ΑΠΟΦΑΣΗ Της σύσκεψης της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ- ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Σάββατο, 4/10/2008

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

1. Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Ο νεοφιλελεύθερος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός βιώνει μια μεγάλη κρίση πολύπλευρη, αφού ξεκίνησε από το πιστωτικό σύστημα και επεκτείνεται σε άλλες σφαίρες, όπως είναι η νομισματική κρίση (πτώση του δολαρίου), η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών των τροφίμων και των πρώτων υλών (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), η ενεργειακή κρίση και τα μεγάλα προβλήματα από τις οικολογικές καταστροφές. Η ύφεση της Αμερικάνικης Οικονομίας αποτελεί σημαντικό παράγοντα πρόσθετης αποσταθεροποίησης. Η κρίση αυτή στο βάθος της είναι κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου και γι’ αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολη η διαχείριση της.

Οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων κρατών και κυρίως των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας ρίχνουν περίπου πολλά τρις δολάρια για να απορροφήσουν τις ζημίες μεγάλων τραπεζών κοινωνικοποιώντας τα χρέη τους, την ίδια ώρα που ομνύουν υπέρ της ελεύθερης αγοράς. Κρατικοποιούν τις ζημιές και ιδιωτικοποιούν τα κέρδη. Η πρόθεσή τους δεν είναι, φυσικά η αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών ή η στήριξη των εργαζομένων οι οποίοι απολύονται μαζικά, αλλά η στήριξη μερίδων του κεφαλαίου – κυρίως του τραπεζικού και χρηματιστηριακού - και η αποφυγή της συνολικής χρεοκοπίας της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής διαχείρισης. Παρ’ όλα αυτά η χρεοκοπία της LEHMAN BROTΗERS, δείχνει τις αδυναμίες απόσβεσης της κρίσης.

Η παρούσα οικονομική κρίση αποδεικνύει τι ο νεοφιλελευθερισμός ως μορφή διαχείρισης του αναπτυγμένου καπιταλισμού με τις απελευθερώσεις των αγορών και της κίνησης των κεφαλαίων, τις ιδιωτικοποιήσεις και την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων απέτυχε παταγωδώς και ο καπιταλισμός ως σύστημα αποδεικνύει διαρκώς την βαρβαρότητα του και την ανικανότητα του να ικανοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες.

Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε όλο και πιο λίγους σε συνδυασμό με την απίθανη διεύρυνση της φτώχειας, που αγκαλιάζει όλο τον πλανήτη, δημιουργεί οργή στους καταπιεσμένους όλου του κόσμου και κοινωνικές εκρήξεις. Προβάλει επιτακτική η ανάγκη ενός νέου προτύπου οργάνωσης των οικονομιών και των κοινωνιών, εναλλακτικό στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Απαιτείται ιδίως η αναζωογόνηση των κινημάτων αντίστασης σε όλο τον κόσμο, η ισχυροποίηση του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ και αναβάθμιση του ρόλου του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και κυρίως η κοινή δράση και ισχυροποίηση του παγκοσμίου συνδικαλιστικού κινήματος.

2. Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΩΝ ΗΠΑ.

Η κατάσταση στην Ευρώπη χειροτερεύει με ταχείς ρυθμούς.

Η Ευρώπη αντιγράφει το Αμερικανικό μοντέλο. Χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες με μικρές αποκλίσεις προωθούν την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης. Και ως γνωστό η απάντηση των απανταχού νεοφιλελεύθερων στην κρίση του νεοφιλελευθερισμού είναι ακόμη πιο επιθετικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Η στρατηγική της Λισσαβόνας για περισσότερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και στην απασχόληση η απόπειρα εισαγωγής στοιχείων του εμπορικού δικαίου στο εργατικό δίκαιο-με την πράσινη βίβλο- η διαβόητη flexicurity,το χτύπημα των συμβάσεων και η προσπάθεια νομοθέτησης του 65ωρου συνιστούν εργαλεία για την πλήρη απορρύθμιση και υποβάθμιση της εργασίας. Η ευρωπαϊκή συνθήκη της Λισσαβόνας, που μπλοκαρίστηκε προσωρινά από το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Ιρλανδίας, θεσμοποιεί το νεοφιλελευθερισμό, θεοποιεί τον ανταγωνισμό, διαιωνίζει την εξάρτηση από τις ΗΠΑ.

Η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (υπόθεση Βίγκινγκ, Ρούφερ και Λαβάλ) διαμορφώνει πλαίσιο εφαρμογής του κοινωνικού ντάμπιγκ και την εφαρμογή στη πράξη της οδηγίας Μπολκεστάϊν.

Η έκρηξη των προβλημάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο οδηγεί σε αγώνες σε εθνικό επίπεδο, όμως δεν καταγράφει έναν πανευρωπαϊκό συντονισμό της εργατικής τάξης.

Η ευρωπαϊκή σύμβαση και ο κατώτερος μισθός σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το 35ώρο και η πλήρης και σταθερή εργασία, η μάχη κατά της επισφάλειας, η προστασία των δημοσίων κοινωνικών αγαθών και η απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, η υπεράσπιση και διεύρυνση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων μπορούν να αποτελέσουν στόχους με κεντρικές ή αποκεντρωμένες ευρωπαϊκές αγωνιστικές δράσεις. Η ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ θα αποτελέσει σημαντική συμβολή σ’ αυτήν την προσπάθεια.

3. ΟΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Ενώ τα προπύργια του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στην μητρόπολη τους στις ΗΠΑ (τράπεζες, ιδιωτικές επενδυτικές και ασφαλιστικές εταιρείες) καταρρέουν το ένα μετά το άλλο ως χάρτινοι πύργοι η κυβέρνηση της Ν.Δ. λες και ζει σε άλλο πλανήτη επιμένει να συνεχίζει ακριβώς τις ίδιες πολιτικές που μετατρέπουν στη χώρα μας την οικονομία σε ερείπια και οδηγούν τα λαϊκά στρώματα σε απελπισία.

