Προγραμματική πρόταση για ένα αντι-νεοφιλελεύθερο προοδευτικό μέτωπο στο επικείμενο Συνέδριο της ΟΜΕ-ΟΤΕ στις 1-2/11/2019

 PDF

 

Προγραμματική πρόταση  για ένα αντι-νεοφιλελεύθερο προοδευτικό μέτωπο στο επικείμενο Συνέδριο της ΟΜΕ-ΟΤΕ στις 1-2/11/2019

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Τις τελευταίες ημέρες βομβαρδιζόμαστε από «επαναστατικά» emails, από όλες τις παρατάξεις, για το διεκδικητικό πλαίσιο της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ), που σύντομα εκπνέει. Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί διαβάζουμε τώρα για αγωνιστικές διεκδικήσεις μαζί με υποσχέσεις σε ανακοινώσεις που μπλέκουν γεγονότα που δεν μπορούν οι περισσότεροι να κατανοήσουν; Πολύ απλά: έχει οριστεί εκλογικό συνέδριο της ΟΜΕ με σκοπό τον ορισμό νέου Προεδρείου που θα διαπραγματευτεί για τη νέα σύμβαση.

Εμείς πιστεύουμε πως όντως μια αγωνιστική πορεία από δω και πέρα μπορεί και πρέπει να είναι η διέξοδος από την στραγγαλιστική αδράνεια και την ανυποληψία στην οποία έχει περιέλθει η Ομοσπονδία τα τελευταία χρόνια. Το πιστεύω μας αυτό το κάναμε πράξη σε κάθε ευκαιρία, σε αντίστιξη με όλους όσους διακήρυτταν ένθερμα και δεν έπρατταν ποτέ ούτε καν τις ομόφωνες αποφάσεις που λαμβάνονταν.

Ωστόσο δεν μπορούμε να επικεντρωθούμε μόνο στα του οίκου μας και να αγνοήσουμε τον πολιτική συγκυρία και την κοινωνία. Είτε το θέλουμε είτε όχι από τις 7 του Ιουλίου έχουμε μια νέα σκληρά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που από την πρώτη στιγμή εξαπέλυσε δριμύτατη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα με σκοπό την μέγιστη δυνατή συρρίκνωση τους. Το μοντέλο αυτό έχει αποτύχει προ πολλού στη Ε.Ε. και στην ευρωζώνη καθώς εκτός την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων παράγει οικονομική στασιμότητα και διατήρηση της ανεργίας. 

Ταυτόχρονα, το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα είναι επιδεικτικά απών. Η ηγετική του ομάδα (Παναγόπουλου-Κιουτσούκη) με απίστευτες και ανίερες μεθοδεύσεις κατακερματίζουν με κάθε ευκαιρία την όποια προσπάθεια ουσιαστικής  αντίδρασης. Στο ίδιο μήκος κύματος με την ΓΣΕΕ είναι συντονισμένη και η δική μας συνδικαλιστική ηγεσία: Αποκομμένοι από τους κοινωνικούς αγώνες καλλιέργησαν αυταπάτες, τις οποίες έχουμε κατ΄ επανάληψη επισημάνει όλα αυτά τα χρόνια. Το αστείο είναι ότι μετά από κάθε απώλεια που υφιστάμεθα, ακολουθούσε επικοινωνιακή καταιγίδα που επιδίωκε να πείσει τους εργαζόμενους ότι πρόκειται για μεγάλη νίκη. Και το δράμα είναι ότι αυτές τις υποτιθέμενες νίκες τις αξιοποίησαν και τις κεφαλαιοποίησαν εκλογικά οι «υπεύθυνες» και «ρεαλιστικές» δυνάμεις.

