Αυτόνομη Παρέμβαση: Για τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και την Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Συνδικάτων

  Για τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και την Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Συνδικάτων

Η Αυτόνομη Παρέμβαση, έγκαιρα είχε ζητήσει από τη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να συνεδριάσει η Ε.Ε. της Συνομοσπονδίας, με στόχο να συζητηθούν και να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες και δράσεις, για όλα τα ανοιχτά μέτωπα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.

Ο νέος μνημονιακός κύκλος των αντεργατικών μέτρων που είναι μπροστά μας, δεν επιτρέπει κανένα εφησυχασμό και καμιά αδράνεια από τα συνδικάτα και από τη ΓΣΕΕ να συνεχίζει να είναι απούσα.

Όμως: η ουσιαστική κατάργηση των ΣΣΕ και της ΕΓΣΣΕ, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων με το «κόλπο» του ΑΣΕ, η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων αρχής γενομένης από τη ΔΕΗ, η επικείμενη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που θα φέρουν τα ταμεία και τις συντάξεις μια ώρα αρχύτερα στα όρια της κατάρρευσης, τα δραματικά ποσοστά ανεργίας, η φοροκαταιγίδα που δεν έχει σταματημό, η κατάργηση του ΕΟΠΥΥ, η διάλυση του συστήματος υγείας, οι απολύσεις εργαζομένων ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο, ο αυξανόμενος κυβερνητικός αυταρχισμός απέναντι σε όποιον τολμά να αντισταθεί στις μνημονιακές αποφάσεις, φαίνεται να μην απασχολούν καθόλου την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Στη βάση αυτών των προβλημάτων προτείναμε: την ανάληψη πολύμορφων αγωνιστικών δράσεων και πρωτοβουλιών, κοινή συνεδρίαση ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ για συντονισμό δράσης ιδιωτικού – δημόσιου τομέα και την παραπέρα αγωνιστική παρέμβαση και κλιμάκωση του αγώνα του σ.κ.
Για μια ακόμα φορά, η πλειοψηφία με κοινή γραμμή ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ προσπέρασε όλα τα παραπάνω σα να μην τρέχει τίποτε. Σα να μη ζει σε αυτή τη χώρα.
Καμία ενημέρωση, καμία πρόταση, καμία εισήγηση, καμιά ιδέα.
Καμιά αγωνία για την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων απέναντι στη συνεχιζόμενη κοινωνική καταστροφή, κανένα σχέδιο συντονισμού των επιμέρους αγώνων που αναπτύσσονται μέσα σε δύσκολες συνθήκες.
Ακόμα και αυτές, οι δικές τους γενικόλογες αποφάσεις στο Γενικό Συμβούλιο για οργάνωση και προετοιμασία των αγώνων, αγνοούνται επιδεικτικά με μια γραφειοκρατική νοοτροπία άνευ προηγουμένου.
Η απόδραση από τα προβλήματα και η διευκόλυνση αντικειμενικά της μνημονιακής πολιτικής, φαίνεται ότι έχει πια καταστεί κεντρική γραμμή της πλειοψηφίας.
Το ΠΑΜΕ από την πλευρά του και για τους δικούς του λόγους, συνεχίζει την ιδιότυπη και σιωπηλή «συμπόρευση» με την πλειοψηφία, που αναπαράγει την αδράνεια. Διευκολύνει την ΠΑΣΚΕ και την ΔΑΚΕ με τη δήθεν αδιάφορη και ουδέτερη στάση του, ως προς το τι συντελείται στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, δίνοντας ουσιαστικά άλλοθι στην πλειοψηφία να απαξιώνει συνολικά το σ.κ. και να ακυρώνει το ρόλο του.
Στην ίδια λογική κινείται η επιλογή του ΠΑΜΕ με την απόδρασή του και από τη θέση του Προέδρου κατά τη συγκρότηση του Προεδρείου του ΕΚΑ και από τη μη συμμετοχή στη συγκρότηση Προεδρείου στην ΑΔΕΔΥ, όπου από μια δήθεν «αγωνιστική» στάση, προτιμά να παραμείνει σε ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ το Προεδρείο της ΑΔΕΔΥ.
Η ηγεσία του ΠΑΜΕ συνεχίζει, στο όνομα της ταξικής καθαρότητας, να βαδίζει στο δρόμο του πολιτικοσυνδικαλιστικού απομονωτισμού και της σεχταριστικής λογικής. Επιμένει να αφαιρεί και όχι να προσθέτει δυνάμεις στην αναγκαία μέγιστη δυνατή συσπείρωση των εργαζομένων, ως αντίπαλου πόλου απέναντι στη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή καταστροφή.
Με επιμονή μας, τελικά η Εκτελεστική Επιτροπή αποφάσισε να πραγματοποιήσει ολομέλεια της Διοίκησης το αμέσως επόμενο διάστημα, προκειμένου να υπάρξει ένας προγραμματισμός δράσης για όλα τα επίδικα ζητήματα και να διοργανωθούν κοινές συναντήσεις με τις ομοσπονδίες εργαζομένων στις επιχειρήσεις που οδηγούνται στο σφαγείο της ιδιωτικοποίησης, με στόχο την ανάληψη συντονισμένης δράσης.
Για την Ευρωπαϊκή Διάσκεψη των συνδικάτων του νότου.
Κατά τα λοιπά και παρά την επιμονή μας, να ληφθούν ουσιαστικές αποφάσεις για όλα τα ανοιχτά μέτωπα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, εξάντλησε τη συνεδρίαση στην διοργάνωση της Ευρωπαϊκής Συνδιάσκεψης των συνδικάτων των χωρών του νότου (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Κύπρος, Ελλάδα), στα μέσα Φλεβάρη.
Ακόμα και αυτήν την πρωτοβουλία, η οποία υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό γεγονός στην πορεία για την αναγκαία διεθνοποίηση του αγώνα των εργαζομένων και στην οργάνωση συντονισμένων αντιστάσεων, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ φροντίζει να την υποβαθμίζει.
Χωρίς καμιά πρότερη ενημέρωση των οργάνων, χωρίς κανένα σχεδιασμό ως προς το ουσιαστικό της περιεχόμενο, φαίνεται να την οδηγεί σε μια (δημοσίων σχέσεων) «συνάντηση κορυφής συνδικαλιστικών ηγεσιών» και όχι ως το πρώτο αναγκαίο βήμα για το συντονισμό των αγώνων των εργαζομένων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ως Αυτόνομη Παρέμβαση, υποστηρίξαμε ότι έστω και αργά, η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη των συνδικάτων (την αναγκαιότητα της οποίας έχουμε θέσει εδώ και δύο χρόνια), θα πρέπει να πάρει ουσιαστικά χαρακτηριστικά αγωνιστικής συντονισμένης δράσης.
Η συζήτηση που θα γίνει στη Διάσκεψη, θα πρέπει να λάβει ουσιαστικό πολιτικό και συνδικαλιστικό περιεχόμενο, να αναλύσει το μέγεθος της οικονομικής κοινωνικής καταστροφής που συντελείται στις κοινωνίες και τους εργαζόμενους από τις μνημονιακές πολιτικές της νεοφιλελεύθερης λιτότητας που επιβάλλει η Ε.Ε. και να καταλήξει σε μια πειστική εναλλακτική πρόταση των συνδικάτων, που θα υπερβαίνει τις γνωστές προσεγγίσεις και προτάσεις της ΣΕΣ για το ρόλο και την προοπτική της Ε.Ε.
Πάνω από όλα όμως, στη Διάσκεψη απαιτείται να υπάρξει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα που θα καταδικάζει τις πολιτικές της Ε.Ε. και θα οδηγούν με καθαρά αιτήματα στη συντονισμένη αγωνιστική δράση των συνδικάτων όχι μόνο στο νότο αλλά και πανευρωπαϊκά.
Αυτό που απαιτείται είναι η ανάπτυξη και ο συντονισμός ευρωπαϊκών εργατικών και κοινωνικών αγώνων, με συνέχεια, με κοινό σχέδιο και με προοπτική, που θα βάλουν τη σπίθα μιας νικηφόρας ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού σε όλη την Ευρώπη και θα σηματοδοτήσουν ένα διαφορετικό προοδευτικό τοπίο για τους εργαζόμενους.

6-2-2014