Όταν ακόμα και ο πιστότερος φορέας ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ο Μπους, αναγκάζεται να εθνικοποιήσει τους δύο μεγαλύτερους οργανισμούς στεγαστικής πίστης για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, στην οποία έχουν οδηγήσει αυτές οι πολιτικές, στην Ελλάδα η κυβέρνηση της Ν.Δ. ιδιωτικοποιεί, διαλύει ή «σκοτώνει» οτιδήποτε δημόσιο και κοινωνικό. Κλείνει και ιδιωτικοποιεί την Ολυμπιακή. Κάνει κομμάτια τον ΟΣΕ για να ιδιωτικοποιήσει τα φιλέτα του. Ξεπουλάει την Αγροτική Ασφαλιστική και την Εθνική Ασφαλιστική. Έχει ήδη πουλήσει τον ΟΤΕ και τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης σε ξένες πολυεθνικές, ενώ με τις λεγόμενες συμπράξεις του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα εμποιεί τις δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες της χώρας μας.

Σήμερα είναι όσο ποτέ αναγκαίος ο άμεσος ξεσηκωμός των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και ο αποτελεσματικός συντονισμός των αγώνων τους για την προστασία της δημόσιας περιουσίας από τις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης και από την κερδοσκοπική βουλιμία σε βάρος της από μεγάλα και αρπακτικά ιδιωτικά συμφέροντα.

Η έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ για την οικονομία και την απασχόληση, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, επιβεβαιώνει, ότι οι εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ, που αποτελούν τη συνέχεια αντίστοιχων πολιτικών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, είναι όχι μόνο ταξικές σε βάρος των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων αλλά και αποτυχημένες αφού έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδα την οικονομία.

Οι κυβερνητικές πολιτικές έχουν ως αποτελέσματα, οι εργαζόμενοι της χώρας μας σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους στην Ευρώπη της ζώνης του ευρώ να εργάζονται περισσότερο, να πληρώνονται λιγότερο, να φορολογούνται περισσότερο, να έχουν τα πιο περιορισμένα δικαιώματα, το πιο φτωχό σύστημα κοινωνικής προστασίας, και να είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ανεργίας, της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας και της διευρυνόμενης ακρίβειας.

Η κυβέρνηση με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με βασικό στόχο τον περιορισμό του Δημόσιου Ασφαλιστικού Συστήματος προς όφελος του Ιδιωτικού Τομέα, πέρασε την περασμένη Άνοιξη ένα ασφαλιστικό νόμο με καθαρά νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, με τον οποίο αύξησε τα όρια ηλικίας για όλους τους ασφαλισμένους και κυρίως για τις εργαζόμενες μητέρες, και μείωσε τις επικουρικές συντάξεις και τις πρόωρες κύριες συντάξεις. Η λύση όμως του ασφαλιστικού βρίσκεται στην αύξηση των εσόδων του με την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και την επιστροφή των λεηλατηθέντων από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και τους κερδοσκόπους αποθεματικά του και στην εύρεση νέων πόρων και όχι στη μείωση των ούτως ή άλλως χαμηλών παροχών του.

Οι αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές πρέπει να ηττηθούν και να προωθηθεί μίας πολιτική εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό. Μία άλλη πολιτική, που δεν θα έχει ως προτεραιότητα την αύξηση των επιχειρηματικών κερδών, αλλά την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, την αύξηση της απασχόλησης, την άρση των κοινωνικών αδικιών και ανισοτήτων, την ριζική αναδιανομή των εισοδημάτων και δικαιωμάτων υπέρ των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, την βελτίωση της κοινωνικής προστασίας και την αναβάθμιση του περιβάλλοντος.

Σ’ αυτό το τοπίο, το συνδικαλιστικό κίνημα στην χώρα μας είναι εγκλωβισμένο στην αντίληψη και την πρακτική του κοινωνικού συμβιβασμού , που τελικά υπηρετεί τις επιλογές του κεφαλαίου και γενικά εκφράζεται από τις πλειοψηφίες ΠΑΣΚΕ & ΔΑΚΕ.

Πρόσφατο παράδειγμα η υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις σημερινές συνθήκες, ανάγκες και απαιτήσεις. Ακόμη δεν ήταν καθόλου τυχαίος και ο χρόνος που υπογράφηκε εν μέσω δηλαδή των κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό δίνοντας έτσι το σήμα της εκτόνωσης και της συναίνεσης απογοήτευσε δε το σύνολο της εργατικής τάξης.

4. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΤΕ.

Με το ξεπούλημα του ΟΤΕ από την κυβέρνηση της ΝΔ ολοκληρώνεται ένα εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό και εργασιακό έγκλημα. Ο ΟΤΕ και οι δεκάδες κερδοφόρες θυγατρικές του εκποιούνται έναντι ευτελούς τιμήματος. Ένα βασικό εργαλείο ανάπτυξης της οικονομίας εκχωρείται στη Deutsche Telecom μαζί με το μέλλον όλων των Ελληνικών τηλεπικοινωνιών, όλων των ζητημάτων που σχετίζονται με το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών, την εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας και βέβαια της «αγοράς» των δεκάδων εκατομμυρίων πελατών των Βαλκανικών χωρών, στις οποίες και με τις πλάτες του Υπουργείου Εξωτερικών και της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έχει επεκταθεί ο ΟΤΕ.

Με την παράδοση του ΟΤΕ στους Γερμανούς χάνεται ένα βασικό εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας αλλά κυρίως για την διάχυση και την αφομοίωση των νέων τεχνολογιών, των τηλεπικοινωνιών, της πληροφορικής και κυρίως των ευρυζωνικών υπηρεσιών, που είναι για τον 21ο αιώνα ότι ήταν ο εξηλεκτρισμός για τον 20ο.

Οι κερδισμένοι από τη συμφωνία αυτή είναι αφενός η MIG του κ. Βγενόπουλου, η οποία με απλή αγοροπωλησία μετοχών παίρνει 2,55 δις ευρώ και 140 εκατομμύρια ευρώ κέρδη και αφετέρου η Deutsche Telecom, η οποία έναντι πινακίου φακής (442,3 εκατομμύρια ευρώ) αποκτά από το δημόσιο τον έλεγχο ολόκληρου του Ομίλου ΟΤΕ, που αξίζει δεκάδες δις ευρώ. Συγκεκριμένα αποκτά τον έλεγχο του ΟΤΕ, των 15 θυγατρικών εταιρειών του στην Ελλάδα (ΟΤΕ globe, Hellas Sat, OTESAT - MARITEL, κ.λ.π.) και στο εξωτερικό και κυρίως στα Βαλκάνια (GLOBUL στη Βουλγαρία, COSMOFON στη FYROM, AMC στην Αλβανία, της ROMTELECOM και της COSMOTE–ROMANIA στη Ρουμανία κ.τ.λ), της COSMOTE, της ΟΤΕΝΕΤ της OTE-Estate, στην οποία ανήκουν τα 2.300 υψηλής προστιθεμένης αξίας ακίνητα του ΟΤΕ, των επενδύσεων για τα ευρυζωνικά δίκτυα του ΟΤΕ ύψους 900 εκατομμύρια ευρώ την επόμενη τριετία και κατά συνέπεια των προμηθειών του ΟΤΕ, οι οποίες θα κατευθύνονται μονοπωλιακά πλέον στη SIEMENS. Ίσως ως επιβράβευση για τις μίζες 80 εκατομμυρίων μάρκων που έδωσε σε στελέχη του ΟΤΕ, στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ για τη σύμβαση 8002 για τα ψηφιακά (!!!).

Οι καταναλωτές γνωρίζουν τι μπορούν να περιμένουν από αυτήν την συμφωνία. Αυξήσεις στα τιμολόγια, εναρμονισμένες πρακτικές τιμολόγησης, περιορισμένες έως μηδενικές επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες, υποβάθμιση της υποχρέωσης για καθολική υπηρεσία και τέλος χειροτέρευση των δεικτών ποιότητας επικοινωνίας . Η επίκληση από την κυβέρνηση του επιχειρήματος ότι εγγυάται μέσω της ΕΕΤΤ την τιμολογιακή πολιτική μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει. Οι πάντες γνωρίζουν ότι η ΕΕΤΤ ενώ ενέκρινε αυξήσεις στα τιμολόγια του ΟΤΕ με μεγάλη ευκολία, όταν έπρεπε να εγκρίνει μειώσεις τιμών έδειχνε περισσή δυσκοιλιότητα (ανταγωνισμός γάρ).

Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ και κυρίως όσοι προσλήφτηκαν μετά το 2005 έχουν προπληρώσει την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, αφού έχουν χάσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα και εργάζονται ως σύγχρονοι σκλάβοι και ότι συνέβη στoν ΟΤΕ με τις εργασιακές σχέσεις χρησιμοποιείται ως πιλότος για όλους τους εργαζομένους. Ταυτόχρονα συρρικνώνεται το εμπορικό δίκτυο του ΟΤΕ, κλείνουν 140 εμπορικά καταστήματά του σ’ όλη τη χώρα, ενώ επιδιώκεται να επανέλθει για τους εργαζόμενους σε όσα από αυτά απομείναν το απάνθρωπο σπαστό ωράριο. Στο νέο Business Plan που επεξεργάζεται η Διοίκηση δρομολογούνται αλλαγές στα ωράρια, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες στα επιδόματα (τεχνικός Επιφυλακής), μείωση των υπερωριών, οι οποίες θα ισχύσουν για όλους, παλαιούς και νέους. Η καταστρατήγηση του συμβατικού ακόμα και του νόμιμου ωραρίου των εργαζομένων και οι απλήρωτες υπερωρίες είναι πλέον ο κανόνας.

Η διοίκηση Βουρλούμη (αλλά και οι προηγούμενες) δεν είναι αμέτοχη ευθυνών για τις εξελίξεις. Αφού κατ’ αρχή συμμάχησε και ενσωμάτωσε το ανώτατο στελεχικό απαράτ του οργανισμού που ανήκε στην επιρροή του ΠΑΣΟΚ μετά οργάνωσε την μετατροπή του από υπηρεσία κοινής ωφέλειας σε προϊόν προς πώληση. Υποβάθμισε και ελαστικοποίησε τις εργασιακές σχέσεις. Αξιοποιώντας την πρόσδεσή της στην κυβέρνηση της Ν.Δ. υλοποίησε μια σειρά από εθελούσιες εξόδους, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθούν τα ασφαλιστικά μας ταμεία και να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας με αντίστοιχη υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών στους πελάτες. Καλλιέργησε κλίμα καχυποψίας μεταξύ των εργαζομένων με επιλογές της όπως το πριμ, το αξιολόγιο, την βίαιη κατάργηση του Κανονισμού προσωπικού και την επέλαση δεκάδων ακριβοπληρωμένων διευθυντικών στελεχών «από την αγορά». Υιοθέτησε ένα μοντέλο σχέσεων με την ΕΕΤΤ και τους «εναλλακτικούς παρόχους» που στην πράξη έστελνε πελάτες στην αγκαλιά ενός ανταγωνισμού «μαϊμού».

