Τοποθέτηση του συν. Στέλιου Κυδωνάκη μέλους του Δ.Σ. της ΟΜΕ-ΟΤΕ στο 39ο συνέδριο της ΟΜΕ-ΟΤΕ

κατεβάστε το κείμενο σε PDF

Εισήγηση στο 39^ο συνέδριο της ΟΜΕ-ΟΤΕ

Στέλιος Κυδωνάκης

μέλος Δ.Σ. της ΟΜΕ-ΟΤΕ

            Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

            Πριν μερικά χρόνια στα συνέδρια της Ομοσπονδίας και των σωματείων μας, καλούσαμε εκτός από τους εκπροσώπους της διοίκησης και εκπροσώπους των κομμάτων. Πάνε τώρα τέσσερα χρόνια – τα λεγόμενα μνημονιακά, που τους απαλλάξαμε από αυτό το θλιβερό καθήκον. Αν τους είχαμε φέρει θα ακούγαμε σήμερα για το success story της κυβέρνησης. Για τις μεγάλες επιτυχίες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και μέχρι πρότινος και ΔΗΜΑΡ. Για την ανάπτυξη πού έφεραν, τις επενδύσεις που έγιναν, την ανεργία που καταπολέμησαν, την φτώχια που εξαφάνισαν, τα πρωτογενή πλεονάσματα, για το ασφαλές περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις χιούμορ με αυτά πράγματα. Δυστυχώς οι άνεργοι είναι δίπλα μας, η φτώχια που θερίζει είναι δίπλα μας, οι άστεγοι και όσοι τρώνε στα σκουπίδια και τα συσσίτια είναι δίπλα μας. Τα τέσσερα χρόνια του μνημονίου ήταν πολύ συμπυκνωμένος πολιτικός χρόνος που αντιστοιχεί σε τέσσερις εφιαλτικές δεκαετίες.

            Το πολιτικό, επενδυτικό και εργασιακό  περιβάλλον που δημιουργήθηκε με τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους και την κατάργηση στην πράξη του εργατικού δικαίου αποτέλεσε ένα εργαλείο το οποίο αξιοποίησε στο έπακρο η εργοδοσία, ώστε να δημιουργήσει το δικό της success story. Ένα success story φτιαγμένο με τον ιδρώτα των εξευτελιστικά αμειβόμενων εργαζομένων της OTE Plus, με τους πετσοκομμένους μισθούς μας, με τα ωράρια λάστιχο, με την εντατικοποίηση και την εκχώρηση του έργου μας στους εργολάβους.  Για να δούμε λοιπόν, η «επιτυχημένη» πορεία του ΟΤΕ στα χρόνια του μνημονίου, με τις καταπληκτικές ταμειακές ροές, την μείωση του δανεισμού, την αύξηση της κερδοφορίας, ακόμα και του τζίρου – έστω και οριακά -  οφείλεται στην ιδιοφυΐα κάποιων καλοπληρωμένων μάγων – manager ή στον ιδρώτα και στο αίμα των συναδέλφων μας; Με τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα να έχουν συνθλιβεί κάτω από την μπότα των μνημονίων και των πιο άγρια νεοφιλελεύθερων πολιτικών; Για να δούμε λοιπόν, θεωρούμε success story της διοίκησης του ΟΤΕ την αποεπένδυση που κάνουν συστηματικά τα τελευταία χρόνια πουλώντας την συμμετοχή του ΟΤΕ στο εξωτερικό; Το κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων και το ξεσπίτωμα των συναδέλφων μας που εργάζονται σε αυτά; Τη διάλυση των καλωδιακών βλαβών και την επακόλουθη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών στους πολίτες; Την ανάθεση του έργου της φύλαξης, της καθαριότητας, των ΗΜ/ΗΠ σε εργολάβους; Την πρόσληψη πάνω από χιλίων νέων συναδέλφων με τους ντροπιαστικούς μνημονιακούς μισθούς χωρίς ωράρια και δικαιώματα;

