Τα καθήκοντα του συνδικαλιστικού κινήματος στην επόμενη περίοδο και η δράση του ΜΕΤΑ - Απόφαση της Ε.Ε. του ΜΕΤΑ – Οκτώβρης 2015

Απόφαση της Ε/Ε του ΜΕΤΑ – Οκτώβρης 2015

Τα καθήκοντα του συνδικαλιστικού κινήματος στην επόμενη περίοδο και η δράση του ΜΕΤΑ

Α. Εκτίμηση της νέας κατάστασης μετά την ψήφιση του 3^ου μνημονίου και τις εκλογές.

1. Μετά την ψήφιση του 3^ου μνημονίου τον Αύγουστο του 2015, καθώς και των προαπαιτουμένων νόμων στο ενδιάμεσο διάστημα, άλλαξαν σημαντικά οι όροι της πάλης για την ανατροπή της λιτότητας και για την απαλλαγή της χώρας μας από τα δεσμά της υποτέλειας και της επιτροπείας.

            Το αίσθημα ελπίδας που επικρατούσε στον ελληνικό λαό στις 25 του Γενάρη, ότι δηλ. μπορεί να καταργηθούν τα μνημόνια και να ανατραπούν οι μνημονιακές πολιτικές, μετατράπηκε στις 20 του Σεπτέμβρη σε ένα κλίμα ηττοπάθειας και μελαγχολίας, σε αναπαραγωγή διλημμάτων του παρελθόντος και στην εμπέδωση ενός αισθήματος ότι ο αντίπαλος είναι παντοδύναμος και ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, πράγμα που θα επιδράσει αρνητικά την επόμενη περίοδο στην ανάπτυξη των αγώνων και των κινητοποιήσεων των εργαζομένων.

Το ΜΕΤΑ ακόμη από τις 14/7/2015 καλούσε «…όλους τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα και τον ελληνικό λαό να μη συναινέσουν στη νέα λεηλασία των δικαιωμάτων τους και να αγωνιστούν για την ανατροπή της λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων - αντεργατικών πολιτικών…» και «…να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι την πλήρη δικαίωση των ελπίδων και των οραμάτων τους…».

2. Μετά τις εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη, υπάρχουν μεγαλύτερες δυσκολίες, λόγω τoυ νέου μνημονίου και των απαιτήσεων των δανειστών, για την αποτροπή των νέων βάρβαρων μέτρων, των ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και του πλούτου της χώρας μας στους δανειστές, μέτρα τα οποία θα οδηγήσουν σε περαιτέρω φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, αλλά και σε μεγαλύτερη περιθωριοποίηση της χώρας μας.

3. Η δέσμη των νέων μέτρων που απορρέουν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, καθώς και τα προαπαιτούμενα των περιοδικών αξιολογήσεων για την πιστή εφαρμογή των ειλημμένων υποχρεώσεων πρέπει να συναντήσουν την αντίδραση των κλάδων και των κοινωνικών ομάδων που θίγονται ιδιαίτερα.

Με το νσχ για τα προαπαιτούμενα, επιχειρείται νέα φοροεπιδρομή στα εισοδήματα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, με τη διατήρηση και επέκταση του ΕΝΦΙΑ ακόμα και σε αυτούς που έχουν μηδενικό εισόδημα, την κατάργηση θετικών ρυθμίσεων της προηγούμενης περιόδου για τους ασφαλισμένους, την αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και εισφορών, τη μείωση των συντάξεων - και αν αληθεύουν και οι τελευταίες πληροφορίες συζητείται και η εξαίρεση κλάδων από τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ) -, την αύξηση ορίων και την αλλαγή των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των εργαζομένων σ’ αυτά τα επαγγέλματα.

Επίσης προωθούνται ρυθμίσεις που διευκολύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις σε ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΟΑΣΑ.

Β. Επιπτώσεις των νέων μέτρων στους εργαζόμενους

α) Φορολογικά: Η αύξηση του ΦΠΑ σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και η προφορολόγηση των αγροτών, των ελευθέρων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων συνιστούν στην ουσία αύξηση της λιτότητας, ενώ παράλληλα θα επιβαρύνουν σημαντικά εργατικά – λαϊκά εισοδήματα, θα εντείνουν τα υφεσιακά φαινόμενα στην οικονομία και θα οδηγήσουν στην εξαθλίωση και την περιθωριοποίηση ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

β) Ανεργία: Τα ανωτέρω, καθώς και η έλλειψη ενός γενναίου προγράμματος δημοσίων παραγωγικών επενδύσεων και ρευστότητας στην οικονομία θα επιδεινώσει τα υφεσιακά φαινόμενα, με αποτέλεσμα το κλείσιμο και άλλων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την αύξηση της ανεργίας. Οι θέσεις εργασίας που εξαγγέλλονται, είναι στην ουσία τους θέσεις επισφαλούς εργασίας, κυρίως 5μήνα και voucher, ανακυκλώνουν την ανεργία και δεν συμβάλλουν ουσιαστικά στην παραγωγική ανασυγκρότησή της.

