Οι «ωραιοποιημένες» εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ

14/9/2009

Οι «ωραιοποιημένες» εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ,

προοιωνίζουν τη συνέχιση της ανάλγητης νεοφιλελεύθερης

πολιτικής για τους εργαζόμενους

Μετά την ισοπεδωτική παρέμβαση του κου Καραμανλή, οι θέσεις που διατυπώθηκαν από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα πλαίσια της ΔΕΘ ιδιαίτερα για το εισόδημα, τις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, οριοθετούν τη συνέχιση των ίδιων νεοφιλελεύθερων και αντεργατικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν την τελευταία εικοσαετία τόσο από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ.

Οι θέσεις αυτές απέχουν παρασάγγας από τις θέσεις και τα αιτήματα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Συγκεκριμένα:

• Η εισοδηματική πολιτική που εξήγγειλε (αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού) με δεδομένη την κατακόρυφη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων και της πλασματικότητας του Δ. Τ. Κ. (0,8) ισοδυναμεί με διατήρηση της λιτότητας και της μισθολογικής υποβάθμισης των εργαζομένων.
• Τη στιγμή που οι αποδοχές των Ελλήνων εργαζομένων βρίσκονται στο 82% του μ. ο. της Ευρώπης και ο κατώτερος μισθός στο 60%, η πολιτική αυτή οδηγεί στη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
• Οι ρυθμίσεις που ανακοινώθηκαν για τους άνεργους συνεχίζουν την κοροϊδία σε βάρος τους και μάλιστα σε μια περίοδο έξαρσης της ανεργίας και συνολικής υποβάθμισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το επίδομα ανεργίας που σήμερα βρίσκεται στα 55% θα αυξηθεί σταδιακά στο 70% του κατώτερου μισθού. Δεν προβλέπεται όμως ούτε σε πόσα χρόνια θα αυξηθεί, πολύ περισσότερο δεν προβλέπεται η αναπροσαρμογή του στο 80% του κατώτερου μεροκάματου, που διεκδικεί το συνδικαλιστικό κίνημα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν προβλέπεται καμιά επέκταση του χρόνου καταβολής του. Οι εργαζόμενοι πρέπει επίσης να θυμηθούν ότι επί ΠΑΣΟΚ ο νόμος προέβλεπε ότι το επίδομα ανεργίας θα ήταν στο 66%, όμως ουδέποτε εφαρμόστηκε,
• Οι ανακοινώσεις που έγιναν για το ασφαλιστικό, όχι μόνο δεν καλύπτουν τα σχετικά αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά θα οδηγήσουν το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα σε διάλυση. Η επαναφορά της «βασικής σύνταξης» των 500 € για όλους και η χορήγηση συμπληρωματικών συντάξεων από τα επαγγελματικά ταμεία (με επιπλέον εισφορές των εργαζομένων) μας επαναφέρουν στο γνωστό καθεστώς της εθνικής σύνταξης, της διάλυσης των ασφαλιστικών ταμείων, της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης και της περικοπής βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επανέρχεται το γνωστό μοντέλο των τριών πυλώνων για την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης και την ενίσχυση των χρηματιστηρίων που προωθείται από τους οικονομικά ισχυρούς και τη Ε.Ε. σε επίπεδο Ευρώπης.
• Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για τις εργασιακές σχέσεις παρά την προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, διατηρούν αναλλοίωτο το καθεστώς της βαρβαρότητας στις εργασιακές σχέσεις, που στα πλαίσια έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, έχει θεσμοθετηθεί από προηγούμενες Κυβερνήσεις τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ (2630/1998, 2874/2000, 3381/2004, 3429/2005, κ. α).
• Η κατάργηση του 8ωρου, τα 4ήμερα, η εκ περιτροπής εργασία, οι εργολάβοι, το ωρομίσθιο, η μερική απασχόληση, οι ενοικιαζόμενοι παραμένουν ως εργατικό πρότυπο και στα πλαίσια του απασχολήσιμου και ασφαλίσιμου και της μαύρης εργασίας, υποβαθμίζονται ακόμη περισσότερο οι εργαζόμενοι.
• Οι ιδιωτικοποιήσεις και μετοχοποιήσεις που έγιναν σε βασικές επιχειρήσεις του Δ. Τ. όπως ΟΤΕ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΛΙΜΑΝΙΑ κ. λ. π. δεν αμφισβητούνται και δεν υπάρχει δέσμευση για επαναφορά τους στο Δημόσιο.
• Οι Σ. Δ. Ι .Τ. που αποτέλεσαν και αποτελούν το βασικό όχημα για την ιδιωτικοποίηση των Δημοσίων Υπηρεσιών και την εμπορευματοποίηση των βασικών αγαθών, θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους και θα γιγαντωθούν.

Οι πολιτικές που ανακοινώθηκαν στη Δ.Ε.Θ. μπροστά στις εκλογές του Οκτώβρη από τα δύο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα, ανεξάρτητα από τον τρόπο που παρουσιάστηκαν, σηματοδοτούν τη συνέχιση και την ένταση των ίδιων αντεργατικών πολιτικών και ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των ασφαλισμένων. Αποτελούν διαφορετικές μορφές διαχείρισης, αλλά κινούνται εντός του νεοφιλελευθέρου πλαισίου πολιτικών.

Οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους και την πολιτική καταδίκη του δικομματισμού μπορούν να βάλουν φραγμό στα αντιλαϊκά σχέδια και να ανοίξουν το δρόμο για μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική.