ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 19/2/2010

Πραγματοποιήθηκε χτες 18/2/2010 η τέταρτη συνάντηση της ομοσπονδίας με τη διοίκηση του ΟΤΕ για τη διαπραγμάτευση της συλλογικής σύμβασης. Και η σημερινή συζήτηση ήταν μια συνέχεια και επανάληψη όσων έχουν μέχρι σήμερα λεχθεί από τη διοίκηση η οποία συνεχίζει να επαναλαμβάνει ότι για να δοθούν κάποιες γενικές αυξήσεις θα πρέπει να υπάρξει μια μείωση του εργατικού κόστους στα ζητήματα που αυτοί έχουν θέσει δηλαδή μείωση επιδομάτων και υπερωριών. Προτείνουν δηλαδή μια αναδιανομή της πίτας που δίνεται σήμερα και μάλιστα όχι ολόκληρης. Από πλευράς ομοσπονδίας αναφέρθηκε πάλι το ότι αυτό το οποίο μπορεί να γίνει είναι μια ομογενοποίηση των επιδομάτων στα πλαίσια του πορίσματος στο οποίο κατέληξε η επιτροπή και αναφέρθηκαν μια σειρά από θέματα του διεκδικητικού πλαισίου τα οποία έχουν μικρό ή και καθόλου κόστος στα οποία θα μπορούσε να δοθεί λύση. Η διοίκηση επιφυλάχθηκε και είπε ότι θα τα εξετάσει και θα μας απαντήσει στην επόμενη συνάντηση η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 3/3/2010. Στο μεσοδιάστημα θα υπάρξει άλλη μία συνάντηση στις 26/2 όχι για τη σύμβαση αλλά στα πλαίσια της διαβούλευσης και ενημέρωσης όπου θα γίνει ενημέρωση και θα δοθούν στην ομοσπονδία διάφορα οικονομικά και άλλα στοιχεία της επιχείρησης. Στη συνάντηση αυτή και στη διαδικασία της διαβούλευσης θα τεθούν και μια σειρά από άλλα ζητήματα που δεν έχουν να κάνουν με τη σύμβαση όπως π.χ. η εμπορική πολιτική και ότι άλλο θέλουν να θέσουν τα δύο μέρη και δεν είναι ζήτημα υπογραφής συλλογικής σύμβασης.
Στη νέα αυτή συνάντηση λοιπόν που πραγματοποιήθηκε η διοίκηση εμμένει στις θέσεις της για μηδενικές αυξήσεις. Η στάση αυτή όπως έχουμε ξαναπεί είναι η άμεση συνέχεια αυτών που συμβαίνουν γύρω μας. Αυτά που ξεκινάνε από τις πιέσεις των Βρυξελλών για μείωση μισθών, αύξηση φόρων, μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας, κατεδάφισης του σημερινού ισχύοντος ασφαλιστικού, δέκατος τρίτος μισθός και τόσα άλλα με τα οποία βομβαρδιζόμαστε καθημερινά και συνεχίζονται με τη στάση της Ελληνικής κυβέρνησης η οποία συμπεριφέρεται απέναντι σ' αυτά τελείως υποτακτικά και άβουλα. Και περνάμε σιγά σιγά σε μια φάση παθητικής αποδοχής και φτάνουμε στο σημείο να μη θέλουμε ή να μην αντέχουμε να δούμε ειδήσεις ή να διαβάσουμε εφημερίδα γιατί φοβόμαστε για το τι θα δούμε ή τι θα διαβάσουμε. Και βέβαια θα ρωτήσει κάποιος μήπως όλα αυτά δεν γίνονται για να βγούμε από την κρίση. Η δική μας απάντηση είναι ότι οι τράπεζες και το κεφάλαιο που είναι και οι βασικοί υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση θέλουν σήμερα που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση να πάρουν από τους εργαζόμενους ότι δεν μπόρεσαν να πάρουν όταν ήταν στην ακμή του και να αφαιρέσουν μία μία όλες τις κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα. Στις ορέξεις τους αυτές βρίσκουν συμπαραστάτη την Ευρωπαϊκή Ένωση από τη μια μεριά και τη δουλική στάση της ελληνικής κυβέρνησης από την άλλη. Και για να μην αφήνουμε και τους άλλους απ' έξω η Νέα Δημοκρατία έχει διακηρύξει με όλους τους τόνους τη συναίνεσή της και κάποιες κραυγές για επιμέρους θέματα είναι για το θεαθήναι. Και όπως έχουμε ξαναπεί η Ελλάδα είναι το πείραμα. Αν αυτό πετύχει έπονται και άλλες χώρες. Έτσι η συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση και σε ενωτικές απεργιακές συγκεντρώσεις την ερχόμενη Τετάρτη 24/2/2010 είναι μονόδρομος. Αν πλημμυρίσουν οι δρόμοι της Αθήνας και των άλλων πόλεων που θα γίνουν συγκεντρώσεις θα δοθεί ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Με αποδέκτες όχι μόνο το Μαξίμου αλλά και τις Βρυξέλλες. Αυτό που δεν κάνει η ελληνική κυβέρνηση μπορούν να το κάνουν οι εργαζόμενοι και να ορθώσουν το δικό τους ανάστημα ενάντια σ' αυτή τη λαίλαπα και στην ιδιότυπη οικονομική κατοχή που θέλουν να θέσουν τη χώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τέλος το μήνυμα θα έχει αποδέκτες και τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης οι οποίοι θέλουν και αποζητούν να δουν ότι υπάρχει αντίσταση γιατί βλέπουν ότι αυτά που γίνονται σε μας σήμερα θα πάνε και σ' αυτούς αύριο.