Στο μεταξύ η διοίκηση του ΟΤΕ συνεχίζει να δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον, πριονίζοντας μισθούς και εργασιακά δικαιώματα και καταργώντας θέσεις εργασίας αρχικά με τις εθελούσιες και πρόσφατα με τις αποσχίσεις έργων. Οι προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση, τα εργατικά ατυχήματα, τις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, τις αμέτρητες απλήρωτες υπερωρίες, το τεράστιο εργασιακό στρες, τις απολύσεις των φυλάκων με μορφή εξαναγκαστικής αποδοχής «προγράμματος αποζημίωσης» και άλλα που έρχονται. Αυτό το τοπίο εξηγεί την «συμμετοχή» που είχε ειδικά το τελευταίο πρόγραμμα «εθελούσιας» εξόδου. Ταυτόχρονα όμως με τους συναδέλφους που φεύγουν, αποχωρούν σταδιακά έννοιες όπως συναδελφικότητα, αλληλεγγύη, συνδικαλισμός και έρχονται νέες αξίες με ονόματα όπως, η ανταγωνιστικότητα της εταιρίας, το job rotation και job agility, τα job families, οι στόχοι, οι πιστοποιήσεις. Παράλληλα πολλαπλασιάζονται τα παράπονα πελατών, χειροτερεύουν οι δείκτες ποιότητας, η διοίκηση εκχωρεί συνεχώς υπηρεσιακό έργο στους εργολάβους, οι συνεχόμενες αναδιοργανώσεις και οι μετακομίσεις έχουν ζαλίσει τον κόσμο, ενώ η απειλή των θυγατρικών παγώνει το αίμα και του πιο καλόπιστου. 

Ποιοι θα σταθούν εμπόδιο στα σχέδια της διοίκησης;  Το συνδικαλιστικό μας κίνημα κουβαλάει και πολλές από τις παθογένειες του παρελθόντος. Νεποτισμός, αναξιοκρατία, παραγοντισμός, ρουσφέτι, ιδιοτέλεια, ανάθεση, έλλειψη οραματικών στόχων. Στην Αγωνιστική Συνεργασία πιστεύουμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει όταν έχει δομηθεί με ξεκάθαρους όρους. Φορείς της αλλαγής αυτής δεν μπορεί να είναι όσοι και όποιοι ενστερνίζονται ακόμα τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές που οδήγησαν σε μια πορεία ανυποληψίας και διαρκούς ήττας την ΟΜΕ-ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια. 

Καταθέτουμε πρόταση προγραμματικής συμπόρευσης σε συνδικαλιστικές δυνάμεις, αλλά κυρίως καταθέτουμε στους  συναδέλφους/συναδέλφισσες πρόταση διεξόδου από την κρίση. Μια τέτοια πρόταση μπορεί και πρέπει να επικεντρωθεί πάνω σε συγκεκριμένους εφικτούς και επιτεύξιμους στόχους, οι οποίοι είναι:

1.       Ομογενοποιημένη σύμβαση σε μισθούς (καταργώντας τα χαμηλά κλιμάκια που εισήχθησαν για τους νέους στη ΣΣΕ 2015) και θεσμικά για όλους τους εργαζόμενους στον Όμιλο με αυξήσεις και με τριετή διάρκεια. Όπως σε όλο τον κόσμο είναι αυτονόητο πως δεν γίνονται απολύσεις σε κανένα εργαζόμενο  για οικονομοτεχνικούς λόγους μετά την υπογραφή ΣΣΕ, ενώ για πειθαρχικά παραπτώματα υπάρχει το Πειθαρχικό Συμβούλιο οπότε η κατάργηση του άρθρου 13 (ΟΤΕ) και του άρθρου 16 (Cosmote) είναι και αυτή αυτονόητη καθώς είναι όργανα παράκαμψης της ΣΣΕ.

2.       Καμία απώλεια θεσμικής κατάκτησης.

3.       Μέτωπο για την  διεκδίκηση των θεσμικών και των άλλων απωλειών που απωλέσαμε αδίκως λόγω των Μνημονίων αν και ο Όμιλος ΟΤΕ ευημερούσε και υπερκερδοφορούσε.

4.       Μέτωπο κατά της εντατικοποίησης, της παραβίασης του ωραρίου, των παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας, και των κανονισμών υγείας και ασφάλειας.

5.       Μέτωπο για πλήρεις και σταθερές εργασιακές σχέσεις, κατάργηση δανεικής εργασίας, θεσμοθέτηση αξιοκρατικού τρόπου πρόσληψης. Συμφωνία για κοινά αποδεκτό σύστημα αξιολόγησης, στον αντίποδα του σημερινού απαξιολογίου. 

Αυτές οι προτάσεις είναι φανερό πως δεν απευθύνεται στις δυνάμεις εκείνες που ταυτίζονται με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Ούτε βέβαια η πρόταση αυτή μπορεί να αναβαπτίσει όσους δεν έχουν αποδεδειγμένα τα εχέγγυα να την υπηρετήσουν.

Η Αγωνιστική Συνεργασία θα συνεχίσει να παλεύει στην πρώτη γραμμή των αγώνων, για τη διεύρυνση των εργατικών, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, καθώς και για την δικαίωση των αγώνων των δυνάμεων του κόσμου της εργασίας.