Οι νέες ανατροπές που προωθούν η ελληνική και η παγκόσμια τρόικα - 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη η δική μας απάντηση

Οι νέες ανατροπές που προωθούν η ελληνική και η παγκόσμια τρόικα

8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη η δική μας απάντηση

του Γιάννη Δούκα

μέλους της Ε.Ε. της ΟΜΕ – ΟΤΕ

Δεν έχουν περάσει δύο μήνες από τις εκλογές και ο τρικομματικός θίασος έρχεται μέσα στο κατακαλόκαιρο να παίξει το ίδιο έργο με τους προηγούμενους διεκδικώντας για άλλη μια φορά το Oscar υποκρισίας και τα Oscar του πρώτου, του δεύτερου και του τρίτου καλύτερου ρόλου.
Αυτή τη φορά το έργο των κριτών θα είναι πιο δύσκολο γιατί οι τρεις συμπρωταγωνιστές συμφωνούν με τα μέτρα, διαφωνούν μεταξύ τους, καταγγέλλουν αλλήλους και βγαίνουν αγκαλιασμένοι από το Μαξίμου λέγοντας πως για όλα φταίνε αυτοί που αντιμάχονται την πολιτική που μέρα με τη μέρα βυθίζει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού Λαού στην ανεργία, στη φτώχεια, στην ανέχεια και στο κοινωνικό περιθώριο.
Το σενάριο και οι διάλογοι γνωστά: Η σωτηρία της χώρας από τη χρεωκοπία, η παραμονή στην Ευρωζώνη, η εκταμίευση της επόμενης δόσης, η τελευταία ευκαιρία, τα τελευταία μέτρα, οι πιέσεις της τρόικας, μέτρα σκληρά αλλά δίκαια.
Αυτές τις μέρες παίρνουμε όλοι τα ραβασάκια της εφορίας και πληρώνουμε μία από τις κουτοπονηριές της προηγούμενης κυβέρνησης. Από Μάιο άντε αρχές Ιούνη που έληγε η προθεσμία κατάθεσης των δηλώσεων φέτος πήγε αρχές Αυγούστου. Βαμμένα στο κόκκινο τα εκκαθαριστικά σημειώματα για τη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών, των μικροεπαγγελματιών  και των συνταξιούχων. Η συνέχεια θα είναι το χαράτσι για το σπίτι και η νέα φοροεπιδρομή που ετοιμάζουν τα κυβερνητικά κομματικά επιτελεία. Μιλάνε για κατάργηση ακόμη και των φοροαπαλλαγών που προέρχονται από δάνεια πρώτης κατοικίας, από δίδακτρα, από ενοίκια, από ασφάλιστρα και από ιατρικά έξοδα.
Αυτές τις μέρες οι συνταξιούχοι πληρώνουν την άλλη κουτοπονηριά της προηγούμενης κυβέρνησης. Οι τελευταίες μειώσεις στις συντάξεις ισχύουν από την πρώτη μέρα του έτους. Άρχισαν όμως να κρατούνται αναδρομικά αφού μπήκε καλά το καλοκαίρι και βεβαίως μετά την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Η συνέχεια θα είναι οι νέες μειώσεις στις συντάξεις που επεξεργάζονται ο θιασάρχης και η παρέα του, η μείωση ακόμη και της πενιχρής σύνταξης των αγροτών, η νέα αύξηση ορίων ηλικίας, η νέα αύξηση ετών υπηρεσίας σε διάφορες ομάδες, η επιβολή νέων ορίων που θα πιέζουν προς τα κάτω όλες τις συντάξεις, η επιβολή νέων ειδικών εισφορών, η μείωση των παροχών εφ’ άπαξ, η μείωση των παροχών υγείας. Τα μέτρα αυτά φαίνεται ότι δίνουν περισσότερα από όσα χρειάζεται και ο νέος Υπουργός Εργασίας μιλάει για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών (ο sic όρος είναι μείωση του μη μισθολογικού κόστους).
Το εφιαλτικό τοπίο που σχεδιάζουν συμπληρώνεται με νέες μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, με τα σενάρια για επιβολή διδάκτρων στα πανεπιστήμια, με την ιδιωτικοποίηση των παροχών υγείας και με την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων με πρώτη την Αγροτική Τράπεζα η οποία στήριζε τόσα χρόνια τους αγρότες και στην οποία για να μη ξεχνιόμαστε είναι υποθηκευμένο ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας των αγροτών.
Στο χώρο του ΟΤΕ η διοίκηση εκμεταλλευόμενη το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον συνεχίζει τις αντεργατικές της πολιτικές με τελευταία πράξη την υλοποίηση της τρίτης φάσης της αναδιοργάνωσης της οποίας το αποτέλεσμα θα είναι η σε πολύ σύντομο χρόνο μείωση των θέσεων εργασίας κατά πολλές εκατοντάδες. Κάποιοι μιλάνε για προγράμματα εκπαίδευσης, κάποιοι για νέες υπηρεσίες. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι οι τεχνικοί που δεν θα έχουν πλέον αντικείμενο θα βγουν με ένα βαλιτσάκι στην αγορά και θα πουλάνε ΟΤΕ TV. Για να μην κοροϊδευόμαστε το καλό σενάριο είναι η παροχή κινήτρων αποχώρησης σε όσους είναι κοντά στη συνταξιοδότηση. Ωστόσο το σενάριο αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο όσο δεν υπάρχει διασφάλιση τήρησης των όρων συνταξιοδότησης που ισχύουν την ημέρα της απόλυσης. Αν δεν υπάρξει αυτό η συνταξιοδότηση του συναδέλφου που θα κάνει χρήση κινήτρων είναι αβέβαιη. Το κακό σενάριο ας μην το περιγράψουμε.
Η μείωση και η κατάργηση θέσεων εργασίας είναι η συνέχεια των πολιτικών εντατικοποίησης της εργασίας που επιχειρεί να επιβάλλει η διοίκηση (εφαρμογή WFM, κατευθυνόμενο αξιολόγιο, καταστρατήγηση του ωραρίου, σπαστό ωράριο, εφαρμογή καθεστώτος απλής ετοιμότητας χωρίς διασφάλιση των θέσεων εργασίας). Είναι η συνέχεια της μείωσης των θέσεων εργασίας, του ξεσπιτώματος και της μισθωτή εφεδρείας που έφερε το κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων σε όλη τη χώρα. Είναι η συνέχεια της μείωσης των μισθολογικών αλλά και λοιπών παροχών όπως οι χορηγίες του λογαριασμού νεότητας. Είναι η συνέχεια της κατά γράμμα εφαρμογής όλων των μνημονιακών επιλογών στις θυγατρικές του ΟΤΕ ώστε να έχουμε εργαζόμενους με μισθό 511 € μικτά και τα μισά απ’ αυτά για μερική απασχόληση. Το παζλ των προβλημάτων στον ΟΤΕ ολοκληρώνεται αυτή την περίοδο με τη μεταφορά 1550 συναδέλφων στο Κορωπί και με τη διοίκηση συχνά πυκνά να μιλάει για την «ανάγκη» νέας μείωσης του εργασιακού κόστους.
Την ώρα που οι δυνάμεις κατοχής και ο τρικομματικός θίασος σχεδιάζουν τη νέα τους επιδρομή, την ώρα που εντείνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, την ώρα που η εργοδοσία δείχνει καθημερινά το αντεργατικό της πρόσωπο, το συνδικαλιστικό κίνημα με ευθύνες των δυνάμεων του συνδικαλιστικού δικομματισμού όχι μόνο δεν φαίνεται να αντιπαρατίθεται αλλά σε πολλές περιπτώσεις ανέχεται  ή συναινεί.
Εμείς θεωρούμε ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί και θα πρέπει ν’ αλλάξει. Υπάρχουν ήδη κλάδοι εργαζομένων που ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Οι κινητοποιήσεις αυτές όσο δύσκολο κι’ αν είναι θα πρέπει να στηριχτούν. Παράλληλα όλες οι δυνάμεις θα πρέπει από τώρα να προετοιμάζονται για τη μεγάλη κινητοποίηση που θα πραγματοποιηθεί στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη στα εγκαίνια της ΔΕΘ.
Η συγκέντρωση στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη ας είναι η αρχή της έκρηξης της Λαϊκής οργής και αγανάκτησης, απέναντι σ’  αυτούς που θέλουν να κλέψουν τη ζωή μας, που θέλουν να κλέψουν τη ζωή και τα όνειρα των παιδιών μας.
Η εναλλακτική πολιτική πρόταση διεκδίκησης δεν μπορεί να είναι άλλη από την αμφισβήτηση του χρέους ως χρέος του ελληνικού Λαού, από την απαίτηση για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και από την απαίτηση της απαρχής μιας νέας προσπάθειας ανοικοδόμησης όλων αυτών που γκρέμισαν οι κυβερνήσεις κατοχής, οι «φίλοι και εταίροι μας», μια διεκδίκηση εν τέλει για μια πολιτική εξόδου από την κρίση με επίκεντρο την κοινωνία και τα δικαιώματά της και όχι τη διάλυσή της, το πώς θα πάρουν οι δανειστές και οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους και τα κέρδη τους, το πώς θα μεγιστοποιηθούν τα κέρδη της εργοδοσίας.