Ο Λόγος στους υποψήφιους της Αγωνιστικής Συνεργασίας: Εργασία με δικαιώματα – Δικαίωμα στην εργασία – Ανισότητες

Εργασία με δικαιώματα – Δικαίωμα στην εργασία – Ανισότητες

Γράφει η Σέβη Στάικου

Αναγνωρίζοντας μεν, πως λέξεις όπως μνημόνια, συνδικαλισμός, σωματεία, καπιταλισμός, είναι φορτισμένες, ίσως και κουραστικές στην επανάληψή τους, θα ήταν δύσκολο να λείπουν από μια συζήτηση που αφορά εν τέλει τις πραγματικές ζωές μας, την ώρα μάλιστα που μια δημοκρατική διαδικασία, όπως αυτή των εκλογών είναι προ των πυλών και θα τις επηρεάσει μεσομακροπρόθεσμα.

Πέραν πάσης αμφιβολίας, αν σε κάποιον τομέα «πέτυχαν» οι πολιτικές των μνημονίων, αυτός δεν είναι άλλος από τον τομέα της εργασίας. Η ανάδειξη του νεοφιλελεύθερου δόγματος σε κυρίαρχες κυβερνητικές επιλογές, άλλαξε τις  κοινωνικές σχέσεις, διεύρηνε τις ανισότητες, η ίδια η εργασία υποτιμήθηκε σαν αυταξία. Αφαιρέθηκαν σημαντικά εργαλεία διεκδικήσεων από την πλευρά των εργαζομένων, οι συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν, η υγιεινή και ασφάλεια υποτιμήθηκε, η εργοδοτική παραβατικότητα έγινε κανόνας και μάλιστα με την ανοχή και  της δικαστικής εξουσίας.

Ας μη βιαστούμε να μιλήσουμε για «απλές διαπιστώσεις» καθώς η σκοπιά της ανάλυσης δεν είναι ίδια για όλο το φάσμα της κοινωνίας, για όλες τις παρατάξεις. Κάποιοι/ες για παράδειγμα αισθάνονται ότι τα παραπάνω είναι περίπου φυσικά φαινόμενα, όπως οι σεισμοί και οι τυφώνες και δηλώνουν πως δεν «τρέφουν αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες» και κάποιοι/ες πως στη χώρα μας υπήρξε μια επικύρωση των γενικευμένων τάσεων της καπιταλιστικής κρίσης, ή πιο απλά πάρθηκαν συνειδητές πολιτικές εις βάρος των 2/3 της κοινωνίας σε μια διαδικασία βίαιης αναδιανομής πλούτου και εξουσίας. (ούτε καινούργιο φαινόμενο είναι, ούτε αφορά μόνον στην χώρα μας, βλ. ατζέντα Σρέντερ, Γερμανία, 2000)

Κάπως έτσι φτάσαμε το 2017, να κοιτάμε γύρω μας στον ΟΤΕ και να μην ξέρουμε σε τι εργασιακό καθεστώς βρίσκονται οι διπλανές/οι μας. Κάπως έτσι φτάσαμε και καμιά φορά να μη μας νοιάζει.

Υπάρχουν ευθύνες στο συνδικαλιστικό κίνημα;

Φυσικά και αφορούν κυρίως στις γραφειοκρατικές, συντεχνιακές ηγεσίες που αφενός μεν υποστηρίζουν τις ανισότητες ιδεολογικά, αφετέρου λειτουργούν ευκαιριακά και με ιδιοτέλεια, συναινώντας στην εργοδοτική αυθαιρεσία, με αντάλλαγμα, βέβαια, τη βολική αναπαραγωγή τους σε θέσεις, απαλλαγές, οφίτσια και προνόμια. Με περισσή αλαζονεία δε, αντί να παραδεχθούν τις εξακολουθητικές τους ήττες, φτιάχνουν ψηφοδέλτια σεντόνια, λες και δε γνωριζόμαστε. Λες και δεν ξέρουμε ότι η φαινομενική υπεροχή τους είναι αποτέλεσμα ακατάσχετης ρουσφετολογίας και εκβιασμών των συναδέλφων/ισσών μας.

Από το κάδρο των ευθυνών, όμως, δε θα βγάλουμε και δε θα ξεπλύνουμε τη διοίκηση του Ομίλου, η οποία δεν υπακούει (sic) απλώς στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, αλλά μετέχει ενεργά στην αναδιανομή πλούτου και εξουσίας που είπαμε παραπάνω, σαν ...να μην είχε άλλη επιλογή. Υποτιμά τα εργασιακά ατυχήματα, εφαρμόζει τιμωρητικά αξιολόγια, παραβιάζει τα εργασιακά ωράρια, άρα την επιχειρησιακή σύμβαση, αδιαφορεί για την υγιεινή και ασφάλειά μας, εντατικοποιεί την εργασία μας, συμβάλει με κάθε τρόπο στις ανισότητες μεταξύ νέων και παλιών, ανδρών – γυναικών (μόλις 35% είναι οι γυναίκες υπάλληλοι στον Όμιλο), «μόνιμων» - εργολαβικών, υπαλλήλων ΟΤΕ - υπαλλήλων Cosmote, μισθών λοιπoύ προσωπικού-golden boys/girls. Δεν αναγνωρίζει τα πτυχία και μεταπτυχιακά μας, την ώρα που προφανώς τα αξιοποιεί, επιβραβεύει με θέσεις ευθύνης είτε τους «εκλεκτούς» από τις κρατεές παρατάξεις, είτε με στελέχη από την αγορά και υποτιμά τους/τις χιλιάδες ικανούς/ες συναδέλφους/ισσες μας.

