Αποβολή σωματείου και εκπροσώπων εργαζομένων από το 47ο Συνέδριο της ΟΜΕ γιατί …«είναι πολλά τα λεφτά Άρη»!

 PDF

 

 

Αποβολή σωματείου και εκπροσώπων εργαζομένων από το 47^ο Συνέδριο της ΟΜΕ γιατί

…«είναι πολλά τα λεφτά Άρη»!

Με τακτικές υποκόσμου η αμαρτωλή παράταξη «ενιαία δύναμη» (sic!) σχεδιάζει την αποβολή ιδρυτικού σωματείου της ΟΜΕ, ως πρώτο μέλημά της στο 47^ο Συνέδριο! Όλως συμπτωματικώς και τυχαίως είναι το μοναδικό σωματείο στο οποίο δεν έχει την πλειοψηφία. Ή, για να ακριβολογούμε, μαζί με το σωματείο της Πληροφορικής, στο οποίο επίσης σκοπεύουν να μη δώσουν δικαίωμα συμμετοχής στον εκλεγμένο εκπρόσωπο των εργαζομένων.

Αντί να κάνουν αυτοκριτική που:

• πριν ένα χρόνο το 65% των εργαζομένων αποχώρησε από τη μητρική και δεν έφεραν καμία αντίσταση
• με παγκόσμια πρωτοτυπία υποχρέωσαν όλους τους εργαζομένους που πήγαν στις θυγατρικές να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις, με μειώσεις και προσωπικές διαφορές
• άνοιξαν διάπλατα την πόρτα εξόδου από τη μητρική και για τους υπόλοιπους εργαζομένους
• υπογράφουν όποιο χαρτί τους δίνει η διοίκηση, είτε για απολύσεις είτε για εσωτερικούς κανονισμούς δουλοπαροικίας,

ΑΠΟΒΑΛΟΥΝ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ!

Έτσι προασπίζονται τα εργασιακά μας δικαιώματα; Με αυτόν τον τρόπο «ισχυροποιούν» την εκπροσώπησή μας ως εργαζόμενους;

Όταν η διοίκηση διαπιστώνει ότι οι ίδιοι οι επικεφαλής του συνδικάτου το ακρωτηριάζουν, προφανώς αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να κάνει ακόμα περισσότερες μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων.

Επειδή, λοιπόν, δεν τους θεωρούμε τόσο ανόητους αντιλαμβανόμαστε ότι προφανώς δρούνε κατόπιν εντολών της διοίκησης που τους ανέθεσε, όπως στην ιστορική ελληνική ταινία «Λόλα», το ρόλο του «Μαύρου» (Σπύρος Καλογήρου), προκειμένου να δολοφονήσουν κάθε αντίσταση των εργαζομένων, είτε πρόκειται για σωματεία είτε για παρατάξεις.

Η Αγωνιστική Συνεργασία, θα παλέψει με όλες της τις δυνάμεις ώστε να φύγουν «εθελουσίως» όλοι οι συνεργάτες της διοίκησης.

Ελπίζουμε οι συνάδελφοι (σύνεδροι και μη) να τους στείλουν μια ώρα αρχύτερα εκεί που τους αξίζει: Στην αφάνεια και την ανυποληψία, ώστε να μπορεί επιστρέψει η ελπίδα στο συνδικαλιστικό κίνημα.