Οι εργαζόμενοι να βάλουν την σφραγίδα τους στην πορεία για την νέα ΣΣΕ - Όχι λευκή επιταγή σε αυτούς που απολογούνται μόνο σε εργοδοσία, κυβερνήσεις και κόμματα

PDF

Οι εργαζόμενοι να βάλουν την σφραγίδα τους στην πορεία για την νέα ΣΣΕ

Όχι λευκή επιταγή σε αυτούς που απολογούνται μόνο σε εργοδοσία, κυβερνήσεις και κόμματα

Βρισκόμαστε στην 7^η κατά σειρά μνημονιακή χρονιά. Η κοινωνία πλησιάζει στο να δεχτεί σαν κανονικότητα, αυτό που λογικά θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται ως πλήγμα στην δημοκρατία, ως εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, ως βάναυσο χτύπημα στα λαϊκά συμφέροντα, ως έκπτωση αρχών στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, αλλά και στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ενώ λοιπόν με τις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές έχει πληγεί βάναυσα η συλλογική αυτονομία και έχει κατακρεουργηθεί το εργατικό δίκαιο, στον «αποστειρωμένο δοκιμαστικό σωλήνα του ΟΤΕ» κάποιοι εξακολουθούν να καλλιεργούν αυταπάτες. Γιατί τι άλλο από αυταπάτες συνιστά η πολιτική της ηγετικής ομάδας της ΟΜΕ-ΟΤΕ; Πώς να χαρακτηρίσουμε την «προετοιμασία» που ετοιμάζει μεθοδολογικά η ηγετική ομάδα της ΟΜΕ-ΟΤΕ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ) ενόψει της διαπραγμάτευσης για την νέα συλλογική σύμβαση; Ο δρόμος που ακολουθείται είναι γνωστός και δοκιμασμένος. Οι παρατάξεις θα καταθέσουν στα σωματεία τις προτάσεις τους, τα σωματεία θα καταλήξουν σε ένα κατά κανόνα «μαξιμαλιστικό» πλαίσιο, συχνά διανθισμένο με συντεχνιακά και άλλα επιδοματικού χαρακτήρα αιτήματα, και η καθιερωμένη επιτροπή της ΟΜΕ-ΟΤΕ θα «συνθέσει» ένα πλαίσιο διεκδίκησης – σεντόνι με όλα όσα παραμένουν άλυτα για δεκαετίες σαν να μην υπήρξε ποτέ ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, σαν να μην υπήρξε στην χώρα μνημόνιο!

Η Αγωνιστική Συνεργασία συμμετέχοντας στην διαπαραταξιακή διαπραγματευτική ομάδα είναι γνωστό ότι θα υπερασπιστεί και το τελευταίο από αυτά τα αιτήματα. Με ποια ιεράρχηση όμως; Είναι όλα τα αιτήματα ίδιας βαρύτητας; Και ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές μας»; Είναι ίδιας τάξης αίτημα η κατάργηση κάθε διαχωρισμού μεταξύ παλιών & νέων και η διασφάλιση των θέσεων εργασίας, με το αίτημα για επίδομα στις τέως διατρήτριες;  Οι δικές μας κόκκινες γραμμές, το δικό μας πλαίσιο αρκείται σε τρείς αράδες μόνο! 1) Κατάργηση κάθε διαχωρισμού μεταξύ εργαζομένων σε μισθό, ωράριο, άδειες, επιδόματα κλπ 2) Αυξήσεις για ΟΛΟΥΣ 3) Διασφάλιση των θέσεων εργασίας για ΟΛΟΥΣ. Τελεία.

Το μέγα πρόβλημα όμως είναι ότι κάποιοι καλλιεργούν στους εργαζόμενους την αυταπάτη ότι με την λογική της ανάθεσης, χωρίς κινηματικές διαδικασίες, χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι» όπως λένε χαρακτηριστικά, μπορεί αυτή η διαδικασία να μας οδηγήσει σε ένα θετικό αποτέλεσμα. Το χειρότερο είναι ότι σύντομα, όταν η «διαπραγμάτευση» θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο, όταν γίνει κατανοητό και στον πιο εύπιστο, ότι η εργοδοσία δεν σχεδιάζει να μοιραστεί με τους εργαζόμενους τα υπερκέρδη της, τότε οι συνδικαλιστικοί εταίροι (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ) θα διαπιστώσουν με τρόμο, ότι οι εργαζόμενοι είναι πια κινηματικά αφοπλισμένοι, αφού επί δεκαετίες οι κυρίαρχες παρατάξεις αδρανοποίησαν τους εργαζόμενους και τους άφησαν με τον ρόλο του κομπάρσου – ψηφοφόρου – πελάτη. Έχει παρέλθει και η εποχή που οι κομματικοί συνδικαλιστές συνδιοικούσαν επί δεκαετίες με τις διορισμένες διοικήσεις του ΟΤΕ και εξασφάλισαν από τους διαδρόμους των υπουργείων «προνόμια» έναντι της ανοχής τους  στις πολιτικές που ασκούσαν. Πέρασε η εποχή που οι εργαζόμενοι – πελάτες, αντάλλασαν την ψήφο τους και την αξιοπρέπειά τους, έναντι μιας μετάθεσης, ενός δανείου, μιας θέσης ευθύνης, ενός 15θημέρου στην Τέμενη.

Οι μάσκες πέφτουν. Και τώρα τι γίνεται; Θα παλέψουμε για να εργαζόμαστε και να ζούμε με αξιοπρέπεια ή θα δεχτούμε όλη την νεοφιλελεύθερη  προπαγάνδα ότι οι εργαζόμενοι των πρώην ΔΕΚΟ, άρα και εμείς οι ΟΤΕτζήδες είμαστε ρετιρέ; Θα δεχτούμε όλα τα στερεότυπα που λανσάρουν με λύσσα τα μνημονιακά ΜΜΕ; Πράγματι ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας; Πράγματι μαζί τα φάγαμε και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε; Να δώσουμε πάλι κάτι από τον μισθό μας για να «αγοράσουμε» λίγη ακόμα «εργασιακή ειρήνη»; Με απόλυτο αίσθημα ευθύνης δηλώνουμε: Δεν εμπιστευόμαστε στην διαπραγμάτευση να μας εκπροσωπήσουν όσοι δηλώνουν «ρεαλιστές» και είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα! Δεν δίνουμε λευκή επιταγή διαπραγμάτευσης, σε όσους επικαλούνται ως βολικό άλλοθι την πολιτική συγκυρία και την συνεχιζόμενη μνημονιακή βαρβαρότητα για να μινιμάρουν και να χειραγωγήσουν το πλαίσιο διαπραγμάτευσης, τις προσδοκίες των νέων εργαζομένων και εντέλει να εξυπηρετήσουν αλλότριους σκοπούς.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους παλιούς και νέους και τους λέμε: Μην εμπιστεύεστε καμιά φωτισμένη συνδικαλιστική αυθεντία που υποτίθεται κατέχει την τεχνογνωσία της διαπραγμάτευσης. Μόνο η δική σας πίεση και οργανωμένη παρέμβαση θα αποτρέψει την συμβιβασμένη, εργοδοτική, και κομματική νομενκλατούρα των Δ(ΑΚΕ-Π)ΑΣΚΕ από το να επαναλάβει ότι έκανε στις δύο προηγούμενες ΣΣΕ. Δηλαδή να διαχωρίζει τους εργαζόμενους σε κατηγορίες, να μειώνει μισθούς, να παραχωρεί κεκτημένα δεκαετιών και να διαιωνίζει την επιβίωσή της στα συνδικάτα μέσα από ένα νοσηρό πλέγμα βρώμικων συμβιβασμών, ρουσφετοκρατίας και αμοραλισμού.