Τώρα δεν διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και επιδιώκει, διατήρηση των μειώσεων 11% των δύο προηγούμενων ΣΣΕ, μείωση της αποζημίωσης απόλυσης, ψίχουλα για την e-value. Έβαλε στο τραπέζι- και ευτυχώς απέσυρε προς το παρόν - ως και τον επαναπροσδιορισμό αδειών, όπως της ανατροφής τέκνου κλπ. την ίδια ώρα που διαφημίζει το κοινωνικό της πρόσωπο σε δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, οι οικονομικοί δείκτες του οργανισμού και τα οικονομικά αποτελέσματα κάνουν άλματα. Καθαρά κέρδη 226 εκατ. ευρώ προβλέπει για το 2017 η Alpha Finance. Η κερδοφορία του  δε, εν μέσω παρατεταμένης κρίσης στην αγορά τηλεπικοινωνιών ήταν και είναι σκανδαλώδης, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης προτείνουν την αγορά μετοχών ΟΤΕ σε τιμή πολύ πάνω της σημερινής, το επενδυτικό πλάνο του ΟΤΕ για την επόμενη τριετία βρίσκει χρηματοδότες στην διεθνή τραπεζική αγορά με προνομιακούς όρους. Άρα αύξηση κερδοφορίας, τζίρου, μερισμάτων προς μετόχους, αύξηση κερδών EBITDA.

Κάπως έτσι αποδυκνείεται, ότι δεν υποφέραμε όλοι/ες στην κρίση.

Τι να κάνουμε;

Ας ξεκινήσουμε από το να πάμε να ψηφίσουμε!

Και αφού πάμε, να στηρίξουμε τα ψηφοδέλτια αλλά και τα πρόσωπα που δεν συνδιαλλέχθηκαν, που δεν έκαναν τον συνδικαλισμό επάγγελμα. Να ξανά σκεφτούμε και να ξανά φερθούμε συλλογικά. Να πολιτικοποιήσουμε (και όχι κομματικοποιήσουμε) τα αιτήματα μας και να τα συνδέσουμε, με την κοινωνία, με όλο τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, με τα αντιφασιστικά, φεμινιστικά, νεολαιίστικα, τοπικά κινήματα. Να βάλουμε ψηλά στην ατζέντα τις διεκδικήσεις των συναδέλφων  της e-value αλλα και των εργολάβων, που κάνουν την ίδια δουλειά με εμάς σε αναξιοπρεπείς συνθήκες, ως την πλήρη ένταξή τους στον Όμιλο. Το «ανέβασμά» τους αφορά όλη την κονωνία, καθώς μια νίκη δική τους θα είναι πυλώνας για τους χαμηλόμισθους όλου του ιδιωτικού τομέα. Να αξιοποιήσουμε το ΣΕΠΕ. Να δυναμώσουμε τη φωνή των γυναικών στα ανδροκρατούμενα συνδικάτα (μόλις στο 8% η εκπροσώπησή μας στην ΟΜΕ).

Να ανακτήσουμε βήμα βήμα βαθμούς ελευθερίας, να διευρύνουμε συλλογικά το εύρος των παρεμβάσεων μας και να δημιουργήσουμε σταδιακά τους όρους και τις προϋποθέσεις για πιο ριζικές δομικές αλλαγές.

Να δημιουργήσουμε ρήγματα, να αμφισβητήσουμε το πρότερο στάτους κβο. Να σκεφτούμε και νέες μορφές διεκδικήσεων.

Να κατανοήσουμε ότι η πολυπόθητη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και η αύξηση της παραγωγικότητας δε μπορεί να στηριχθεί άλλο στα συντρίμμια της εργασίας, αντίθετα θα περάσει μέσα από την επένδυση στη γνώση, τη δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας και τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων της συλλογικής διαπραγμάτευσης και προστασίας της εργασίας, την άρση των ανισοτήτων.

Υ.Γ. την ώρα που εμείς μετράμε ήττες, το Σωματείο  ΠΑΣΕΝΤ στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό  (ανάμεσα σε πολλά ακόμα σωματεία και ομοσπονδίες) υπέγραψε προ ημερών σύμβαση που επαναφέρει τους μισθούς στα επίπεδα της σύμβασης του 2012 διατηρώντας όλο το θεσμικό και μισθολογικό πλαίσιο, ενώ παράλληλα διαμορφώνει αυξήσεις έως 25%, στους μισθούς των εργαζομένων, που οι επιχειρήσεις τους είχαν προβεί, αυτό το διάστημα, σε μειώσεις με ατομικές συμβάσεις.