ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Η τοποθέτησή μας στο 36ο συνέδριο της ΟΜΕ – ΟΤΕ
Διοικητικός Απολογισμός
Εισηγητής ο συν. Γιάννης Δούκας
Εισηγητής ο συν. Γιάννης Δούκας
Τέμενη 13/5/2011
Πριν ένα χρόνο από αυτό το βήμα καταγγέλλαμε την απρόκλητη βία με την οποία οι δυνάμεις καταστολής είχαν αντιμετωπίσει τη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη και τον εξ’ επαφής ψεκασμό με δακρυγόνα του Μανώλη Γλέζου. Σήμερα καταγγέλλουμε την ίδια απρόκλητη βία με την οποία η κυβέρνηση και οι δυνάμεις καταστολής επιχείρησαν να καταστείλουν την κοινωνική αγανάκτηση και τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Η βία αυτή έχει φέρει ένα συνάδελφο να παλεύει στο Κρατικό Νίκαιας ακόμη και για τη ζωή του, ένα ακόμη πολύ σοβαρά τραυματισμένο και πολλούς άλλους στα νοσοκομεία με μικρότερα τραύματα.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Λίγες μόλις μέρες περάσανε από τα πρώτα γενέθλια της οικονομικής κατοχής στην οποία έθεσε η κυβέρνηση τη χώρα. Ένας χρόνος πέρασε από την ημέρα που ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο μας πληροφόρησε ότι θα προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς νομισματικού ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής τράπεζας.
Το έχουμε ξαναπεί και το επαναλαμβάνουμε ότι η Ελλάδα και ο Λαός της αποτέλεσαν το πείραμα για το αν και πώς μπορούν να περάσουν τέτοια μέτρα και η τυχόν θετική κατάληξη του πειράματος θα έχει συνέχεια σε άλλες χώρες.
Τι συμβαίνει σήμερα ένα χρόνο μετά. Η Πορτογαλία ήδη έχει οδηγηθεί στο μηχανισμό στήριξης και για όλη την Ευρώπη έχει δρομολογηθεί το περίφημο σύμφωνο για το €. Από τον τίτλο του και μόνο καταλαβαίνει κανείς που το πάνε. Παλαιότερα τουλάχιστον το λέγανε σύμφωνο σταθερότητας.
Ο εργασιακός χάρτης μετά την επίθεση κυβέρνησης και τρόικας έχει αλλάξει και μέσα στο χρόνο που πέρασε
• Μειώθηκαν οι μισθοί στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα
• Καταργήθηκαν τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων όπως και το επίδομα κανονικής άδειας στο δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους συνταξιούχους και αντικαταστάθηκαν από μικρά επιδόματα και σε ότι αφορά τους συνταξιούχους όχι για όλους
• Άλλαξε το πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Καταργήθηκε η ρήτρα που έλεγε μεταξύ δύο ειδών συμβάσεων ισχύει η ευνοϊκότερη για τον εργαζόμενο και μπήκαν στη ζωή μας οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις με τις οποίες μπορούν να υπογράφονται και μειώσεις. Η αποτυχημένη απόπειρα της ΝΕΟΓΑΛ δεν τους σταμάτησε και ήδη έχουμε υπογραφή τέτοιων συμβάσεων.
• Ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) ο οποίος αποτελούσε μια σανίδα σωτηρίας σε όσους δεν μπορούσαν να υπογράψουν συλλογική σύμβαση όχι μόνο απονευρώθηκε αλλά μπορεί πλέον σ’ αυτόν να προσφεύγει και η εργοδοτική πλευρά αξιώνοντας ακόμη και μείωση μισθών.
• Καταργήθηκε ο κατώτατος μισθός.
• Έχουμε ξαναπεί και θα επαναλάβουμε ότι η κατάργηση του κατώτατου μισθού που υπογράφει η ΓΣΕΕ θα σημάνει την αρχή του τέλους της συνομοσπονδίας και σε συνδυασμό με την αλλαγή του πλαισίου που διέπει τις συμβάσεις την αρχή του τέλους για το σύνολο των ομοσπονδιών και των πρωτοβάθμιων σωματείων. Ήδη υπάρχουν σοβαρά προβλήματα καθώς καμία ομοσπονδία δεν υπέγραψε συλλογική σύμβαση η οποία να δίνει έστω και ένα € αύξηση.
• Αυξήθηκε το όριο των ομαδικών απολύσεων και μειώθηκε η αποζημίωση λόγω απόλυσης
• Κατεδαφίστηκε το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, μπήκε στη ζωή μας το σύστημα των τριών πυλώνων, το κράτος αποχωρεί σταδιακά από τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας, τα χρόνια υπηρεσίας και μειώθηκαν οι συντάξεις.
• Ιδιαίτερη αναφορά νομίζουμε ότι πρέπει να γίνει στην πλήρη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων στον ΟΣΕ όπου εκτός από όλα τα άλλα είχαμε για πρώτη φορά ένας μεταγενέστερος συνταξιούχος να παίρνει μικρότερη σύνταξη από κάποιον που συνταξιοδοτήθηκε νωρίτερα με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας.
• Αυξήθηκαν οι άμεσοι φόροι με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και είχαμε απανωτές αυξήσεις στους φόρους στα καύσιμα, στα ποτά, στα τσιγάρα και στο ΦΠΑ.
Όλα τα παραπάνω μέτρα έχουν παίξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το ρόλο τους και έχουν σπρώξει μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού στη φτώχεια και στο κοινωνικό περιθώριο. Ταυτόχρονα οδήγησαν την οικονομία σε βαθειά ύφεση και την ανεργία στα ύψη.
Όλα τα παραπάνω μέτρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
αφορούν και τον ΟΤΕ παρά το ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που πάνε να τα υποβαθμίσουν. Εκτός όμως από τις αρνητικές επιπτώσεις που έχουν σε μας οι ευρύτερες αντεργατικές πολιτικές επιλογές έχουμε και τα τελείως δικά μας.
Δεν χρειάστηκε και πολύ χρόνο η διοίκηση Τσαμάζ για να δώσει δείγματα γραφής. Κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν πίστευε και δεν περίμενε ότι η αλλαγή στο τιμόνι του ΟΤΕ, όποια και αν ήταν αυτή, μπορούσε να σηματοδοτήσει αλλαγή πλεύσης της Deutsche Telekom στα ζητήματα που είχαν ανοίξει. Κάποιοι αφελείς βέβαια που είχαν επενδύσει στην αντικατάσταση Βουρλούμη και στον ορισμό από πλευράς δημοσίου των εκπροσώπων του στο δ.σ. του ΟΤΕ, πρέπει να δοκίμασαν μεγάλη απογοήτευση από τις πρώτες κιόλας μέρες του νέου διευθύνοντα.
