Τοποθετήσεις της Πολιτιστικής Δημιουργίας στην 35η ΓΑΣ του Π.Κ.Ε. ΟΤΕ Ν. Αττικής

                               

Τοποθέτηση της Σέβης Στάικου στην 35η ΓΑΣ του Π.Κ.Ε. ΟΤΕ Ν. Αττικής

Μόλις προχθές διαβάσαμε μια άκρως πολιτική ανακοίνωση της (Δ)ΑΚΕ που εμπλέκει και την Πολιτιστική Δημιουργία.

Σας κατανοούμε, βγάζετε μια ανακοίνωση γιατί έχετε εσωτερικά προβλήματα με τις αναρίθμητες πια ΑΚΕ, ΔΑΚΕ 1,2,3

Η ανακοίνωση ήταν μια αποκάλυψη. Εμένα με χαροποίησε και μπράβο σας και μακάρι να τα πιστεύετε.

Κόντρα στον πολιτικό σας φορέα που θεωρεί ιδεοληψία τις ΣΣΕ, ταμπού τη μονιμότητα, ζητά αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, το τέλος της συνδικαλιστική ασυδοσίας και προτείνει "καμία απεργία χωρίς το 50 +1% των εργαζομένων"  

εσείς δηλώνετε υπέρ των ΣΣΕ, του συνδικαλιστικού νόμου και δηλώνετε κατά των ομαδικών απολύσεων. Αυτό και αν είναι είδηση.

Εμείς σας καλώς ορίζουμε και ευχόμαστε και εις ανώτερα. Μάλλον αυτό θα εννοείται όταν λέτε για «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς». Επηρέασε μέχρι και εσάς.

Ωραία όλα αυτά, όμως, τις θέσεις σας για τον πολιτισμό, θα κάνετε τον κόπο να μας τις αποκαλύψετε;

Το πώς θέλετε να λειτουργεί το Π.Κ., θα μας το αποκαλύψετε; Θα το πείτε στις/ους εργαζόμενους;

Όσο για τις απολύσεις των εργαζομένων μας στο Π.Κ. αυτές είναι όλες δικές σας. Είστε διοίκηση και έχετε όλη την ευθύνη. Βρήκατε ευκαιρία να τα βάλετε με τον εταίρο σας την ΠΑΣΚΕ, όταν λέτε δεν έχετε καμία ευθύνη και παραλάβατε καυτή πατάτα; Δεν είναι σωστό.

Μια χαρά λειτουργείτε τόσα χρόνια έχοντας μοιράσει όλες τις θέσεις στο προεδρείο, πέρα και έξω από κάθε συνδικαλιστική ηθική και από 3,4 τμήματα στον καθένα. Μια χαρά τα ψηφίζετε όλα μαζί.

Μια χαρά εκτοξεύετε όλοι μαζί το χρέος κάθε χρόνο. Πέρσι μου επιτεθήκατε εδώ στη συνέλευση, γιατί σας είπα ότι αυξήσατε το έλλειμμα κατά 145%. Τώρα που μας φέρατε ζημιές της τάξης των 73.545;  

Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι η μισθοδοσία (δείτε απ. Χρήσης) όλων των υπαλλήλων είναι 74.000. Σε άλλο σημείο, η μισθοδοσία εμφανίζεται στα 164.944 από 131.156 πέρσι. Καμία σοβαρότητα και συναίσθηση της κατάστασης.

Και ναι, βρεθήκαμε σε οικονομική στενότητα λόγω της μη καταβολής των συνδρομών 6000 συνταξιούχων. Αλλά μην προσπαθείτε άλλο να κρυφτείτε πίσω από αυτό το γεγονός, γιατί δε σας παίρνει.