            Όσο θράσος χρειάστηκε να επιστρατεύσουν οι εκπρόσωποι της διοίκησης για να έλθουν σήμερα εδώ και να παρουσιάσουν ως επιτυχία την υποβάθμιση της δικής μας θέσης, άλλο τόσο εκτιμώ ότι θα χρειαστούν οι ομιλητές που θα ακολουθήσουν στο βήμα – οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ – για να παρουσιάσουν το τρίτο success story, αυτό της επιτυχημένης απάντησης του συνδικαλιστικού κινήματος στην επίθεση που δέχτηκε ο κόσμος της εργασίας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα μνημόνια. Ακούσαμε ήδη στον διοικητικό απολογισμό και στο πρόγραμμα δράσης τους εκπροσώπους των παρατάξεων του συνδικαλιστικού δικομματισμού, χωρίς ενδοιασμούς να καυχώνται ότι έκαναν καλά την δουλειά τους. Ότι έδωσαν αγώνες, είχαν επιτυχίες, δεν έγιναν απολύσεις, δεν άνοιξε ρουθούνι στον ΟΤΕ, άλλοι έπαθαν χειρότερα. Δεν είναι έτσι συνάδελφοι. Δεν μπορούμε να καμαρώνουμε ότι όλα καλώς καμωμένα και πάλι καλά να λέμε, υπάρχουν και χειρότερα! Όταν έχουμε εργαζόμενους που δουλεύουν για 190€ και 400€ δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Όταν χάνονται σε δύο χρόνια 3500 θέσεις εργασίας και αντικαθίστανται από 1000 ελαστικά εργαζόμενους και απελπιστικά αμειβόμενους δεν γίνεται να συμπεραίνουμε ότι το συνδικάτο έκανε το καθήκον του. Δεν το έκανε!  

            Ο πρόεδρος της ΟΜΕ και η ΠΑΣΚΕ - η παράταξή του - αν ερωτηθεί να απαντήσει στο ρητορικό ερώτημα «είσαι μνημονιακός; υποστηρίζεις αυτές τις πολιτικές; σου αρέσει η επιτροπεία της χώρας από την Μέρκελ; » θα απαντήσει αβίαστα. «Όχι ! είμαι αντιμνημονιακός ως το μεδούλι!» Δυστυχώς για αυτόν, δεν μπορεί να κρίνεται από την απάντησή του, όταν υπάρχουν οι πράξεις του. Ποιά ήταν η συμβολή λοιπόν του σ.κ. στον ΟΤΕ στην ανάπτυξη αγώνων απέναντι σε αυτές τις πολιτικές; Θυμίστε μας λοιπόν συνάδελφοι σε πόσες από τις τελευταίες απεργιακές συγκεντρώσεις είχατε προβλέψει προσυγκέντρωση στο ΝΥΜΑ όπως κάναμε παλιά; Σε πόσες από αυτές τις κινητοποιήσεις οργανώσατε κλιμάκια ενημέρωσης και απεργιακές φρουρές; σε πόσες από αυτές τις πορείες στις οποίες υποτίθεται πήρατε μέρος, φέρατε πανό και μέχρι που το φτάσατε; Πόσες φορές υποτιμήσατε ένα απεργιακό αγώνα στέλνοντας ένα μόνο φαξ στα σωματεία λίγες ώρες πριν την έναρξη της απεργίας; Αν το δούμε έτσι λοιπόν, πιο μνημονιακός πεθαίνεις!

            Ο έταιρος Καππαδόκης  του συνδικαλιστικού δικομματισμού – η ΔΑΚΕ – δεν είναι λιγότερο μνημονιακή και επιπρόσθετα είναι και εργοδοτική! Ο Γραμματέας της ΟΜΕ, ο συν. Βασίλης Λάμπρου είχε το προνόμιο να συμμετάσχει ως καλεσμένος, στο πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής με τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Και αντί να προσπαθήσει να τον πιέσει για την επαναφορά του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων ή να ανοίξει το ιδιοκτησιακό και να απαιτήσει δέσμευση για την επαναφορά του ΟΤΕ υπό δημόσιο έλεγχο, τι βρήκε να τον ρωτήσει; Γιατί τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στον ΟΤΕ καταψήφισαν την ΣΣΕ που ο ίδιος θεωρεί καλή, και γιατί επιτρέπει την μετακόμιση των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ! Κάτι ήθελε να ρωτήσει και για την ΙΝΤΡΑΚΟΜ αλλά δεν κατάφερε ούτε το όνομά της να ψελλίσει. Συνεντευξιαζόμενος δε σε ηλεκτρονικό μέσο είπε το απίθανο – αποστομώνοντας και τον συνομιλητή του. «Ο ΟΤΕ έχει δείξει ότι είναι από τους καλύτερους εργοδότες» Πιο εργοδοτικός πεθαίνεις!

            Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

            Έχουμε μακρά παράδοση συνεδρίων που δεν καταλήγουν πουθενά, που δεν παίρνουν αποφάσεις. Φοβόμαστε ότι άλλο ένα τέτοιο συνέδριο βρίσκεται σε εξέλιξη. Λέμε λοιπόν ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η χαλάρωση. Αυτή η διαλυτική κατάσταση τόσο στην ομοσπονδία όσο και στα σωματεία μέλη, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη απαξίωση το σ.κ. και στο τέλος της τριετίας που τελειώνει φέτος, αν συνεχίσουμε χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο θα βρεθούμε χωρίς συλλογική σύμβαση ή με μια συλλογική σύμβαση με δυσμενέστατους όρους απέναντι σε μια διοίκηση που έχει στα χέρια της ως δώρο από τις κυβερνήσεις των εντολοδόχων της τρόικας την κατάργηση όλου του εργατικού δικαίου. 

            Είναι απαραίτητο αυτή την φορά να πάρουμε δεσμευτικές αποφάσεις. Το σ.κ. πρέπει να ανασυγκροτηθεί, να μαζέψει τα όποια ψήγματα αξιοπιστίας του έχουν απομείνει, να καταθέσει προτάσεις, να καλέσει τον κόσμο της εργασίας να σταθεί όρθιος και να δώσει τις μάχες που απαιτούνται το αμέσως επόμενο διάστημα. Δεν έχουμε αυταπάτες και δεν καλλιεργούμε αυταπάτες ότι ο ΟΤΕ ως εργασιακός χώρος μπορεί να παραμείνει αλώβητος από την νεοφιλελεύθερη μνημονιακή λαίλαπα. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η ΟΜΕ, ακόμα και με ένα άλλο συσχετισμό δυνάμεων στο εσωτερικό της, μπορεί να κάνει θαύματα. Αν δεν υπάρξει ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων, αν δεν ανατραπεί ο συσχετισμός στην κεντρική πολιτική σκηνή, αν δεν ηττηθεί η άποψη που λέει ότι η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων είναι μονόδρομος, αν δεν ανακτηθεί το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων στα προ μνημονίου επίπεδα, αν δεν αμφισβητηθεί τελικά το ίδιο το χρέος ως χρέος του ελληνικού λαού, κανένα συνδικάτο δεν θα μπορέσει να απαντήσει αποτελεσματικά και νικηφόρα στην επίθεση που δεχόμαστε.

            Μπορούμε όμως να δώσουμε την μάχη για την υπογραφή μιας αξιοπρεπούς ΣΣΕ για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ, κυρίως όμως για τους εργαζόμενους στην ΟΤΕPlus και τις άλλες θυγατρικές. Και μια και ο λόγος για την ΟΤΕPlus ας σταματήσει επιτέλους η υποκριτική αναφορά στους ντροπιαστικούς μισθούς και στα ανύπαρκτα δικαιώματα των εργαζομένων της ΟΤΕPlus, από εκείνους του αυτόκλητους υπερασπιστές, που διαχρονικά ανέχθηκαν τις δουλεμπορικές θυγατρικές, έβαλαν πλάτη για την ίδρυσή τους και τις χρησιμοποίησαν για να επιβάλουν τις ρουσφετολογικές επιλογές του κομματικού τους φορέα. Είναι γνωστό ότι αυτοί που χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα για τους ΟΤΕPluσίτες, είναι οι γνωστές παρατάξεις του πάλε ποτέ συνδικαλιστικού δικομματισμού ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.

            Είναι αυτοί ακριβώς που διαχρονικά επωφελήθηκαν από την ύπαρξη του δουλεμπορίου, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα και τις επιδιώξεις της διοίκησης για την μείωση του εργατικού κόστους. Είναι αυτοί που έχουν προσχωρήσει απολύτως στην αντίληψη της εργοδοσίας, ότι δηλαδή το εργατικό κόστος είναι στοιχείο του ανταγωνισμού. Είναι αυτοί που έχουν έτοιμη σήμερα την «λύση» του προβλήματος, που κατά την άποψή τους περνάει μέσα από ένα «δίκαιο συμβιβασμό», υπονοώντας κάτι, που ακόμα και η διοίκηση δεν διανοήθηκε ακόμα να ζητήσει. Δηλαδή την περαιτέρω μείωση του μισθού μας στα πλαίσια κάποιας «αλληλεγγύης γενεών». Εμείς περισσότερο από τον καθένα έχουμε γίνει μονότονοι και κουραστικοί υποστηρίζοντας εδώ και καιρό, ότι είναι απολύτως απαραίτητο να διεκδικήσουμε για τους εργαζόμενους στις θυγατρικές αξιοπρεπή μισθό, που να σπάει τις μνημονιακές προβλέψεις, στην κατεύθυνση  της πλήρους ενσωμάτωσης στον ΟΤΕ, όλων των εργαζομένων στον όμιλο, με ενιαία  μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και στο κλείσιμο όλων των δουλεμπορικών θυγατρικών. Ταυτόχρονα είναι νομίζουμε αναγκαίο να υπενθυμίσουμε ότι ο ΟΤΕ εξακολουθεί να καταγράφει μεγάλη κερδοφορία, πρωτοφανή μάλιστα για χώρα που μαστίζεται από τόσο μεγάλη ύφεση. Θα έπρεπε λοιπόν και εν όψιν και της διαπραγμάτευσης για την νέα ΣΣΕ να μπει ως «κόκκινη γραμμή» το να μην επιτρέψουμε νέα μείωση των μισθών μας..

