Ο Λόγος στους υποψήφιους της Αγωνιστικής Συνεργασίας: Αξίζουμε ένα καλύτερο συνδικάτο

Αξίζουμε ένα καλύτερο συνδικάτο

Γράφει ο Ευθύμης Κοντογεώργος

Την τελευταία τριετία γίναμε μάρτυρες μιας ανεκδιήγητης επιχειρησιακής πολιτικής από τη Διοίκηση του Ομίλου ΟΤΕ / DT. Τα ολιγοπωλιακά και σε ορισμένες περιπτώσεις μονοπωλιακά προνόμια, που εξαγόρασαν σε τιμή ευκαιρίας από το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος οι Γερμανοί "επενδυτές" αποφάσισαν να τα στραγγίσουν, κατά κυριολεκτικό τρόπο. Μαζί με αυτά και να στραγγίσουν και τους εργαζόμενους του Ομίλου ΟΤΕ! Σε αυτή τους τη "στρατηγική" βρήκαν ως δεξί τους χέρι τον κ. Τσαμάζ. Το δεξί τους, λοιπόν, χέρι αποδείχθηκε και ιδιαίτερα επιδέξιο ώστε να αδειάζει τις τσέπες των εργαζομένων στον Όμιλο ΟΤΕ, να προσλαμβάνει νέους με πενιχρό χαρτζιλίκι και να προετοιμάζει μια αγορά εργασίας όπου οι Γερμανοί θα μπορούν στο μέλλον να φέρουν κάποιες από τις βιομηχανίες τους, από την πια ακριβή Κίνα (επί παραδείγματι), η οποία επιπλέον τους υφαρπάζει και την τεχνογνωσία. Αντίθετα η καταχρεωμένη Ελλάδα, αφενός δεν έχει τη δυνατότητα για να αναπτύξει βιομηχανική τεχνογνωσία κι αφετέρου έχει απόλυτα ελεγχόμενες κυβερνήσεις, διαμέσου του δημοσιονομικού και νομισματικού τους ελέγχου.

Οι Γερμανοί, λοιπόν, έχουν μακρόχρονη προϊστορία επιλογής των κατάλληλων συνεργατών στην Ελλάδα (π.χ. προσφάτως ο Χριστοφοράτος) και τους ανταμείβουν με γενναιόδωρα ποσοστά επί όσων αποστερούν από τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες  (στην προκειμένη περίπτωση εργαζόμενους). Κανείς βέβαια, μετά τις παγκόσμιες καταδίκες των Γερμανικών εταιριών (στην αυτοκινητοβιομηχανία, στην πολεμική βιομηχανία και αλλού), δεν είναι αφελής ώστε να πιστεύει στη γερμανική αξιοπρέπεια, ευθύτητα και ειλικρίνεια. Δεν είμαστε ηλίθιοι να μη βλέπουμε τη λατρεία των Γερμανών στην πιο χυδαία εκδοχή του καπιταλισμού και τη γαλαντόμα ανταμοιβή όσων τους βοηθούν προκειμένου να επιτελέσουν την εξαθλίωση μιας χώρας που ήταν οι ηθικοί αυτουργοί για την οικονομική καταστροφή της (σκάνδαλα Siemens, αποστέρηση/εξαγορά πτι παρά οικονομικών της πόρων και πλούτο παραγωγικών  της πηγών).

Στον ΟΤΕ λοιπόν το επιτελείο Τζαμάζ έχει όλες τις παχυλότατες ανταμοιβές: υπέρογκους, κρυφούς και αφορολόγητους μισθούς, bonus, stock options, ελεγχόμενα ΜΜΕ, υπερπολυτελή αυτοκίνητα (που κάθε ανταλλακτικό τους κοστίζει περισσότερο από το μηνιαίο μισθό που δίνουν στους καλοπληρωμένους-κακομαθημένους εργαζόμενους τους).

Η αλήθεια είναι όμως ότι η δουλειά έγινε με χειρουργικό τρόπο: Πουλήθηκαν θυγατρικές και ακίνητη περιουσία χωρίς να ανοίξει μύτη. Αντίθετα οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι λούφαξαν από το φόβο και συνεχίζουν να λουφάζουν, έως ότου χάσουν εκτός από την αξιοπρέπεια τους και κάθε ελπίδα ζωής. Απαξιολόγιο, απολύσεις με χρήση διευθυντικού δικαιώματος  (άρθρο 13), υποστελέχωση και κλείσιμο καταστημάτων, ατομικές συμβάσεις, call centers με αμοιβές χαμηλότερες από τα φιλοδωρήματα σερβιτόρων κλπ, κλπ... Κυρίως εργασιακές σχέσεις συνεχόμενης προσβολής, αναξιοπρέπειας και υποτίμησης.

Το συνδικάτο μπορεί να αποτελέσει ασπίδα σε όλα αυτά, αλλά δυστυχώς δεν αποτέλεσε όλα αυτά τα χρόνια. Η Διοίκηση ΟΤΕ/DT δεν θα ήθελε να είχε το συνδικάτο απέναντί της. Γιαυτό επιζητεί να το έχει δίπλα της.

Αξίζουμε πραγματικά αυτήν την εκπροσώπηση; Αξίζουμε ένα συνδικάτο που έχει γνωρίσει μόνο ήττες; Αξίζουμε την ηττοπάθεια και το φόβο;

Θεωρώ ότι τελικά αξίζουμε να τολμήσουμε!  Να απαιτήσουμε το δεδουλευμένο κόπο μας και να αρχίσουμε να αγαπάμε την εργασία μας και τον ΟΤΕ ξανά.