Δράση εδώ και τώρα για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις

Δράση εδώ και τώρα για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις

του Γιάννη Δούκα

Αθήνα 14/4/2015

Το Υπουργείο Εργασίας την περασμένη εβδομάδα έστειλε στις εργατικές και εργοδοτικές οργανώσεις τις απόψεις του Υπουργείου πάνω στα θέματα των εργασιακών σχέσεων, του κατώτατου μισθού και των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Με βάση τις θέσεις αυτές καλεί σε διάλογο όλους τους εμπλεκόμενους την Τετάρτη 15/4.

Μέσα στις θέσεις συμπεριλαμβάνονται όλα όσα οι μνημονιακές κυβερνήσεις κατακρεούργησαν ή κατάργησαν τα προηγούμενα χρόνια, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, η εξίσωση μισθών άνω και κάτω των 25 ετών, ο καθορισμός του κατώτατου μισθού με Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η  επεκτασιμότητα και καθολικότητα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, η επαναφορά όρων συλλογικών συμβάσεων που έχουν καταργηθεί, η επαναφορά των ωριμάνσεων, η κατάργηση της 6^ης πράξης (6^η  ΠΥΣ) του Υπουργικού Συμβουλίου, η επαναφορά και επαναλειτουργία του ΟΜΕΔ στα προηγούμενα επίπεδα. Υπάρχουν ακόμη θέσεις και απόψεις για ζητήματα που μέχρι σήμερα δεν τα γνωρίσαμε όπως η δυνατότητα υπογραφής συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο ομίλου επιχειρήσεων.

Λίγο πριν το Πάσχα βρέθηκα στο Υπουργείο Εργασίας συμπαραστεκόμενος στο σωματείο των εργαζομένων στη Χαλυβουργική σε μια συνάντηση που είχαν με τον Υπουργό Εργασίας. Οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργική αγωνίζονται ενάντια στις 100 νέες απολύσεις (σήμερα έχουν μείνει μόλις 350) που εξήγγειλε ο όμιλος Αγγελόπουλου. Για την ιστορία ομαδικές απολύσεις στη Χαλυβουργική έγιναν και πριν δύο χρόνια όπως και μειώσεις μισθών. Τίποτε όμως απ’ αυτά δεν εμποδίζει την εργοδοσία να απολύσει εκ νέου 100 εργαζόμενους αγνοώντας ακόμη και τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης η οποία  μιλάει για μέτρα που θα μειώσουν το ενεργειακό κόστος της επιχείρησης.

Στο περιθώριο της συνάντησης στελέχη του Υπουργείου μου έδειξαν ένα πακέτο χαρτιά. Τα χαρτιά προέρχονταν από διάφορες εργοδοτικές οργανώσεις οι οποίες λέγανε το ίδιο πράγμα. Πόσο επιζήμια θα ήταν η θεσμοθέτηση των μέτρων που προτείνει η κυβέρνηση. Λίγο ως πολύ η αντίδραση αυτή ήταν αναμενόμενη. Όπως αναμενόμενη ήταν και η αντίδραση και διαφωνία των κουτόφραγκων που επέβαλαν όλ’ αυτά τα τελευταία χρόνια.

Αυτό όμως που δεν ήταν αναμενόμενο  ήταν η προσέγγιση της δικής μας πλευράς. Από εργατικής πλευράς λοιπόν δεν υπήρχε σχεδόν τίποτε. Και όχι μόνο αυτό  αλλά όπως διαβάσαμε κάποιοι διοργανώνουν και  συλλαλητήριο όχι στήριξης των μέτρων αλλά ενάντια στο «στημένο» όπως τον ονομάζουν κοινωνικό διάλογο.

Την Τετάρτη θα πάει στο Υπουργείο η αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ. Πιστεύουμε ότι παρά τις επιμέρους κριτικές παρατηρήσεις θα στηρίξει τις κυβερνητικές προθέσεις και εξαγγελίες. Φτάνει όμως αυτό; Ή μήπως όχι; Γιατί η άλλη πλευρά και μιλάμε γι’ αυτούς που είναι εκτός των τειχών δείχνει τα δόντια της, όχι μόνο με χαρτιά αλλά και με άλλες εκβιαστικές κινήσεις όπως για παράδειγμα οι απολύσεις της Χαλυβουργικής που αναφέραμε.

Η γνώμη μας είναι ότι κανένα θέμα, κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί διά της αναθέσεως. Όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις. Το όποιο πρόβλημα θα βρει τη λύση του μέσα από τη συνεχή εγρήγορση, τη συνεχή ετοιμότητα, τη συνεχή αγωνιστική παρέμβαση. Έτσι και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η άλλη πλευρά δεν μένει με σταυρωμένα χέρια. Για να επανέλθει ο δίκαιο της συλλογικής διαπραγμάτευσης  απαιτείται όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να τοποθετηθούν στο θέμα, να στείλουν το δικό τους υπόμνημα, να δηλώσουν την αγωνιστική τους ετοιμότητα και η ΓΣΕΕ εκτός από την παρουσία της στο διάλογο να εξαγγείλει και να συντονίσει τον αγώνα των συνδικάτων για την επαναφορά του κατώτατου μισθού, του δίκαιου της συλλογικής διαπραγμάτευσης και της θεσμοθέτησης και των είκοσι σημείων που θέτει η ατζέντα του Υπουργείου.