Η προσπάθεια επιστροφής στην εποχή της ΟΥΛΕΝ δεν θα περάσει - Ο μεσαίωνας δεν θα γίνει το μέλλον μας

Η προσπάθεια επιστροφής στην εποχή της ΟΥΛΕΝ δεν θα περάσει

Ο μεσαίωνας δεν θα γίνει το μέλλον μας

27-9-2016: Μαύρη μέρα. Η χθεσινή μέρα θα μείνει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη του λαού μας με τα πιο μελανά χρώματα. Είναι η μέρα κατά την οποία έγινε σαφές και στον πλέον καλόπιστο παρατηρητή ότι η κυβέρνηση – όμηρος των δανειστών και των τοκογλύφων – θα υλοποιήσει μέχρι κεραίας όλο το μνημόνιο και μάλιστα αυτό θα εμπλουτίζεται συνεχώς με νέες απαιτήσεις.  Απαιτήσεις παράλογες, αντιφατικές, ζημιογόνες, αλλά πάντως θα συντείνουν στο να εμπεδωθεί στην ελληνική κοινωνία η πεποίθηση ότι η χώρα πλέον είναι μια χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας, μια αποικία χρέους, ένα προτεκτοράτο στο οποίο οι δανειστές, με τον πιο προσβλητικό τρόπο θα επιβάλουν τις πιο παράλογες απαιτήσεις τους. Το υλοποιούμενο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων  δεν έχει  βεβαίως σχέση ούτε με την απομείωση  του χρέους γιατί αυτό μετά από έξι χρόνια αιματηρής λιτότητας παραμένει στα ύψη και δεν είναι βιώσιμο. Ούτε με την ανάσχεση της ύφεσης η οποία συνεχίζεται επίσης. Ούτε με την μείωση της ανεργίας,  παρά τα μαγειρέματα της ΕΛΣΤΑΤ, που προσμέτρησε στις προσλήψεις την εποχική εργασία της τουριστικής περιόδου, παραβλέπει τις συμβάσεις 4ωρης και 6ωρης απασχόλησης  και την μετανάστευση μισού εκατομμυρίου νέων. Πρόκειται για οργανωμένη προσπάθεια υφαρπαγής και λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και της ιδιωτικής, μέσω της εκχώρησης των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των επενδυτικών funds.  

Μα ακόμα  και το νερό ρε αθεόφοβοι;  Ακόμα και αυτό, που σύμφωνα με τον ΟΗΕ είναι στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και που οι κυβερνήσεις  οφείλουν να το προσφέρουν ακόμα και επί ζημία;  Αποτελεί όνειδος για την αριστερά αυτό ειδικά το κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Γιατί πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη, έως πολύ πρόσφατα διαβεβαίωναν την προσήλωσή τους στον δημόσιο χαρακτήρα του νερού και της ενέργειας. Κόκκινες γραμμές έλεγαν και ξαναέλεγαν. Απέναντι σε αυτό το ένοχο κυβερνητικό στρατόπεδο, οι οιμωγές και τα αλυχτίσματα της συνένοχης μνημονιακής αντιπολίτευσης προκαλούν θυμηδία. Γιατί διαμαρτύρονται τα ορφανά της Θάτσερ; Γιατί προφανώς αναρωτούνται:  «τι θα πουλήσουμε εμείς –αν και οπόταν ξανάρθουμε στα πράγματα  - αν τα πουλήσουν όλα τούτοι!»  Και τι είδους αντιπολίτευση είναι αυτή  που υπερψηφίζει ότι αντιλαϊκό μέτρο φέρνει η κυβέρνηση; (Πώληση Ελληνικού στον Λάτση, Πώληση ΟΛΠ στην Cosco)  

Οι ευθύνες της ηγετικής ομάδας του σ.κ. Οι συνένοχοι όμως δεν βρίσκονται μόνο μες τη Βουλή αλλά και έξω από αυτήν! Στην απογοητευτική σε όγκο και παλμό συγκέντρωση που διοργανώθηκε όπως-όπως, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής η απουσία της ΓΣΕΕ και της ηγετικής της ομάδας. Η οποία παρά της όψιμες και γελοίες αντιμνημονιακές κορώνες, παραμένει βασικός στυλοβάτης των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι θα θυμούνται πάντα τη μαύρη μέρα του Ιουλίου του 2015, όταν η δοσίλογη ηγεσία της ΓΣΕΕ ταυτίστηκε με τους δυνάστες του λαού και τάχτηκε απροκάλυπτα με το μαύρο μέτωπο του «ΝΑΙ».  Την  χθεσινή μέρα την τιμή του συνδικαλιστικού κινήματος διέσωσαν (;) οι εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ, αλλά και η αυθόρμητη παρουσία λίγων εκατοντάδων αγωνιστών από συνδικάτα, κινήματα και οργανώσεις. Στους απόντες οφείλουμε να υποδείξουμε και τους δικούς μας «Παναγόπουλους». Παρά την έκκληση της Αγωνιστικής Συνεργασίας για συμμετοχή στο συλλαλητήριο, η ΟΜΕ-ΟΤΕ και τα πρωτοβάθμια σωματεία μας ήταν ξανά στους απόντες.

Που θα πάμε με τέτοιο κίνημα; Απάντηση: Πουθενά! Η ηγετική ομάδα των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ στην ΟΜΕ-ΟΤΕ αλλά και στην ΠΕΤ-ΟΤΕ και τον ΠΑΣΕ-ΟΤΕ, είναι εθισμένοι στις «χαμηλές πτήσεις». Εδώ και καιρό – ενόψει της διαπραγμάτευσης για νέα ΣΣΕ – βάζουν τόσο χαμηλά τον πήχη της διαπραγμάτευσης, ώστε η διοίκηση να δυσκολευτεί να μην ικανοποιήσει ένα τόσο «ρεαλιστικό πλαίσιο» ! Αν πάμε έτσι όμως, απεμπολούμε την διεκδίκηση – με όρους κινήματος – των παρανόμως παγωμένων μισθολογικών κλιμακίων. Απεμπολούμε την διεκδίκηση της ενοποίησης των παράλληλων μισθολογικών κλιμακίων που εισήγαγε η τελευταία ΣΣΕ και που διεύρυνε το χάσμα μεταξύ παλιών και νέων εργαζομένων. Απεμπολούμε το δίκαιο αίτημα της αναπλήρωσης του εισοδήματός μας έναντι των διαδοχικών  μειώσεων που υπέστη  λόγω της ΣΣΕ και της υπέρμετρης φορολόγησης που μας επιβλήθηκε. Απεμπολούμε την επαναφορά στο ωράριο και το μισθολόγιο που προβλέπει η ΣΣΕ από 1η Ιαν. του 2018. Όχι μόνο δεν οργανώνουν την εργατική αντεπίθεση απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που έρχεται αλλά καλλιεργούν την επανάπαυση και τον εφησυχασμό.  Επιχαίρουν και θεωρούν συνδικαλιστικές νίκες το μίζερο τηλεπικοινωνιακό πακέτο που ανακοινώθηκε, το ηλεκτρονικό Bazaar και το δάνειο των 5.000€ για τους νέους. Αναδεικνύουν σαν υπέρτατο στόχο διεκδίκησης τα κουπόνια σίτισης των 20€ και το επίδομα παιδικού σταθμού για τους νέους.  Δεν διστάζουν ακόμα και να υποδυθούν τον κουκουλοφόρο της τρόικας ανοίγοντας θέμα εξορθολογισμού του συνδικαλιστικού νόμου. Τέλος φροντίζουν πριν ακόμα η διοίκηση διατυπώσει τις απαιτήσεις της,  να ανοίξουν θέμα μισθολογίου, μιλώντας για σύνδεση του μισθολογίου με την αξία της θέσης και του έργου, μιλώντας για  job families και  χαρακτηρίζουν  το υφιστάμενο μισθολόγιο παρωχημένο! Όχι άλλο ρεαλισμό αδέλφια ! χορτάσαμε !!    

Και το 5% του ΟΤΕ στο ΤΑΙΠΕΔ χωρίς ούτε μια τουφεκιά;  Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες τις αμέσως επόμενες ημέρες θα ολοκληρωθεί αυτή η φάση των ιδιωτικοποιήσεων με την παραχώρηση στο ΤΑΙΠΕΔ του 5% του ΟΤΕ από το 10% που κατέχει το ελληνικό δημόσιο και του ΑΔΜΗΕ. Θα αντιταχθούμε σε αυτήν την πρόκληση;  Με ποιες δυνάμεις και με ποιες συμμαχίες;  Η κοινωνία βυθίζεται σε βαθιά κρίση. Παρακολουθεί παράλυτη την κορύφωση του δράματος  χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Ποιος θα σηκώσει τους Έλληνες από τον καναπέ; Εμείς θεωρούμε ότι αυτό είναι υπόθεση του πιο πρωτοπόρου, συνειδητοποιημένου και ταξικά προσανατολισμένου κομματιού του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος . Εκτιμούμε ότι μετά την παραχώρηση των ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΕΛΒΟ, ΚΤΙΡΙΑΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΕ, ΟΑΚΑ, ΕΛΤΑ  στο υπερταμείο των δανειστών, μετά  την πώληση των περιφερειακών αεροδρομίων στην fraport, του ΟΛΠ στην  Cosco και του Ελληνικού στον όμιλο Λάτση, οι αντιδράσεις τόσο της κοινωνίας όσο και των εργαζομένων  στις επιχειρήσεις που πουλήθηκαν ήταν αναντίστοιχα υποτονικές. Η κοινωνία δυστυχώς κοντεύει να εθιστεί στη αντίληψη ότι κάτι τέτοιο είναι αναπότρεπτο και νομοτελειακό και ότι η ντροπή δεν βαραίνει μόνο όσους φαρισαϊκά υπογράφουν τα ξεπουλήματα υποδυόμενοι μετά την Μάρθα Βούρτση, αλλά όλους μας.

Δεν αποδεχόμαστε τέτοια ευθύνη. Θα παλέψουμε για να ξανασηκωθεί το κίνημα στα πόδια του!  Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας έχουν δεχθεί τα τελευταία χρόνια ανελέητη επίθεση από τις νεοφιλελεύθε­ρες πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται με τα αλλεπάλληλα μνη­μόνια. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν οι υγιείς δυνάμεις ακόμα στο σ.κ. που θα αποτελέσουν την μαγιά για την ανασύνταξή του. Πιστεύουμε στην οργανωμένη δράση, στο συλλογικό, αντιπαλεύουμε τον ατομισμό και τον αγοραίο φιλελευθερισμό. Είναι δική μας ευθύνη να συμβάλουμε και να αγωνιστούμε για να χτίσουμε  ενωτικά, ταξικά και δημοκρατικά συνδικάτα, ενάντια στις γνωστές  πρακτικές κυβερνητικού, εργοδοτικού και κομματικού συνδικαλισμού που έδιωξαν τους νέους από τα συνδικάτα και τα βύθισαν στην αισχύνη και την ανυποληψία. Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς της ήττας και της μιζέριας. Να πάρουμε πίσω την ζωή που μας έκλεψαν !!

Στέλιος Κυδωνάκης

Μέλος Ε.Ε της ΟΜΕ-ΟΤΕ