Και δε σας παίρνει γιατί η οικονομική διαχείριση που έχετε ασκήσει όλα αυτά τα χρόνια είναι από μόνη της σκανδαλώδης. Που έχουν πάει τόσα χρήματα που πέρασαν από τα χέρια του Π.Κ.; Στα κυλικεία; Και τι κάνατε γι’ αυτό; Η αφόρητη πίεση μας για τον μη έλεγχο εισροών-εκροών έκανε μέχρι και την ελεγκτική επιτροπή να σας πει πριν από δυο χρόνια «προχωρήστε σε έλεγχο» και τι κάνατε; Απολύτως τίποτα. Τους δώσατε μια και τα κλείσατε. Ότι δε λύνεται κόβεται. Εύγε

Εδώ και ένα χρόνο, αρχής γενομένης της ΓΑΣ, η παράταξή μας αποφάσισε να μην υπερψηφίζει τα οικονομικά, ως ύστατο καμπανάκι κινδύνου για να μη φτάσουμε εδώ που φτάσαμε σήμερα.

Θέση της παράταξής μας διαχρονικά ήταν ότι το Π.Κ. δεν ήταν θεμιτό να κάνει τον έμπορο και τον επιχειρηματία. Και αυτό αποδεικνύεται και από ο γεγονός ότι πριν από τρία χρόνια και παρά τα ελλείμματα που δημιουργούσατε στα κυλικεία, αποφασίσατε να ανοίξετε τρίτο κυλικείο. Εμείς το καταψηφίσαμε. Εσείς μας απαντούσατε ότι τα κυλικεία και οι υπηρεσίες που προσφέρουμε στους συναδέλφους στον ΝΥΜΑ είναι Πολιτισμός

Φέτος που βρεθήκατε σε αδιέξοδο, αλλάξατε άποψη και ήρθατε όψιμα να διακηρύξετε (ανακοίνωση ΠΑΣΚΕ) «α, ναι. Δεν είναι θεμιτό να είμαστε επιχειρηματίες, τα λεφτά των συναδέλφων δίνονται για πολιτιστικές δράσεις.» Ανεξήγητη αντίφαση για διάστημα μόλις 2  χρόνων δε νομίζετε;

Εμείς σας είπαμε εγκαίρως: πάμε να δούμε τι θα κάνουμε ώστε και να μην χάσουν τις δουλειές τους οι άνθρωποι και να απαλλαγούμε από τον βραχνά της διαχείρισης των κυλικείων.

Προτείναμε την δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ από τους εργαζόμενους.

Προτείναμε, την πλήρη ένταξη των συνταξιούχων, ώστε να έχουν ένα παραπάνω κίνητρο εγγραφής αλλά και την εκστρατεία ενημέρωσης των ενεργεία συναδέλφων, ώστε να αυξήσουμε τα μέλη μας και να βελτιώσουμε τα οικονομικά μας.

Σε συνθήκες κινδύνου χρεοκοπίας, εμείς σας είπαμε δεν μπορούμε να ψηφίζουμε τα μηνιαία οικονομικά που φέρνετε μεταχρονολογημένα, ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλα ποσά, χωρίς συναικτίμηση της γενικής εικόνας

Δεν ψηφίζουμε τα οικονομικά

·       γιατί στη διάρκεια της χρονιάς δεν είχαμε καμία εικόνα για το που οδηγείται το έλλειμμα στα κυλικεία. 

·       γιατί δεν έχουμε εικόνα διαχρονικά για το που νοικιάζουμε την αίθουσα και πόσα χρήματα ζητάμε.(Δεν έρχονται στο Δ.Σ. τα αιτήματα για την αίθουσα). 

·       Δεν ψηφίζουμε τα οικονομικά γιατί οι συνάδελφοι που κάνουν μαθήματα δεν αντιμετωπίζονται ισότιμα. Ενώ υπάρχει απόφαση να δίνουμε 55 ευρώ σε κάθε τέτοιο συνάδελφο. Υπάρχουν 2 συνάδελφοι που ανήκουν βέβαια στις «σωστές» παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και αποζημιώνονται με άλλα ποσά.

