ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ - Ανακοίνωση

      

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Την στιγμή που οι συνταξιούχοι «εισέπραταν» τις νέες περικοπές των ήδη μειωμένων συντάξεών τους, ο Υπουργός Εργασίας με περισσό θράσος, αναλγησία και κυνισμό, άνοιγε τις πόρτες για νέα μείωση των συντάξεων και την ουσιαστική κατάργηση των επικουρικών συντάξεων.

Για άλλη μια φορά τα μόνιμα θύματα της μνημονιακής επίθεσης, μαζί με τους εργαζόμενους, ανέργους, λαϊκά στρώματα, είδαν το εισόδημα τους να συρρικνώνεται σαν συνέπεια των περικοπών αλλά και της αύξησης της φορολογίας. Έτσι λοιπόν μπροστά τους διαμορφώνεται ένα περιβάλλον όπου η αύξηση της ανεργίας, η μαύρη εργασία, η εισφοροδιαφυγή, θέτουν ζήτημα πλέον επιβίωσης των ασφαλιστικών ταμείων και κατά συνέπεια των συντάξεων, και από την άλλη, το συνεχώς μειούμενο εισόδημα να είναι αντικείμενο φορολογικής λεηλασίας.

Ενώ τα επικοινωνικά επιτελεία της συγκυβέρνησης πασχίζουν να καθησυχάζουν τον Ελληνικό λαό, ότι αυτά είναι τα τελευταία μέτρα, οι στυλοβάτες των μνημονίων δουλεύουν νυχθημερόν για την υλοποίηση των προβλέψεων του, μερικές από τις οποίες, είναι η παραπέρα συρρίκνωση των συντάξεων, που πρέπει να ακολουθήσουν την μείωση των μισθών, η ιδιωτικοποίηση των παροχών υγείας, η κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, μετατρέποντάς της από αναδιανεμητική σε κεφαλοποιητική.

Η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες πολιτικές δεν μπορούν να προωθηθούν χωρίς την ένταση του αυταρχισμού, την καταστολή, την επίδειξη πυγμής, όχι σε αυτούς που έχουν λεηλατήσει τον πλούτο της χώρας, αλλά απέναντι σε αυτούς που τον παράγουν και διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Οι επιστροφή σε εμφυλιοπολεμικές λογικές, η ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία, οι προβοκάτσιες, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα αυτής της πολιτικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιδρομή των ΜΑΤ στα αμαξοστάσια, η επιστράτευση των απεργών των ΜΜΜ, η σύλληψη των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, η επιστράτευση των ναυτεργατών.

Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να καλλιεργείται. Αυτές οι πολιτικές δεν «ρετουσάρονται». Ανατρέπονται, μαζί με αυτούς που τις ασκούν και τις υπηρετούν. Καμιά αυταπάτη στους συνταξιούχους ότι μπορεί να υπάρξει «έλεος» από αυτούς που μοναδική τους επιδίωξη, είναι η επιβολή ενός περιβάλλοντος άγριας εκμετάλλευσης, χωρίς κοινωνικά δικαιώματα και προστασία.

Οι συνταξιούχοι, είναι απόμαχοι της δουλειάς δεν είναι όμως απόμαχοι των κοινωνικών αγώνων. Μαζί με τους εργαζόμενους πρέπει να δημιουργήσουν την δύναμη εκείνη που θα ανατρέψει αυτές τις πολιτικές. Το συνταξιουχικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να βγει από τον «νιρβάνα» του και να αναλάβει τις ευθύνες του. Να αναλάβει ενωτικές πρωτοβουλίες αντίδρασης και αντίστασης, ξεπερνώντας παραγοντίστικες η απολίτικες λογικές που οδηγούν στην μοιραία αποδοχή της εξαθλίωσης των συνταξιούχων.

                                                                                                                                                      6.2.13