Ασφαλιστικό - άλλη μια φορά τα κυβερνητικά σχέδια θα πέσουν στο κενό

Αναδημοσίευση απο το 26ο φύλλο του "Δελτίου της Αγωνιστικής Συνεργασίας " που κυκλοφόρησε

Το 1992 ο πρώτος νόμος που «έλυσε» το ασφαλιστικό ήταν ο νόμος Σιούφα, το 2002 μας το «έλυσε» ο νόμος Ρέπα και το 2008 το «έλυσε» για τρίτη φορά ο νόμος Πετραλιά. Τώρα θα το «λύσει» και ο νόμος Λοβέρδου.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σύστησε και τότε μια επιτροπή σοφών για να μελετήσει και να προτείνει λύσεις για το ασφαλιστικό και η επιτροπή αυτή μας έφερε την πρόταση Σπράου (από το όνομα του επικεφαλής της επιτροπής) για το σύστημα των τριών πυλώνων. Μια πρόταση σύμφωνα με την οποία ο πρώτος πυλώνας του θα είναι το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα και όλοι θα έχουν μια μικρή σύνταξη ανταποδοτικού χαρακτήρα, ο δεύτερος πυλώνας του θα είναι ένα σχήμα επαγγελματικού ταμείου στο οποίο θα συνεισφέρουν εργοδότες και εργαζόμενοι και η νομική του μορφή θα είναι ΝΠΙΔ και ο τρίτος πυλώνας που θα είναι η αμιγώς ιδιωτική κερδοσκοπική ασφάλιση. Οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν τη συγκεκριμένη περίοδο δεν επέτρεψαν τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις.
Από τότε όμως και για δέκα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις κινήθηκαν στη λογική του να διαχειριστούν το ασφαλιστικό με τέτοιο τρόπο ώστε να μεγαλώσουν τα προβλήματά του και κάποια στιγμή να έρθει σαν ώριμο φρούτο η «λύση» της κατεδάφισης του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος και το πέρασμα στο σύστημα των τριών πυλώνων.

Έτσι την προηγούμενη δεκαετία είχαμε πολιτικές για μικρότερες εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές μεγάλης μερίδας εργοδοτών, είχαμε την παντελή έλλειψη μέτρων για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, είχαμε την ελλιπή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού και είχαμε και το φόρτωμα σε βάρος των ταμείων οικονομικά κόστη που δεν τους ανήκουν. Ένα τέτοιο είναι και το επιπλέον κόστος που καταβάλλει το πρώην ΤΑΠ – ΟΤΕ και σήμερα ΙΚΑ για την εθελούσια. Αξίζει εδώ να πούμε ότι ενώ υποτίθεται ότι το κόστος της νέας εθελούσιας των 600 συναδέλφων του 2008 θεωρητικά θα την πλήρωνε ο ΟΤΕ και το κράτος έχει εγγυηθεί και με το νόμο Ρέπα και με το νόμο Πετραλιά την κάλυψη των ελλειμμάτων των ενοποιημένων ταμείων για το 2010 ο προϋπολογισμός προβλέπει μικρότερη χρηματοδότηση του ΙΚΑ για τα ελλείμματα του ΤΑΠ – ΟΤΕ απ΄ ότι προέβλεπε για το 2009.
Σήμερα η συζήτηση για το σύστημα των τριών πυλώνων αναθερμαίνεται και έχουμε τον Υπουργό εργασίας κ. Λοβέρδο να μιλάει για δομικές αλλαγές στο ασφαλιστικό, εκπροσώπους εργοδοτών όπως ο κ. Μίχαλος αλλά και συμβούλους της κυβέρνησης όπως ο κ. Τήνιος να μιλάνε ανοιχτά για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού στην κατεύθυνση των τριών πυλώνων. Ταυτόχρονα όλοι δεν παραλείπουν να αντιμετωπίζουν το ασφαλιστικό μόνο ως οικονομικό πρόβλημα και όχι ως κοινωνικό ζήτημα.
Το πιο άσχημο είναι ότι η πλειοψηφία της Γ.Σ.Ε.Ε. μπαίνει σ’ αυτή τη λογική και αφήνει ανοιχτά τα παράθυρα στις κυβερνητικές προθέσεις η δε πλειοψηφία της ηγεσίας της ΟΜΕ – ΟΤΕ δεν φαίνεται ακόμη να έχει καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και σφυρίζει αδιάφορα.
Ωστόσο δεν φαίνεται ότι η κυβέρνηση μπορεί να πάρει τέτοια μέτρα παρά το γεγονός ότι και η ίδια το θέλει και οι Βρυξέλλες πιέζουν . Και δεν μπορεί γιατί όπως πριν από δέκα χρόνια έτσι και τώρα η ελληνική κοινωνία δεν δέχεται τέτοιου είδους ανατροπές. Έτσι για άλλη μια φορά οι ηγεσίες αυτές θα αναγκαστούν να αλλάξουν ρότα όπως άλλωστε συνέβη και το 2002 και το τότε προτεινόμενο ασφαλιστικό Γιαννίτση κατέληξε στα σκουπίδια.