ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 11/2/2010

Πραγματοποιήθηκε χθες 11/2/2010 η τρίτη συνάντηση μεταξύ της διοίκησης και της ομοσπονδίας για τη συλλογική σύμβαση του 2010. Όπως και στις προηγούμενες συναντήσεις το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης είχε να κάνει με τα "αιτήματα" της διοίκησης. Από πλευράς ομοσπονδίας στη συνάντηση αυτή αποσαφηνίστηκε ότι δεν συζητάμε καθόλου τα ζητήματα αλλαγής των άρθρων του κανονισμού που αφορούν απολύσεις και άδειες ασθένειας και τη συλλογική σύμβαση που ρυθμίζει τις συνδικαλιστικές άδειες. Αντίθετα κινούμαστε στη λογική ότι ισχύει για τους παλαιότερους να ισχύσει και για τους νέους. Η διοίκηση για τα θέματα αυτά και χωρίς να παραιτείται από τις θέσεις της δεν φάνηκε να επιμένει ιδιαίτερα. Από πλευράς ομοσπονδίας επίσης αναφέρθηκε ότι μπορούμε να μπούμε στη συζήτηση για τροποποίηση του πειθαρχικού ελέγχου στη βάση του πορίσματος της επιτροπής που είχε συσταθεί για το θέμα αυτό. Ανάλογη ήταν η τοποθέτησή μας σε ότι αφορά το μισάωρο υπερωρίας των οδηγών δηλαδή ότι το βλέπουμε στη βάση του πορίσματος που εξέδωσε η επιτροπή για τα επιδόματα. Μετά απ' αυτά το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας είχε να κάνει με τη θέση και αξίωση της διοίκησης για αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των υπερωριών στη βάση της ισχύουσας εργατικής νομοθεσίας αντί της υπάρχουσας - για δεκαετίες - κατάστασης στον ΟΤΕ που είναι ευνοϊκότερη. Τα σημερινά ισχύοντα στον ΟΤΕ είναι ότι μετά από το (συμβατικό) ωράριο των 7 ωρών και 40 λεπτών που ισχύει γενικά και των 7 ωρών και 12 λεπτών για τις βάρδιες δίνεται υπερωριακή αμοιβή.
Οι πρώτες 120 ώρες υπερωρίας ετησίως αμείβονται με το ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 50% και οι επόμενες με το ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 75%. Με βάση την εργατική νομοθεσία το ωράριο μπορεί σε καθημερινή βάση να φτάσει τις 9 ώρες (νόμιμο ωράριο) και ο επιπλέον χρόνος εργασίας να μην θεωρείται υπερωρία αλλά υπερεργασία. Η υπερεργασία με βάση την κείμενη νομοθεσία αμείβεται με το ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 25%. Στην πιο ακραία εκδοχή της θέσης αυτής το χρονικό διάστημα μέχρι τη συμπλήρωση του 8ωρου δεν παίρνει καθόλου προσαύξηση και η μία επιπλέον ώρα μέχρι το 9ωρο προσαυξάνεται κατά 25%. Στην καλύτερη εκδοχή η παροχή εργασίας μετά τη συμπλήρωση του συμβατικού ωραρίου και μέχρι τη συμπλήρωση του νόμιμου ωραρίου θα αμείβεται σαν υπερεργασία. Η προσαύξηση του ωρομισθίου κατά 50% θα ισχύει για τις ώρες μετά από το 9ωρο ή μετά τις 45 εβδομαδιαίως και το όριο των 120 ωρών για προσαύξηση 75% μετατοπίζεται ανάλογα. Η αντίθεση που εκφράζουμε στις θέσεις αυτές δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι θα χειροτερεύσουν οι όροι αμοιβής και μάλιστα σε κάτι που είναι κατοχυρωμένο και ισχύει δεκαετίες αλλά και με το ότι πάγια θέση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι το ότι οι υπερωρίες πρέπει να γίνονται πιο ακριβές για τον εργοδότη ώστε να λειτουργούν ως αντικίνητρο και να προτιμάται έτσι η κάλυψη των αναγκών να γίνεται με προσλήψεις και όχι με υπερωρίες. Το θέμα συζητήθηκε εκτενώς χωρίς να υπάρξει κατάληξη. Μετά απ' αυτό ζητήθηκαν διευκρινίσεις και πιάστηκαν ακροθιγώς τα ζητήματα που θέτει η ομοσπονδία με το διεκδικητικό πλαίσιο. Το πρώτο θέμα στο οποίο έγινε αναφορά ήταν το αξιολόγιο για το οποίο η διοίκηση δέχθηκε να γίνει μία επιτροπή η οποία θα συζητήσει και ενδεχομένως θα καταλήξει σε ένα πλαίσιο αρχών οι οποίες θα διέπουν το αξιολόγιο. Δέχθηκε επίσης το θέμα που βάζουν επίμονα οι ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ για την ίδρυση του επαγγελματικού ταμείου να παραπεμφθεί σε επιτροπή που θα προσπαθήσει να λύσει τις εκκρεμότητες που υπάρχουν ώστε να ξεκινήσει τη λειτουργία του. Για το θέμα των γενικών αυξήσεων για όλο το προσωπικό η απάντηση ήταν το να μην περιμένουμε αυξήσεις και να αρκεστούμε στην ωρίμανση. Είπαν επίσης ότι θα δοθεί η δυνατότητα να δοθούν κάποιες γενικές αυξήσεις μόνο αν υπάρξει μια μείωση του εργατικού κόστους στα ζητήματα που αυτοί έχουν θέσει δηλαδή μείωση επιδομάτων και υπερωριών. Κάπου εκεί τελείωσε η συζήτηση και θα συνεχιστεί την επόμενη Πέμπτη 18/2/2010
Η στάση αυτή της διοίκησης δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Είναι η άμεση συνέχεια όλων αυτών που βιώνουμε και ακούμε καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τη “διάσωση" της ελληνικής οικονομίας. Με την κυβέρνηση να εξαγγέλλει το πάγωμα των βασικών μισθών και τη μείωση των επιδομάτων στο δημόσιο, το πάγωμα των μισθών στις ΔΕΚΟ, τη νέα φοροεπιδρομή και το αλαλούμ με τις αποδείξεις, την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα και την εξαγγελία της κατεδάφισης του σημερινού κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος και με το ΣΕΒ να κινείται στην ίδια λογική των μηδενικών αυξήσεων ή και των απαιτήσεων η άμεση συνέχεια είναι αυτή που βιώνουμε σήμερα στον ΟΤΕ και που αντί να θέσουμε εμείς αιτήματα μας θέτει η διοίκηση τα δικά της. Και βέβαια ας μην έχουμε και άλλου είδους αυταπάτες. Η χθεσινή "στήριξη" που παρείχαν οι Ευρωπαίοι εταίροι στη χώρα μας συνοδεύτηκε από το να τεθεί η Ελλάδα κάτω από μια διαρκή επιτήρηση και κάτω από μια ιδιόμορφη οικονομική κατοχή καθώς και από τη δέσμευση για λήψη και άλλων μέτρων (τι άλλο θα δούμε ακόμα) αν αυτά που έχουν εξαγγελθεί δεν αποδώσουν.
Με βάση αυτά το ζητούμενο είναι η δική μας στάση. Και η δική μας στάση δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή της απόρριψης και της αντίστασης σ' αυτές τις πολιτικές. Έχουμε ξαναγράψει ότι αποτελούμε το πείραμα στην Ευρώπη για το αν και πως μπορούν να περάσουν τα μέτρα αυτά και ότι μπορούμε να μην είμαστε το θετικό γι' αυτούς πείραμα αλλά να δείξουμε σε όλη την Ευρώπη το δρόμο της αντίστασης. Κάτι ανάλογο έγινε πρόσφατα και στη Λισσαβόνα όπου πενήντα χιλιάδες περίπου δημόσιοι υπάλληλοι βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τα αντίστοιχα μέτρα. Εμείς πιστεύουμε ότι η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος με πρώτο απ' όλους τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και τις δύο μεγάλες δυνάμεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το που πήγαινε η κατάσταση και το τι θα επακολουθούσε φαινόταν εδώ και μήνες και με τη στάση τους ουσιαστικά διευκόλυναν τόσο την κυβέρνηση όσο και την εργοδοσία. Αυτό φαίνεται και στο χώρο μας αφού ακόμη και σήμερα συζητούσαμε τα αιτήματα της διοίκησης και όχι τα δικά μας. Ωστόσο θεωρούμε ότι τίποτε δεν έχει τελειώσει και τίποτε δεν έχει κριθεί. Σήμερα υπάρχει η απόφαση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για γενική απεργία στις 24/2/2010. Αυτή η απεργία μπορεί να είναι ορόσημο για τις εξελίξεις. Η μαζική συμμετοχή σ' αυτήν την απεργία, που στο χέρι μας είναι να μην είναι σαν τις άλλες και κυρίως η μαζική συμμετοχή σε ενωτικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα είναι ικανές να διαμορφώσουν νέα δεδομένα, να δώσουν ένα άλλο μήνυμα στις "αγορές" και να βάλουν φρένο σ' αυτές τις επιλογές.