Για τις σημερινές αρνητικές εξελίξεις στον όμιλο ΟΤΕ σοβαρές ευθύνες έχουν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησαν από το 1995 την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και έφτασαν να δώσουν μέχρι το 2004 το 66% των μετοχών του σε ιδιώτες - παρά τις αντίθετες προεκλογικές δεσμεύσεις του Ανδρέας Παπανδρέου το 1993 - και που προετοίμασαν το έδαφος με την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στις θυγατρικές εταιρείες του ΟΤΕ, με την κατάργηση συμμετοχικών οργάνων, με τις ρουσφετολογικές προσλήψεις κ.λ.π.

Δυστυχώς και το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα έχει σοβαρές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση. Και μιλάμε φυσικά για τις ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που με την απαράδεκτη συμφωνία που υπέγραψαν το 2005 με την διοίκηση έβαλαν τα θεμέλια για ένα ΟΤΕ, ώριμο φρούτο για την πλήρη ιδιωτικοποίησή του, έναν ΟΤΕ με κυρίαρχο το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα, έναν ΟΤΕ με κατεδαφισμένα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, έναν ΟΤΕ με εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων, έναν ΟΤΕ με ένα εργασιακό καθεστώς-λάστιχο.

5. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΟΤΕ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ.

Ο Κυβερνητικός συνδικαλισμός αποτέλεσε και αποτελεί τον βασικό μοχλό άσκησης του κοινωνικού συμβιβασμού.

Βασική υπεύθυνη είναι η ΠΑΣΚΕ η οποία τον ανέδειξε στο παρελθόν, για να πάρει αργότερα την σκυτάλη η ΔΑΚΕ.

Αυτές οι παρατάξεις διαθέτοντας ένα ευρύ πελατειακό δίκτυο, αξιοποιούν κάθε θεσμική συμμετοχή του σ.κ. στα όργανα συμμετοχής όχι για να ασκήσουν τον αναγκαίο εργατικό και κοινωνικό έλεγχο αλλά για να κάνουν με την εργοδοσία συνδιαχείριση. Εφαρμόζουν πρακτικές πολιτικής χειραγώγησης που εξυπηρετούν τις μειωμένες αντιστάσεις του σ.κ. στις κυβερνητικές ή εργοδοτικές επιλογές.

Η Ομοσπονδία μας υπολειτουργεί, άρα και δεν αντιδρά. Από την λήψη αποφάσεων της εκτελεστικής πέρυσι, φέτος πήγαμε πολλές φορές σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις στο δίδυμο πρόεδρος (ΠΑΣΚΕ) – γραμματέας (ΔΑΚΕ), οι οποίοι πήραν αποφάσεις μόνοι τους.

Παραδείγματα πολλά: Συνάντηση με Βγενόπουλο, υπογραφή αποχώρησης των 480 συναδέλφων, αποφάσισαν για την διαπραγμάτευση ΣΣΕ 2008 να πάνε μόνοι τους, δεν επέτρεψαν να μιλήσει η Αγωνιστική Συνεργασία όπως και οι άλλες παρατάξεις που δρουν στο χώρο στην απεργία της 6/5/2008 . Δεν αντέδρασαν στην πώληση της INFOTE , στις προσλήψεις από το παράθυρο στην OTEPLUS (Ήδη έχει ξεκινήσει μια νέα γενιά συμβασιούχων με την ένοχη σιωπή ή και στήριξή τους). Αλλά και όταν πραγματοποιούνταν Δ.Σ. κάθε τρείς – τέσσερις μήνες , ενώ τα θέματα έτρεχαν , δεν υπήρχαν εισηγήσεις και ο ορισμός των θεμάτων ήταν μεγάλος , όπου εκ των πραγμάτων λόγω χρόνου δεν μπορούσαν να συζητηθούν αναλυτικά και να παρθούν οι σωστές αποφάσεις. Προτάσεις μας στο Δ.Σ. ούτε καν μπαίνουν σε ψηφοφορία (πρότασή μας για κάλυψη των συναδέλφων που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εφαρμογή του αξιολογίου). Ακόμα και αυτές οι πρόσφατες απεργίες κατά της ιδιωτικοποίησης του οργανισμού, ήταν σπασμωδικές , τις διέκρινε η πολιτική σκοπιμότητα εκ μέρους της ΔΑΚΕ (με την ανακοίνωσή της 7/4/08), η έλλειψη συνοχής της ΠΑΣΚΕ καθώς και η επιλογή της περιχαράκωσης από τις δυνάμεις της ΕΣΚ.

Η πολυδιάσπαση της ΠΑΣΚΕ, όπου μία αλαζονική ηγεσία προσπαθεί να κρατήσει ψήφους και καρέκλες, άγεται και φέρεται μεταξύ αντικυβερνητικών συνθημάτων και συμβιβαστικών υπογραφών στις συμφωνίες της με τη ΔΑΚΕ και τη Διοίκηση (δε μπορεί ούτε τα πρωτοκλασάτα στελέχη της να πείσει).

Τμήμα μελών της ΠΑΣΚΕ που έχουν αριστερή συνδικαλιστική συνείδηση στρέφονται ήδη προς αναζήτηση συνεργασίας με το χώρο μας.

Η ΔΑΚΕ, η κυβερνητική συνδικαλιστική παράταξη στο χώρο μας έχει χάσει το μπούσουλα. Από τη μια πρέπει να είναι έστω φραστικά με τους εργαζόμενους για να αυξήσει τις δυνάμεις της και από την άλλη πρέπει να μην ενοχλήσει πολύ την κυβέρνηση.

Έτσι συμμετέχει με βαριά καρδιά σε κάποιους αγώνες, αναφέρει στις ανακοινώσεις της εργατοσυνδικαλιστικές κορώνες για τα δικαιώματα , αλλά ψιθυρίζει στο αυτί των εργαζομένων ότι (καλά είναι και έτσι για να μην έρθουν οι άλλοι και είναι χειρότερα).

