νέας στρατηγικής μάχης για ΕΣΣΕ που θα καλύπτει πραγματικά τις σύγχρονες μισθολογικές και θεσμικές ανάγκες όλων των εργαζομένων στον Όμιλο (μονίμων και εκτάκτων). Μιας στρατηγικής μάχης, που θα αντιμετωπίζει (χωρίς μισόλογα) ως αιτία πολέμου κάθε επιχείρηση προσβολής των θεμελιακών εργασιακών μας κατακτήσεων και κάθε προσπάθεια επιβολής στο χώρο μας του απόλυτου διευθυντικού δικαιώματος απ’ όπου και αν προέρχονται.

Αν και όταν συνειδητοποιηθεί απ’ αυτές τις ηγεσίες αυτή η ανάγκη, εμείς εδώ θα είμαστε. Παρόντες σε κάθε κίνηση ανασυγκρότησης του Συνδικάτου, σε κάθε ειλικρινή πρόθεση να του ξαναδώσουμε τη δυναμική που αξιώνουν οι εργαζόμενοι και που επιβάλλει μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία.

Αν όχι, θα μας βρίσκουν απέναντι. Κι ας συνεχίζει η ηγεσία της ΕΣΚ να μας «τσουβαλιάζει», να διαστρεβλώνει συστηματικά τις θέσεις μας, να μας καταχεριάζει ακόμα και για τις απόψεις που ταίριαζαν με τις δικές της και να ακολουθεί την εκτός Συνδικάτων μοναχική της πορεία. Ελπίζουμε ειλικρινά ότι οι όποιες σκοπιμότητες δεν θα μπορέσουν να κλείσουν οριστικά την πόρτα που άνοιξε εδώ και χρόνια η ίδια η ζωή. Εκείνη της κοινής δράσης και του ενωτικού αγωνιστικού αντίβαρου απέναντι στη συντηρητική συναίνεση και στις αντεργατικές επιλογές της. Και κάτι μας λέει ότι αυτό θα γίνει σύντομα…

Όσο μας αφορά, τέλος, η ανάγκη αλλαγής ρότας του Συνδικάτου μας είναι μονόδρομος. Και αυτό δεν είναι υπόθεση μόνο κάποιων συνδικαλιστικών ηγεσιών αλλά -πολύ περισσότερο- του κάθε εργαζόμενου χωριστά. Ας το επιχειρήσουμε όλοι μαζί. ΤΩΡΑ!!

….Για να μην έρθουν τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