ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: Κανένας συμβιβασμός για την ΕΓΣΣΕ

Κανένας συμβιβασμός για την ΕΓΣΣΕ

Αγώνας για την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων

 

Οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται για την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ μεταξύ ΓΣΕΕ και εργοδοτικών οργανώσεων, και στις οποίες ως μέγιστο διακύβευμα τίθενται η διάσωση του επιδόματος γάμου και των θεσμικών ρυθμίσεων της ΕΓΣΣΕ, το μόνο που προσφέρουν είναι η δημιουργία επικοινωνιακών εντυπώσεων και εξυπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, που βλάπτουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.Όλοι γνωρίζουν ότι η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή νομοθεσία, ικανοποιώντας την εργοδοτική ατζέντα, έχει καταστρέψει όλο το δίκαιο των συλλογικών συμβάσεων.

Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς, ότι οι ίδιοι οι εργοδότες που κατάφεραν την ουσιαστική κατάργηση της ΕΓΣΣΕ και την συνολική  αποδιάρθρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων,  θα συναινέσουν τώρα στη  διατήρηση των εργασιακών κεκτημένων.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, και αυτή γνωρίζει, ότι στις σημερινές συνθήκες  δεν υπάρχει η δυνατότητα υπογραφής καθολικής και δεσμευτικής ΕΓΣΣΕ σε ότι αφορά μισθολογικούς όρους (άρα και το επίδομα γάμου), ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που το σύνολο των εργοδοτικών οργανώσεων «αποδεχτεί» κάτι τέτοιο, εφόσον οι επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη σε αυτές, δεν θα υποχρεώνονται στην εφαρμογή τους. 

Σε ότι αφορά τις θεσμικές κατακτήσεις, η διαπραγμάτευση είναι στον αέρα, τόσο γιατί  διεξάγεται από μηδενική βάση, εγκυμονώντας κινδύνους για απώλειες θεσμικών όρων (πολλοί από τους οποίους είναι ήδη νομοθετικά κυρωμένοι), όσο και από το ενδεχόμενο η ΕΓΣΣΕ να μην υπογραφεί από το σύνολο των εργοδοτικών οργανώσεων, καθιστώντας έτσι την ΕΓΣΣΕ μια καρικατούρα Συλλογικής Σύμβασης.

Άλλωστε κάποιες από εργοδοτικές οργανώσεις έχουν συμβάλει στην αφαίρεση της αρμοδιότητας από τη  Διαιτησία - ΟΜΕΔ, να ρυθμίζει θεσμικά ζητήματα, ώστε αυτά κάποια στιγμή να καταργηθούν.  Άλλωστε, η  προκλητική στάση του ΣΕΒ να μη συμμετάσχει στην δεύτερη διαπραγματευτική συνάντηση αλλά και οι «επιφυλάξεις» του ΣΕΤΕ, δεν είναι καθόλου τυχαίες. Προαναγγέλλουν είτε το δρομολογημένο ναυάγιο στο οποίο θα περιέλθουν οι διαπραγματεύσεις, είτε στην καλύτερη περίπτωση θα κινηθούν σε ασφυκτικά προκαθορισμένα και αποδεκτά πλαίσια.

Μέσα σε αυτές συνθήκες, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δείχνει να είναι αλλού.

Από τη μια εμφανίζεται να καταγγέλλει την καθολική απορρύθμιση των συλλογικών συμβάσεων χωρίς να κάνει τίποτε για αυτό και από την άλλη φαίνεται να κινείται στα όρια πολιτικών τακτικισμών που εφευρίσκονται από τους πολιτικούς  εντολοδόχους της, σε μια προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης ενός αντεργατικού ανοσιουργήματος, του οποίου οι ίδιοι είναι οι αρχιτέκτονες.     

Παράλληλα υπονομεύεται  και  η επιλογή της ίδιας της ΓΣΕΕ που έχει σκοπό  τη νομική ανατροπή του μνημονίου από το ΣτΕ και από διεθνείς οργανισμούς. 

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, συνεχίζει δυστυχώς  το παιγνίδι του «υπεύθυνου  κοινωνικού εταίρου» και στο όνομα του ρεαλισμού εξακολουθεί να  νομιμοποιεί νέες ήττες για τους εργαζόμενους.

Επιμένει να κινείται σε μια γραμμή διαδοχικών υποχωρήσεων, που μας έφθασε στο σάρωμα των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας και της ίδιας της υπόστασης των συνδικάτων. 

Δεν δείχνει να συνειδητοποιεί ότι η  μόνη διέξοδος είναι ο συντονισμός και  η ανάπτυξη μαζικών εργατικών αγώνων με αίτημα την αποκατάσταση του δικαίου των συλλογικών συμβάσεων και την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών του Μνημονίου. 

Δείχνει να μην κατανοεί ότι αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι ένα σχέδιο επεξεργασμένης τακτικής, μάχης και διεκδίκησης μέχρι τη νίκη, προκειμένου τα συνδικάτα να ανακτήσουν τη χαμένη τους διαπραγματευτική ικανότητα και να μπορούν να καθορίζουν μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις  τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί για μια ακόμα φορά τη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να εγκαταλείψει τη διαμεσολάβηση σε επίπεδο κορυφής και την τακτική των ψευτοσυννενοήσεων και να εμπλέξει όλους τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα σε έναν ανένδοτο αγώνα, που θα είναι από τα πράγματα σκληρός, διαρκής και θα γίνει με νέους ταξικούς όρους.