γ) Ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό: Οι ανατροπές που συντελέστηκαν το καλοκαίρι στο ασφαλιστικό δεν έχουν γίνει ακόμα κατανοητές σ’ όλο τους το βάθος από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Έχουμε δραματικές μειώσεις συντάξεων, αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, πάγωμα της κρατικής χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων, κατάργηση των νόμων που ψηφίστηκαν το πρώτο 7μηνο του 2015 (νόμος Στρατούλη), σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με τις παροχές, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων που είναι συνδεδεμένα με τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων από την 31η Οκτωβρίου, οι οποίες σε συνδυασμό με τις περικοπές των δαπανών για την υγεία και την πρόνοια, οδηγούν όχι μόνο τους συνταξιούχους σε απόγνωση, αλλά και το σύνολο των ασφαλισμένων σε δυσχερή θέση.

Αυτή η πολιτική στο συνταξιοδοτικό και στο ασφαλιστικό, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τα ουσιαστικά προβλήματά του, αφού η κύρια φιλοσοφία της στηρίζεται στην ίδια νεοφιλελεύθερη  συνταγή, δηλ της περικοπής των παροχών και της ανατροπής του δημόσιου, κοινωνικού και αναδιανεμητικού του χαρακτήρα και όχι στην ανάγκη της εξεύρεσης νέων πόρων και αντιμετώπισης της ανεργίας, της μαύρης και αδήλωτης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα οδηγήσει στην «είσοδο» της ιδιωτικής ασφάλισης, ενώ χιλιάδες συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται δραματικά, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν μέχρι τα 67 μπορεί και πιο πάνω και η πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών θα συνεχίσουν να είναι ανασφάλιστοι, καθώς οι ασφαλιστικές εισφορές τους θα είναι φύση αδύνατο να πληρωθούν.

δ) Ιδιωτικοποιήσεις: Το θέμα αυτό αποτελεί κομβικό παράγοντα για την πορεία της χώρας μας και δεν είναι τυχαίο που, όπως ομολογούν, θα τύχει και της μεγαλύτερης πολιτικής συναίνεσης όλων των δυνάμεων που συνομολόγησαν το 3^ο μνημόνιο.

Το καλοκαίρι και μέσα σε μια νύχτα πουλήθηκαν 14 αεροδρόμια της χώρας και τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης είναι σε άμεση σειρά προτεραιότητας, μαζί με τον ΟΔΙΕ, το Ελληνικό και τον Αστέρα Βουλιαγμένης, τη ΔΕΗ κ.λπ. Αυτά που έχουν υπογραφεί από την κυβέρνηση στο κείμενο της συμφωνίας, αλλά και στο 3^ο μνημόνιο, με εξέχουσα την πρόθεση της να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, οδηγούν σε εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων αγαθών του λαού και της χώρας.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές, ακόμη και με την μορφή των μακροχρόνιων μισθώσεων και των ΣΔΙΤ, θα έχουν επιπλέον σαν αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών σε βασικά δημόσια αγαθά όπως η ενέργεια, το νερό και οι μεταφορές και τον αποκλεισμό ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας από την παροχή αυτών των αγαθών.

ε) Εργασιακά: Αυτά που έχουν ψηφιστεί  και αυτά που απαιτούν οι δανειστές, και είναι τώρα υπό διαπραγμάτευση, χρειάζεται να αποτελέσουν άμεσα αιτήματα πάλης των συνδικάτων, είτε για να μην εφαρμοστούν και καταργηθούν στην πράξη, είτε να αποτραπούν με τους αγώνες και την αντίσταση των εργαζομένων. Τα βασικά που έχουν υιοθετηθεί ή συζητιούνται είναι:

- Η αυστηρή επανεξέταση και ο εκσυγχρονισμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με βάση τις νεοφιλελεύθερες βέλτιστες πρακτικές της Ε/Ε, πράγμα που σημαίνει δεν επαναφέρεται το σύστημα των ΣΣΕ, της διαιτησίας κ.λπ. που ίσχυαν στη χώρα μας από το 1990, ενώ εγκαταλείπεται και η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ μνημονίων εποχή, δηλ στα 751€, αφού πλέον γίνεται λόγος «…για τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού…».

- Η υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας με ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή της εργαλειοθήκης 1 και 2 του ΟΟΣΑ, που πρακτικά αυτά σημαίνουν ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές, άνοιγμα επαγγελμάτων, ομαδικές απολύσεις, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αύξηση της ανεργίας.

- Η αλλαγή της ισχύουσας συνδικαλιστικής νομοθεσίας με κύριο στόχο τον περιορισμό του δικαιώματος της προκήρυξης απεργίας κ.λπ.

- Η αλλαγές στο δημόσιο τομέα, «…με σκοπό την αποπολιτικοποίηση…» (σελ. 1032 ΦΕΚ 94/14-8-2015) και νέο ειδικό μισθολόγιο στην ίδια κατεύθυνση με το προηγούμενο, με παγωμένη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη, αξιολόγηση δομών κι εργαζομένων, υποχρεωτική κινητικότητα κ.λπ.

στ) «Κόκκινα» δάνεια, τράπεζες και λαϊκή κατοικία

Οι τράπεζες ακόμη μια φορά ανακεφαλαιοποιούνται με λεφτά του δημοσίου, περνάνε στους ιδιώτες και δεν θα έχει καμιά δυνατότητα παρέμβασης του ελληνικού δημοσίου. Αυτό σε συνδυασμό με την αλλαγή του κώδικα πολιτικής δικονομίας ανοίγει το δρόμο και επισπεύδει τη διαδικασία για κατασχέσεις της πρώτης κατοικίας, των καταθέσεων και των μισθών και συντάξεων.

Γ. Η δράση των συνδικάτων την επόμενη περίοδο – ιεράρχηση των διεκδικήσεων

Η κυβέρνηση μετά την ψήφο εμπιστοσύνης στις προγραμματικές της δηλώσεις κινείται με fast track διαδικασίες στην υλοποίηση των μνημονιακών της υποχρεώσεων και την επιβολή αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων. Η δέσμη αυτών των μέτρων είναι λογικό να συναντήσει την αντίδραση όλου του κόσμου της εργασίας, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους και τη νεολαία.

Δυσκολίες βέβαια θα υπάρξουν από το κλίμα ηττοπάθειας και αναμονής, που κυριαρχεί σ’ ένα  σημαντικό τμήμα των εργαζομένων, γι’ αυτό είναι ανάγκη τα συνδικάτα στο σχεδιασμό τους να παίρνουν υπόψη τους αυτές τις δυσκολίες προκειμένου να οργανωθούν κινητοποιήσεις απέναντι στα μέτρα.

Οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ του συνδικαλιστικού κινήματος, κυρίως σε επίπεδο ΓΣΕΕ, προσπαθούν να επιβεβαιωθούν για την τακτική της δικαιολόγησης επί της ουσίας των μνημονιακών μέτρων τα προηγούμενα χρόνια και να αξιοποιήσουν τις υποχωρήσεις της σημερινής κυβέρνησης και τη συνομολόγηση του 3^ου μνημονίου ως δικαίωση των επιλογών τους!

Πρόκειται για ηγεσίες που έχουν περάσει με το μέτωπο των ταξικών μας αντιπάλων – φάνηκε πολύ καθαρότερα με την επιλογή του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, μαζί με τον ΣΕΒ και την ντόπια και ευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική ελίτ - και που σήμερα είναι φανερό επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους προνομιακή σχέση με τις επιλογές της κυβέρνησης, αφού αυτές διαθέτουν το know-how και του κυβερνητικού συνδικαλισμού και της συνδιαχείρισης.

Το ΠΑΜΕ συνεχίζει την ίδια διασπαστική και ανθενωτική τακτική του, ανατροφοδοτώντας την αναποτελεσματικότητα των αγώνων και την ηττοπάθεια, δεν λειτουργεί με τους όρους και τις ανάγκες την μαζικότητας και της διεύρυνσης του αγωνιστικού-διεκδικητικού μετώπου, αλλά με τις ανάγκες και τις κομματικές προτεραιότητες και  ιεραρχήσεις, μεταθέτοντας την επίλυση των επιμέρους προβλημάτων και την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών στο σοσιαλιστικό αύριο, που όλο και θα απομακρύνεται με την πολιτική του.