Τα στελέχη της ΔΑΚΕ μοιράζουν θέσεις στον οργανισμό σε γαλάζια παιδιά που δεν είναι εν τέλει και πολύ ευχαριστημένοι (αχόρταγα και αδηφάγα αυτά τα παιδιά) και αμορτισάρουν την αγανάκτηση των εργαζομένων με συνδικαλιστικούς ακροβατισμούς ( έξι σημεία – Infote κ.λ.π.) .

Δηλαδή αποδέχονται το περιβάλλον ( προσλήψεις OTEPLUS, μερική πρόσληψη εκτάκτων, σαθρή λειτουργία του Οργανισμού) και βολεύονται με αυτό ( αναξιοκρατία – θεσιθηρία) για να διεκδικήσουν την αυτοδυναμία και στο τέλος μιλάνε για κανόνες και αξιοκρατία, οι συνδικαλιστές – νεοφαρισαϊστές της ΔΑΚΕ.

Υποκρίνονται αγώνες, αλλά τους σαμποτάρουν, εμμέσως πλην σαφώς, για να μη χαλάσουν το ΄΄καλό κλίμα΄΄ και την υλοποίηση των προγραμματικών διακηρύξεων της κυβέρνησης .

Οι εργαζόμενοι όμως δεν θέλουν δράσεις που απλά να στρογγυλεύουν τα κυβερνητικά σχέδια. Οι εργαζόμενοι θέλουν να ματαιώσουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Να έχουν σίγουρη δουλειά, αξιοπρεπή ζωή, ασφάλεια και περίθαλψη για την υγεία τους.

Η κυβερνητική πολιτική τα ανέτρεψε όλα αυτά και η ΔΑΚΕ ή τα αποδέχεται ή στην καλύτερη περίπτωση βαράει τουφεκιές στον αέρα.

Η ΕΣΚ ακολουθεί ένα μονήρη διασπαστικό δρόμο φτιάχνοντας παράλληλα και κλαδικό σωματείο τηλεπικοινωνιών. Επιτίθεται με εμμονή κυρίως στις δικές μας συνδικαλιστικές δυνάμεις και ήταν απούσα για μεγάλο διάστημα την τελευταία χρονιά όχι μόνο από τη διαμόρφωση των αποφάσεων των συνδικαλιστικών οργανώσεων αλλά και από δυναμικές μορφές πάλης που υιοθετούσε η Ομοσπονδία μετά από δικές μας προτάσεις.

Η ΑΣΕ ακροβατούσε χτυπώντας εμάς και την ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ και χαϊδεύοντας την ΕΣΚ, αλλά την τελευταία στιγμή πριν την ιδιωτικοποίηση, για να μην εκτεθεί, συμμάχησε με τις προτάσεις μας, τις οποίες αποδέχτηκε και το συνέδριο της ΟΜΕ-ΟΤΕ πλην ΕΣΚ και ΔΑΚΕ.

Η ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ αποτελείται από έντιμους και συνεπείς συναδέλφους, συμπίπτουμε στις βασικές θέσεις για τα προβλήματα των εργαζομένων του ΟΤΕ και τις λύσεις τους και έδειξαν αξιοθαύμαστη αντοχή στις επιθέσεις που δέχονται συνεχώς από τις άλλες παρατάξεις.

Εκτός από τις ευθύνες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ για τη σημερινή κατάσταση του ομίλου ΟΤΕ και των εργαζομένων του κατά τη γνώμη μας ευθύνες υπάρχουν, όπως προαναφέραμε, και στις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες της ομοσπονδίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), οι οποίες κατά καιρούς πήραν σημαντικές αποφάσεις οι οποίες αντικειμενικά βοήθησαν αυτές τις εξελίξεις. Αναφερόμαστε πρώτα απ’ όλα στην απαράδεκτη συμφωνία της εθελούσιας η οποία με τη βούλα του συνδικάτου έφερε την άρση της μονιμότητας στους νέους συναδέλφους μας και έχει αφήσει μία ανεξίτηλα γραμμένη αρνητική εικόνα της ομοσπονδίας τόσο στους νέους όσο και στα μάτια όλης της κοινωνίας, αφού χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ. ως πιλότος για να επεκταθεί και στις άλλες ΔΕΚΟ. Και βέβαια για τη συμφωνία αυτή δεν φταίνε μόνο οι δύο που υπέγραψαν αλλά και όλοι αυτοί που σήκωσαν το χεράκι τους στο συνέδριο και ψήφισαν υπέρ της. Στη μετέπειτα αντίδραση της ομοσπονδίας για την αλλαγή του Γ.Κ.Π με νόμο ήταν έκδηλη η έλλειψη κύρους και αξιοπιστίας γιατί φαινόταν ότι από τη μια υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας και από την άλλη αδειάζουμε τα παιδιά μας. Χαρακτηριστικό ήταν και το σύνθημα που ακουγόταν τότε στις απεργίες της ΟΤΟΕ για την κατάργηση των επικουρικών τους ταμείων όπου φώναζαν «εδώ δεν θα γίνει του ΟΤΕ νέοι και παλιοί δεν θα χωρίσουμε ποτέ». Τις κυβερνητικές επιλογές και κατευθύνσεις βοήθησαν διαχρονικά και όλες οι κατά καιρούς συμφωνίες για κίνητρα εξόδου.

6. Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ- ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ- ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ.

Η Αγωνιστική Συνεργασία – Παρέμβαση - Πρωτοβουλία στον ΟΤΕ αυτή την εποχή κλείνει ένα κύκλο συνδικαλιστικής δράσης και σημαντικής παρουσίας στους αγώνες, που οι προκλήσεις των καιρών την ανέδειξαν σε πρώτη παρεμβατική και ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ δύναμη στο χώρο.