Εμείς, εκ του αποτελέσματος, τείνουμε να πιστεύουμε ότι οι απολύσεις ήταν εκδικητικές και εκβιαστικές, γιατί δεν υπήρξε καμία φροντίδα να αναζητήσετε  εναλλακτικές. (Ας διαψεύσει αν θέλει η γραμματέας τη φράση «ευκαιρία για απολύσεις, παραγνωριστήκαμε)

Ας είμαστε ειλικρινείς συναδέλφισσες/οι. Ποσώς σας ενδιαφέρει το Π.Κ. Είναι πασιφανές από την εκκωφαντική σας απουσία σε κάθε τι το δημιουργικό. Το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι η επέκταση της εξουσίας σας σε έναν ακόμα τομέα. Και εξ αιτίας και αυτής της απουσίας σας στα «πολιτιστικά» του Πολιτιστικού θα μείνετε στην ιστορία ως η παράταξη των απολύσεων και της σταδιακής απαξίωσης του.

5 χρόνια που βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, δεν ξέρω ποιες είναι οι θέσεις σας. Δεν έχουμε δει από την ΔΑΚΕ, μία παρέμβαση, ένα κείμενο, μια πρωτοβουλία για μία εκδήλωση.

Οι μόνες παρεμβάσεις σας είναι για να μη μπει το τάδε ή το δείνα όνομα μέλους του Δ.Σ. σε αφίσα και σας κλέψει τη δόξα.

Κυνισμός, μεμψιμοιρία, έχθρα σε κάτι τι δημιουργικό και ζωντανό.

Και αντί να ερχόμαστε στα Δ.Σ. και τη ΓΑΣ να μιλάμε για πολιτισμό, τέχνη, κίνημα, να παρουσιάζουμε το όραμα μας για την επόμενη ημέρα, να αντιπαρατιθέμεθα υγιώς ακόμα και ιδεολογικά για αυτά τα ζητήματα, πασχίζουμε να λύσουμε τα βασικά. Ότι δεν υπάρχει δημοκρατική λειτουργία, ότι δεν υπάρχει χρηστή διαχείριση των οικονομικών και πάει λέγοντας. Και το πολιτιστικό στον αυτόματο πιλότο. Ότι γίνεται, γίνεται εκ παραδρομής και από κεκτημένη ταχύτητα από τη συμβολή των ωρομίσθιων δασκάλων. 

Το Πολιτιστικό Κέντρο που θέλουμε εμείς

Μείζον θέμα για εμάς είναι, επίσης, η αδιαφορία από τη διοίκηση του Π.Κ. για τους νέους/νέες συναδέλφους μας της επισφάλειας, της ενοικιαζόμενης εργασίας και των εργολάβων, γιατί σε ποιους απευθυνόμαστε τελικά, αν όχι σε εκείνους που μας έχουν περισσότερο ανάγκη;

Τι σόι κίνημα, τι σόι πρωτοπορία μπορεί να είναι αυτή, που στην εποχή της βαθιάς οικονομικής, ηθικής, αξιακής και πολιτιστικής κρίσης, την εποχή της διασάλευσης της κοινωνικής συνοχής, δεν προτάσσει την ανάγκη σύνδεσης παλιών και νέων εργαζόμενων , την οριζόντια οργάνωση μας με αλληλέγγυα σχήματα, άλλα πολιτιστικά και εργατικά κέντρα, αντιφασιστικά κινήματα, τη γειτονιά μας;

Η τρομαχτική αύξηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων, η ύπαρξη φτωχών εργαζομένων, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας  αναδεικνύουν φαινόμενα γκετοποίησης, ρατσισμού και αποκλεισμού από κάθε κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα. Αυτός ο ασύλληπτος κατακερματισμός των 100 ταχυτήτων υπαλλήλων μέσα στον Όμιλο του ΟΤΕ, αποκλεισμένων από το Π.Κ., θέτει με τον πιο αγωνιώδη τρόπο το ερώτημα: Για ποιους τελικά σχεδιάζουμε και ποιους αφορά το πρόγραμμά μας;

Για εμάς αποτελεί επιτακτική ανάγκη η επεξεργασία και  διατύπωση προτάσεων πρακτικής σημασίας για τα οξύτατα κοινωνικά και πολιτισμικά προβλήματα, την ανίχνευση διεξόδων προς την κατεύθυνση του ξεπεράσματος της απόλυτα αλλοτριωτικής κοινωνικής συνθήκης, το άνοιγμα συνεχώς νέων πεδίων κοινωνικής παρέμβασης.

Το υπάρχον πρόγραμμα δράσης απέχει παρασάγγας.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της εποχής μας είναι η συγκλονιστική αποϊδεολογικοποίηση των πολιτών και συνολικά του κόσμου της εργασίας. Αυτή είναι απόρροια της απονεύρωσης της σκέψης και των κοινωνικών αγώνων από κάθε ριζοσπαστικό πρόταγμα. Και σε αυτό μεγάλη ευθύνη φυσικά έχουν οι πεφωτισμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το Π.Κ. μπορεί και πρέπει να ξαναβρεί τις ρίζες του, τον ρόλο του, το λόγο ύπαρξης του. Να συμβάλλει με τις δυνάμεις του στην προσέγγιση ενός εναλλακτικού και ανθρωπινότερου σχεδίου, με κέντρο  τον άνθρωπο: την αξία άνθρωπος και συνάνθρωπος. Όλοι μας βιώνουμε αρνητικά, τραυματικά αυτή την κατάσταση της αποϊδεολογικοποίησης, της έλλειψης κάθε συνείδησης ιστορικών σκοπών από το κίνημα.

Στο πρόγραμμα μας οφείλουμε να θέτουμε στόχους ώστε να καλλιεργείται η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η συλλογικότητα, η κοινωνικότητα, η ανθρωπιά.

(Και όχι η φιλανθρωπία, όπως ακούστηκε εδώ σήμερα! Φιλανθρωπία κάνει ο Λάτσης και η Βαρδινογιάννη ξεπλένοντας ενοχές και εξουσιάζοντας. Εμάς το καθήκον μας είναι η αλληλοϋποστήριξη. Απέναντι στην προπαγάνδα περί φιλανθρωπίας, βιτρίνα ενός σάπιου συστήματος σαν την τάχα θεραπαινίδα του εγκλήματος, υπάρχει το βαθύ το ουσιαστικό, το πανίσχυρο όπλο της αλληλεγγύης)

Και αυτή είναι συναδέλφισσες και συνάδελφοι μια «επανάσταση της καθημερινής ζωής». Μιας ζωής που καταργεί τη χαμοζωή των υποκλίσεων.

Χωρίς ένα πολιτιστικό κίνημα ανατροπής της βαρβαρότητας που ζούμε και αναπνέουμε, είτε θα ενσωματωθούμε πλήρως στον κανόνα της βαρβαρότητας είτε θα εξαϋλωθούμε. Έτσι όπως πάμε, δε θα υπάρχουμε σαν Π.Κ. Δε θα υπάρχει λόγος να υπάρχουμε!

Δεν μας αξίζει αυτό το Π.Κ.

Δεν μας αξίζει το σκοροφαγωμένο κοστούμι τού «υπάρχουν και χειρότερα». «Δείτε έξω τι γίνεται». Δεν υπάρχουν άλλα τέτοια Πολιτιστικά Κέντρα.Αυτό το «και μη χειρότερα» είναι η τιμωρία των μαθητών που πρέπει να το γράψουνε τόσες φορές στο τετράδιό τους, όσες χρειάζονται για τον ευνουχισμό τους.

Η φροντίδα μας για το Π.Κ. δεν είναι ασχολία για το περιττό. Αλλά το μείζον.

Το Π.Κ. πρέπει να είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι του, χωρίς αποκλεισμούς και εκδικητικότητα, γιατί αυτοί αποτελούν «πολιτιστικές οντότητες-τόπους» όπου οι άνθρωποι κατοικούν και εργάζονται, εκπαιδεύονται και καταρτίζονται, συναντώνται και συνομιλούν, επικοινωνούν και ερωτεύονται, ψυχαγωγούνται και αθλούνται, συμμερίζονται ιδέες, διεκδικούν αιτήματα και κινητοποιούνται, προβάλλουν επιθυμίες και προσδοκίες, διαμορφώνουν ανάγκες και τρόπους ζωής. 

Εμείς αυτά πρεσβεύουμε για τον πολιτισμό, το κίνημα και τον δημόσιο χώρο.

Και  όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά και τη χρονιά που πέρασε, πήραμε μια σειρά από πρωτοβουλίες προς αυτές τις κατευθύνσεις και συμπαρασύραμε το Π.Κ. σε δράσεις αλληλεγγύης, ψηφίσματα, προβολές, ομιλίες, αφιερώματα για: πρόσφυγες, Κούρδους, Παλαιστίνιους, ανέργους, παιδιά, γυναίκες (συλλογές ειδών- χρημάτων) εκδηλώσεις-ψηφίσματα για φασισμό-ΧΑ, ποιητικές βραδιές, παραστάσεις, εργαστήρια (καινούργιο τμήμα εικαστικής ανακύκλωσης), έχουμε φυτέψει τον εγκαταλελειμμένο κήπο μαζί με τα παιδιά των συναδέλφων, διατηρούμε blog ποικίλης πολιτικής και πολιτιστικής ύλης.

Και φυσικά βάλαμε ψηλά το θέμα επίκαιρο και επείγον ζήτημα του προσφυγικού. 

Η κορύφωση ήταν η εκδήλωση στις 20/12 για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, με είδη που μαζέψαμε για την κιβωτό του κόσμου.

Με την θεατρική ομάδα που έχω φτιάξει με τους συναδέλφους μας (αφού εκδιώχθηκα από την «επίσημη») πήγαμε και παίξαμε την παράσταση μας στο 3^ο φεστιβαλ πολιτισμού και  αλληλεγγύης στην Ηλιούπολη (με εισιτήριο τη συλλογή ειδών για 120 οικογένειες της πόλης που το έχουν ανάγκη.)

Και μην ψάξετε, στο βιβλιαράκι που σας μοιράστηκε, να δείτε όλα τα παραπάνω. Το δικό μου το όνομα δεν υπάρχει πουθενά.

«και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος» ευτυχώς υπενθυμίζει ο Χριστιανόπουλος

Ζήτησα να αναλάβω έστω το ιστορικό περιοδικό του Π.Κ. «Πολιτιστική Έκφραση», το οποίο ουσιαστικά αφού σιγά σιγά απαξιώσατε σταματήσατε και να το εκδίδεται. Δε μου δόθηκε. Να σας παρακαλάμε και για να προσφέρουμε!

Υπήρξαν βέβαια και δράσεις και πρωτοβουλίες και άλλων συναδέλφων/ισσών από το Δ.Σ. που κινούνται σε θετική κατεύθυνση όπως παρουσιάσεις βιβλίων, ξεναγήσεις σε μουσεία κλπ. Εμείς, τίποτα δεν απαξιώνουμε, αντίθετα συνεργαζόμαστε δημιουργικά με όποιο τμήμα και όποιον/α συνάδελφο θέλει να συνεργαστούμε σε κοινές δράσεις. Δεν έχουμε αρνηθεί ποτέ τέτοιες συνεργασίες.

Τέλος, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα έχουμε σκοπό να πραγματοποιήσουμε δράσεις για ένα ζήτημα που μας αφορά όλες και όλους και έχει να κάνει με τον σεξισμό.

Και σας καλώ ειδικά εσάς τις γυναίκες συνδικαλίστριες να ανοίξουμε μια συζήτηση σημαντική. Να μιλήσουμε για τον σεξισμό που βιώνουμε οι γυναίκες στον συνδικαλισμό, στην εργασία, στην κοινωνία.  Αφορμή για αυτό είναι βέβαια η καθημερινότητα που βιώνουμε όλες, οι επιθέσεις που έχω δεχθεί τόσο εγώ προσωπικά στη διάρκεια της συνδικαλιστική μου δράσης όσο και πρόσφατα, με αφορμή τις απολύσεις, η σεξιστική ανακοίνωση της ΑΣΕ κατά της προέδρου και της γραμματέως. Αυτός δεν είναι σίγουρα αριστερός-απελευθερωτικός λόγος. Γιατί σε κάθε περίπτωση, πολιτικές διαφορές μπορεί να υπάρχουν, αλλά δε μπορούμε στο όνομα της αντιπαράθεσης να ξεπερνάμε τα όρια. Και παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν ζήτησα την συμπαράσταση των συναδελφισσών μου και δεν την είχα, δεν έχω σκοπό να κάνω καμία έκπτωση σε αυτόν τον τομέα και ας μας χωρίζει ιδεολογικό χάος.

Τοποθέτηση της Βίκυς Μπούτση στην 35η ΓΑΣ του Π.Κ.Ε. ΟΤΕ Ν. Αττικής

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, ως μέλος του Δ.Σ του Π.Κ Εργαζομένων ΟΤΕ Ν. Αττικής θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να καταθέσω τους προβληματισμούς μου που προκύπτουν από τον απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς και τις σκέψεις μου για το μέλλον.

Η κρίση που για πολλά χρόνια φώλιαζε σε ελαττωματικές δομές και λειτουργίες και που τελικά εκδηλώθηκε ως εθνική κρίση χρέους μας έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο. Το ότι κόπηκαν οι συνδρομές των συνταξιούχων μας ανάγκασε να βρεθούμε αντιμέτωποι με την αδήριτη ανάγκη εξεύρεσης λύσης για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του πολιτιστικού κέντρου ώστε να μην επέλθει αλλαγή στη λειτουργία του.

Δυστυχώς όμως δε θεώρησαν όλοι οι συνάδελφοι του διοικητικού συμβουλίου αρκετά σοβαρή την κατάσταση ώστε να  ασχοληθούν ουσιαστικά με την αξιολόγηση του προβλήματος και την επιλογή στρατηγικής για την εύρεση λύσης.

Αρχικά προχώρησαν σε μειώσεις  ωρών και επομένως μισθών κάποιων δασκάλων και επειδή αυτό δεν ήταν αρκετό στο τέλος της χρονιάς πραγματοποιήθηκε έκτακτο Δ.Σ δια περιφοράς στο οποίο περιγράφεται η ΑΠΟΛΥΣΗ, ναι καλά ακούσατε συνάδελφοι, η απόλυση του προσωπικού των κυλικείων και της λογίστριας!!!

Από τη ψηφοφορία εμείς απείχαμε θέλοντας να τονίσουμε την εναντίωσή μας απέναντι σε αυτό το συμβούλιο παρωδία δια περιφοράς! Δε γίνεται να κρίνονται οι ζωές των ανθρώπων αυτών από ένα mail ή από ένα τηλέφωνο! Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν την έννοια της αποχής ,να το ερμηνεύσουν ως ναι ,αλλά όχι αγαπητοί μου συνάδελφοι εμείς απείχαμε από αυτή την ψυχρή απόφαση. Εμείς καταθέσαμε τις απόψεις μας και ζητήσαμε να βρεθεί λύση που να συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους! Τονίσαμε για μια ακόμη φορά το πόσο σημαντική θεωρούμε την αλλαγή του καταστατικού και την παραχώρηση δικαιώματος εγγραφής των συνταξιούχων ως ισότιμα μέλη!

Αλλά γιατί να αλλάξει κάτι αυτή τη φορά αφού τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή μας στο συμβούλιο απλά τους αναγκάζει να δώσουν εξηγήσεις για αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί πριν την έναρξη του συμβουλίου  και απλά τυπικά ,επειδή είναι υποχρεωμένοι ,μας  φωνάζουν στην αίθουσα του Δ.Σ για να μας τις ανακοινώσουν.

Στο πρώτο συμβούλιο μετά τις απολύσεις των εργαζόμενων θα πίστευε κανείς ότι το κυριότερο θέμα προς συζήτηση θα ήταν αυτό αλλά ΟΧΙ , μάλλον δεν ήταν αρκετά σοβαρό θέμα για να συζητηθεί! Απ’ ότι φαίνεται το να ορίσουμε την ημερομηνία για τη ΓΑΣ και το να δούμε ποιος θα κλείνει το πολιτιστικό τώρα που δεν έχουμε τους φίλους υπαλλήλους των κυλικείων που μας έκαναν όλες τις δουλειές, ήταν πιο σοβαρά!

Δυστυχώς δεν υπάρχει κατάλληλη διοικητική στελέχωση και φαίνεται!

Έτσι και πολύ χειρότερα έχει η κατάσταση στο πολιτιστικό μας κέντρο συνάδελφοι αλλά αν κάποιος δε το ζει θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να το πιστέψει  και ίσως ακόμη και να το καταλάβει!

Τα πολιτιστικά κέντρα είναι χώροι στους οποίους παράγεται η γνώση και προάγεται η εκπαίδευση, χώροι κοινωνικής συνοχής που συμβάλλουν αποφασιστικά στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΙ ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ!

Ο πολιτισμός έχει προνομιακά στοιχεία. Απαιτεί όμως μια συνεπή σχεδίαση, ένα σοβαρό προβληματισμό, μια συνεχή εγρήγορση. Όχι μόνο δεν αποτελούν πολυτέλεια, αλλά αντιθέτως μπορούν να συμπληρώσουν και να επιδιορθώσουν κάποιες από τις κοινωνικές ανάγκες που προκύπτουν σε καιρούς κρίσης. Μπορούν και οφείλουν να αποτελέσουν προπομπό και συνδετικό κρίκο μεταξύ του υπάρχοντος και ενός μελλοντικού ελπιδοφόρου αναπτυξιακού μοντέλου.

Το πολιτιστικό μας κέντρο μπορεί να αποτελέσει κύτταρο δημιουργίας. Μπορούμε να συμμετέχουμε σε διαγωνισμούς φωτογραφίας, ζωγραφικής, να συνεχίσουμε τις εκθέσεις όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε πέρυσι με επιτυχία ώστε ο κόσμος να βλέπει τη δουλειά μας! Θα πρέπει να υπάρξουν δράσεις που θα προσελκύσουν νέα μέλη. Ανακαινίσαμε τον εσωτερικό χώρο αλλά κομμάτι του κέντρου αποτελεί και ο εξωτερικός χώρος ο οποίος χρειάζεται και αυτός αναβάθμιση!

Οι συνάδελφοι ,συνταξιούχοι πλέον, που είχαν το σθένος, τη διάθεση και την επιμονή να υλοποιήσουν την υπέροχη αυτή ιδέα δημιουργίας του πολιτιστικού κατάφεραν να αφήσουν στα χέρια μας αυτό το χώρο που τον έχουμε τόσο ανάγκη και που είναι πραγματικά κρίμα να βλέπουμε να βουλιάζει!

Θα πρέπει να αποδείξουμε ότι η κοινωνία που δημιούργησε το πολιτιστικό μας κέντρο συνεχίζει να το χρειάζεται!