Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Η Αγωνιστική Συνεργασία ΟΤΕ στηρίζει την Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση στο 29ο εκλογικό συνέδριο του ΕΚΑ




ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΕΙΣ
29°ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Ε.Κ.Α. 22-23 ΜΑΗ 2016 · ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ & ΦΙΛΙΑΣ
ΟΙ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
              Για την Ανατροπή των Μνημονίων
              Για την υπεράσπιση των εργασιακών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων
              Για ένα άλλο ΕΚΑ, δίπλα στον εργαζόμενο που θα υπε­ρασπίζεται την αξιοπρέπεια της μισθωτής εργασίας
              Για συνδικάτα ανοιχτά, δημοκρατικά, αγωνιστικά, ταξικά

29° ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Ε.Κ.Α. (2016)
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι
Το 29ο συνέδριο του ΕΚΑ πραγματοποιείται στην πιο κρίσιμη στιγμή για τους εργαζόμενους και την κοινωνία μας, μετά από τη μνημονιακή λαίλαπα των τελευταίων 7 ετών και έχουν δει την εργασία τους και τη ζωή τους να μπαίνει στον κρεβάτι του νεοφιλελευθέρου Προ­κρούστη που κόβει μισθούς, συντάξεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα ενός αιώνα, που υπερφορολογεί τη μισθωτή εργασία αφήνοντας άθικτο το Κεφάλαιο, που διαλύει την Υγεία, την Παιδεία, και την Κοινωνική Πρόνοια, που παραδίνει στους δανειστές την πε­ριουσία του ελληνικού λαού, που δημιουργεί γενικευμένη φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση και κοινωνική περιθωριοποίηση.
Αυτό είναι το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό τοπίο μέσα στο οποίο το Συνέδριο του ΕΚΑ πρέπει να δώσει απαντήσεις στους εργαζόμενους, να δημιουργήσει όρους και προϋποθέσεις αντίστασης των εργαζομένων και ανατροπής των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολι­τικών, οι οποίες επί 7 χρόνια εφαρμόζονται απαρέγκλιτα από όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις και ανεξάρτητα από το ιδεολογικό τους πρόσημο.
Η σημερινή Κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) έχει τεράστιες ευθύνες απέναντι στον ελληνικό λαό και τους εργαζόμενους, ακόμα περισσό­τερες από τους νεοφιλελεύθερους προκατόχους της.
Μέσα σε λίγο διάστημα, η σημερινή κυβέρνηση μεταλλάχθηκε και η ίδια σε ένα νεοφιλελεύθερο μόρφωμα που εξυπηρετεί τους δανει­στές, υπογράφει τα ίδια και χειρότερα μνημόνια, καταστρέφει την οι­κονομία, συντηρεί τη διάλυση των εργασιακών μας σχέσεων και των μισθών μας, διαλύει το ασφαλιστικό μας σύστημα και τις συντάξεις μας, καταργεί κάθε δικαίωμα που έχουμε κατακτήσει ως εργαζόμε­νοι τα τελευταία 100 χρόνια.
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ και επιβάλλεται σταθερά στις ευρωπαϊκές χώρες. Αποτελεί το όχημα του κεφαλαίου για την επίτευξη των στόχων του και την ανα­διάρθρωση του συστήματος σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας.
Η ίδια πολιτική δημιούργησε και το κατάλληλο λίπασμα για την έξαρ­ση των εθνικιστικών αντιλήψεων και την ανησυχητική άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων στην Ευρώπη, οι οποίες αποτελούν το μακρύ βρώμικο χέρι στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, όπως αντί­στοιχα, το μακρύ χέρι των γεωστρατηγικών τους επιδιώξεων αποτέλεσαν και αποτελούν οι ακροδεξιές δυνάμεις και τα απολυταρχικά καθεστώτα στη Μ. Ανατολή.
Η χώρα μας βρίσκεται σε έναν ασφυκτικό κλοιό περικύκλωσης και εξάρτησης. Από τη μία, τα Μνημόνια που υπέγραψαν οι ελληνικές κυβερνήσεις με την Τρόικα (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) οδηγούν τις δομές του κράτους σε πλήρη κατάρρευση, την παραγωγική δραστηριότητα σε διαρκώς και μεγαλύτερη συρρίκνωση, την κοινωνία σε φτωχοποίηση και την μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους. Από την άλλη ένα εκρηκτικό πολεμικό μείγμα στην «αυλή μας» με την όξυνση του μόνι­μα ανεπίλυτου προβλήματος στη Μέση Ανατολή συνιστά δεύτερο πα­ράγοντα περικύκλωσης, ενώ ταυτόχρονα, η πολιτική εγκλωβισμού των προσφύγων στη χώρα μας, που επιβάλλει η ΕΕ, το κλείσιμο των συνόρων και η απαράδεκτη από την κυβέρνηση ενέργεια κλήσης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, αποτελούν τον τρίτο παράγοντα περικύκλωσης.
Αντιστεκόμαστε στη διάλυση των εργασιακών μας δικαιωμάτων
Τα τελευταία 6 χρόνια με το μπαράζ των μνημονιακών μέτρων οι απώλειες για τους εργαζόμενους είναι τεράστιες: πετσόκομμα μι­σθών, κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, συνεχείς επιθέσεις στο ασφαλιστικό, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, εφαρμογή της εργαλειοθήκης του 00ΣΑ, αύξηση των ωρών εργασί­ας και υπερεντατικοποίηση, ακόμη και παρεμβάσεις στην εργατική νομοθεσία και το συνδικαλιστικό νόμο.
Μετά από 6 χρόνια Μνημονίων οι εργαζόμενοι έχουν χάσει περισ­σότερο από Α0% των αποδοχών τους, περισσότερο από το 30% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα υποαπασχολείται, ενώ πάνω από 50& των νέων προσλήψεων αφορά σε ελαστικές μορφές απασχό­λησης. Οι απολύσεις έχουν λάβει μορφή επιδημίας για τη χώρα με τους απολυμένους να λαμβάνουν αποζημιώσεις «ψίχουλα» ή/και καθόλου. Οι άνεργοι ξεπερνούν το 1,2 εκατομμύρια με τους περισ­σότερους να μην δικαιούνται καν το επίδομα ανεργίας. Το ποσοστό ανεργίας των νέων σταθερά εδώ και χρόνια ξεπερνά το εφιαλτικό 65%, αναγκάζοντας μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων με εκπαίδευση και εξειδίκευση να μεταναστεύσει. Η μακροχρόνια ανεργία για ηλικίες άνω των 50 διευρύνεται, ενώ τα 5μηνα προγράμματα απασχόλησης ανακυκλώνουν την ανεργία χωρίς καν να την μειώνουν. Ταυτόχρονα, οργιάζει η μαύρη, η ψευδοαυτοαπασχόληση (μπλοκάκια), η ενοικίαση ή ο δανεισμός εργαζόμενων, τα τετράωρα, τα πεντάμηνα, τα voucher και ότι άλλο συνιστά εκμαυλισμό και αλλοίωση της μισθωτής εργασίας με σταθερούς όρους και πλήρη δικαιώματα.
ü  Την επαναφορά κατώτατων μισθών και ημερομισθίων στα προ Μνημονίου επίπεδα και την επανακαθιέρωση της ΕΓΣΣΕ ως μηχανισμού διαμόρφωσης των μισθών με καθολική δεσμευτικότητα για τους εργοδότες (άμεση κατάργηση της ΠΥΣ 6/2012)
ü  Την πλήρη επαναφορά του Ν. 1876/90 για τις Συλλογικές Δια­πραγματεύσεις, όπως ίσχυε πριν τα μνημόνια και την αποκατά­σταση του ΟΜΕΔ και της Διαιτησίας,
ü  Την επαναφορά της υποχρεωτικότητας των Κλαδικών ΣΣΕ, κα­θώς και της υπερίσχυση τους σε περίπτωση συρροής τους με Επιχειρησιακές ΣΣΕ με δυσμενέστερους όρους,
ü  Την κατάργηση κάθε μορφής εργασίας χωρίς πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που αντίκειται στην ΕΓΣΣΕ και τους κλαδικούς μισθούς,
ü  Την πλήρη εξάλειψη των εργολαβικών και ενοικιαζόμενων ερ­γαζομένων και ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου για πρόσληψη εργαζομένων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στις επιχειρήσεις στο σύνολο της οικονομίας,
ü  Το δραστικό περιορισμό του φαινομένου της μερικής απασχό­λησης, της εκ περιτροπής ή διαλείπουσας εργασίας και άλλων ακραίων ευέλικτων μορφών εργασίας με στόχο την πλήρη κα­τάργησή τους.
ü  Τη ριζική αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για τις ομαδικές απολύσεις στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της προστασίας των εργαζομένων,
ü  Την υπεράσπιση της Κυριακής αργίας και την αποτροπή της εφαρμογής της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ.
ü  Την ουσιαστική ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών και των αρμοδιοτήτων τους με επιτάχυνση της εφαρμογής των αποφά­σεων των ελεγκτικών αρχών (Επιθεωρήσεις Εργασίας - ΕΥ- ΠΕΑ/ΙΚΑ) με πλήρη στελέχωσή τους.
ü  Την εφαρμογή μέτρων για την ενίσχυση και προστασία των ανέργων, τη διεύρυνση του αριθμού δικαιούχων επιδόματος ανεργίας, την αύξηση του επιδόματος ανεργίας και την χρονική του επιμήκυνση. Την εφαρμογή μέτρων επανένταξης στην εργα­σία πέρα κι έξω από τη λογική της προσωρινής, εκ περιτροπής ή ανασφάλιστης απασχόλησης.
Αντιστεκόμαστε στα σχέδια διάλυσης της Κοινωνικής Ασφάλισης
Η κοινωνική ασφάλιση είναι «τα ιερά και τα όσια» των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Εδώ και 25 χρόνια, όμως, τα προβλήματα συσσωρεύονται, ενώ μια σειρά από πολιτικές που εφαρμόστηκαν, ρήμαξαν τα αποθεματικό των ασφαλιστικών ταμείων υπονομεύοντας τη βιωσιμότητα του συστήματος. Το αποτέλεσμα αυτών των παρεμ­βάσεων ήταν αυξήσεις ορίων συνταξιοδότησης, σαλαμοποίηση των ασφαλισμένων, μείωση της ανταποδοτικότητας και μπαράζ μειώσε­ων των συντάξεων ως και 48%.
Η νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που ψήφισε η κυβέρνηση στο πλαίσιο των μνημονίων αποτελεί και τη «χαριστική βολή» για τα δι­καιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων ολοκληρώνοντας την ανατροπή του δημόσιου και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.
Διεκδικούμε:
ü  Την επαναφορά του δημόσιου, καθολικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
ü  Την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας με στελέχωσή και ενίσχυση των δημο­σίων ελεγκτικών μηχανισμών.
ü  Την επαναφορά των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα προ μνημονίου επίπεδα.
ü  Καμία μείωση στις συντάξεις (κύριες και επικουρικές).
ü  Επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης.
Αγωνιζόμαστε για την Ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των μνημονίων
Οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας έχουν δεχθεί τα τελευταία χρόνια ανελέητη επίθεση από τις νεοφιλελεύθε­ρες πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται με τα αλλεπάλληλα Μνη­μόνια.
Η κατάσταση χειροτερεύει δραματικά μετά και το 3ο, και μόνιμο πια, Μνημόνιο που υπέγραψε και υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση.
Κλιμακώνεται η επίθεση στους εργαζόμενους και συνταξιούχους, που υποχρεώνονται πια σε αγώνα επιβίωσης.
Η υπογραφή του 3ου Μνημονίου και η αποδοχή του 4ου «προληπτι­κού» μνημονίου μας εξοντώνουν:
·         Η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση κατεδαφίζεται οριστικά με τον πρόσφατο νόμο
·         Επιχειρείται νέα φοροεπιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα με την αύξηση του ΦΠΑ στο 24% και την εξοντωτική επιβάρυνση των ειδών λαϊκής κατανάλωσης
·         Τα «κόκκινα» εκχωρούνται στα «κοράκια» με άμεση απειλή απώλειας της πρώτης κατοικίας μας / Μονιμοποείται η συνεχής «δημοσιονομικής προσαρμογή» με αλλα λόγια θεσμοθετείται μόνιμος «κόφτης» μισθών, συντάξε­ων, κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών S Η Υγεία, η Παιδεία και το όποιο κοινωνικό κράτος καταρρέει από τις συνεχείς περικοπές δαπανών
·         Δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο με συνέπεια την αύξηση της έτσι κι αλλιώς εκρηκτικής ανεργίας
·         Το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών που αφορούν, ανάμεσα σε άλλες, στις επιχειρήσεις ρεύματος, νερού, συγκοινωνιών και ενέργειας με προφανείς επιπτώσεις στα τιμολόγια τους και υπο­θήκευσή τους για 99 χρόνια!!!
Και έπεται συνέχεια με: απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την εισαγωγή του «δικαιώματος» ανταπεργίας (λοκ άουτ), τον περιο­ρισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών, συγκεντρώσεων και διαδη­λώσεων, την ουσιαστική ακύρωση του Ν. 1264/82.
Είναι ξεκάθαρο ότι για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να υπάρξει λύση στο πλαίσιο των Μνημονίων και όλων των κυβερνητικών πολι­τικών που τα υλοποιούν. Αυτό είναι το κεντρικό στοιχείο που πρέπει να καθορίσει και να ενοποιήσει τους αγώνες μας σε όλα τα επίπεδα του εργατικού κινήματος.
Παλεύουμε για:
·         Την ακύρωση των Μνημονίων και τον οριστικό τερματισμό όλων των δυσβάσταχτων μέτρων στο πλαίσιο της πολιτικής “εσωτερικής υποτίμησης”.
·         Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους, για το οποίο δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και το οποίο αξι- οποιείται ως μοχλός συνεχούς εξάρτησης και εξάντλησης της ελληνικής οικονομίας.
·         Την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και του δημόσιου πλού­του της χώρας. Αντιστεκόμαστε στις ιδιωτικοποιήσεις - χάρισμα στους πιστωτές και το κεφάλαιο.
·         Τραπεζικό σύστημα υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγ­χο. Την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών με μερι­κή ή ολική διαγραφή των δανείων τους και όχι στην εκχώρησή τους στα διεθνή αρπακτικά funds. Την πλήρη προστασία του δι­καιώματος της πρώτης κατοικίας.
·         Τη δίκαιη αναδιανομή των φόρων. Την άμεση κατάργηση της Ει­σφοράς Αλληλεγγύης και του ΕΝΦΙΑ, την επαναφορά του αφο­ρολόγητου στα 12.000 ευρώ και την εφαρμογή νέου φορολο­γικού συστήματος με επιβάρυνση του κεφαλαίου, του πλούτου και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
·         Την ενίσχυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας και των κοινω­νικών υποδομών ως βασικό κομμάτι του κοινωνικού μισθού.
Χτίζουμε την ταξική και κοινωνική Αλληλεγγύη
Σε μία εποχή έντασης της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας οι εργαζόμενοι πρέπει να προκρίνουμε την έννοια της ταξικής και κοι­νωνικής αλληλεγγύης, την έννοια της συλλογικότητας έναντι του ατομικισμού.
Αγωνιζόμαστε για:
ü  Την ενίσχυση ενός πλατιού κινήματος ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης με δίκτυα και δράσεις των συνδικάτων για τις ανά­γκες της Υγείας, της Παιδείας, της κατοικίας των ανθρώπων που έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας, καταγω­γής. Συνταυτιζόμαστε με τις γενναίες πρωτοβουλίες του απλού λαού που δίνει μαθήματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης.
ü  Την πτώση του τείχους της ντροπής στον Έβρο που πολλαπλα­σιάζει τους νεκρούς στο Αιγαίο. Απαιτούμε από την κυβέρνηση και την ΕΕ τον σεβασμό και την εφαρμογή των διεθνών συμβά­σεων για την προστασία των προσφύγων, το μη κλείσιμο των συνόρων και την μη μετατροπή της χώρας σε στρατόπεδο συ­γκέντρωσης προσφύγων.
ü  η δημιουργία φιλειρηνικού αντιπολεμικού κινήματος. Καταδικά­ζουμε απερίφραστα τη στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού ζη­τήματος και απαιτούμε την άμεση απομάκρυνση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.
Χρειαζόμαστε ενωτικά, ταξικά και δημοκρατικά συνδικάτα
Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι σε όλα τα επίπεδα είναι εξαιρετικά βίαιη και ολοκληρωτική. Η επίθεση αυτή μπορεί να απο­κρουστεί μόνο από Συνδικάτα εντελώς διαφορετικά σε ότι αφορά τη λειτουργία, τη δράση και τον προσανατολισμό τους. Εντελώς διαφο­ρετικά από αυτά που υπάρχουν σήμερα και τα οποία είναι απολύτως απαξιωμένα στη συνείδηση των εργαζομένων.
Ένα αγωνιστικό, ταξικό, διεκδικητικό σ. κ., που θα εκφράζει τον απλό εργαζόμενο και το χώρο εργασίας του, που θα ανοίξει όλα τα σωμα­τεία μέσα από την αλλαγή των καταστατικών τους, ώστε να συμπεριλάβει στους κόλπους του όλο τον κόσμο της επισφάλειας: των δα­νειζόμενων, των εργολαβικών, των εργαζόμενων με voucher, των εργαζομένων στα προγράμματα της κοινωφελούς, τα μπλοκάκια.
Το πιο σημαντικό καθήκον σήμερα είναι ο συντονισμός όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων και ιδιαίτερα των πιο δυ­ναμικών τμημάτων του και η διασύνδεσή τους με τα άτυπα κι­νήματα που δημιουργούνται. Ύψιστης σημασίας προτεραιότητα αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργίας, ενίσχυσης και διεύρυν­σης κοινωνικών συμμαχιών με τους επιστημονικούς, επαγγελ­ματικούς και αγροτικούς συνδικαλιστικούς φορείς.
Όλο το προηγούμενο διάστημα και με τις μνημονιακές πολιτικές να ισοπεδώνουν τα πάντα, οι κυρίαρχες πλειοψηφικές ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στο σ.κ, παρά τον «αγωνιστικό» βερμπαλισμό τους, έβαλαν ουσιαστικά πλάτη στα Μνημόνια. Υπονόμευσαν τους αγώνες, απεργίες και τη δράση των εργαζομένων. Ακολούθησαν τακτική αφωνίας, αδράνειας, ηττοπάθειας και αποδοχής ως τετελεσμένων των μνημονιακών πολιτικών. Δεν θέλησαν να σχεδιάσουν και να συ­ντονίσουν αγώνες με προοπτική και διάρκεια. Στήριξαν τις δικομμα­τικές, τρικομματικές και «τεχνοκρατικές» κυβερνήσεις. Συμμετείχαν σε προσχηματικούς κοινωνικούς διαλόγους και σε προγράμματα του ΕΣΠΑ, πολλά εκ των οποίων προώθησαν την κοινωφελή εργασία και τα voucher. Πάνω απ' όλα στήριξαν το ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα, συντασσόμενες με όλο τον μνημονιακό πόλο, με την Τρόικα, με τους ερ­γοδότες. Δεν απάντησαν στην τρομοκρατία των εργοδοτών που απει­λούσαν με ομαδικές απολύσεις σε περίπτωση επικράτησης του ΟΧΙ. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ από την άλλη εξακολούθησαν και αυτές όλο το προηγούμενο διάστημα να εφαρμόζουν μέσα στα συνδικάτα διαιρετι­κές λογικές. Λογικές διαχωρισμού των εργαζομένων. Τακτικές ξεχω­ριστών «αποστειρωμένων» αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Τακτικές υπονόμευσης των κοινών αγώνων. Πρακτικές ακραίας κομματι­κοποίησης και συνδικαλιστικής πόλωσης. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ, στο όνομα της υπεράσπισης μια δήθεν «ταξικής καθαρότητας», στο όνομα της δήθεν μη υποχώρησης, παρέπεμψε και παραπέμπει τη λύση των σημερινών προβλημάτων στο «σοσιαλιστικό αύριο». Έχει τη γραμμή του ότι τα συνδικάτα είναι ο εκτελεστικός βραχίονας του κόμματος, και με βάση αυτό περιχαρακώνει τους εργαζόμενους και μεταλλάσει όσες οργανώσεις ελέγχει σε συνδικαλιστικά νεκροταφεία αναπαραγωγής και απλής εκφώνησης των θέσεών της. Στο ΕΚΑ επέλεξαν να δραπετεύσουν από τις ευθύνες που οι ίδιοι διεκδίκησαν και οι εργαζόμενοι τους εμπιστεύτηκαν αναδεικνύοντας τους πρώτη δύναμη στις προηγούμενες εκλογές. Αμέσως μετά τις εκλογές παρέ­δωσαν επί της ουσίας τα «κλειδιά» του ΕΚΑ στη συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ εντέλει βρέθηκαν να διευκολύνουν αντικειμενικά τον μνημονιακό πόλο των συνδικάτων.
Τα συνδικάτα δεν είναι ούτε αστικός, ούτε κομματικός θεσμός. Δεν είναι ούτε κυβερνητικός, ούτε εργοδοτικός θεσμός. Είναι εργατικός θεσμός που τον κατοχυρώσαμε στην ιστορική του πορεία με αιματη­ρούς αγώνες και οφείλουμε να διαφυλάξουμε τον χαρακτήρα τους. Χρειάζεται όμως άμεσα να υπάρξει ριζικός αναπροσανατολισμός της λειτουργίας και της δράσης τους σε αγωνιστική, ταξική, δημοκρατική κατεύθυνση σε όλα τα επίπεδα.
Χρειαζόμαστε συνδικάτα που θα αναφέρονται και θα παλεύουν για
την τάξη που εκπροσωπούν και μόνο για αυτήν ενάντια σε πρακτικές κυβερνητικού, εργοδοτικού και κομματικού συνδικαλισμού.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ - ΕΚΑ
ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ
              Ταξικά και αυτόνομα
              Ανοιχτά και δημοκρατικά
              Μαζικά και αλληλέγγυα
              Οικονομικά αυτοδύναμα
              Ανανεωμένα και δυναμικά
              Καθαρά και αυθεντικά
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΣΣΕ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ




 

blogger templates | Make Money Online