36η ΣΑ
ΠΕΤ-ΟΤΕ: εκφυλισμός και αναποτελεσματικότητα μακριά από τις ανάγκες των
εργαζομένων
Συναδέλφισσες,
συνάδελφοι
Σε μια κοινωνική και πολιτική περίοδο,
έντονων αντιθέσεων, προβληματισμών και ανακατατάξεων το σωματείο μας πραγματοποίησε
το προηγούμενο σαββατοκύριακο την 36η συνέλευση αντιπροσώπων, το πλέον
κυρίαρχο και δημοκρατικότερο όργανο λήψης αποφάσεων του σωματείου στην Τέμενη.
Συνέλευση
αντιπροσώπων που απείχε πάρα πολύ από
αυτό που είχε ανάγκη ο εργαζόμενος της επιχείρησης, ο τεχνικός που παράγει το
έργο και βάζει καθημερινά τη ζωή του σε κίνδυνο για να φέρει σε πέρας τα
εργασιακά του καθήκοντα.
Σε αυτή τη συνέλευση αντιπροσώπων
οφείλαμε:
·
Να κάνουμε έναν
απολογισμό του προηγούμενου χρονικού διαστήματος, των τοπικών γενικών
συνελεύσεων σε ολόκληρη την Ελλάδα, του ΔΣ και του προεδρείου του σωματείου.
·
Να συγκεντρώσουμε τα προβλήματα των τοπικών
διοικουσών και να επιχειρήσουμε να τα επιλύσουμε σε κεντρικό συνδικαλιστικό
επίπεδο με τρόπο άμεσο και αποφασιστικό.
·
Να καθορίσουμε
την πολιτική που θα χαράξει το σωματείο στη σχέση του με τη διοίκηση, τους
προϊσταμένους αλλά και τα ίδια του τα μέλη.
·
Να
προγραμματίσουμε τις δράσεις του σωματείου για όλα τα προβλήματα, αναλύοντας
την τακτική μας και τους στόχους που θα τεθούν.
Αντίθετα όσοι βρεθήκαμε στην 36η
συνέλευση αντιπροσώπων παρακολουθήσαμε μια διαδικασία δημοσίων σχέσεων,
αυτοπροβολής, άκρατου κομματισμού, απομαζικοποίησης και εκφυλισμού.
Μια διαδικασία παράλληλων κομματικών μονολόγων, στην οποία οι συνάδελφοι
αντιμετωπίστηκαν σαν κομματικό
ακροατήριο και οι εμπνευστές αυτής της εκφυλιστικής διαδικασίας, αποζητούσαν το
χειροκρότημα για μια επιβεβαίωση εσωτερικής κατανάλωσης.
Έτσι αντί να ακουστούν οι σύνεδροι και
τα προβλήματα τους, ακούσαμε τους εκπρόσωπους της διοίκησης να υπερηφανεύονται για τη βελτίωση των οικονομοτεχνικών δεικτών
και την επίτευξη των στόχων – στην οποία εμείς με την δουλειά μας συμβάλλαμε
αποφασιστικά - και ταυτόχρονα να υπεκφεύγουν των πάγιων αιτημάτων
του σωματείου που τους προσκάλεσε.
Και σα να μην έφτανε αυτό, οδηγηθήκαμε
σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων με πρόσχημα την ενοποίηση των σωματείων του ομίλου,
αποστρέφοντας το βλέμμα από τις εξελίξεις και τα πραγματικά επίδικα της
περιόδου.
Την πρώτη μέρα, με τους συνέδρους
αποκλεισμένους στον παθητικό ρόλο του ακροατή η ΔΑΚΕ, ως πλειοψηφία του
σωματείου, σε ρόλο τοποτηρητή των εξελίξεων, αντί να εγκαλέσει τους
απεσταλμένους της διοίκησης για τη στάση τους σε όλα τα μικρά και μεγάλα
προβλήματα των συναδέλφων, τους έβγαλε από τη δύσκολη θέση, κάνοντας μια φαιδρή
ανάλυση της πολιτικής κατάστασης σαν κομματικός εκπρόσωπος της προηγούμενης
κυβέρνησης. Μια διαδικασία ανούσια με μια πολιτική αντιπαράθεση, όχι στον
πυρήνα των προβλημάτων αλλά στον πυρήνα των κομματικών ανταγωνισμών και της
εσωτερικής πειθαρχίας της ΔΑΚΕ.
Συνιστώσα αυτής της αντίληψης κατέληξε
να αποτελεί και η Συναδελφική Αλληλεγγύη αφού δεν διαχωρίστηκε σε κανένα
επίπεδο από τον τρόπο και το πολιτικό επίπεδο διεξαγωγής της συνέλευσης.
Σχηματοποίησε ένα πρόγραμμα δράσης που αναπαράγει τη σημερινή κατάσταση
αποδυναμώνοντας το σωματείο και επιλέγει τη σύμπλευση με τη ΔΑΚΕ αντί για τη αντιπαράθεση
με την εργοδοσία. Παραμένει ζητούμενο: με ποιους θα πάει και θα ποιους αφήσει;
Ως Ενωτικό
Μέτωπο Ανατροπής, υπερασπίζοντας τους συναδέλφους που μας στήριξαν ως
σύνεδρους και όχι μόνο επιχειρήσαμε:
·
Να διαφυλάξουμε
τη διαδικασία ως χώρο διαλόγου, μεταφοράς εμπειριών και προβληματισμών των
συναδέλφων από όλη τη χώρα, ενάντια στην κομματική περιχαράκωση και τη
χρησιμοποίηση της συνέλευσης για την όξυνση των
κομματικών ανταγωνισμών.
·
Να αναδείξουμε τα
προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στους χώρους εργασίας και να υπερασπίσουμε την
αντίληψη μας για τη λειτουργία του σωματείου.
·
Να μελετήσουμε
την πολιτική κατάσταση για να προετοιμαστούμε και να μη βρεθούμε προ
τετελεσμένων γεγονότων, χαράσσοντας γραμμή απέναντι στον εργοδοτικό,
κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό και την ατομική λύση των ζητημάτων.
Ως
σύνεδροι, δεν καταθέσαμε ψήφισμα από τη μεριά μας και τελικά αποχωρήσαμε
από τη συνέλευση καταγγέλλοντας την εκφυλιστική τακτική των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ. Δε θα
γίνουμε συνένοχοι στην απονέκρωση των συλλογικών διαδικασιών. Οι λεκτικοί
τραμπουκισμοί και οι απειλές δεν μας τρομοκρατούν. Ας αναλογιστούμε όλοι τις
ευθύνες που μας αναλογούν.
Τα σωματεία είναι τα τελευταία όπλα των
εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Δε χωράνε μικροπολιτικές σε
αυτά και τις διαδικασίες τους, ούτε τους αναλογεί να αποτελούν διαμεσολαβητές
παραχώρησης δικαιωμάτων με προσωπικά ή παραταξιακά ανταλλάγματα. Αυτός ο δρόμος
οδηγεί μόνο στις ατομικές συμβάσεις εργασίας, στις έρευνες ικανοποίησης και στα
portal συνδιαλλαγής
με τη διοίκηση. Με συναδέλφους όχι πλέον απογοητευμένους αλλά εχθρικούς
απέναντι στα σωματεία. Και τότε θα είναι πολύ αργά.
Συλλογικότητα – Δημοκρατία - Αλληλεγγύη - Αλληλοσεβασμός
Σωματείο Ισχυρό χωρίς αποκλεισμούς και κομματικές
παρωπίδες
Μάρτης 2016
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου