Προδημοσίευση από την "Οθόνη" της ΕΕΤΕ-ΟΤΕ: Με ισχνή πλειοψηφία υπέγραψαν ΣΣΕ μακριά από τις προσδοκίες των εργαζομένων

Download PDF

Με ισχνή πλειοψηφία υπέγραψαν ΣΣΕ μακριά από τις προσδοκίες των εργαζομένων

Καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές πήραμε όπως και σεις την επιστολή του CEO του ΟΤΕ κου Τσαμάζ στην οποία μας ενημέρωνε για την υπογραφή της νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας (ΣΣΕ) στον ΟΤΕ, για τα επόμενα τρία χρόνια. Θα χωρούσε ένα σχόλιο για την πρεμούρα της διοίκησης να μας ενημερώσει, αλλά είπαμε όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ.  

Οι γενικές κατευθύνσεις της σύμβασης ήταν δεδομένες από την αρχή. Τι είναι σε τελική ανάλυση μια συλλογική σύμβαση; Είναι η αποτύπωση στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο του συσχετισμού δύναμης μεταξύ της εργοδοσίας και των εργαζομένων. Οι παράγοντες που επηρεάζουν και βαρύνουν  στην διαμόρφωση αυτού του συσχετισμού είναι πολλοί και κυρίως είναι εξωγενείς:

Η πολιτική συγκυρία

Σε περιβάλλον μνημονίων και οικονομικής υποδούλωσης της χώρας, το εργατικό κίνημα έχασε τα πιο σημαντικά εργαλεία που είχε για να διαπραγματεύεται την τιμή της εργατικής δύναμης. Το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει ανατραπεί και το συλλογικό εργατικό δίκαιο έχει δεχτεί βαρύτατα πλήγματα. Ο ρόλος του ΟΜΕΔ έχει καταστεί ανενεργός στην πράξη, αφού απαγορεύτηκε με μνημονιακή ρύθμιση, η μονομερής προσφυγή των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων στον ΟΜΕΔ. Έχει καταργηθεί με πράξη υπουργικού συμβουλίου η δυνατότητα να συμφωνείται  ο κατώτερος μισθός με συλλογική διαπραγμάτευση και πλέον ο ορισμός του είναι «δικαίωμα» του υπουργού απασχόλησης. Έχει θεσπιστεί η βίαιη μεταφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης, από το εθνικό και κλαδικό επίπεδο προς την επιχείρηση, δηλαδή στο πεδίο της «διαπραγμάτευσης» που ιστορικά πλεονεκτεί ο ισχυρός πόλος της εργασιακής σχέσης (εργοδοσία). Οι στρατιές ανέργων χρησιμοποιούνται από την εργοδοσία ως όχημα για περαιτέρω συρρίκνωση των μισθών και των δικαιωμάτων των παλιών εργαζομένων, ενώ η εντατικοποίηση, η παραβίαση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας και η παραβίαση του συμβατικού ωραρίου είναι καθεστώς. Στην ουσία, ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων παραμένει μόνο στον τύπο, εφόσον το περιεχόμενο και τα αποτελέσματά τους διαμορφώνονται υπό την απειλή των όρων που επιβάλλει η υπέρμετρη ενίσχυση της εργοδοτικής πλευράς, ωθώντας τα συνδικάτα να αποδέχονται τους εργοδοτικούς όρους, για να αποφύγουν την εξατομίκευση των μισθών.  

Η διεθνής τάση στις τηλεπικοινωνίες

Είναι σε εξέλιξη σε όλη την Ευρώπη ένα τεράστιο κύμα συγχωνεύσεων, εξαγορών και αναδιοργανώσεων στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής με αποτέλεσμα να  εκτιμάται ότι σύντομα στον κλάδο θα παραμείνουν τέσσερεις με πέντε μεγάλοι τηλεπικοινωνιακοί όμιλοι στην Ευρώπη. Αυτό σε συνδυασμό με τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και την υιοθέτηση της all IP τεχνολογίας είναι σαφές ότι θέτει σε άμεσο κίνδυνο δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στην Ευρώπη και προφανώς και στην χώρα μας. Οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι παίρνουν από τώρα θέσεις μάχης και προσπαθούν να μετακυλήσουν το κόστος από αυτές τις επενδύσεις στους εργαζόμενους. Άλλοτε άμεσα με μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων και άλλοτε μέσω αποσχίσεων και Outsourcing.

 Επιστρέφοντας στα καθ’ ημάς, η διοίκηση έχει ήδη ανακοινώσει ότι σχεδιάζει άμεσα την απόσχιση των Call Centers σε θυγατρική, με προφανή στόχο την περαιτέρω συμπίεση του κόστους μισθοδοσίας (στους χειρότερα αμειβόμενους εργαζόμενους !!!) και σχεδιάζει την επέκταση του Outsourcing εκτός από τα ΗΜ/ΗΠ, τις καλωδιακές, τα Ρ/Η, την φύλαξη, την καθαριότητα και στην Τεχνολογία.

Η κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος

Ο σημαντικότερος σύμμαχος της λαομίσητης κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και ο βασικότερος υποστηρικτής των πολιτικών του μνημονίου είναι αντικειμενικά η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Ακόμα και στην τελευταία απεργία που προκήρυξαν για τον προϋπολογισμό – απεργία η οποία παρά τις προσπάθειές τους, πήγε ανέλπιστα καλά – αποφάσισαν να κλιμακώσουν (sic) τις κινητοποιήσεις με Σαββατιάτικο συλλαλητήριο !!

Στον ΟΤΕ δεν είναι καλύτερα τα πράγματα. Η συνδικαλιστική πρακτική της ηγεσίας της ΟΜΕ-ΟΤΕ μετά την μεγάλη συμμετοχή στην τελευταία απεργία, είναι η κωλυσιεργία και η υπαναχώρηση από την απόφαση του ΔΣ για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Δεν μπόρεσαν – ούτε καν το προσπάθησαν – να κεφαλαιοποιήσουν την αγωνιστική διαθεσιμότητα των εργαζομένων. Κεφαλαιοποίησαν όμως εκλογικά τον φόβο - στον οποίο και επένδυσαν - μπροστά στην προοπτική μη υπογραφής ΣΣΕ. Χρησιμοποιώντας το γνωστό τρίγωνο διαπλοκής (μνημονιακά κόμματα, εργοδοτικές παρατάξεις, διοίκηση ΟΤΕ), κατάφεραν να πάρουν ξανά την ψήφο των εργαζομένων και τώρα οι θιασώτες του μνημονίου (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ όπως και αν λέγονται πλέον), κομπάζουν για τις «επιτυχίες» τους. Πράγματι το 85% στον ΠΑΣΕ-ΟΤΕ και το 53% στον ΣΥΕΤΕ για τις παρατάξεις του συνδικαλιστικού δικομματισμού, δίνει το δικαίωμα στους κους Παναγόπουλο και Κιουτσούκη να θριαμβολογούν αντί να κρύβονται. Ας αναρωτηθούν και οι συνάδελφοι που με την ψήφο τους διαμόρφωσαν αυτό το αποτέλεσμα για το είδος και την ποιότητα της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης που αναμένουν.              

Η ΣΣΕ και οι επερχόμενες εκλογές

Η επιμονή της πλειοψηφίας της ΟΜΕ - όσο μπορούν να θεωρηθούν πλειοψηφία οι 16 στους 35 - στην πάση θυσία υπογραφή της όποιας ΣΣΕ, εκτός από ακατανόητη, ήταν και αναντίστοιχη με την σημερινή πολιτική συγκυρία. Η πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ όφειλε να προσμετρήσει όλα τα δεδομένα. Τα μνημόνια, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζαν απρόσβλητα μοιάζουν να απειλούνται.

Η προοπτική να λήξει η περίοδος της μετενέργειας και να τεθούν σε κίνδυνο κάποια επιδόματα και κάποιοι θεσμικοί όροι παλιότερων ΣΣΕ δεν μας αφήνει αδιάφορους. Όπως δεν μας αφήνει αδιάφορους και η διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Όμως αυτά δεν έπρεπε σε καμιά περίπτωση να αποτελέσουν το άλλοθι, για την υπογραφή μιας ΣΣΕ, που θα εξαπατά τους ΟΤΕplusίτες, θα ανατρέπει το μισθολόγιο του 1999, θα παραχωρεί κεκτημένα και θα μειώνει ακόμα περισσότερο τους μισθούς. Για την Αγωνιστική Συνεργασία ήταν καθαρό ότι θα έπρεπε να αξιοποιήσουμε κάθε θετική προοπτική που προβάλει από την τρέχουσα πολιτική συγκυρία. Από την αρχή της διαπραγμάτευσης ήταν σαφές ότι η διοίκηση «διάβαζε» τις πολιτικές εξελίξεις και έπαιρνε τα μέτρα της. Όμως η ηγετική ομάδα της ΟΜΕ-ΟΤΕ παρέμεινε απαθής στο ενδεχόμενο να υπάρξει πολύ σύντομα μια πολιτική αλλαγή. Δεν ήθελε να εντάξουμε στην επιχειρηματολογία μας την προοπτική, μια άλλη κυβέρνηση να αποκαταστήσει το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων στα προ μνημονίου επίπεδα. Όλοι γνωρίζουν - εργαζόμενοι και διοίκηση – ότι η ΠΥΣ 6 του 2012 που παγώνει τις ωριμάνσεις μπορεί να καταργηθεί. Ότι ο κατώτερος μισθός μπορεί να ξαναγίνει 751€. Γιατί λοιπόν τόση βιασύνη; Γιατί έκλεισαν άρον άρον την διαπραγμάτευση; Γιατί δεν εξαντλήθηκε κάθε πρόσφορο μέσο που μπορούσε να κάμψει την αδιαλλαξία της διοίκησης;