Με τις δυνάμεις των ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ πρέπει να δούμε δυνατότητες κοινής δράσης μέσα στα συνδικάτα ή σε πρωτοβουλίες συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων και ομοσπονδιών, αντικρούοντας παράλληλα και απόψεις που ενυπάρχουν στις γραμμές τους, που πολλές φορές προσομοιάζουν με αυτές του ΠΑΜΕ ή στην επιλογή των μορφών πάλης, που πολλές φορές δεν παίρνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες και τις δυνατότητες του κινήματος.

Άρα, την επόμενη περίοδο θα πρέπει να δούμε, πέρα από την αξιοποίηση διαφοροποιήσεων, λόγω οξύτητας των προβλημάτων, και τη δυνατότητα για εκδήλωση κεντρικών κινητοποιήσεων, την προώθηση του συντονισμού από τα κάτω, μέσα από συντονιστικές επιτροπές, συντονισμούς πρωτοβάθμιων σωματείων και ομοσπονδιών, αξιοποιώντας την θετική εμπειρία του παρελθόντος και αποφεύγοντας την αναπαραγωγή και μεταφορά της γραφειοκρατικής και παραταξιακής λειτουργίας που υπάρχει στην ηγεσία του σ.κ και στη βάση.

Ο συντονισμός από τα κάτω πρέπει να γίνεται με όρους κινήματος, συλλογικής και δημοκρατικής συμμετοχής των μελών των πρωτοβάθμιων σωματείων, που θα μας διαφοροποιεί από την κυρίαρχη αντίληψη της ανάθεσης και της παραταξιοποίησης  με μια κουλτούρα ενεργούς συμμετοχής και δράσης των ίδιων των εργαζομένων.

Χρειάζεται επίσης μεγάλη προσοχή για να μην οδηγούνται επιμέρους κλαδικοί αγώνες σε αδιέξοδο και απογοήτευση, γιατί η εμπειρία μας και από την προηγούμενη περίοδο δείχνει ότι για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών δεν αρκεί η κινητοποίηση ενός κλάδου ή μιας κοινωνικής ομάδας, αλλά συντονισμένοι πανεργατικοί – παλλαϊκοί αγώνες.

Αυτή η επισήμανση δεν σημαίνει ότι δεν πρωτοστατούμε και δεν ενισχύουμε επιμέρους αγώνες, αντίθετα πρέπει να παίρνουμε όλα τα μέτρα για την ενημέρωση και τον συντονισμό των εργαζομένων, την ανάδειξη των επιπτώσεων των μνημονιακών πολιτικών και σε άλλα στρώματα της κοινωνίας, με στόχο τη διεύρυνση του μετώπου των διεκδικήσεων.

Κατά συνέπεια, οι μορφές πάλης που κάθε φορά θα επιλέγονται είναι ανάγκη να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και τις διαθέσεις των εργαζομένων και για το λόγο αυτό η ενημέρωση και η επαφή με τους εργαζόμενους, η ανάδειξη της οξύτητας των προβλημάτων και της διεξόδου από τη μέγγενη των μνημονιακών πολιτικών, πρέπει να ενταθεί μέσα στους χώρους δουλειάς.

Την επόμενη περίοδο,  τα ζητήματα στα οποία θα πρέπει να υπάρξουν κινητοποιήσεις είναι: Το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό, η υπερφορολόγηση των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας, η αντιμετώπιση της ανεργίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα εργασιακά και τα θέματα της υπεράσπισης της λαϊκής κατοικίας.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Να οργανωθούν συζητήσεις απ’ την παράταξή μας για τις ανατροπές που συντελούνται στο ασφαλιστικό σύστημα και να τεθεί σ’ όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων και να εκδηλωθούν κινητοποιήσεις για αυτό το θέμα.

Για τις ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών Πειραιά και Θεσσαλονίκης, των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, του σιδηρόδρομου και των μεταφορών στην Αθήνα, καθώς και της ΔΕΗ, που είναι στις άμεσες προτεραιότητες, θα πρέπει να προσπαθήσουμε για την ανάπτυξη συντονισμού των δράσεων σε συνδικαλιστικό επίπεδο, διευρύνοντας το μέτωπο με άλλους φορείς, Εργατικά Κέντρα και Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ των περιοχών που υπάρχουν λιμάνια, που διέρχονται τα τρένα κ.λπ.

Παράλληλα, το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων έχει και άλλες διαστάσεις που σχετίζονται με την εκχώρηση αρμοδιοτήτων ή ολόκληρων υπηρεσιών του δημοσίου και που ενισχύεται με το γεγονός ότι δεν γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ιδιαίτερα στους χώρους της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κλπ., που σκοπίμως απαξιώνονται από την κεντρική εξουσία, προκειμένου να μπουν ιδιώτες.

Η υπεράσπιση των βασικών αγαθών της υγείας, της παιδείας και της πρόνοιας πρέπει να πάρει ευρύτερο χαρακτήρα, γιατί το θέμα δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους σ’ αυτούς τους τομείς, αλλά πρωτίστως τους χρήστες αυτών των υπηρεσιών και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Για την υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων, πρέπει να προτάξουμε παντού την κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών με μόνιμο προσωπικό και σταθερές εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση των εργολαβιών και της ενοικιαζόμενης εργασίας, την υπεράσπιση του πενθήμερου, την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας και τη μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς τη μείωση των αποδοχών, για να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας.

Μετά από πέντε χρόνια μειώσεων των αποδοχών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πρέπει φέτος να τεθεί θέμα αυξήσεων των μισθών και άμεσης επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751€, επαναφορά του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της διαιτησίας και της υπογραφής ΣΣΕ και της υποχρεωτικής επεκτασιμότητας τους, ξεπάγωμα της μισθολογικής βαθμολογικής εξέλιξης στο δημόσιο κλπ.

Τέλος οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους στο σύνολο της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα στους ανέργους και στους επισφαλώς και περιοδικώς  εργαζόμενους, που είναι εκτός του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, με τη συγκρότηση επιτροπών κλπ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την ένταξή τους στα σωματεία ή τη δημιουργία νέων, όπου δεν υπάρχουν.

Η δράση μας αυτή, στους «εκτός των τειχών» εργαζόμενους, είναι απολύτως αναγκαία, αφού το 90% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, οι 1,5 εκατ. άνεργοι και χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο με επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, δεν εκπροσωπούνται από τα συνδικάτα.

Το ίδιο πρέπει να γίνει και στο χώρο των συνταξιούχων, αξιοποιώντας και την επέκταση του ν.1264/1982 στα σωματεία τους, με στόχο τη δημιουργία ενιαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων ανεξάρτητα ασφαλιστικού ταμείου, μιας και η κρίση έχει φέρει στην ίδια σχεδόν αφετηρία όλους τους ασφαλισμένους, ανεξάρτητα ταμείου.

Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ πρέπει να συνεχίσουν την πρωτοπόρα δράση τους μέσα στα συνδικάτα για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, για την απόκρουση του εργοδοτικού, κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού και για την ενίσχυση του ταξικού του προσανατολισμού.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιβεβαιώνουμε καθημερινά αυτό που κατακτήσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, δηλ. την πολιτική και οργανωτική μας αυτονομία, την πρόταξη των ταξικών αναγκών της εργατικής τάξης και συνολικά όλου του κόσμου της εργασίας, τη λειτουργία μας με γνώμονα την υπεράσπιση των κατακτήσεων, την πάλη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, που συνθλίβουν τη ζωή μας, και τη σταθερή στάση μας απέναντι σε κόμματα και κυβερνήσεις, όχι κυρίως με βάση αυτά που λένε ή ευαγγελίζονται, αλλά με το τι πράττουν, και το αν αυτά υπηρετούν ή όχι τα συμφέροντα της τάξης μας.

Καθήκον μας λοιπόν και το επόμενο διάστημα είναι να οργανώσουμε την αντίσταση των εργαζομένων και να οικοδομήσουμε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στη χώρα μας και την Ευρώπη, για την ακύρωση των μνημονίων και τη σύνδεση της συνδικαλιστικής  πάλης με τον αγώνα για τη διαγραφή του χρέους, το δημόσιο ιδιοκτησία και τον κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, για τη φορολόγηση του πλούτου και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος του λαού και του τόπου.

Οκτώβρης 2015                                                            Από την Ε/Ε του ΜΕΤΑ

---

www.ergasianet.gr , emailmeta2014@gmail.com , 2105245514 (γρ.META), 2108202112 (ΓΣΕΕ), 2131616956 (ΑΔΕΔΥ)