            Μπήκε για μια ακόμα φορά από τον γραμματέα της ΟΜΕ συν. Βασίλη Λάμπρου στα πλαίσια του προγράμματος δράσης, το θέμα της συνένωσης των σωματείων και της οργανωτικής ανασυγκρότησης του σ.κ.. Υποστηρίζω ότι ο συνάδελφος Λάμπρου είναι ο πλέον αναρμόδιος να μιλήσει σήμερα για ενότητα. Την ενότητα των εργαζομένων την έχει στραπατσάρει ο συγκεκριμένος συνάδελφος και η παράταξή του - η ΔΑΚΕ - όσο κανείς άλλος. Πρώτα και κύρια διασπώντας την ίδια του την παράταξη στον ΠΑΣΕ-ΟΤΕ και στην ΕΕΤΕ-ΟΤΕ. Τόσο η ενότητα όσο και η συναδελφικότητα έχει πληγεί από την πρακτική συνδικαλιστικών στελεχών που αξιοποιώντας πρόθυμους υπηρεσιακούς παράγοντες, πρωταγωνιστούν στο μοίρασμα θέσεων ευθύνης, μεταθέσεων, διακοπών στον ΟΠΑΚΕ, και στον κοινωνικό τουρισμό της ΟΜΕ. Θεωρούμε τιμή μας που πολλά χρόνια πριν, εμείς πρώτοι μιλήσαμε για ένα σωματείο στον ΟΤΕ και μια κλαδική ομοσπονδία. Θεωρούμε δικαίωση, έστω και τώρα, κάποιοι να σέρνονται – υποκριτικά και υστερόβουλα - να υιοθετήσουν μια σωστή και τεκμηριωμένη πρόταση. Λέμε όμως, ότι πριν μιλήσουμε για ενότητα και συνενώσεις σωματείων θα πρέπει να δηλώσουμε το σεβασμό μας στην αυτοτέλεια και την αυτονομία του σ.κ., θα πρέπει να επιδιώξουμε τα βήματα ενότητας να γίνουν με την μέγιστη δυνατή συναίνεση και τέλος θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η ανιστόρητη άρνηση κάποιων στο αίτημα της ενοποίησης των σωματείων δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την υφαρπαγή μελών άλλων σωματείων και την επιλεκτική ενδυνάμωση του σωματείου εκείνου στο οποίο ο συνάδελφος γραμματέας έχει σχετική πλειοψηφία. Κάτι τέτοιο ενισχύει τα αμυντικά και συντεχνιακά αντανακλαστικά άλλων σωματείων και παρατάξεων και συμβάλει στην διαιώνιση ενός ξεπερασμένου, γραφειοκρατικού και εντέλει αναποτελεσματικού τρόπου οργάνωσης των συνδικάτων.  Πρέπει ακόμα να επισημάνουμε ότι η συνένωση των σωματείων μας, δεν είναι πανάκεια και δεν πρόκειται να λύσει όλα μας τα προβλήματα. Το ένα σωματείο,  δεν θα κριθεί μόνο ως προς την μορφή, αλλά κυρίως ως προς το περιεχόμενο. Αν δηλαδή αυτό το συνδικάτο θα μπορέσει να γίνει εργαλείο διεκδίκησης στα χέρια των εργαζομένων, σύγχρονο, δημοκρατικό, μαχητικό, αγωνιστικό, ταξικά προσανατολισμένο, αυτόνομο από κόμματα και σε πλήρη αντίθεση με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.          Ένα τέτοιο συνδικάτο έχουμε ανάγκη και ασφαλώς θα συμβάλουμε στην δημιουργία του.

            Τέλος αξιοποιώντας και αυτό το βήμα θα καλέσουμε τους συναδέλφους μας, μπροστά στις τριπλές εκλογές που έρχονται σε δυο εβδομάδες, να αποδοκιμάσουν και με την ψήφο τους τα κόμματα που έφεραν την χώρα μας σε αυτή την κατάσταση και να ενισχύσουν τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που υπόσχονται μαζί με τους εργαζόμενους να ανατρέψουν τις πολιτικές του μνημονίου που εξαθλιώνουν την κοινωνία και υποδουλώνουν την χώρα.  

            Θα τους καλέσουμε ακόμα μπροστά στις συνδικαλιστικές εκλογές που ξεκινούν σε μερικούς μήνες στα σωματεία μας, να ανατρέψουν τους συσχετισμούς της ήττας και της μιζέριας των απολογητών του μνημονίου και να εμπιστευτούν τις συνεπείς δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς όπως εκφράζονται στον ΟΤΕ από την Αγωνιστική Συνεργασία και τα συνεργαζόμενα με αυτήν ψηφοδέλτια σε όλο τον όμιλο, τμήματα της νέας μας συνδικαλιστικής παράταξης στην ΓΣΕΕ , της ΜΕΤΑ (Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή).