Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Εισήγηση – προγραμματική πρόταση της Αγωνιστικής Συνεργασίας ΟΤΕ στο 40ο Συνέδριο ΟΜΕ-ΟΤΕ



Εισήγηση – προγραμματική πρόταση στο 40ο Συνέδριο ΟΜΕ-ΟΤΕ
Εισηγητής:  Στέλιος Κυδωνάκης
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Έχοντας παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια της ΟΜΕ-ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια, διατηρούμε – νομίζω δίκαια – επιφυλάξεις για το αν αυτό το συνέδριο καταφέρει να ξεφύγει από την πεπατημένη τόσων χρόνων και να μην αναλωθεί σε άγονες και άχαρες μικροπαραταξιακές και διαδικαστικές αντιπαραθέσεις, αλλά να συμβάλει σε ένα γόνιμο πολιτικό διάλογο που θα στοχεύει όχι μόνο στο να αποδώσει ευθύνες για το παρελθόν, αλλά κυρίως στο να χαράξει μια αγωνιστική πορεία για το μέλλον.   
Κατά την γνώμη μας δεν μπορούμε επικεντρωθούμε στα του οίκου μας και να αγνοήσουμε τον πολιτική συγκυρία και την κοινωνία. Είτε το θέλουμε είτε όχι από τις 25 του Ιανουαρίου στο τιμόνι της χώρας έχουμε πλέον μια νέα κυβέρνηση που νίκησε στις εκλογές με την υπόσχεση να ανατρέψει το καθεστώς των μνημονίων, να αποτρέψει την ανθρωπιστική κρίση και να ανοίξει νέους ελπιδοφόρους ορίζοντες στα θύματα της προηγούμενης  5ετούς μνημονιακής καταστροφής. Τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους, τους αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους και όλους όσους βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν το επιστέγασμα της αντίστασης και των αγώνων των εργαζομένων και του λαού μας τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Ως δικαίωση αυτών των αγώνων μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την άρση της επιστράτευσης των απεργών, την επαναπρόσληψη απολυμένων και διαθέσιμων και το άνοιγμα της ΕΡΤ.
Από την 25 Ιανουαρίου και μετά, η χώρα έχει βρεθεί στο επίκεντρο ενός  σχεδίου ανωμαλίας που εξυφαίνεται από κέντρα εξουσίας εντός και εκτός της χώρας και έχει στόχο να ακυρώσει την προσπάθεια ενός λαού να αντιμετωπίσει τον βραχνά του χρέους και της ύφεσης με αξιοπρέπεια. Οι πιέσεις των δανειστών και των τοκογλύφων είτε έχουν την μορφή των επικεφαλής του Eurogroup, της ΕΚΤ και  του ΔΝΤ είτε των εγχώριων υποτακτικών τους  στο πολιτικό και στο μιντιακό  κατεστημένο κατατείνουν στο να νοθεύσουν την λαϊκή ετυμηγορία και  την ελεύθερη βούληση  του λαού, να καθυποτάξουν μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση για να στείλουν ταυτόχρονα ένα παγκόσμιο μήνυμα:  Ότι σε καιρούς ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας τους νεοφιλελευθερισμού δεν γίνεται ανεκτή καμιά παρέκκλιση από τις αξίες της μονόπλευρης λιτότητας, της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, των πρωτογενών πλεονασμάτων, των μηδενικών ελλειμμάτων.
Η προσπάθεια τους αυτή έχει καθαρά ταξικό περιεχόμενο. Δεν είναι μια ανθελληνική εμμονή των Γερμανών όπως  απλοϊκά και επικίνδυνα την διαβάζουν κάποιοι, αλλά μια στοχευόμενη δράση για την βίαιη αναδιανομή πλούτου προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και ταυτόχρονα μια προσπάθεια καταλήστευσης  του δημόσιου πλούτου μέσω των ιδιωτικοποιήσεων.
Από το αν η νέα κυβέρνηση θα καταφέρει να αντισταθεί στην ασκούμενη πίεση και να υλοποιήσει το πρόγραμμά της θα εξαρτηθούν πολλά. Μη ξεχνάμε ότι οι δανειστές έχουν περιορίσει την ρευστότητα και απαιτούν την υλοποίηση όσων είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση με το λεγόμενο mail Χαρδούβελη. Οι δανειστές αφού δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον ερχομό της αριστεράς στην κυβέρνηση προσπαθούν λυσσασμένα να την ενσωματώσουν, να την κάνουν να αλλάξει πρόσημο, να ακυρώσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και εν τέλει να την εξευτελίσουν και να αλλοιώσουν τα φυσιογνωμικά της χαρακτηριστικά, δίνοντας παράλληλα και ένα μήνυμα στους λαούς άλλων χωρών με ανάλογα προβλήματα, ότι στην παγκοσμιοποιημένη νέα τάξη δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης φιλολαϊκών πολιτικών.    
Σε αυτό το «μπρα ντε φερ», εκτός από τον ξένο παράγοντα, τους ντόπιους κουκουλοφόρους του, και την κυβέρνηση, υπάρχει κάποιος επιδεικτικά απών.  Το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ηγετική του ομάδα (δηλαδή οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στην ΓΣΕΕ), δεν είχε απλώς αποδράσει εδώ και πέντε χρόνια από τους αγώνες. Στην κυριολεξία τους σαμποτάρισε ανοιχτά και υπήρξε ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες για το ότι οι πολιτικές του μνημονίου επιβλήθηκαν χωρίς πολλές αβαρίες. Δεν έλειψαν οι μεγάλοι ταξικοί αγώνες την πενταετία που πέρασε. Οι χαλυβουργοί, οι 595 καθαρίστριες, οι απολυμένοι της ΕΡΤ, οι σχολικοί φύλακες, οι διαθέσιμοι καθηγητές έδωσαν πολύμηνους ηρωικούς αγώνες χωρίς βέβαια την στήριξη της αρτηριοσκληρωτικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Ακούσαμε χαρακτηριστικά χθες τον εκπρόσωπο της ΓΣΕΕ να χαιρετίζει το συνέδριό μας σχολιάζοντας τις κυβερνητικές αποφάσεις: «θα περιμένουμε την κυβέρνηση να δούμε τι νομοσχέδιο θα φέρει… ελπίζουμε η κυβέρνηση να…. αναμένουμε από την κυβέρνηση να…. » Αλλά αγαπητοί συνάδελφοι οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από ένα συνδικάτο που περιμένει και ελπίζει αλλά από μια ΓΣΕΕ που οργανώνει τους αγώνες των εργαζομένων και διεκδικεί. Ψύλλους στα άχυρα δηλαδή.  Αλλά και από τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες στις πλατείες το καλοκαίρι του 2011 ήταν απόντες. Και από μεγάλα κινηματικά γεγονότα όπως οι Σκουριές, οι αντιφασιστικοί αγώνες για την δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής. Να πούμε εδώ παρενθετικά ότι το Σάββατο 16/5/2015 στο συνέδριό μας στήνονται δύο κάλπες. Μία για την εκλογή νέων οργάνων διοίκησης της ομοσπονδίας μας και μία για την εκλογή των αντιπροσώπων μας στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Κατανοούμε ότι κάποιοι από σας εκλεγμένοι με ψηφοδέλτια με ονόματα όπως: «Ενωτικό, Ακομμάτιστοι, ΑΚΕ, Συμμαχία, Αλληλεγγύη, Ενότητα κλπ» θα έχουν την δυνατότητα να ψηφίσουν με τα δικά τους κριτήρια για το ΔΣ της ΟΜΕ. Στην κάλπη για την ΓΣΕΕ όμως οι μάσκες πέφτουν. Και πίσω από κάθε ψευδώνυμο ψηφοδέλτιο κρύβονται οι σκληρές, καθεστωτικές και μνημονιακές ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Στο ίδιο μήκος κύματος με την ΓΣΕΕ και η δική μας συνδικαλιστική ηγεσία. Αποκομμένοι από τους κοινωνικούς αγώνες καλλιέργησαν αυταπάτες ότι εμείς μόνο μπορούμε να γλυτώσουμε από τον γενικό χαμό. Το αστείο είναι ότι μετά από κάθε συλλογική σύμβαση που υπέγραφαν και με την οποία είχαν παραχωρήσει μέρος του μισθού μας, ακολουθούσε επικοινωνιακή καταιγίδα που επιδίωκε να πείσει τους εργαζόμενους ότι πρόκειται για μεγάλη νίκη. Και το δράμα είναι ότι αυτές τις υποτιθέμενες νίκες τις αξιοποίησαν και τις κεφαλαιοποίησαν και εκλογικά οι συνεταίροι του συνδικαλιστικού δικομματισμού.
Στο μεταξύ η διοίκηση του ΟΤΕ συνεχίζει να πριονίζει εκτός από τους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα, έχει καταργήσει μέσω των λεγόμενων εθελουσίων εξόδων χιλιάδες θέσεις εργασίας. Προσλαμβάνει με το σταγονόμετρο με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση, εργατικά ατυχήματα, παραβιάσεις στην εργατική νομοθεσία, αμέτρητες απλήρωτες υπερωρίες, τεράστιο εργασιακό στρες κλπ. Αυτό το τοπίο εξηγεί την αποδοχή που έχουν τα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου» που ένα ακόμα βρίσκεται σήμερα στα σκαριά. Ταυτόχρονα με τους παλιούς ΟΤΕτζήδες, αποχωρούν σταδιακά έννοιες όπως συναδελφικότητα, αλληλεγγύη, συνδικαλισμός και έρχονται νέες αξίες με ονόματα όπως, η εμπειρία και ο ενθουσιασμός του πελάτη, οι στόχοι, οι πιστοποιήσεις. Παράλληλα πολλαπλασιάζονται τα παράπονα πελατών, χειροτερεύουν οι δείκτες ποιότητας, η διοίκηση εκχωρεί συνεχώς υπηρεσιακό έργο στους εργολάβους, οι συνεχόμενες αναδιοργανώσεις και οι μετακομίσεις έχουν ζαλίσει τον κόσμο, η DT αναδιοργανώνει της υπηρεσίες της σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με αποτέλεσμα να χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας πανευρωπαϊκά, ενώ είναι ορατό στην επόμενη τριετία με το πέρασμα στην ALL_IP τεχνολογία να χαθούν εκατοντάδες θέσεις εργασίας στον ΟΤΕ.
Ποιος θα σταθεί εμπόδιο στα σχέδια της διοίκησης;  Το συνδικαλιστικό μας κίνημα πέρα από τον θανατηφόρο του εναγκαλισμό με τα μνημονιακά κόμματα και την εργοδοσία, κουβαλάει και όλες τις παθογένειες του παρελθόντος. Νεποτισμός, αναξιοκρατία, παραγοντισμός, ρουσφέτι, ιδιοτέλεια, ανάθεση, έλλειψη οραματικών στόχων. Ένα ακόμα συνέδριο διαπιστώσεων λοιπόν; Εμείς λέμε ΟΧΙ !
Η Αγωνιστική Συνεργασία σηκώνει το γάντι. Ναι! Πιστεύουμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αλλά οι φορείς της αλλαγής αυτής δεν μπορεί να είναι όσοι και όποιοι έχουν ταυτιστεί με τη μακρά πορεία ήττας και ανυποληψίας που συνοδεύει την ΟΜΕ-ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια. Καταθέτουμε πρόταση προγραμματικής συμπόρευσης σε συνδικαλιστικές δυνάμεις, αλλά κυρίως στους  συναδέλφους, πρόταση διεξόδου από την κρίση. Μια τέτοια πρόταση μπορεί και πρέπει να επικεντρωθεί πάνω σε συγκεκριμένους εφικτούς και επιτεύξιμους στόχους.
1.     Πολυμέτωπος αγώνας για να κατατεθεί και να ψηφιστεί το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας  για την επαναφορά του πλαισίου συλλογικών των διαπραγματεύσεων, την κατάργηση της 6ης ΠΥΣ και την επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751€.
2.     Μαζί με όλη την κοινωνία αγωνιζόμαστε για την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, στο όνομα του οποίου την τελευταία πενταετία ισοπεδώθηκαν μισθοί, συντάξεις και δικαιώματα. 
3.     Μέτωπο αγώνα εργαζομένων, φορέων, κοινωνίας για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ΟΤΕ. Απαιτούμε ρητή δέσμευση ότι το ποσοστό του δημοσίου δεν θα μειωθεί και επικαιροποιούμε το αίτημα για επαναφορά του ΟΤΕ υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο ανάλογα και με την πορεία της οικονομίας. Καμιά σκέψη για αλλαγή του ονόματος του ΟΤΕ.
4.     Μέτωπο κατά της εντατικοποίησης, της παραβίασης του ωραρίου, των παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας, και των κανονισμών υγιεινής και ασφάλειας.
5.     Πλήρεις και σταθερές εργασιακές σχέσεις, κατάργηση δανεικής εργασίας, θεσμοθέτηση αξιοκρατικού τρόπου πρόσληψης. Συμφωνία για κοινά αποδεκτό σύστημα αξιολόγησης, στον αντίποδα του σημερινού αξιολογίου. 
6.     Αντιπαλεύουμε την πολυδιάσπαση και σαλαμοποίηση του προσωπικού σε κατηγορίες με διαφορετικά μισθολογικά, ασφαλιστικά και εργασιακά μισθολόγια. Άρση αδικιών που χρονίζουν για συναδέλφους που εργάζονται σε θυγατρικές, με δικαστικές αποφάσεις, με μειωμένο ωράριο, ενοικιαζόμενοι, μπλοκάκια κλπ.
7.     Οργανωτικό συνέδριο με στόχο την δημιουργία ενός επιχειρησιακού σωματείου στον όμιλο ΟΤΕ και μετατροπή της ΟΜΕ σε κλαδική ομοσπονδία Τηλεπικοινωνιών.
8.     Οργανωτική και πολιτική αυτονομία του συνδικάτου από Κυβέρνηση, κόμματα, εργοδοσία.
9.     Διασφάλιση του δημόσιου, καθολικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Εργοδοτική εισφορά στο Ταμείο Αρωγής και αποκατάσταση των χορηγιών του Λογαριασμού Νεότητας στα πριν το 2011 επίπεδα.
Μια τέτοια πρόταση είναι φανερό πως δεν απευθύνεται στις δυνάμεις εκείνες που ταυτίζονται με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Στις δυνάμεις εκείνες που σήμερα στοιχίζονται  πίσω από τους δανειστές και τους τοκογλύφους και επενδύουν στο σενάριο της αριστερής παρένθεσης. Από την άλλη, η προσπάθεια νεκρανάστασης ενός όψιμου αντιδεξιού συνδρόμου δεν μπορεί να γίνει η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για κανένα.  Εκτιμούμε πως οι συνεταίροι του συνδικαλιστικού δικομματισμού που επί χρόνια υπηρέτησαν ή ανέχτηκαν τις πολιτικές φτωχοποίησης των εργαζομένων στο όνομα υπηρέτησης του υποτιθέμενου εθνικού συμφέροντος, δεν έχουν τα εχέγγυα να υπηρετήσουν ένα τέτοιο σχέδιο από θέση πρώτης ευθύνης.
Τέλος στο βαθμό που μας αφορά έχουμε να δηλώσουμε ότι :
Η Αγωνιστική Συνεργασία, μέσα από τις γραμμές του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, θα στηρίξει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που είναι σε όφελος των εργαζομένων, του λαού και της χώρας και θα αντιταχθεί σε κάθε προσπάθεια υπαναχώρησης ή σε ενέργειες και μέτρα που θα έρχονται σε αντίθεση με τα δικαιώματα, τις διεκδικήσεις και τις θέσεις του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος. Με γνώμονα αυτά τα συμφέροντα θα κρίνουμε τις όποιες διακηρύξεις αποφάσεις και μέτρα θα παίρνει κάθε φορά η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η παράταξή μας θα συνεχίσει να παλεύει στην πρώτη γραμμή των αγώνων, για την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας, όχι μόνο για να πάρει πίσω ό,τι έχασε στα χρόνια της μονομερούς πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, αλλά και για τη διεύρυνση των εργατικών, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, καθώς και για την πλήρη ιστορική δικαίωση των αγώνων της εργατικής τάξης για την κοινωνική απελευθέρωση.   

 

blogger templates | Make Money Online