του Γιάννη Σαλάπα*
Η Verizon
είναι η μεγαλύτερη εταιρεία Τηλεπικοινωνιών στις ΗΠΑ από το 2014 και
μετά, με τζίρο το 2015 μόνο 131,62 δις δολάρια. Απασχολεί 177.900
εργαζόμενους στους διάφορους κλάδους της, στην σταθερή τηλεφωνία, στην
συνδρομητική τηλεόραση, στην κινητή τηλεφωνία ακόμα και στις υπηρεσίες
δικτύου και στην τεχνική υποστήριξη του Πρωτοκόλλου Ιντερνετ. Ναι, αυτού
του Πρωτόκολλου που χρησιμοποιεί κάθε υπολογιστής, κινητό, Ρούτερ κ.ο.κ
για να μπει στο Facebook στο Youtube και φυσικά στο site μας.
Όλη αυτή η εισαγωγή έγινε για να
καταλάβουμε τι μεγαθήριο είναι αυτή η εταιρεία και κατά συνέπεια πόσο
τεράστιος ο αγώνας και το κουράγιο των 40.000 εργαζόμενων της στην
σταθερή τηλεφωνία που συνεχίζουν για δεύτερο μήνα την απεργία για την
διατήρηση των θέσεων εργασίας τους, των μισθών και της ασφάλισης τους.
Η απεργία ξεκίνησε στις 13 Απριλίου όταν
oι διαπραγματεύσεις των σωματείων CWA και ΙBEW (Εργάτες
Τηλεπικοινωνιών Αμερικής και Διεθνή Αδελφότητα Ηλεκτρολόγων Εργατών
αντίστοιχα) με την εταιρεία για νέα συλλογική σύμβαση, καθώς η
προηγούμενη έχει ήδη λήξει από τον Αύγουστο του 2015 αποδείχθηκαν
άκαρπες μετά από 9 μήνες.
Τα σωματεία αντιστέκονται στις μειώσεις
προσωπικού και στο ψαλίδισμα του ‘’προνομίου’’ της ιατροφαρμακευτικής
ασφάλισης. 40.000 εργαζόμενοι, το σύνολο σχεδόν των εργαζόμενων στο
τμήμα, ξεσηκώθηκαν για να διασφαλίσουν τους αξιοπρεπείς όρους εργασίας
σε μια σχετικά ‘καλή’ δουλειά, όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται και στις
πικέτες τους: Strike for good jobs- Απέργησε για καλές δουλειές!
Στάθηκαν όμως και ενάντια στις
απαιτήσεις των αφεντικών να γίνει ακόμα πιο εύκολη η διαδικασία της
υπενοικίασης εργαζομένων και της μεταφοράς μεγάλου μεριδίου της δουλειάς
σε χώρες με πιο φθηνά εργατικά χέρια. Αυτό θα θυμίζει κάτι και σε όλους
όσους δουλεύουν στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής
στην Ελλάδα. Το συντριπτικό ποσοστό των εργαζόμενων στην Cosmote,
Vodafone, Wind, Forthnet, Cyta δουλεύει με εργολαβίες, αν όχι με
υπεργολαβίες. Με μισθούς πείνας, εντατικά ωράρια και ανύπαρκτα
δικαιώματα. Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας καθώς και το μορφωμένο εργατικό
δυναμικό είναι που κάνει και την Ελλάδα μια ελκυστική χώρα για
επενδύσεις στον κλάδο. Δεν είναι τυχαίο ότι Apple,Nokia ,Microsoft,
Kaspersky και δεκάδες άλλοι κολοσσοί κάνουν την εμφάνιση τους με τμήματα
ανάπτυξης ή υποστήριξης τα τελευταία χρόνια. Και η Verizon με την σειρά
της θα μπορούσε να κοιτάει προς τα μας όταν λιγουρεύεται φθηνούς
(πάμφθηνους για την ακρίβεια) εργάτες.
Η εταιρεία σε αυτό το διάστημα έχει βρει
διάφορους τρόπους να τρομοκρατήσει τους απεργούς από την μια, να τους
συσπειρώσει από την άλλη, θα έλεγε κανείς. Αναφέραμε προηγουμένως ως
προνόμιο σε εισαγωγικά την ιατροφαρμακευτική ασφάλιση αφού αυτή δεν
είναι υποχρεωτική στην Αμερική. Έτσι όταν τον Μάιο η εταιρεία έκοψε
εξολοκλήρου την ασφάλιση στους απεργούς δεν άνοιξε ρουθούνι για την
αμερικάνικη δικαιοσύνη. Οι απεργοί όμως δεν μάσησαν. Δημιούργησαν
έκτακτο ταμείο υγείας για αυτούς και τις οικογένειες τους σε περίπτωση
ανάγκης.
Απόπειρα δεύτερη: Προσπάθησε με
recruiters να παρέμβει στις διαμαρτυρίες και στις συγκεντρώσεις τους και
να πείσει ατομικά κάποιους από αυτούς να γυρίσουν πίσω στην δουλειά. Η
εταιρεία έχει ανακοινώσει ότι κατάφερε να βρει χίλιους
απεργοσπάστες-μέλη σωματείων. Ακόμα και αυτό το μικρό ποσοστό (3% των
εργαζόμενων) αμφισβητείται όμως.