Παρά τις σημαντικές απώλειες στελεχών και μελών μας από τις συνεχείς εθελούσιες ή αναγκαστικές συνταξιοδοτήσεις που έγινα στον ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια, παρά το πολιτικό και οργανωτικό σοκ στο οποίο υποβλήθηκε εξ αυτού του λόγου, την τελευταία τριετία αλλά περισσότερο τον τελευταίο χρόνο με νέους συνδικαλιστές που διαδέχτηκαν την παλιά δοκιμασμένη ηγεσία της παράταξής μας, ώθησε τα πράγματα ώστε παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες του συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο μας ( υπογραφή εθελουσίας κ.λ.π.) να αρχίσουν οι συνάδελφοι εργαζόμενοι να βλέπουν φως στο τούνελ και να αρχίσει το σ.κ. να επανακτά έστω και ένα μικρό μέρος από την παλία δυναμική του.

Οι αρχές μας, για διαφάνεια στις αποφάσεις, για συλλογικότητα, αγωνιστικότητα, ταξική κατεύθυνση και ενότητα του συνδικάτου διαπερνούσαν και διαπερνούν τη δράση μας .

Οι αταλάντευτες θέσεις μας κατά του νεοφιλελευθερισμού, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, στην κατάργηση της μονιμότητας, στις συμβάσεις πείνας, στην κατάργηση του Γ.Κ.Π., στην αλαζονική λειτουργία των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αλλά περισσότερο η συμμετοχή μας στους αγώνες, οι οποίοι ήταν αποτέλεσμα κυρίως δικών μας προτάσεων, δραστηριοποίησαν συναδέλφους και επηρέασαν νοοτροπίες προς περισσότερο κινηματικές δράσεις στον ΟΤΕ.

Η Αγωνιστική Συνεργασία – Παρέμβαση – Πρωτοβουλία, στο έτος που πέρασε δεν συμμετείχε μόνο ενεργά στους αγώνες της ΟΜΕ – ΟΤΕ αλλά και με προτάσεις και με το ξεμπλοκάρισμα στην ΟΜΕ – ΟΤΕ με τις ψήφους της όταν χρειαζόταν ήταν καθοριστική δύναμη ώστε να γίνουν έστω και αυτοί, οι λίγοι για μας, αγώνες.

Η πρότασή μας για τη ΣΣΕ 2008 – 2009 των 5 σημείων, που ήταν: 1. Αύξηση 10,5 %, 2. παναφορά ΓΚΠ, 3. Αύξηση Οικογενειακού επιδόματος 4. Αναγνώριση όλης της προϋπηρεσίας εκτός ΟΤΕ και των μεταπτυχιακών, 5) Ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, ήταν μια ρεαλιστκή πρόταση που αγκαλιάζει όλους τους συναδέλφους στον όμιλο ΟΤΕ.

Οι νοοτροπίες τύπου ΔΑΚΕ (όλα τελείωσαν με τη ΝΤΟΙΤΣΕ ΤΕΛΕΚΟΜ) πάμε να περισώσουμε τα λίγα έστω για να μη γίνουμε ΙΝΦΟΤΕ (έξι σημεία), αλλά και η ευθύνη της ΠΑΣΚΕ είναι επίσης μεγάλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόφαση για τις εικοσιτετράωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες που εν τέλει έγιναν μία ή δύο 24ωρες απεργίες.

Παρά ταύτα εξακολουθούμε να έχουμε πολλές οργανωτικές αδυναμίες, λειτουργεί τακτικά η γραμματεία της παράταξης αλλά όχι οι ολομέλειες των ψηφοδελτίων στα σωματεία, η εφημερίδα μας έχει πολύ καιρό να εκδοθεί, ενώ δεν έχουμε ακόμα αποκτήσει στέρεες προσβάσεις στους νεοπροσληφθέντες στον ΟΤΕ.

Τα μηνύματα όμως είναι ελπιδοφόρα. Πριν τρία χρόνια που συνταξιοδοτήθκε ο βασικός κορμός της παράταξής μας ήμασταν σε απελπιστική θέση. Τώρα λέμε, ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Πρόσφατα μάλιστα άρχισαν να λειτουργούν και Blogs της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ.

7. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ- ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ.

Το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Η ένταση της επίθεσης του νεοφιλελευθερισμού πλήττει θεμελιακά εργατικά δικαιώματα. Το κεφάλαιο και ο νεοφιλελευθερισμός επιζητούν μια στρατηγική ήττα των συνδικάτων, ώστε να καθορίζουν χωρίς εμπόδια τους όρους αναπαραγωγής του κεφαλαίου με την υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης, στρατηγική την οποία πρέπει με κάθε τρόπο να αποτρέψουμε. Το συνδικαλιστικό κίνημα γι’ αυτούς τους λόγους πρέπει να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά λόγω των χρόνιων προβλημάτων του που οξύνονται διαρκώς. Επιβάλλεται η χάραξη και υλοποίηση μιας νέας στρατηγικής του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος πού θα εντείνει τους μαζικούς και αποτελεσματικούς εργατικούς αγώνες, θα προχωρά σε μεγάλες και ρηξικέλευθες αλλαγές στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος ώστε αυτό να αντιστοιχηθεί με τις ανάγκες της εποχής και των εργαζομένων, να ανατρέπει τους σημερινούς συσχετισμούς και να αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των εργαζομένων σε αυτό.

Η αλλαγή μέσα στα συνδικάτα πρέπει να αποκτήσει και έναν χαρακτήρα ηθικού και πολιτισμικού ρεύματος, που θα επαναφέρει τις αξίες της συλλογικότητας, της αγωνιστικότητας, της ανιδιοτέλειας, της ταξικής αντίληψης, της δημοκρατικής συμπεριφοράς, του σεβασμού της διαφορετικότητας, της αλληλεγγύης.

Η στρατηγική αυτή δεν αφορά τόσο τις επιλογές των ηγεσιών των συνδικάτων που η πλειοψηφία τους βολεύεται με την υπάρχουσα κατάσταση της γραφειοκρατικοποίησης της απομαζικοποίησης και των έντονων κρισιακών φαινομένων, όσο τις επιλογές των εργαζομένων σε όλη την κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος οι οποίοι πρέπει να αντισταθούν και να συγκροτήσουν μια μεγάλη συσπείρωση που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και θα αλλάξει τα δεδομένα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο ρόλος του αυτόνομου ταξικού ρεύματος-με την προϋπόθεση της ανασύνταξης και ολόπλευρης δραστηριοποίησής του- θα είναι καθοριστικός σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια .

Σήμερα είμαστε στο και πέντε της συμφωνίας ξεπουλήματος του Ομίλου ΟΤΕ. Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται η συσπείρωση των εργαζόμενων γύρω από την ομοσπονδία ώστε να περιορίσουμε τις συνέπιες της ιδιωτικοποίησης και να βγούμε στην αντεπίθεση. Αυτό όμως απαιτεί την αλλαγή ρότας από το συνδικάτο μας. Η ΟΜΕ – ΟΤΕ και τα σωματεία μέλη της πρέπει αποκτήσει αγωνιστικό προσανατολισμό, να εμπνεύσει τους συναδέλφους παλαιούς και νέους, οι οποίοι καταλαβαίνουν, ότι πρέπει να υπάρξει αντίδραση με κάθε τρόπο στην νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική, όμως η κατάσταση στις ηγεσίες των συνδικάτων τους απογοητεύει, εντείνει τις ανασφάλειές τους και τους σπρώχνει στην ανεύρεση ατομικών λύσεων.

Καμία ατομική λύση δεν μπορεί να αποτελέσει διέξοδο, και αυτό είναι ευθύνη όλων μας να το αναδείξουμε.

Οι δυνάμεις της Αγωνιστικής Συνεργασίας – Παρέμβασης – Πρωτοβουλίας βρίσκονται μακριά από τις λογικές του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού και από τις συντεχνιακές και διασπαστικές λογικές.

Στόχος μας είναι να έρθουν οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο. Η ενότητα του Σ.Κ. μπορεί να επιτευχθεί ΚΑΙ με την οργανωτική του ανασυγκρότηση (ένας σύλλογος εργαζομένων στον όμιλο ΟΤΕ, μια κλαδική Ομοσπονδία στις Τηλεπικοινωνίες). Μια οργανωτική ανασυγκρότηση, η οποία δεν έχει ξεκινήσει αν και είναι απόφαση του περσινού συνεδρίου μας και περιέχεται στο πρόγραμμα δράσης που υπερψηφίστηκε από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ.

Στις σημερινές κρίσιμες στιγμές μετά την συμφωνία ξεπουλήματος του ΟΤΕ από την κυβέρνηση στη Γερμανική Deutsche Telecom οφείλουμε να γνωστοποιήσουμε τις θέσεις και τις απόψεις μας σχετικά με το παρόν και το μέλλον του ΟΤΕ, από την σκοπιά μιας συνδικαλιστικής παράταξης που αγωνίστηκε επί δεκαετίες με όραμα ένα όμιλο ΟΤΕ με δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα, ένα ΟΤΕ ως τμήμα της λαϊκής περιουσίας , ένα ΟΤΕ εργαλείο ανάπτυξης για την χώρα, ένα ΟΤΕ με καλές και ποιοτικές υπηρεσίες για τον πολίτη, ένα ΟΤΕ με σταθερές εργασιακές σχέσεις και αξιοπρεπείς αμοιβές για τους εργαζόμενους.

Δεν παραιτούμαστε - Δεν συνθηκολογούμε

Η δυσμενής αυτή εξέλιξη σηματοδοτεί ήττα για το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου μας. Θα συνεχίσουμε όμως τον αγώνα μας και στις νέες συνθήκες. Σύντομα η Deutsche Telecom πρέπει να καταλάβει τι είδους «εργασιακή ειρήνη» την περιμένει . Έχουμε μπροστά μας να υπερασπίσουμε κατακτήσεις και να τις διευρύνουμε ώστε να πάψουν οι διαχωρισμοί σε παλιούς και νέους εργαζόμενους. Έχουμε μπροστά να υπερασπίσουμε το θεσμό της συλλογικής σύμβασης εργασίας και θα παλέψουμε για την ικανοποίηση θεσμικών αιτημάτων που χρονίζουν αλλά και οικονομικών. Η ακρίβεια που κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα, οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων οδήγησαν ακόμα και την ΓΣΕΕ να συζητά την επαναδιαπραγμάτευση της ΣΣΕ που υπέγραψε. Θα αγωνιστούμε λοιπόν για πραγματικές αυξήσεις που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες ειδικά σε μια εταιρεία με την κερδοφορία του ΟΤΕ. Για την αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας μας για την θεμιλίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά πάνω από όλα έχουμε μπροστά μας τον μεγάλο αγώνα για την επανάκτηση του ΟΤΕ από το δημόσιο. Έχουμε απόλυτη επίγνωση για το πόσο δύσκολος θα είναι αυτός ο αγώνας αλλά και απόλυτη βεβαιότητα για το δίκιο μας. Εμείς λέμε, ότι εάν αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ της Κοινωνικής Αριστεράς, εάν υπάρξει η πολιτική βούληση και εάν γίνει κατανοητό το πόσο χρήσιμο εργαλείο για την ανάπτυξη και για την κοινωνία είναι ο ΟΤΕ μπορεί και πρέπει να βρεθούν ο τρόπος και τα χρήματα για την επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΟΤΕ. Στην ερώτηση που απευθύνει ο κύριος Αλογοσκούφης για το πού θα βρεθούν τα 3 δις € που απαιτούνται για να επανακτηθεί ο δημόσιος έλεγχος στον ΟΤΕ απαντάμε.

Θα τα βρούμε όπως η κυβέρνηση τα 28 δις ευρώ να τα δώσει στις τράπεζες. Όπως επίσης βρήκε η COSMOTE τα 1,6 δις ευρώ για να εξαγοράσει τα 500 καταστήματα της ΓΕΡΜΑΝΟΣ, όπως βρήκε ο ΟΤΕ τα 2 δις ευρώ για να αποκτήσει τον ολοκληρωτικό έλεγχο και να συγχωνεύσει εν συνεχεία την COSMOTE και όπως βρήκε η Deutsche Telecom τα χρήματα που χρειάστηκε για να αγοράσει τον ΟΤΕ. Όπως βρήκε τα χρήματα το 1975 ο Καραμανλής για να κάνει εθνικοποιήσεις και η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας πριν λίγες ημέρες για να επανεθνικοποιήσει τους σιδηροδρόμους και τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες αυτής της χώρας. Δηλαδή με δανεισμό που ιδιαίτερα στην περίπτωση του ΟΤΕ θα μπορεί άνετα να αποπληρωθεί από μέρος των πολύ μεγάλων ετήσιων κερδών του, που ας σημειωθεί ότι το 2007 ήταν μεγαλύτερα κι από αυτά της Deutsche Telecom (665 εκατομμύρια ευρώ έναντι 555) στην οποία σήμερα ξεπουλιέται από την κυβέρνηση. Ή και με άλλους τρόπους, όπως στις μέρες μας ο Τσάβες και ο Μοράλες στη Λατινική Αμερική.

Οι χιλιάδες απεργοί του ΟΤΕ, η συμπαράσταση της κοινωνίας (οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πάνω από το 64% των πολιτών αποδοκιμάζει το ξεπούλημα του ΟΤΕ), οι μορφές πάλης που ακολουθήσαμε είναι η παρακαταθήκη για τη συνέχιση του αγώνα μας και μετά την ψήφιση στη Βουλή.

Ταυτόχρονα επιμένουμε, ότι η ανατροπή των εργασιακών μας σχέσεων με τον Ν.3522 είναι αντισυνταγματική και έγινε στη βάση σχεδίου πώλησης του ΟΤΕ και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να καταργηθεί.

Διεκδικούμε την κατάργηση των μονομερών αποφάσεων της Διοίκησης του ΟΤΕ, δηλώνουμε, ότι θ΄ αντιδράσουμε με κάθε τρόπο σε κάθε νέα μονομερή απόφαση και καταγγέλλουμε τον Πρόεδρο και Δ/ντα Σύμβουλο του ΟΤΕ κ. Βουρλούμη γι΄ αυτή την πρακτική του , καθώς και την κυβέρνηση που βρίσκεται πίσω του.

Απαιτούμε την υλοποίηση της δια νόμου δέσμευσης της Κυβέρνησης για τη χορήγηση του 4% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΤΕ στο ΤΑΠ-ΟΤΕ.
Καταγγέλλουμε τις αγωγές του κ. Βγενόπουλου κατά των πολιτικών αρχηγών και κατά συναδέλφου μας συνδικαλιστή της ΟΜΕ-ΟΤΕ.

Εμμένουμε στη συνεδριακή απόφαση της ΟΜΕ – ΟΤΕ, η οποία πάρθηκε μετά από δικής μας πρόταση, για οργανωτική ανασυγκρότηση της Ομοσπονδίας.

Αποφασίσουμε να ενισχύσουμε τη λειτουργία της παράταξής μας. Να λειτουργούμε τακτικά τις ολομέλειες και μία φορά το χρόνο πριν από τα συνέδρια της ΟΜΕ-ΟΤΕ πανελλαδικές συσκέψεις των μελών μας σε επίπεδο ομίλου ΟΤΕ. Να ξαναβγάλουμε την εφημερίδα μας.

Να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στους νεοπροσληφθέντες συναδέλφους μας και να βάλουμε ως κύριο στόχο να επανακτήσουν τα δικαιώματα που τους στέρησαν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ με την επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψαν το 2005 με τη διοίκηση του ΟΤΕ. Να τακτοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και να καταργηθούν οι διαφορετικές ταχύτητες εργασιακών σχέσεων στον όμιλο ΟΤΕ. Να βάλουμε επίσης στόχο την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας που να καλύπτει όλους τους εργαζομένους στον όμιλο ΟΤΕ.

Βάζουμε επίσης στόχο να δημιουργήσουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα στον ΟΤΕ έναν άλλο διακριτό αγωνιστικό πόλο κόντρα στις παρατάξεις του συνδικαλιστικού συναινετικού και συμβιβαστικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) και ν’ αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων στην ΟΜΕ και στα σωματεία υπέρ αυτού του άλλου πόλου.

Γι΄ αυτό στηρίζουμε στις εκλογές πλατιά ψηφοδέλτια της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στον ΠΑΣΕ και στην ΕΕΤΕ, την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ στην cosmote, και συμμετέχουμε στο πλατύ ανέξάρτητο ψηφοδέλτιο της ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ στην ΠΕΤ-ΟΤΕ και σε ενιαία ψηφοδέλτια στους ραδιοτηλεγραφητές και στους πληροφορικάριους.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, σύντροφοι και συντρόφισσες

Βρισκόμαστε σε ένα αγώνα που δεν τελείωσε. Πρέπει τώρα να απαντήσουμε δυναμικά με έργα. Όλοι μαζί ενωμένοι θα νικήσουμε. Και γι’ αυτή την ενότητα θα είναι στην πρώτη γραμμή η Αγωνιστική Συνεργασίας – Παρέμβαση – Πρωτοβουλία.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ


Για ένα ΟΤΕ με δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα, στην υπηρεσία του λαού και του τόπου, με ποιοτικές και φθηνές υπηρεσίες στους πολίτες, με σταθερή και αξιοπρεπώς αμειβόμενη δουλειά για τους εργαζόμενους.

Δεν παραιτούμαστε - Δεν συνθηκολογούμε

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