ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ & όχι μόνο ΜΕΤΑΞΥ ΣΦΥΡΑΣ ( διοίκηση) & ΑΚΜΟΝΟΣ (ΟΜΕ ΟΤΕ)

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΤ ΟΤΕ
Ιούλιος 2007
ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ & όχι μόνο
ΜΕΤΑΞΥ ΣΦΥΡΑΣ ( διοίκηση) & ΑΚΜΟΝΟΣ (ΟΜΕ ΟΤΕ)

Στην πιο κατάλληλη εποχή για να διεκδικηθεί λύση στο πρόβλημα των εκτάκτων, μερικοί μερικοί βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος να παίξουν τα παιγνίδια των κομμάτων τους.
Συνάδελφοι
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή για διεκδικήσεις. Το ζήτημα είναι ποιος τις θέλει & ποιος τις παλεύει.
Βρισκόμαστε σε μια προεκλογική περίοδο όπου αφενός τα γκάλοπ δεν δείχνουν καθαρό νικητή, αφετέρου τα πολλαπλά οικονομικοπολιτικά σκάνδαλα και η φθορά της δικαστικής , νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας λειτουργούν ως εν δυνάμει καταλύτες αποδέσμευσης εργαζομένων από τα παραδοσιακά κόμματα, απεγκλω-βισμού αγωνιστικών διαθέσεων αλλά και επιτυχών ρηγμάτων στο αντεργατικό μέτωπο.
Αντί αυτών γινόμαστε μάρτυρες, μιας υποστολής των διεκδικήσεων από ΓΣΕΕ, όσον δε αφορά την ΟΜΕ και μιας υπονόμευσης αποφάσεων άλλων σωματείων - στην περίπτωση μας της ΠΕΤ ΟΤΕ - προκειμένου ο βάλτος ασυνεννοησίας και αδράνειας να γίνει ενιαίος και καθολικός στο χώρο του Συνδ. Κιν. στον όμιλο ΟΤΕ, ώστε τα συνδικαλιστικά κουνούπια εκ των κυρίαρχων παρατάξεων να συνεχίζουν να απομυζούν αίμα δηλ. ψηφαλά-κια απελπισμένων.
Τον Δεκέμβρη 2006 στην ΠΕΤ ΟΤΕ ψηφίσαμε με μεγάλη πλειοψηφία για ένταξη συμβασιούχων ( με συμπληρωμένο 22μηνο έως τέλος 2004) στο κανονικό προσωπικό και δεσμευτήκαμε για αγωνιστικές διεκδικήσεις. Συγχρόνως στη Συνέλευση Αντιπροσώπων το Μάρτιο 2007 ανάμεσα σε άλλες σημαντικές διεκδικήσεις θέσαμε και την πάλη για βαρέα και ανθυγιεινά στους τεχνικούς ΟΤΕ που δικαιώνονται με ανθυγιεινό επίδομα. Σοβαρότατο ζήτημα το οποίο οι δύο κύριες παρατάξεις ( ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ) το απεμπόλισαν στο συνέδριο της ΟΜΕ τον Μάιο 2007 στην Τέμενη.
Για να επανέλθουμε στους συμβασιούχους.
H ΟΜΕ κάτω από την πίεση της απόφασης της ΠΕΤ, τον Μάρτιο 2007 πήρε παρόμοια απόφαση όρισε χρόνο υλοποίησης και περίμενε να παρέλθει ο καιρός, να ξεχαστεί. Η ΠΕΤ επανήλθε με επιστολή στην ΟΜΕ δείχνο-ντας καθαρά την πρόθεση μας να διεκδικήσουμε μόνη μας την λύση του προβλήματος. Έτσι η ΟΜΕ στριμωγ-μένη αλλά μόνο για το φόβο των ιουδαίων, έκανε συνάντηση με τη διοίκηση του ΟΤΕ, χωρίς να μπορεί και να θέλει να καταλήξει οπουδήποτε.
Με απόφαση του Δ.Σ ΠΕΤ ΟΤΕ καταλήξαμε δίνοντας κάποιο χρόνο στην Ομοσπονδία να προβούμε σε εξώδικο στη διοίκηση του ΟΤΕ, και με βάση την απόφαση του Δεκεμβρίου 2006 να προχωρήσουμε με αγωνιστικές κινητοποιήσεις στη λύση του προβλήματος των συμβασιούχων. Από εδώ αρχίζει καινούργιος γύρος του παραλόγου. Μεσολάβησε η ετήσια συνέλευση μετόχων του οργανισμού και η ασυντόνιστη συγκέντρωση της ΟΜΕ στο μέγαρο, η προκλητική αύξηση αποδοχών Βουρλούμη, η πώληση ποσοστού ΟΤΕ χωρίς νανοίξει μύτη, καθώς και η μονομερής απόφαση του Διευθύνοντος σχετική με συμβασιούχους η οποία άφηνε στο διευθυντικό δικαίωμα την κάλυψη τακτικών θέσεων από συμβασιούχους χωρίς αρχές & όρια.
Ακολούθησε την ΤΡΙΤΗ 3-7-07 εκτελεστική επιτροπή στην ΠΕΤ προκειμένου να προχωρήσουμε στην υλοποίηση της απόφασης μας. Η εκτελεστική διακόπηκε για την άλλη ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ 4-7-07 και ενώ φαινόταν πως μπορούσαμε να προχωρήσουμε ξαφνικά η συνεδρίαση δεν έγινε με το αιτιολογικό πως η ΟΜΕ την ίδια ημέρα στις 2 μ.μ θα συνεδρίαζε με το ίδιο θέμα για οριστικές αποφάσεις. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Τρομαγμένοι οι εκπρόσωποι των κυρίαρχων παρατάξεων βοηθούμενοι και από άλλες συνδ. δυνάμεις έβαλαν μπροστά το σχέδιο απεμπλοκής από κάθε αγωνιστική, αποφασιστική δράση.
Είναι "φυσικό".
Η μεν ΠΑΣΚΕ σαν παράταξη του ΠΑΣΟΚ δεν επιθυμεί καμία λύση. Τόσα χρόνια στην κυβέρνηση αν ήθελαν θα το είχαν τακτοποιήσει. Η δε ΔΑΚΕ βολεύεται από τη λύση Βουρλούμη, καθώς στη δύσκολη προεκλογική περίοδο θα μπορούν να τάζουν σε όλους αφήνοντας τα μάγια να τα λύσουν οι Γενικοί Διευθυντές. Όσο για την ΕΣΚ? Βάζοντας σαν σύνθημα "όλοι οι συμβασιούχοι εδώ και τώρα τακτικό προσωπικό" ικανοποιεί τα ώτα και ας μη λυθεί το πρόβλημα ποτέ προκειμένου να έχουμε συνθήματα να φωνάζουμε.
Συνάδελφοι.
Σε μια καλή συγκυρία κινδυνεύουμε να χάνουμε. Αν προεκλογικά δεν κερδίζουμε τι περιμένουμε? Είμαστε υποχρεωμένοι όμως να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας.
Ο συνδικαλισμός της συναλλαγής έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί. Χρειαζόμαστε έναν άλλο στη βάση της αλήθειας της εργατικής δημοκρατίας και της συνδικαλιστικής αυτονόμησης από κόμματα εργοδοσία και ατομικά συμφέροντα.