Και βέβαια ήρθε το χειρότερο. Για πρώτη φορά από την ίδρυση του ΟΤΕ έχουμε μαζικές απολύσεις. Μπορεί να υπάρχουν σύνεδροι οι οποίοι να προσπαθούν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι ή να μιλήσουν για εθελούσια ή ακόμη ότι φταίνε και αυτοί που υπέγραψαν με το πιστόλι στον κρόταφο. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι 310 συνάδελφοι εργαζόμενοι στην COSMOTE και στις συνδεδεμένες με αυτή εταιρείες «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» και “e value” απολύθηκαν. Μπορεί πράγματι οι μισοί απ’ αυτούς να έφυγαν οικειοθελώς. Οι άλλοι μισοί όμως; Μπορεί κανείς άραγε να κοιτάξει έστω και έναν απ’ αυτούς στα μάτια και να του πει είτε ότι ήταν εθελούσια είτε ότι φταίει γιατί υπέγραψε; Από την άλλη πλευρά η διοίκηση Τσαμάζ με την κίνησή της αυτή θέλησε να στείλει και ένα μήνυμα προς όλους και να τρομοκρατήσει όλο τον κόσμο δείχνοντάς του πόσο επισφαλής είναι ακόμη και η θέση εργασίας του όταν κάνει απολύσεις σε μια εταιρεία που όπως οι ίδιοι λένε είναι πρότυπο, είναι η καλύτερη στο χώρο, που έχει μικρό εργασιακό κόστος. Παράλληλα με τις απολύσεις ξεκίνησε και εφαρμόζει σταδιακά ένα πρόγραμμα πλήρους ανατροπής εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων. Ασκεί με τον πιο καταχρηστικό και παράνομο τρόπο το διευθυντικό δικαίωμα, αύξησε παράνομα και καταχρηστικά τις ώρες εργασίας ενώ κατήργησε κεκτημένα δικαιώματα και επιδόματα που χορηγούνται από δεκαετίες σε εφαρμογή όρων συλλογικών συμβάσεων. Για όλα τα παραπάνω βέβαια η διοίκηση δεν είναι μόνη της. Έχει σύμμαχο αφ’ ενός το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον και αφ’ ετέρου την ίδια την κυβέρνηση. Σ’ αυτή την κατεύθυνση άλλωστε κινήθηκε και η επιστολή Παπακωνσταντίνου που στάλθηκε τα Χριστούγεννα. Εκτός αυτού πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το ότι από πλευράς των εκπροσώπων του δημοσίου στο Δ.Σ. της εταιρείας δεν ακούγεται τίποτε διαφορετικό; Ωστόσο εκτός απ’ αυτά κατά τη γνώμη μας υπάρχουν ευθύνες και εντός των τειχών.
Από τη δική μας πλευρά κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει ότι για μας αυτό που θα έπρεπε να μπαίνει στόχος και να επιδιωχθεί από το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος είναι το να σπάσουν οι πολιτικές που πηγάζουν από το μνημόνιο. Η επίθεση της κυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα στις δαγκάνες του ΔΝΤ και της τρόικας και εξαπέλυσε την επίθεση σε ότι κερδίσαμε τον προηγούμενο αιώνα μπορούσε να ανατραπεί μόνο με αγώνα διαρκείας χωρίς ταλαντεύσεις. Ωστόσο όχι μόνο δεν είδαμε κάτι τέτοιο αλλά αντίθετα είχαμε σοβαρά σοβαρότατα προβλήματα στο εσωτερικό μας. Ευθύνες κατά τη γνώμη μας για την εξέλιξη υπάρχουν πρώτα απ’ όλα στη συμπεριφορά του προέδρου και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Σε πολλές φάσεις της επίθεσης που δεχθήκαμε ως εργαζόμενοι ο πρόεδρος πρωτίστως και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «μας άδειασαν». Πώς αλλιώς μπορούν άραγε να ερμηνευθούν οι δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι στην Ελλάδα δεν θα υπάρξουν γενικές απεργιακές κινητοποιήσεις; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το ότι κατ’ επανάληψη μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις δεν είχαν την ανάλογη κλιμάκωση και συνέχεια; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ πήγε μόνος του, χωρίς εξουσιοδότηση και κρυφά από τους υπόλοιπους να διαπραγματευτεί με την εργοδοσία; Αυτό από μόνο του δεν λειτουργεί αρνητικά στο κύρος, στην αξιοπιστία και στη διαπραγματευτική δύναμη όχι μόνο τη δική του αλλά και όλων μας; Ευθύνες επίσης υπάρχουν σε όλους αυτούς που συμφώνησαν, στήριξαν ή ανέχθηκαν τέτοιες πρακτικές. Ευθύνες τέλος υπάρχουν και στη δική μας ομοσπονδία τόσο σε ότι αφορά τη στήριξη ή την ανοχή αυτών των πρακτικών αλλά και στις πρακτικές που ακολούθησε για τα μεγάλα δικά μας ζητήματα. Το μεγάλο θέμα είναι οι απολύσεις στην COSMOTE. Όσο και αν κάποιοι θέλουν ή προσπαθούν να βλέπουν και να παρουσιάζουν τα πράγματα αλλιώς η πραγματικότητα είναι ότι το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου μας έχει υποστεί μια σοβαρή και σημαντική ήττα και για την ήττα αυτή έχει σοβαρές ευθύνες. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις απολύσεις και προέρχεσαι από μια πετυχημένη απεργιακή κινητοποίηση στις 3 και 4 Μάρτη στην COSMOTE και στις 4 Μάρτη στον όμιλο ΟΤΕ δεν εξαγγέλλεις την επόμενη απεργιακή κινητοποίηση για μετά από δεκαπέντε μέρες στις 18/3 όταν ξέρεις ότι το τελεσίγραφο Τσαμάζ έληγε μια βδομάδα πριν δηλαδή στις 11/3. Οι συνάδελφοι δηλαδή της COSMOTE είχαν το πιστόλι της απόλυσης στο κεφάλι και τους ζητούσαν να υπογράψουν την «εθελούσια» απόλυσή τους μέχρι τις 11 του μήνα και η ομοσπονδία εξήγγειλε απεργία για τις 18. Κάποιοι λένε ότι μόλις ένα πολύ μικρό ποσοστό στην COSMOTE συμμετείχε στην απεργία στις 18/3. Έτσι είναι και όσοι δεν συμμετείχαν στην απεργία είναι κατακριτέοι. Φταίνε όμως μόνο αυτοί; Δεν υπάρχουν ευθύνες και στην ομοσπονδία; Και οι άλλες κινήσεις που έγιναν με το κλείσιμο των κτιρίων δεν πήγαν χαμένες. Αρκούσε όμως μια κατά τα άλλα σικέ αγωγή της διοίκησης για να σταματήσουν και να μην υπάρχει τίποτε. Ποιο είναι άραγε το μήνυμα που δόθηκε τόσο στους συναδέλφους στην COSMOTE όσο και στον ΟΤΕ ότι η ομοσπονδία κλιμακώνει τις κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις μια βδομάδα μετά τη λήξη του τελεσίγραφου;
Εκτός από το μεγάλο ζήτημα των απολύσεων υπάρχει και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν και τα άλλα ζητήματα. Σε όλες τις φάσεις της διαπραγμάτευσης για τη σύμβαση υπήρχε η λογική της συμβασιοποίησης του μνημονίου η επί μήνες συζήτηση πάνω στα αιτήματα της διοίκησης. Ποτέ δεν ασκήθηκε η μέγιστη δυνατή και συντονισμένη πίεση, που θα μπορούσε να φέρει θετικότερα αποτελέσματα. Τέλος η πρακτική που ακολουθήθηκε το τελευταίο διάστημα δείχνει ανάγλυφα την κατάσταση. Οι μονομερείς αποφάσεις εξαγγέλθηκαν τέλη Φλεβάρη. Η ομοσπονδία μετά την ατυχή αναστολή της απεργίας στις 24 Μάρτη γιατί η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ έκριναν ότι υπάρχει διάθεση συνεννόησης από τη διοίκηση και καλλιέργησαν και ένα κλίμα αισιοδοξίας. ότι πάμε καλά και όπου να ναι τα βρίσκουμε. Αυτό αποδείχθηκε εκτός πραγματικότητας και τελικά η συζήτηση για το τι θα κάνουμε για τα μέτρα και για το ωράριο έγινε μόλις μία μέρα πριν την εφαρμογή τους και μας λέγανε ότι ακόμη και για τη δίωρη στάση που προτείναμε δεν μπορεί να γίνει γιατί θα βγει παράνομη.
Συνάδελφοι το θέμα του ωραρίου έχει επηρεάσει και τους εργαζόμενους τρίωρης απασχόλησης στα call centers. Θυμάστε τι έγινε πριν δύο χρόνια σ’ αυτό το χώρο όταν δύο εκπρόσωποί τους ζήτησαν να μιλήσουν. Σήμερα οι εργαζόμενοι τρίωρης απασχόλησης για το θέμα του ωραρίου μας ξεπέρασαν. Αυτό που δεν μπορέσαμε να κάνουμε όλοι εμείς που είμαστε η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος στον ΟΤΕ το κάνουν αυτοί. Στην Πάτρα στις 2 Μάη αποφάσισαν και δούλεψαν 3,5 και όχι 4 ώρες. Στην Πάτρα πάλι και στη Θεσσαλονίκη για μεθαύριο Δευτέρα 16/5 έχουν εξαγγείλει δίωρη στάση εργασίας σε όλες τις βάρδιες. Δεν ξέρουμε αν θα έχουν αποτέλεσμα. Εμείς αφ’ ενός τους δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας και αφ’ ετέρου πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν δυστυχώς κάποιοι που τους δημιουργούν προβλήματα. Κάποιοι βάζοντάς τους την ημέρα της Πρωτομαγιάς αδικαιολογήτως απόντες, κάποιοι άλλοι βάζοντας για τη Δευτέρα 16/5 αυξημένες άδειες και ρεπό και κάποιοι άλλοι κινδυνολογώντας για τη μη ανανέωση της σύμβασής τους λόγω της συμπεριφοράς τους και για τον κίνδυνο του κλεισίματος των call centers λόγω των κινητοποιήσεών τους.
Σε ότι αφορά τη λειτουργία έχουμε ξαναπεί και θα το επαναλάβουμε ότι στην ομοσπονδία επικρατούν ιδιοκτησιακές αντιλήψεις στις δύο μεγάλες παρατάξεις οι οποίες θα πρέπει να σπάσουν. Στην ομοσπονδία ο κανόνας είναι η μη λειτουργία της εκτελεστικής επιτροπής. Υπάρχουν πράγματα τα οποία τα διαχειρίζεται μια διαπαραταξιακή επιτροπή, υπάρχουν πράγματα τα οποία τα διαχειρίζεται το δίδυμο προέδρου γραμματέα ή ο ένας απ’ τους δύο και για τη λειτουργία αυτή η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τους ίδιους αλλά και όσους στηρίζουν ή ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές.
Συνάδελφοι όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στο να καταψηφίσουμε τα πεπραγμένα της διοίκησης. Θέλουμε όμως να σημειώσουμε ότι τόσο η πολιτική όσο και η λειτουργική συμπεριφορά της ομοσπονδίας αφήνουν έδαφος σε πολλούς να επεξεργάζονται άλλα σχέδια. Είναι θεμιτό η κάθε παράταξη να επιχειρεί να επηρεάσει τις αποφάσεις της ομοσπονδίας προς τις δικές της απόψεις και είναι θεμιτό επίσης το να θέλει να αυξήσει την επιρροή της και τη δύναμή της. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό το οποίο επιχειρεί κύρια η ΔΑΚΕ ΠΕΤ – ΟΤΕ συνεπικουρούμενη και από την ΠΑΣΚΕ ΠΕΤ – ΟΤΕ. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα το να θέλεις να επηρεάσεις τις αποφάσεις από το να επιχειρείς και να εξαγγέλλεις ότι θα υποκαταστήσεις και θα παίξεις το ρόλο της ομοσπονδίας. Μπορεί να νομίζουν ότι θα έχουν παραταξιακά οφέλη από την άλλη όμως προσθέτουν και άλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα.
Πρόγραμμα δράσης
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Κάποια άλλα χρόνια μιλώντας για το πρόγραμμα δράσης μιλάγαμε για το τι θα διεκδικήσουμε. Σήμερα τίποτε δεν δείχνει ότι η μεγαλύτερη επίθεση όλων των εποχών θα σταματήσει και έτσι το πρώτο θέμα που μπαίνει είναι η αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές απ’ όπου κι’ αν προέρχονται.
Στην περυσινή σύνοδο κορυφής του Μαρτίου η κυβέρνηση μας μίλησε για το πιστόλι που όπλισαν για τους κερδοσκόπους και είδαμε που μας έφεραν. Ένα χρόνο μετά ένα άλλο μεγαλύτερο πιστόλι ετοιμάζονται να το οπλίσουν και να σημαδέψουν όλη την Ευρώπη. Με την κατ’ αρχήν συμφωνία του Μαρτίου για το σύμφωνο για το € η συνέχεια της οποίας θα είναι τον επόμενο μήνα επιχειρείται η θεσμοθέτηση σε όλη την Ευρώπη μιας μόνιμης νεοφιλελεύθερης πολιτικής με συνεχείς επιθέσεις σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις και κοινωνικά δικαιώματα, με συνεχείς επιτηρήσεις και αλλεπάλληλα μνημόνια που θα εφαρμόζονται χωρίς παρεκκλίσεις. Αυτό που δεν κατάφεραν να περάσουν με τις δύο αποτυχημένες απόπειρες για το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα πάνε να το περάσουν τώρα εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια κρίση στην οποία μας έφεραν οι ίδιες νεοφιλελεύθερες συνταγές καθώς και το πρόβλημα του χρέους όλων των χωρών της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα μετά τα αλλεπάλληλα καταστροφικά μέτρα της προηγούμενης περιόδου έχουμε τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για το «νέο οδικό χάρτη» όπως τις ονόμασε. Η κυβέρνηση ανέλαβε τη δέσμευση να μην αφήσει τίποτε όρθιο. Θα επιχειρήσει να πουλήσει ότι έχει μείνει απούλητο. Θα επιχειρήσει να μειώσει εκ νέου μισθούς και συντάξεις. Θα επιχειρήσει να μειώσει τα κοινωνικά επιδόματα αλλά και τον τρόπο χορήγησής τους ώστε να τα παίρνουν ακόμη λιγότεροι. Θα επιχειρήσει νέες παρεμβάσεις στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των απολύσεων, των αποζημιώσεων, των εργασιακών σχέσεων. Θα επιχειρήσει νέες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα. Ήδη στο προσχέδιο του νομοσχεδίου για το ΣΕΠΕ έχει ορισμένες ακόμη πιο αρνητικές αλλαγές σε σχέση με τον ασφαλιστικό νόμο που ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι. Θα επιχειρήσει τη συρρίκνωση των επικουρικών συντάξεων. Θα επιχειρήσει να αποχαρακτηρίσει δεκάδες αν όχι παραπάνω επαγγέλματα από τη λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών πράγμα που θα επηρεάσει εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους. Θα εντείνει τις αρνητικές παρεμβάσεις στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας με τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων αλλά και με τη μείωση του εκπαιδευτικού, ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Τέλος και επειδή όλα αυτά δεν τους φτάνουν θα επιχειρήσει μία ακόμη φορολογική επιδρομή αυξάνοντας για άλλη μια φορά τους έμμεσους φόρους.
Όλα τα παραπάνω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν και τον ΟΤΕ. Το ποσοστό του οργανισμού που έχει μείνει στο δημόσιο είναι κι’ αυτό μέσα στο προς πώληση κυβερνητικό χαρτοφυλάκιο. Οι Γερμανοί από την άλλη πλευρά δεν έχουν κρύψει τις βλέψεις και τις απαιτήσεις τους για αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος στον ΟΤΕ και για την άρση της μονιμότητας και για τους παλαιότερους. Η μερική αναδίπλωση Τσαμάζ για μη απόλυση των 24 συναδέλφων της COSMOTE που δεν υπέγραψαν καταγράφεται στα θετικά όμως σε καμία των περιπτώσεων δεν υπάρχει περιθώριο εφησυχασμών. Η διοίκηση του ΟΤΕ συνεπικουρούμενη από το ευρύτερο περιβάλλον αλλά και από αυτή την ίδια την κυβέρνηση συνεχίζει να μιλάει τη γλώσσα της μείωσης του εργατικού κόστους, της αύξησης των κερδών των μετόχων, της μείωσης των θέσεων εργασίας και μετά τις απολύσεις που έγιναν στην COSMOTE δεν δίστασε να μιλήσει και για επεξεργασία ανάλογων σεναρίων και στον ΟΤΕ. Οι αναφορές αυτές δεν είναι τυχαίες.
Συνάδελφοι κατά τη γνώμη μας κανένας μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που του δημιουργούν οι κυβερνητικές επιλογές. Κατά τη γνώμη μας όλα ξεκινάνε από την οικονομική κατοχή στην οποία έχουν θέσει τη χώρα. Έτσι νομίζουμε ότι το πρώτο πράγμα που απαιτείται είναι η έξοδος της χώρας από την κηδεμονία της τρόικας και από τις πολιτικές του μνημονίου. Απαιτείται η αντίσταση σ’ αυτές τις πολιτικές με ταυτόχρονη την προβολή μιας εναλλακτικής πολιτικής διεξόδου από την κρίση που στο επίκεντρό της δεν θα έχει το πώς θα πάρουν οι δανειστές και οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους και τα κέρδη τους αλλά θα έχει την κοινωνία και τα δικαιώματά της. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η αμφισβήτηση του χρέους ως χρέος του Ελληνικού Λαού, η διαγραφή αν όχι όλου του μεγαλύτερου μέρους του, η χορήγηση περιόδου χάριτος για ότι δεν διαγραφεί, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, η μείωση των επιτοκίων δανεισμού και ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα που θα στηρίξει αυτές τις επιλογές.
Από κει και μετά ψηλά στην ατζέντα μπαίνουν όλα τα μεγάλα ζητήματα που μας έχουν φέρει πίσω ένα αιώνα, όπως η παρέμβαση στις συλλογικές συμβάσεις, η κατάργηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση των δώρων και του επιδόματος άδειας στις συντάξεις η κατεδάφιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και ότι πηγάζει από τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες.
Σε ότι αφορά τον ΟΤΕ εμμένουμε στην άποψη για επαναφορά του ΟΤΕ υπό δημόσιο έλεγχο.
Οι εργασιακές μας σχέσεις έχουν μπει σε αρνητική τροχιά. Προβλήματα που έρχονται από το παρελθόν όπως διακρίσεις σε βάρος των νέων, εργασιακές σχέσεις σε OTEPLUS και HELLASCOM όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται αλλά εντείνονται. Κάποια αιτήματα όπως η επαναφορά του παλαιού ΓΚΠ ή της μίας σχέσης εργασίας σε όλο τον όμιλο έχουν βαλτώσει. Το κακώς εννοούμενο και καταχρηστικά ασκούμενο διευθυντικό δικαίωμα, η αύξηση των ωρών εργασίας, η παρέμβαση και η κατάργηση όρων συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση επιδομάτων, οι απαιτήσεις για πάγωμα των ωριμάνσεων και κυρίως οι βλέψεις για τις θέσεις εργασίας είναι τα θέματα στα οποία οφείλουμε να επικεντρώσουμε τη δράση μας.
Αναμφίβολα όλα έχουν σχέση και με την πορεία της επιχείρησης. Έτσι νομίζουμε ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που πηγάζουν από τη συμπεριφορά της ΕΕΤΤ όχι όμως μόνο αυτά. Γιατί για πολλές από τις αποφάσεις της ΕΕΤΤ και τα προβλήματα που αυτές προκαλούν η ευθύνη υπάρχει είτε στο ελληνικό είτε στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο των ανεξάρτητων αρχών και της απελευθέρωσης. Για παράδειγμα το θέμα του VDSL δεν είναι μόνο θέμα της ΕΕΤΤ αλλά υπάρχει και θέμα θεσμικού πλαισίου που χρήζει αλλαγής. Τέλος τα ζητήματα των επενδύσεων και η ανάπτυξη των ευρυζωνικών υπηρεσιών είναι αυτά τα οποία σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση του θεσμικού πλαισίου και της συμπεριφοράς της ΕΕΤΤ θα παίξουν ρόλο στην πορεία της επιχείρησης.
Συνάδελφοι για όλα αυτά χρειάζεται αγώνας. Και μάλιστα αγώνας διαρκείας. Την κατάσταση θα πρέπει να τη δούμε κατάματα χωρίς να προσπαθούμε να την ωραιοποιήσουμε. Η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με αφορισμούς ή με τις παλαιές συνταγές, οι αντιπαραθέσεις της πλάκας σήμερα κάνουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ’ ότι στο παρελθόν, ο αγώνας αυτός με την όποια μορφή του απαιτεί την ενεργό συμμετοχή των συναδέλφων. Χρειάζεται συλλογική σκέψη, συλλογική δράση και κυρίως χρειάζονται ΟΛΟΙ. Για τα γενικότερα ζητήματα απαιτείται η δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, αγροτών, επαγγελματοβιοτεχνών και νεολαίας που θα αναλάβει την αντίσταση και την προβολή της εναλλακτικής πρότασης. Για τα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων απαιτείται ο συντονισμός όλων αυτών που έχουν μπει στο στόχαστρο. Της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΣΕ όλων. Για τα ζητήματα των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών σχέσεων, των απολύσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων και όλων τέλος πάντων το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε την κατάσταση την προηγούμενη χρονιά.
Τέλος και σε ότι αφορά την οργανωτική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος στον ΟΤΕ για άλλη μια φορά σταθήκαμε συλλογικά κατώτεροι των περιστάσεων. Εμείς εμμένουμε στην άποψη για ένα σωματείο στο χώρο του ΟΤΕ και μία κλαδική ομοσπονδία. Το ίδιο φαίνεται να λέμε όλοι. Δεν φαίνεται όμως ότι το εννοούμε όλοι. Το οργανωτικό σχήμα και τα πρακτικά βήματα μπορούμε να τα βρούμε. Αυτό που απαιτείται είναι να καταγραφεί η βούληση όλων και προπαντός η βούληση αυτή να βγει ενυπόγραφα από όλα τα σωματεία και την ομοσπονδία προς τους συναδέλφους θέτοντας ταυτόχρονα και το χρονοδιάγραμμα με τα απαιτούμενα βήματα.
Δεν χρειάστηκε και πολύ χρόνο η διοίκηση Τσαμάζ για να δώσει δείγματα γραφής. Κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν πίστευε και δεν περίμενε ότι η αλλαγή στο τιμόνι του ΟΤΕ, όποια και αν ήταν αυτή, μπορούσε να σηματοδοτήσει αλλαγή πλεύσης της Deutsche Telekom στα ζητήματα που είχαν ανοίξει. Κάποιοι αφελείς βέβαια που είχαν επενδύσει στην αντικατάσταση Βουρλούμη και στον ορισμό από πλευράς δημοσίου των εκπροσώπων του στο δ.σ. του ΟΤΕ, πρέπει να δοκίμασαν μεγάλη απογοήτευση από τις πρώτες κιόλας μέρες του νέου διευθύνοντα.
Και βέβαια ήρθε το χειρότερο. Για πρώτη φορά από την ίδρυση του ΟΤΕ έχουμε μαζικές απολύσεις. Μπορεί να υπάρχουν σύνεδροι οι οποίοι να προσπαθούν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι ή να μιλήσουν για εθελούσια ή ακόμη ότι φταίνε και αυτοί που υπέγραψαν με το πιστόλι στον κρόταφο. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι 310 συνάδελφοι εργαζόμενοι στην COSMOTE και στις συνδεδεμένες με αυτή εταιρείες «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» και “e value” απολύθηκαν. Μπορεί πράγματι οι μισοί απ’ αυτούς να έφυγαν οικειοθελώς. Οι άλλοι μισοί όμως; Μπορεί κανείς άραγε να κοιτάξει έστω και έναν απ’ αυτούς στα μάτια και να του πει είτε ότι ήταν εθελούσια είτε ότι φταίει γιατί υπέγραψε; Από την άλλη πλευρά η διοίκηση Τσαμάζ με την κίνησή της αυτή θέλησε να στείλει και ένα μήνυμα προς όλους και να τρομοκρατήσει όλο τον κόσμο δείχνοντάς του πόσο επισφαλής είναι ακόμη και η θέση εργασίας του όταν κάνει απολύσεις σε μια εταιρεία που όπως οι ίδιοι λένε είναι πρότυπο, είναι η καλύτερη στο χώρο, που έχει μικρό εργασιακό κόστος. Παράλληλα με τις απολύσεις ξεκίνησε και εφαρμόζει σταδιακά ένα πρόγραμμα πλήρους ανατροπής εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων. Ασκεί με τον πιο καταχρηστικό και παράνομο τρόπο το διευθυντικό δικαίωμα, αύξησε παράνομα και καταχρηστικά τις ώρες εργασίας ενώ κατήργησε κεκτημένα δικαιώματα και επιδόματα που χορηγούνται από δεκαετίες σε εφαρμογή όρων συλλογικών συμβάσεων. Για όλα τα παραπάνω βέβαια η διοίκηση δεν είναι μόνη της. Έχει σύμμαχο αφ’ ενός το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον και αφ’ ετέρου την ίδια την κυβέρνηση. Σ’ αυτή την κατεύθυνση άλλωστε κινήθηκε και η επιστολή Παπακωνσταντίνου που στάλθηκε τα Χριστούγεννα. Εκτός αυτού πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το ότι από πλευράς των εκπροσώπων του δημοσίου στο Δ.Σ. της εταιρείας δεν ακούγεται τίποτε διαφορετικό; Ωστόσο εκτός απ’ αυτά κατά τη γνώμη μας υπάρχουν ευθύνες και εντός των τειχών.
Από τη δική μας πλευρά κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει ότι για μας αυτό που θα έπρεπε να μπαίνει στόχος και να επιδιωχθεί από το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος είναι το να σπάσουν οι πολιτικές που πηγάζουν από το μνημόνιο. Η επίθεση της κυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα στις δαγκάνες του ΔΝΤ και της τρόικας και εξαπέλυσε την επίθεση σε ότι κερδίσαμε τον προηγούμενο αιώνα μπορούσε να ανατραπεί μόνο με αγώνα διαρκείας χωρίς ταλαντεύσεις. Ωστόσο όχι μόνο δεν είδαμε κάτι τέτοιο αλλά αντίθετα είχαμε σοβαρά σοβαρότατα προβλήματα στο εσωτερικό μας. Ευθύνες κατά τη γνώμη μας για την εξέλιξη υπάρχουν πρώτα απ’ όλα στη συμπεριφορά του προέδρου και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Σε πολλές φάσεις της επίθεσης που δεχθήκαμε ως εργαζόμενοι ο πρόεδρος πρωτίστως και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «μας άδειασαν». Πώς αλλιώς μπορούν άραγε να ερμηνευθούν οι δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι στην Ελλάδα δεν θα υπάρξουν γενικές απεργιακές κινητοποιήσεις; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το ότι κατ’ επανάληψη μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις δεν είχαν την ανάλογη κλιμάκωση και συνέχεια; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ πήγε μόνος του, χωρίς εξουσιοδότηση και κρυφά από τους υπόλοιπους να διαπραγματευτεί με την εργοδοσία; Αυτό από μόνο του δεν λειτουργεί αρνητικά στο κύρος, στην αξιοπιστία και στη διαπραγματευτική δύναμη όχι μόνο τη δική του αλλά και όλων μας; Ευθύνες επίσης υπάρχουν σε όλους αυτούς που συμφώνησαν, στήριξαν ή ανέχθηκαν τέτοιες πρακτικές. Ευθύνες τέλος υπάρχουν και στη δική μας ομοσπονδία τόσο σε ότι αφορά τη στήριξη ή την ανοχή αυτών των πρακτικών αλλά και στις πρακτικές που ακολούθησε για τα μεγάλα δικά μας ζητήματα. Το μεγάλο θέμα είναι οι απολύσεις στην COSMOTE. Όσο και αν κάποιοι θέλουν ή προσπαθούν να βλέπουν και να παρουσιάζουν τα πράγματα αλλιώς η πραγματικότητα είναι ότι το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου μας έχει υποστεί μια σοβαρή και σημαντική ήττα και για την ήττα αυτή έχει σοβαρές ευθύνες. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις απολύσεις και προέρχεσαι από μια πετυχημένη απεργιακή κινητοποίηση στις 3 και 4 Μάρτη στην COSMOTE και στις 4 Μάρτη στον όμιλο ΟΤΕ δεν εξαγγέλλεις την επόμενη απεργιακή κινητοποίηση για μετά από δεκαπέντε μέρες στις 18/3 όταν ξέρεις ότι το τελεσίγραφο Τσαμάζ έληγε μια βδομάδα πριν δηλαδή στις 11/3. Οι συνάδελφοι δηλαδή της COSMOTE είχαν το πιστόλι της απόλυσης στο κεφάλι και τους ζητούσαν να υπογράψουν την «εθελούσια» απόλυσή τους μέχρι τις 11 του μήνα και η ομοσπονδία εξήγγειλε απεργία για τις 18. Κάποιοι λένε ότι μόλις ένα πολύ μικρό ποσοστό στην COSMOTE συμμετείχε στην απεργία στις 18/3. Έτσι είναι και όσοι δεν συμμετείχαν στην απεργία είναι κατακριτέοι. Φταίνε όμως μόνο αυτοί; Δεν υπάρχουν ευθύνες και στην ομοσπονδία; Και οι άλλες κινήσεις που έγιναν με το κλείσιμο των κτιρίων δεν πήγαν χαμένες. Αρκούσε όμως μια κατά τα άλλα σικέ αγωγή της διοίκησης για να σταματήσουν και να μην υπάρχει τίποτε. Ποιο είναι άραγε το μήνυμα που δόθηκε τόσο στους συναδέλφους στην COSMOTE όσο και στον ΟΤΕ ότι η ομοσπονδία κλιμακώνει τις κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις μια βδομάδα μετά τη λήξη του τελεσίγραφου;
Εκτός από το μεγάλο ζήτημα των απολύσεων υπάρχει και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν και τα άλλα ζητήματα. Σε όλες τις φάσεις της διαπραγμάτευσης για τη σύμβαση υπήρχε η λογική της συμβασιοποίησης του μνημονίου η επί μήνες συζήτηση πάνω στα αιτήματα της διοίκησης. Ποτέ δεν ασκήθηκε η μέγιστη δυνατή και συντονισμένη πίεση, που θα μπορούσε να φέρει θετικότερα αποτελέσματα. Τέλος η πρακτική που ακολουθήθηκε το τελευταίο διάστημα δείχνει ανάγλυφα την κατάσταση. Οι μονομερείς αποφάσεις εξαγγέλθηκαν τέλη Φλεβάρη. Η ομοσπονδία μετά την ατυχή αναστολή της απεργίας στις 24 Μάρτη γιατί η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ έκριναν ότι υπάρχει διάθεση συνεννόησης από τη διοίκηση και καλλιέργησαν και ένα κλίμα αισιοδοξίας. ότι πάμε καλά και όπου να ναι τα βρίσκουμε. Αυτό αποδείχθηκε εκτός πραγματικότητας και τελικά η συζήτηση για το τι θα κάνουμε για τα μέτρα και για το ωράριο έγινε μόλις μία μέρα πριν την εφαρμογή τους και μας λέγανε ότι ακόμη και για τη δίωρη στάση που προτείναμε δεν μπορεί να γίνει γιατί θα βγει παράνομη.
Συνάδελφοι το θέμα του ωραρίου έχει επηρεάσει και τους εργαζόμενους τρίωρης απασχόλησης στα call centers. Θυμάστε τι έγινε πριν δύο χρόνια σ’ αυτό το χώρο όταν δύο εκπρόσωποί τους ζήτησαν να μιλήσουν. Σήμερα οι εργαζόμενοι τρίωρης απασχόλησης για το θέμα του ωραρίου μας ξεπέρασαν. Αυτό που δεν μπορέσαμε να κάνουμε όλοι εμείς που είμαστε η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος στον ΟΤΕ το κάνουν αυτοί. Στην Πάτρα στις 2 Μάη αποφάσισαν και δούλεψαν 3,5 και όχι 4 ώρες. Στην Πάτρα πάλι και στη Θεσσαλονίκη για μεθαύριο Δευτέρα 16/5 έχουν εξαγγείλει δίωρη στάση εργασίας σε όλες τις βάρδιες. Δεν ξέρουμε αν θα έχουν αποτέλεσμα. Εμείς αφ’ ενός τους δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας και αφ’ ετέρου πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν δυστυχώς κάποιοι που τους δημιουργούν προβλήματα. Κάποιοι βάζοντάς τους την ημέρα της Πρωτομαγιάς αδικαιολογήτως απόντες, κάποιοι άλλοι βάζοντας για τη Δευτέρα 16/5 αυξημένες άδειες και ρεπό και κάποιοι άλλοι κινδυνολογώντας για τη μη ανανέωση της σύμβασής τους λόγω της συμπεριφοράς τους και για τον κίνδυνο του κλεισίματος των call centers λόγω των κινητοποιήσεών τους.
Σε ότι αφορά τη λειτουργία έχουμε ξαναπεί και θα το επαναλάβουμε ότι στην ομοσπονδία επικρατούν ιδιοκτησιακές αντιλήψεις στις δύο μεγάλες παρατάξεις οι οποίες θα πρέπει να σπάσουν. Στην ομοσπονδία ο κανόνας είναι η μη λειτουργία της εκτελεστικής επιτροπής. Υπάρχουν πράγματα τα οποία τα διαχειρίζεται μια διαπαραταξιακή επιτροπή, υπάρχουν πράγματα τα οποία τα διαχειρίζεται το δίδυμο προέδρου γραμματέα ή ο ένας απ’ τους δύο και για τη λειτουργία αυτή η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τους ίδιους αλλά και όσους στηρίζουν ή ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές.
Συνάδελφοι όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στο να καταψηφίσουμε τα πεπραγμένα της διοίκησης. Θέλουμε όμως να σημειώσουμε ότι τόσο η πολιτική όσο και η λειτουργική συμπεριφορά της ομοσπονδίας αφήνουν έδαφος σε πολλούς να επεξεργάζονται άλλα σχέδια. Είναι θεμιτό η κάθε παράταξη να επιχειρεί να επηρεάσει τις αποφάσεις της ομοσπονδίας προς τις δικές της απόψεις και είναι θεμιτό επίσης το να θέλει να αυξήσει την επιρροή της και τη δύναμή της. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό το οποίο επιχειρεί κύρια η ΔΑΚΕ ΠΕΤ – ΟΤΕ συνεπικουρούμενη και από την ΠΑΣΚΕ ΠΕΤ – ΟΤΕ. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα το να θέλεις να επηρεάσεις τις αποφάσεις από το να επιχειρείς και να εξαγγέλλεις ότι θα υποκαταστήσεις και θα παίξεις το ρόλο της ομοσπονδίας. Μπορεί να νομίζουν ότι θα έχουν παραταξιακά οφέλη από την άλλη όμως προσθέτουν και άλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα.
Πρόγραμμα δράσης
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Κάποια άλλα χρόνια μιλώντας για το πρόγραμμα δράσης μιλάγαμε για το τι θα διεκδικήσουμε. Σήμερα τίποτε δεν δείχνει ότι η μεγαλύτερη επίθεση όλων των εποχών θα σταματήσει και έτσι το πρώτο θέμα που μπαίνει είναι η αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές απ’ όπου κι’ αν προέρχονται.
Στην περυσινή σύνοδο κορυφής του Μαρτίου η κυβέρνηση μας μίλησε για το πιστόλι που όπλισαν για τους κερδοσκόπους και είδαμε που μας έφεραν. Ένα χρόνο μετά ένα άλλο μεγαλύτερο πιστόλι ετοιμάζονται να το οπλίσουν και να σημαδέψουν όλη την Ευρώπη. Με την κατ’ αρχήν συμφωνία του Μαρτίου για το σύμφωνο για το € η συνέχεια της οποίας θα είναι τον επόμενο μήνα επιχειρείται η θεσμοθέτηση σε όλη την Ευρώπη μιας μόνιμης νεοφιλελεύθερης πολιτικής με συνεχείς επιθέσεις σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις και κοινωνικά δικαιώματα, με συνεχείς επιτηρήσεις και αλλεπάλληλα μνημόνια που θα εφαρμόζονται χωρίς παρεκκλίσεις. Αυτό που δεν κατάφεραν να περάσουν με τις δύο αποτυχημένες απόπειρες για το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα πάνε να το περάσουν τώρα εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια κρίση στην οποία μας έφεραν οι ίδιες νεοφιλελεύθερες συνταγές καθώς και το πρόβλημα του χρέους όλων των χωρών της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα μετά τα αλλεπάλληλα καταστροφικά μέτρα της προηγούμενης περιόδου έχουμε τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για το «νέο οδικό χάρτη» όπως τις ονόμασε. Η κυβέρνηση ανέλαβε τη δέσμευση να μην αφήσει τίποτε όρθιο. Θα επιχειρήσει να πουλήσει ότι έχει μείνει απούλητο. Θα επιχειρήσει να μειώσει εκ νέου μισθούς και συντάξεις. Θα επιχειρήσει να μειώσει τα κοινωνικά επιδόματα αλλά και τον τρόπο χορήγησής τους ώστε να τα παίρνουν ακόμη λιγότεροι. Θα επιχειρήσει νέες παρεμβάσεις στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των απολύσεων, των αποζημιώσεων, των εργασιακών σχέσεων. Θα επιχειρήσει νέες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα. Ήδη στο προσχέδιο του νομοσχεδίου για το ΣΕΠΕ έχει ορισμένες ακόμη πιο αρνητικές αλλαγές σε σχέση με τον ασφαλιστικό νόμο που ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι. Θα επιχειρήσει τη συρρίκνωση των επικουρικών συντάξεων. Θα επιχειρήσει να αποχαρακτηρίσει δεκάδες αν όχι παραπάνω επαγγέλματα από τη λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών πράγμα που θα επηρεάσει εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους. Θα εντείνει τις αρνητικές παρεμβάσεις στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας με τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων αλλά και με τη μείωση του εκπαιδευτικού, ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Τέλος και επειδή όλα αυτά δεν τους φτάνουν θα επιχειρήσει μία ακόμη φορολογική επιδρομή αυξάνοντας για άλλη μια φορά τους έμμεσους φόρους.
