Ο Λόγος στους υποψήφιους της Αγωνιστικής Συνεργασίας: Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι

 Για να θυμούνται οι παλιοί (όσοι εχουν απομείνει) και να μαθαίνουν οι νέοι (όσοι θα απομείνουν)

 Γράφει η Γιώτα Βλάχου

Πριν από λίγες ημέρες διάβασα συμπτωματικά στο προσωπικό μου αρχείο, μια επιστολή του Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου ΟΤΕ στο τέλος του 2001. Στην επιστολή αυτή, ευχαριστούσε τους εργαζόμενους για τα εξαιρετικά οικονομικά  αποτελέσματα που είχαν επιτευχθεί και ανακοίνωνε την ισοκατανομή του πριμ υπεραπόδοσης.
Έχουν περάσει 16 χρόνια, αλλά σε εμένα η αλλαγή που συντελέστηκε φαίνεται ως αιωνιότητα. Δεν είναι μόνο η εκτίμηση που λαμβάναμε ως εργαζόμενοι, η διάθεση για περιορισμό των ανισοτήτων και το ήθος. Ήταν κάτι ακόμα περισσότερο: Νιώθαμε τον ΟΤΕ ως σπίτι μας και θέλαμε να στηρίξουμε την εταιρεία (sic) με όλο μας το είναι. Θεωρώ ότι για αυτό το λόγο ο ΟΤΕ είχε διαγράψει εκείνη την εκπληκτική επενδυτική πορεία στα Βαλκάνια κι είχε γίνει πραγματικός τηλεπικοινωνιακός ηγέτης στην ευρύτερη περιοχή.
Φαντάζομαι ότι κανένας από τους σημερινούς νέους εργαζόμενους δεν μπορεί να φανταστεί το μεγαλείο που είχε αυτός ο Οργανισμός πριν από λίγα χρόνια. Σήμερα η μοναδική προοπτική που έχουμε, αν θέλουμε να αποφύγουμε τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης, είναι η εθελούσια έξοδος. Οι υπεραποδόσεις μας μετατρέπονται σε κέρδη της DT, αφού αφαιρεθεί το "νόμιμο" ποσοστό της "ελληνικής" διοίκησης για το φόβο που μας έχει επιβάλλει, προκειμένου να μην διεκδικήσουμε ποτέ την πραγματική αξία της εργασίας μας.
Θα ήθελα να φωνάξω σε όλους τους νέους εργαζόμενους ότι αυτός ο Οργανισμός δεν ήταν πάντα έτσι κι ότι οφείλουν να τον αλλάξουν. Να νικήσουν το φόβο και την άγνοια. Να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, να αξιώσουν αμοιβές ανάλογες της εργασίας τους. Κι εμείς οι παλιότεροι οφείλουμε να τους στηρίξουμε με ανιδιοτέλεια σε αυτήν τους την προσπάθεια.