ΕΕ – «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «Ένωση Εργοδοτών» ?

ΕΕ – «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «Ένωση Εργοδοτών» ?
Αυτό συμπεραίνουμε με την απόφαση του συμβουλίου υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάργηση της 48ωρης εβδομαδιαίας απασχόλησης με την επέκτασή της ακόμα και πέρα από τις 65 ώρες .
Η απόφασή τους – η οποία για να ισχύει πρέπει να επικυρωθεί από το Ευρωκοινοβούλιο - έχει και ένα παραπλανητικό χαρακτήρα. Ορίζει ότι για να επεκταθεί το ωράριο στις 65 ώρες θα πρέπει να συμφωνήσουν οι κοινωνικοί εταίροι (εργαζόμενος – εργοδότης).
Αν δεν συμφωνήσει στην πρόσθετη εργασία με ατομική σύμβαση ο εργαζόμενος , θα μετατραπεί σε άνεργο και «κάποιος που θα έχει περισσότερη ανάγκη» σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη σκέψη, θα πάρει την θέση του.
Μέσα από ατομικές συμβάσεις και αναλόγως των παραγωγικών αναγκών της επιχείρησης θα συνομολογεί τον ημερήσιο, εβδομαδιαίο, και εν τέλει τον ετήσιο χρόνο που θα προσφέρει την εργατική του δύναμη στην εταιρεία.
Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τους εργοδότες να πληρώνουν τον θεωρημένο απ’ αυτούς, ενεργό χρόνο εργασίας και όχι και τον χρόνο αναμονής και επιφυλακής του εργαζομένου, που θεωρείται πια ως «ανενεργός» και χρόνος ξεκούραστος.
Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνει την κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς απέναντι στους εργαζόμενους.
Εξίσου υποκριτική είναι η στάση της ελληνίδας Υπουργού η οποία απέφυγε να εναντιωθεί στην απόφαση και επέλεξε την σχετικά ανώδυνη στάση της αποχής.
Ακολουθεί και αυτή η αντεργατική απόφαση το δρόμο της Συνθήκης της Λισσαβώνας , το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα , το οποίο πριν από τρία χρόνια αποδοκιμάστηκε από τους ευρωπαικούς λαούς , αλλά πρόσφατα ψηφίστηκε στην Ελληνική Βουλή από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ .
Σ’ αυτήν εκτός από την Flexicurity δηλαδή την ευελιξία στην αγορά εργασίας, που σημαίνει εύκολες προσλήψεις και ακόμα πιο εύκολες απολύσεις, περιλαμβάνει ελαστικό οχτάωρο, την εναλλαγή πλήρους σε μερική απασχόληση, έως και αύξηση του ποσοστού των απολύσεων.
Μαζί με το άρθρο 147 που επιβάλλει μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε τομέα, ή οικονομική δραστηριότητα, είναι ενσωματωμένα τα ανωτέρω στο νέο Ευρωσύνταγμα το οποίο δίνει στην Ε.Ε. ένα μόνιμο νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό.
Το Ιρλανδικό ΟΧΙ μετά από δημοψήφισμα στη συνθήκη της Λισσαβώνας, θα πρέπει να είναι η απαρχή μιας καθολικής αντίστασης των εργαζομένων, για να μην πραγματοποιηθούν τα σχέδια του εργασιακού μεσαίωνα.
Τα κόμματα τοποθετήθηκαν στην Βουλή.
Τα συνδικάτα – ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΟΜΕ-ΟΤΕ – τι κάνουν ?

Γιώργος Σμήλιος
Μέλος Δ.Σ. ΟΜΕ-ΟΤΕ