Απόπειρα τρίτη και πλέον σιχαμένη: Έχουν
γεμίσει οι εφημερίδες ολοσέλιδες διαφημίσεις- αγγελίες όπου αναζητά
απεργοσπάστες σαν προσωρινό προσωπικό. Ούτε εδώ τα καταφέρνει τόσο καλά η
Verizon αν και περηφανεύεται ότι έχει βρει ‘χιλιάδες’ , εκτίμηση που ακόμα και το Fortune βρίσκει
υπερβολική και τοποθετεί εντός εισαγωγικών επίσης. Και με τον εργασιακό
νόμο της Αμερικής από το 39’ και μετά οι απεργοί δεν χάνουν απλά
μεροκάματα και την ασφάλιση τους αλλά είναι πιθανό να χάσουν και τις
δουλειές τους και να αντικατασταθούν από τους απεργοσπάστες. Και ναι,
όλα αυτά είναι νομιμότατα.
H απεργία στην Verizon είναι ένας αγώνας
δρόμου αντοχής με τέρμα την νίκη των απεργών ή της εταιρείας. Πλέον δεν
υπάρχει πισωγύρισμα. Η εταιρεία έχει προετοιμάσει προϋπολογισμό για το
πρώτο τρίμηνο μετά την απεργία αλλά αν συνεχιστεί παραπέρα είναι πολύ
κοντά στο να βγει εκτός προϋπολογισμού για ολόκληρο το οικονομικό έτος,
όπως αναφέρει και το Reuters. Από
την άλλη οι απεργοί δεν κάνουν προϋπολογισμούς για τρίμηνα, τετράμηνα
και οικονομικά έτη αλλά μέρα με την μέρα, παλεύουν να επιβιώσουν ο ένας
με την βοήθεια του άλλου, αυτοί και οι οικογένειες τους, με το ταμείο
απεργίας και το ταμείο αλληλεγγύης.
Όποια και αν είναι η κατάληξη θα
στιγματίσει τον κόσμο της εργασίας στην Αμερική. Την εργατική τάξη στην
Μητρόπολη του καπιταλισμού, που ξυπνάει, οργανώνεται και διεκδικεί.
Είναι η εργατική τάξη που ζει την κατάρρευση του αμερικάνικου ονείρου,
είναι οι απόφοιτοι κολλεγίων που πρώτη φορά μετά από χρόνια μένουν
άνεργοι. Είναι αυτοί που δεν θέλουν να ζουν για πάντα με επιδόματα της
πρόνοιας και food stamps. Αυτοί οι νέοι που δεν θέλουν η μόνη τους
διέξοδος να είναι ο στρατός. Είναι οι εργάτες που απαιτούν 15$ την ώρα
βασικό μισθό στα McDonalds, οι καθηγητές και οι γονείς που απαιτούν
δημόσια σχολεία των κόντρα στις ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται με
γοργούς ρυθμούς σε όλες τις πολιτείες, είναι η μαύρη μάνα που κραυγάζει
όταν οι μπάτσοι σκοτώνουν τα παιδιά της.
Η δύναμη της μεγαλώνει με την οργάνωση
της και φτάνει και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εν μέσω προεκλογικής
περιόδου έχει γίνει κύριο θέμα της συζήτησης από τον Μπερνι και την
Χίλαρυ μέχρι και τον Τραμπ. Άλλοι τους τάζουν, άλλοι τους συμμερίζονται
και άλλοι τους διαχωρίζουν σε ντόπιους και ξένους. Αποκορύφωμα της
πολιτικής δράσης των σωματείων και της οργανωμένης τάξης ήταν η
διαδήλωση έξω από το χώρο που προγραμματιζόταν η προεκλογική ομιλία του
Ντόναλντ Τραμπ στο Σικαγο, από το πιο προωθημένο τμήμα του κινήματος των
15$.
Δεν είναι η Αμερική κάποιο φωτεινό
παράδειγμα. Είναι όμως ένα σημάδι των καιρών μας. Όπως είναι και η
εξέγερση των νέων στην Γαλλία μαζί με τις απεργίες των διυλιστηρίων και
των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας, που παραλύουν την παραγωγή εν
γένει. Τα κέντρα του άλλοτε κραταιού καπιταλισμού καταρρέουν(;) και
δείχνουν τα νύχια τους, πιο άγρια, πιο ολοκληρωτικά από ποτέ. Και είναι ο
καιρός για αυτούς που δεν έχουν άλλο μέσο για να ζήσουν πέρα από τη
δουλειά τους να βγάλουν τις ανάγκες τους μπροστά. Αυτοί που παρήγαγαν το
πρωτόκολλο ίντερνετ και το λαπτοπ σου και διαβάζεις αυτό το κείμενο και
ας καρπώνονται την δημιουργία η Verizon, η Toshiba, η Apple και μια
χούφτα ακόμη εταιρείες. Η πάλη τους-και πάλη μας- μπορεί να ορίσει το
πώς θέλουμε να δουλεύουμε, το πώς θέλουμε να ζούμε!
*μέλος του σχήματος στο χώρο της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών Radical I.T. και της Attack στην ανεργία και την επισφάλεια.
Αναδημοσίευση από το www.attack.org.gr
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου