OΜΙΛΙΑ Του Γιώργου Ανδρονικίδη μέλους Προεδρείου ΟΜΕ – Ο.Τ.Ε. στην απεργιακή κινητοποίηση της 15ης Μαΐου στην Πλατεία Κάνιγγος

Συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε στο τέλος μιας σκυταλοδρομίας που ξεκίνησε το ‘93 με Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, συνεχίστηκε με τις κυβερνήσεις ΠΑ.ΣΟ.Κ. ’93-2004 και ολοκληρώνεται με την σημερινή κυβέρνηση, που εμμένοντας δογματικά στις γνωστές Νεοφιλελεύθερες απόψεις, ξεπουλά ότι απέμεινε από το δημόσιο πλούτο της χώρας. Γυρίζουμε στην εποχή του Όθωνα και της οικονομικής αρμοστείας.
Τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, λιμάνια, μεταφορές, τράπεζες και κάθε είδους υπηρεσίες εκποιούνται και προσφέρονται βορά στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, προκειμένου να καλυφθούν τα ελλείμματα των προϋπολογισμών τους, αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες στους πολίτες, στους εργαζομένους, στην ίδια την ανάπτυξη της χώρας.
Το ξεπούλημα του Ο.Τ.Ε. αποτελεί την πιο κραυγαλέα πράξη υποταγής, στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Η σημερινή κυβέρνηση ειδικότερα δημιούργησε το νομικό πλαίσιο καταργώντας βάναυσα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, αλλάζοντας βίαια τις εργασιακές σχέσεις προκειμένου να καταστήσει ελκυστικότερο στους κερδοσκόπους τον Ο.Τ.Ε. και τις άλλες επιχειρήσεις.
Ο διαχωρισμός (στις ΔΕΚΟ) σε παλιούς και νέους, οι χιλιάδες έκτακτοι που δουλεύουν με 600 ευρώ, όλα αυτά δημιουργούν μια γενιά χωρίς δικαιώματα. Απαιτούμε ίσα δικαιώματα και αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις για όλους.
Συνάδελφοι,
Το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων αποτελεί οπισθοδρόμηση. Η νεοφιλελεύθερη αυτή πολιτική που με συνέπεια εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 15 ετών πρέπει να ακυρωθεί. Η αντίληψη ότι το κράτος δεν είναι καλός επιχειρηματίας και το κερδοσκοπικό κεφάλαιο είναι ο κατάλληλος μάνατζερ είναι και κωμική και απαράδεκτη. Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις δίνουν εκατοντάδες δις στις τράπεζες για να μη χρεοκοπήσουν, δηλαδή κοινωνικοποιούν τα χρέη τους αλλά δε δίνουν φράγκο για τις ανάγκες της κοινωνίας.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαίο και ρεαλιστικό να ακυρωθεί όλο το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και να αρχίσει η αντίστροφη πορεία επαναφοράς της στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και κοινής ωφέλειας στον έλεγχο του Δημοσίου και της κοινωνίας.
Απαιτείται με όλες μας τις δυνάμεις να υπερασπιστούμε τον δημόσιο χώρο, τα κοινωνικά αγαθά και τα δικαιώματά μας.
Απαιτείται ένας σκληρός, επίμονος και συντονισμένος με συνέπεια αγώνας όλου του χώρου των ΔΕΚΟ εξασφαλίζοντας την αλληλεγγύη όλου του συνδικαλιστικού κινήματος και των άλλων κοινωνικών κινημάτων.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η σημερινή πανελλαδική συγκέντρωση των εργαζομένων, η καθολική συμμετοχή μας στις μέχρι τώρα αγωνιστικές κινητοποιήσεις επιβάλλουν την συνέχιση και κλιμάκωσή τους.
Στο εργατικό κίνημα δεν αρμόζουν ούτε λογικές «μνημόσυνων» ούτε λογικές διαχείρισης μιας ήττας. Επιβάλλεται η γενίκευση του αγώνα με ευθύνη της Γ.Σ.Ε.Ε. και της ΑΔΕΔΥ μαζί με τα κεντρικά θέματα της ακρίβειας, των ιδιωτικοποιήσεων, των εργασιακών σχέσεων, μέσα από μαζικές διαδικασίες συμμετοχής των ίδιων των εργαζομένων.
Οι χιλιάδες απεργοί του Ομίλου Ο.Τ.Ε., στα λιμάνια, στη ΔΕΗ, στον ΕΛΤΑ, στην Ολυμπιακή, στην ΕΥΔΑΠ, δίνουμε απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης. Ο αγώνας μας αποτελεί δικαίωμα και παρακαταθήκη για το μέλλον και σαν τέτοιο πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε.
Δικαίωμα για κοινωνική ασφάλιση, δικαίωμα για καθολική εργασία, δικαίωμα για υγεία, πρόνοια, δικαίωμα στην παιδεία, δικαίωμα, τέλος, στο να ορίσουμε τον πλούτο της χώρας μας, την ίδια μας τη ζωή.
Είναι ανάγκη σήμερα περισσότερο από ποτέ να σφυρηλατήσουμε ένα πλατύ εργατικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο που θα κατοχυρώνει και θα διευρύνει τα δικαιώματά μας, θα λειτουργεί σαν κοινωνική αντιπολίτευση στον νεοφιλελευθερισμό.

Ο αγώνας συνεχίζεται.
Όλοι στις απεργίες.
Όλοι στους δρόμους.