Όλα τα παραπάνω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν και τον ΟΤΕ. Το ποσοστό του οργανισμού που έχει μείνει στο δημόσιο είναι κι’ αυτό μέσα στο προς πώληση κυβερνητικό χαρτοφυλάκιο. Οι Γερμανοί από την άλλη πλευρά δεν έχουν κρύψει τις βλέψεις και τις απαιτήσεις τους για αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος στον ΟΤΕ και για την άρση της μονιμότητας και για τους παλαιότερους. Η μερική αναδίπλωση Τσαμάζ για μη απόλυση των 24 συναδέλφων της COSMOTE που δεν υπέγραψαν καταγράφεται στα θετικά όμως σε καμία των περιπτώσεων δεν υπάρχει περιθώριο εφησυχασμών. Η διοίκηση του ΟΤΕ συνεπικουρούμενη από το ευρύτερο περιβάλλον αλλά και από αυτή την ίδια την κυβέρνηση συνεχίζει να μιλάει τη γλώσσα της μείωσης του εργατικού κόστους, της αύξησης των κερδών των μετόχων, της μείωσης των θέσεων εργασίας και μετά τις απολύσεις που έγιναν στην COSMOTE δεν δίστασε να μιλήσει και για επεξεργασία ανάλογων σεναρίων και στον ΟΤΕ. Οι αναφορές αυτές δεν είναι τυχαίες.
Συνάδελφοι κατά τη γνώμη μας κανένας μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που του δημιουργούν οι κυβερνητικές επιλογές. Κατά τη γνώμη μας όλα ξεκινάνε από την οικονομική κατοχή στην οποία έχουν θέσει τη χώρα. Έτσι νομίζουμε ότι το πρώτο πράγμα που απαιτείται είναι η έξοδος της χώρας από την κηδεμονία της τρόικας και από τις πολιτικές του μνημονίου. Απαιτείται η αντίσταση σ’ αυτές τις πολιτικές με ταυτόχρονη την προβολή μιας εναλλακτικής πολιτικής διεξόδου από την κρίση που στο επίκεντρό της δεν θα έχει το πώς θα πάρουν οι δανειστές και οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους και τα κέρδη τους αλλά θα έχει την κοινωνία και τα δικαιώματά της. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η αμφισβήτηση του χρέους ως χρέος του Ελληνικού Λαού, η διαγραφή αν όχι όλου του μεγαλύτερου μέρους του, η χορήγηση περιόδου χάριτος για ότι δεν διαγραφεί, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, η μείωση των επιτοκίων δανεισμού και ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα που θα στηρίξει αυτές τις επιλογές.
Από κει και μετά ψηλά στην ατζέντα μπαίνουν όλα τα μεγάλα ζητήματα που μας έχουν φέρει πίσω ένα αιώνα, όπως η παρέμβαση στις συλλογικές συμβάσεις, η κατάργηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση των δώρων και του επιδόματος άδειας στις συντάξεις η κατεδάφιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και ότι πηγάζει από τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες.
Σε ότι αφορά τον ΟΤΕ εμμένουμε στην άποψη για επαναφορά του ΟΤΕ υπό δημόσιο έλεγχο.
Οι εργασιακές μας σχέσεις έχουν μπει σε αρνητική τροχιά. Προβλήματα που έρχονται από το παρελθόν όπως διακρίσεις σε βάρος των νέων, εργασιακές σχέσεις σε OTEPLUS και HELLASCOM όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται αλλά εντείνονται. Κάποια αιτήματα όπως η επαναφορά του παλαιού ΓΚΠ ή της μίας σχέσης εργασίας σε όλο τον όμιλο έχουν βαλτώσει. Το κακώς εννοούμενο και καταχρηστικά ασκούμενο διευθυντικό δικαίωμα, η αύξηση των ωρών εργασίας, η παρέμβαση και η κατάργηση όρων συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση επιδομάτων, οι απαιτήσεις για πάγωμα των ωριμάνσεων και κυρίως οι βλέψεις για τις θέσεις εργασίας είναι τα θέματα στα οποία οφείλουμε να επικεντρώσουμε τη δράση μας.
Αναμφίβολα όλα έχουν σχέση και με την πορεία της επιχείρησης. Έτσι νομίζουμε ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που πηγάζουν από τη συμπεριφορά της ΕΕΤΤ όχι όμως μόνο αυτά. Γιατί για πολλές από τις αποφάσεις της ΕΕΤΤ και τα προβλήματα που αυτές προκαλούν η ευθύνη υπάρχει είτε στο ελληνικό είτε στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο των ανεξάρτητων αρχών και της απελευθέρωσης. Για παράδειγμα το θέμα του VDSL δεν είναι μόνο θέμα της ΕΕΤΤ αλλά υπάρχει και θέμα θεσμικού πλαισίου που χρήζει αλλαγής. Τέλος τα ζητήματα των επενδύσεων και η ανάπτυξη των ευρυζωνικών υπηρεσιών είναι αυτά τα οποία σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση του θεσμικού πλαισίου και της συμπεριφοράς της ΕΕΤΤ θα παίξουν ρόλο στην πορεία της επιχείρησης.
Συνάδελφοι για όλα αυτά χρειάζεται αγώνας. Και μάλιστα αγώνας διαρκείας. Την κατάσταση θα πρέπει να τη δούμε κατάματα χωρίς να προσπαθούμε να την ωραιοποιήσουμε. Η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με αφορισμούς ή με τις παλαιές συνταγές, οι αντιπαραθέσεις της πλάκας σήμερα κάνουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ’ ότι στο παρελθόν, ο αγώνας αυτός με την όποια μορφή του απαιτεί την ενεργό συμμετοχή των συναδέλφων. Χρειάζεται συλλογική σκέψη, συλλογική δράση και κυρίως χρειάζονται ΟΛΟΙ. Για τα γενικότερα ζητήματα απαιτείται η δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, αγροτών, επαγγελματοβιοτεχνών και νεολαίας που θα αναλάβει την αντίσταση και την προβολή της εναλλακτικής πρότασης. Για τα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων απαιτείται ο συντονισμός όλων αυτών που έχουν μπει στο στόχαστρο. Της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΣΕ όλων. Για τα ζητήματα των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών σχέσεων, των απολύσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων και όλων τέλος πάντων το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε την κατάσταση την προηγούμενη χρονιά.
Τέλος και σε ότι αφορά την οργανωτική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος στον ΟΤΕ για άλλη μια φορά σταθήκαμε συλλογικά κατώτεροι των περιστάσεων. Εμείς εμμένουμε στην άποψη για ένα σωματείο στο χώρο του ΟΤΕ και μία κλαδική ομοσπονδία. Το ίδιο φαίνεται να λέμε όλοι. Δεν φαίνεται όμως ότι το εννοούμε όλοι. Το οργανωτικό σχήμα και τα πρακτικά βήματα μπορούμε να τα βρούμε. Αυτό που απαιτείται είναι να καταγραφεί η βούληση όλων και προπαντός η βούληση αυτή να βγει ενυπόγραφα από όλα τα σωματεία και την ομοσπονδία προς τους συναδέλφους θέτοντας ταυτόχρονα και το χρονοδιάγραμμα με τα απαιτούμενα βήματα.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου