Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Αθήνα

Ιούλης-Αύγουστος 2008

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ –ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – Ο.Τ.Ε.

ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΟΝΙΜΩΝ & ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ – Ο.Α.

ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ – Ο.Σ.Ε.

Συνάδελφοι,

Εργαζόμενοι σε Ο.Τ.Ε., Ο.Σ.Ε., Ο.Α.

Είναι κοινή διαπίστωση ακόμα και των πιο συντηρητικών νεοφιλελεύθερων κύκλων διεθνώς ότι τα λεγόμενα αναπτυξιακά κοινωνικό-οικονομικά μοντέλα που βασίζονται στην άκρατη και «αχόρταγη» αγορά, την φιλελευθεροποίηση και ιδιωτικοποίηση των δημοσίων κοινωνικών αγαθών, στην περίπτωση μας τηλεπικοινωνίες και μεταφορές έχουν αποτύχει παταγωδώς.

Στις μέρες μας είμαστε μάρτυρες κατάρρευσης χρηματοπιστωτικών ιδιωτικών κολοσσών, μεγάλων αεροπορικών εταιρειών. Ταυτόχρονα κυβερνήσεις όπως αυτή των ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία, Μεγ. Βρετανία, επιδοτούν από δημόσια κονδύλια τις προβληματικές ιδιωτικές επιχειρήσεις προσπαθώντας να ανακόψουν τις αρνητικές επιπτώσεις που αυτό θα έχει σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.

Στη χώρα μας η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο σημερινός Υπ. Μεταφορών δογματικά εντείνουν την απαξίωση, αυξάνουν την δυσφήμιση των δημοσίων επιχειρήσεων προσπαθώντας να πείσουν ότι ο Έλληνας φορολογούμενος είναι αυτός που ζημιώνεται από τις ΔΕΚΟ. Πρόκειται για μια επικίνδυνη λαϊκίστικη λογική και πολιτική που ανοίγει την όρεξη σε αδιαφανή οικονομικά συμφέροντα στη χώρα μας και διεθνώς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η γρήγορη ρευστοποίηση, των περιουσιακών στοιχειών των ΔΕΚΟ.

Οι πολιτικές αυτές έχουν αποτύχει γιατί οι εργασιακές σχέσεις βασίζονται στην ολοένα αυξανομένη φθηνή εργασία συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των επιχειρήσεων, στην πολύχρονη επιχειρησιακή απαξίωση που βασίζεται στην αδιαφανή οικονομική διαχείριση του δημοσίου χρήματος, που στις μέρες μας ονομάζεται «μαύρο χρήμα» που ωφελεί διοικητές, μεγαλοστελέχη, κομματικούς εντεταλμένους, όπως επίσης και «δικομματικά ταμεία». Η σημερινή κορύφωση στις ιδιωτικοποιήσεις μετά τον ΟΤΕ είναι στην πόρτα της ΟΑ και του ΟΣΕ.

* Θα παρακολουθήσουμε απλά αυτές τις επικίνδυνες πολιτικές ;

* Πως θα αντισταθούμε αποτελεσματικά στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα ;

* Με πιο τρόπο θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας όλοι οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ ;

* Γιατί οι μέχρι τώρα συνδικαλιστικές ηγεσίες και πλειοψηφείες δεν επιλέγουν την συντονισμένη αποτελεσματική πάλη όλων των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ με τις αναγκαίες πλατιές κοινωνικές συμμαχίες που επιβάλλονται ;

Συνάδελφοι,

Δεν αποδεχόμαστε τετελεσμένα γεγονότα που θα καθορίσουν το υπόλοιπο της ζωή μας. Δεν αποδεχόμαστε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις που προαναγγέλλουν πρόωρο νεόπτωχο βίο.

Δεν αποδεχόμαστε δεύτερες και τρίτες ταχύτητες στην εργασία με νέους και νέες που δεν έχουν μισθολογική, συνταξιοδοτική και εργασιακή αξιοπρεπή προοπτική στη βάση Σ.Σ.Ε και της ίσης αμοιβής για ίση εργασία.

Απαιτούμε την ανάπτυξη συντονισμένων αγώνων μαζί με την κοινωνία για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αγορά των «καρτέλ».

Αγωνιζόμαστε για δημόσιες, σύγχρονες, αποτελεσματικές ΔΕΚΟ στην υπηρεσία της δημόσιας οικονομίας για την περιφερειακή κοινωνική συνοχή της χώρας. Ζητάμε πραγματικούς δημόσιους οργανισμούς που θα λειτουργούν ποιοτικά με στοιχεία διαφάνειας, κοινωνικού και κοινοβουλευτικού ελέγχου με βασικό κριτήριο την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα.

Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να είμαστε υποταγμένοι στις λογικές της αγοράς που δυστυχώς οι δυνάμεις του ιδιότυπου συνδικαλιστικού δικομματισμού ( ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) που κυριαρχούν στα συνδικάτα θεωρούν αναπόφευκτο μεταφυσικό μονόδρομο.

Υπάρχει διέξοδος. Είναι ο ενωμένος αγώνας όλων μας για αξιοπρεπή εργασία σε δημόσιες επιχειρήσεις που παράγουν αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό πλούτο και αγαθά που βάζουν τον άνθρωπο στο επίκεντρο τις δραστηριότητας και όχι το αχαλίνωτο πολυεθνικό κεφάλαιο και ιδιωτικό υπερκέρδος.

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

Δεν παραιτούμαστε - Δεν συνθηκολογούμε

Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι.

Επιθυμούμε στην κρίσιμη τούτη στιγμή να σας γνωστοποιήσουμε τις θέσεις και τις απόψεις μας σχετικά με το παρόν και το μέλλον του ΟΤΕ μετά την συμφωνία ξεπουλήματος του ΟΤΕ στην Γερμανική Deutsche Telecom , από την σκοπιά μιας συνδικαλιστικής παράταξης που αγωνίστηκε επί δεκαετίες με όραμα έναν ΟΤΕ με δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα , έναν ΟΤΕ λαϊκή περιουσία , έναν ΟΤΕ εργαλείο ανάπτυξης για την χώρα, έναν ΟΤΕ με καλές και ποιοτικές υπηρεσίες για τον πολίτη, έναν ΟΤΕ με σταθερές εργασιακές σχέσεις και αξιοπρεπείς αμοιβές για τους εργαζόμενους.

Προφανώς η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος με τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ) δεν φαίνεται να συμμερίζεται τις δικές μας ευαισθησίες . Εκείνο που φαίνεται να καθορίζει την πολιτική της είναι μια δογματική προσήλωση σε χρεοκοπημένες νεοφιλελεύθερες εμμονές, μια λογιστική διαχείριση επιπέδου συνοικιακού super market και τέλος μια εγκληματική λογική εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, τράπεζες, όλα στο σφυρί στο βωμό μιας πολιτικής κοντόφθαλμης και επικίνδυνης. Είναι ικανοί να πουλήσουν ακόμα και τα νεκροταφεία για οικόπεδα αν από ένα τέτοιο μακάβριο deal προκύψουν καλές μίζες.

Με το ξεπούλημα του ΟΤΕ ολοκληρώνεται ένα εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό και εργασιακό έγκλημα. Ο ΟΤΕ και οι δεκάδες κερδοφόρες θυγατρικές του εκποιούνται έναντι ευτελούς τιμήματος. Ένα βασικό εργαλείο ανάπτυξης της οικονομίας εκχωρείται στη Deutsche Telecom μαζί με το μέλλον όλων των Ελληνικών τηλεπικοινωνιών, όλων των ζητημάτων που σχετίζονται με το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών, την εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας και βέβαια της «αγοράς» των δεκάδων εκατομμυρίων πελατών των Βαλκανικών χωρών, στις οποίες και με τις πλάτες του Υπουργείου Εξωτερικών και της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έχει επεκταθεί ο ΟΤΕ. Με την παράδοση του ΟΤΕ στους Γερμανούς χάνεται ένα βασικό εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας αλλά κυρίως για την διάχυση και την αφομοίωση των νέων τεχνολογιών, των τηλεπικοινωνιών, της πληροφορικής και κυρίως των ευρυζωνικών υπηρεσιών, που είναι για τον 21ο αιώνα ότι ήταν ο εξηλεκτρισμός για τον 20ο.

Οι κερδισμένοι από τη συμφωνία αυτή είναι αφενός η MIG του κ. Βγενόπουλου, η οποία με απλή αγοροπωλησία μετοχών παίρνει 2,55 δις ευρώ και 140 εκατομμύρια ευρώ κέρδη και αφετέρου η Deutsche Telecom, η οποία έναντι πινακίου φακής (442,3 εκατομμύρια ευρώ) αποκτά από το δημόσιο τον έλεγχο ολόκληρου του Ομίλου ΟΤΕ, που αξίζει δεκάδες δις ευρώ. Συγκεκριμένα αποκτά τον έλεγχο του ΟΤΕ, των 15 θυγατρικών εταιρειών του στην Ελλάδα (ΟΤΕ globe, Hellas Sat, OTESAT - MARITEL, κ.λ.π.) και στο εξωτερικό και κυρίως στα Βαλκάνια (GLOBUL στη Βουλγαρία, COSMOFON στη FYROM, AMC στην Αλβανία, της ROMTELECOM και της COSMOTE–ROMANIA στη Ρουμανία κ.τ.λ), της COSMOTE, της ΟΤΕΝΕΤ της OTE-Estate, στην οποία ανήκουν τα 2.300 υψηλής προστιθεμένης αξίας ακίνητα του ΟΤΕ, των επενδύσεων για τα ευρυζωνικά δίκτυα του ΟΤΕ ύψους 900 εκατομμύρια ευρώ την επόμενη τριετία και κατά συνέπεια των προμηθειών του ΟΤΕ, οι οποίες θα κατευθύνονται μονοπωλιακά πλέον στη SIEMENS. Ίσως ως επιβράβευση για τις μίζες 80 εκατομμυρίων μάρκων που έδωσε σε στελέχη του ΟΤΕ, στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ για τη σύμβαση 8002 για τα ψηφιακά (!!!).

Οι καταναλωτές γνωρίζουν τι μπορούν να περιμένουν από αυτήν την συμφωνία. Αυξήσεις στα τιμολόγια, εναρμονισμένες πρακτικές τιμολόγησης, περιορισμένες έως μηδενικές επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες, υποβάθμιση της υποχρέωσης για καθολική υπηρεσία και τέλος χειροτέρευση των δεικτών ποιότητας επικοινωνίας . Η επίκληση από την κυβέρνηση του επιχειρήματος ότι εγγυάται μέσω της ΕΕΤΤ την τιμολογιακή πολιτική μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει. Οι πάντες γνωρίζουν ότι η ΕΕΤΤ ενώ ενέκρινε αυξήσεις στα τιμολόγια του ΟΤΕ με μεγάλη ευκολία, όταν έπρεπε να εγκρίνει μειώσεις τιμών έδειχνε περισσή δυσκοιλιότητα (ανταγωνισμός γάρ).

Η διοίκηση Βουρλούμη (αλλά και οι προηγούμενες) δεν είναι αμέτοχη ευθυνών για τις εξελίξεις. Οργάνωσε όλα αυτά τα χρόνια την μετατροπή του οργανισμού από υπηρεσία κοινής ωφέλειας σε προϊόν προς πώληση. Υποβάθμισε και ελαστικοποίησε τις εργασιακές σχέσεις. Αξιοποιώντας την πρόσδεσή της στην κυβερνητική παράταξη υλοποίησε μια σειρά από εθελούσιες εξόδους, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθούν τα ασφαλιστικά μας ταμεία και να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας με αντίστοιχη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών στους πελάτες. Καλλιέργησε κλίμα καχυποψίας μεταξύ των εργαζομένων με επιλογές της όπως το πρίμ, το αξιολόγιο, την βίαιη κατάργηση του Κανονισμού προσωπικού και την επέλαση δεκάδων ακριβοπληρωμένων διευθυντικών στελεχών «από την αγορά». Υιοθέτησε ένα μοντέλο σχέσεων με την ΕΕΤΤ και τους «εναλλακτικούς παρόχους» που στην πράξη έστελνε πελάτες στην αγκαλιά ενός ανταγωνισμού «μαϊμού».

Δυστυχώς και το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα έχει σοβαρές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση. Και μιλάμε φυσικά για τις ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που με την απαράδεκτη συμφωνία που υπέγραψαν το 2005 με την διοίκηση έβαλαν τα θεμέλια για ένα ΟΤΕ, ώριμο φρούτο για την πλήρη ιδιωτικοποίησή του, έναν ΟΤΕ με κυρίαρχο το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα, έναν ΟΤΕ με κατεδαφισμένα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, έναν ΟΤΕ με εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων, έναν ΟΤΕ με ένα εργασιακό καθεστώς-λάστιχο.

Δεν παραιτούμαστε - Δεν συνθηκολογούμε

Η δυσμενής αυτή εξέλιξη δεν σηματοδοτεί ήττα για το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου μας. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και στις νέες συνθήκες. Σύντομα η Deutsche Telecom θα καταλάβει τι είδους «εργασιακή ειρήνη» την περιμένει . Έχουμε μπροστά μας να υπερασπίσουμε κατακτήσεις και να τις διευρύνουμε ώστε να πάψουν οι διαχωρισμοί σε παλιούς και νέους εργαζόμενους. Έχουμε μπροστά μας νέα συλλογική σύμβαση εργασίας και θα παλέψουμε για την ικανοποίηση θεσμικών αιτημάτων που χρονίζουν αλλά και οικονομικών. Η ακρίβεια που κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα, οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων οδήγησαν ακόμα και την ΓΣΕΕ να συζητά την επαναδιαπραγμάτευση της ΣΣΕ που υπέγραψε. Θα αγωνιστούμε λοιπόν για πραγματικές αυξήσεις που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες και θα απαντούν στο αίτημα για αναδιανομή του πλούτου ειδικά σε μια εταιρεία με την κερδοφορία του ΟΤΕ.

Αλλά πάνω από όλα έχουμε μπροστά μας τον μεγάλο αγώνα για την επανάκτηση του ΟΤΕ από το δημόσιο. Έχουμε απόλυτη επίγνωση για το πόσο δύσκολος θα είναι αυτός ο αγώνας αλλά και απόλυτη βεβαιότητα για το δίκιο μας. Εμείς λέμε, ότι εάν αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ της Κοινωνικής Αριστεράς, εάν υπάρξει η πολιτική βούληση και εάν γίνει κατανοητό το πόσο χρήσιμο εργαλείο για την ανάπτυξη και για την κοινωνία είναι ο ΟΤΕ μπορεί και πρέπει να βρεθούν ο τρόπος και τα χρήματα για την επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΟΤΕ. Στην ερώτηση που απευθύνει ο κύριος Αλογοσκούφης για το πού θα βρεθούν τα 3 δις € που απαιτούνται για να επανακτηθεί ο δημόσιος έλεγχος στον ΟΤΕ απαντάμε.

Θα τα βρούμε όπως βρήκε η COSMOTE τα 1,6 δις ευρώ για να εξαγοράσει τα 500 καταστήματα της ΓΕΡΜΑΝΟΣ, όπως βρήκε ο ΟΤΕ τα 2 δις ευρώ για να αποκτήσει τον ολοκληρωτικό έλεγχο και να συγχωνεύσει εν συνεχεία την COSMOTE και όπως βρήκε η Deutsche Telecom τα χρήματα που χρειάστηκε για να αγοράσει τον ΟΤΕ. Όπως βρήκε τα χρήματα το 1975 ο Καραμανλής για να κάνει εθνικοποιήσεις και η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας πριν λίγες ημέρες για να επανεθνικοποιήσει τους σιδηροδρόμους και τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες αυτής της χώρας. Δηλαδή με δανεισμό που ιδιαίτερα στην περίπτωση του ΟΤΕ θα μπορεί άνετα να αποπληρωθεί από μέρος των πολύ μεγάλων ετήσιων κερδών του, που ας σημειωθεί ότι το 2007 ήταν μεγαλύτερα κι από αυτά της Deutsche Telecom (665 εκατομμύρια ευρώ έναντι 555) στην οποία σήμερα ξεπουλιέται από την κυβέρνηση. Ή και με άλλους τρόπους, όπως στις μέρες μας ο Τσάβες και ο Μοράλες στη Λατινική Αμερική.

Οι χιλιάδες απεργοί του ΟΤΕ, η συμπαράσταση της κοινωνίας (οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πάνω από το 64% των πολιτών αποδοκιμάζει το ξεπούλημα του ΟΤΕ), οι μορφές πάλης που ακολουθήσαμε είναι η παρακαταθήκη για τη συνέχιση του αγώνα μας και μετά την ψήφιση στη Βουλή.

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

ΕΕ – «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «Ένωση Εργοδοτών» ?

ΕΕ – «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «Ένωση Εργοδοτών» ?
Αυτό συμπεραίνουμε με την απόφαση του συμβουλίου υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάργηση της 48ωρης εβδομαδιαίας απασχόλησης με την επέκτασή της ακόμα και πέρα από τις 65 ώρες .
Η απόφασή τους – η οποία για να ισχύει πρέπει να επικυρωθεί από το Ευρωκοινοβούλιο - έχει και ένα παραπλανητικό χαρακτήρα. Ορίζει ότι για να επεκταθεί το ωράριο στις 65 ώρες θα πρέπει να συμφωνήσουν οι κοινωνικοί εταίροι (εργαζόμενος – εργοδότης).
Αν δεν συμφωνήσει στην πρόσθετη εργασία με ατομική σύμβαση ο εργαζόμενος , θα μετατραπεί σε άνεργο και «κάποιος που θα έχει περισσότερη ανάγκη» σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη σκέψη, θα πάρει την θέση του.
Μέσα από ατομικές συμβάσεις και αναλόγως των παραγωγικών αναγκών της επιχείρησης θα συνομολογεί τον ημερήσιο, εβδομαδιαίο, και εν τέλει τον ετήσιο χρόνο που θα προσφέρει την εργατική του δύναμη στην εταιρεία.
Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τους εργοδότες να πληρώνουν τον θεωρημένο απ’ αυτούς, ενεργό χρόνο εργασίας και όχι και τον χρόνο αναμονής και επιφυλακής του εργαζομένου, που θεωρείται πια ως «ανενεργός» και χρόνος ξεκούραστος.
Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνει την κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς απέναντι στους εργαζόμενους.
Εξίσου υποκριτική είναι η στάση της ελληνίδας Υπουργού η οποία απέφυγε να εναντιωθεί στην απόφαση και επέλεξε την σχετικά ανώδυνη στάση της αποχής.
Ακολουθεί και αυτή η αντεργατική απόφαση το δρόμο της Συνθήκης της Λισσαβώνας , το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα , το οποίο πριν από τρία χρόνια αποδοκιμάστηκε από τους ευρωπαικούς λαούς , αλλά πρόσφατα ψηφίστηκε στην Ελληνική Βουλή από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ .
Σ’ αυτήν εκτός από την Flexicurity δηλαδή την ευελιξία στην αγορά εργασίας, που σημαίνει εύκολες προσλήψεις και ακόμα πιο εύκολες απολύσεις, περιλαμβάνει ελαστικό οχτάωρο, την εναλλαγή πλήρους σε μερική απασχόληση, έως και αύξηση του ποσοστού των απολύσεων.
Μαζί με το άρθρο 147 που επιβάλλει μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε τομέα, ή οικονομική δραστηριότητα, είναι ενσωματωμένα τα ανωτέρω στο νέο Ευρωσύνταγμα το οποίο δίνει στην Ε.Ε. ένα μόνιμο νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό.
Το Ιρλανδικό ΟΧΙ μετά από δημοψήφισμα στη συνθήκη της Λισσαβώνας, θα πρέπει να είναι η απαρχή μιας καθολικής αντίστασης των εργαζομένων, για να μην πραγματοποιηθούν τα σχέδια του εργασιακού μεσαίωνα.
Τα κόμματα τοποθετήθηκαν στην Βουλή.
Τα συνδικάτα – ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΟΜΕ-ΟΤΕ – τι κάνουν ?

Γιώργος Σμήλιος
Μέλος Δ.Σ. ΟΜΕ-ΟΤΕ

Διαβάστε περισσότερα...
 

blogger templates | Make Money Online