Αυτόνομη Παρέμβαση - Παιγνίδια με τις ομαδικές απολύσεις.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

24.1.2014

Παιγνίδια με τις ομαδικές απολύσεις.

Η χθεσινή ομόφωνη απόφαση του ΑΣΕ (με σύμφωνη γνώμη και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ), με την οποία υποτίθεται ότι θεσπίζονται συγκεκριμένα κριτήρια για την έγκριση των ομαδικών απολύσεων δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά, από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι το Υπουργείο Εργασίας έχει ήδη δεσμευτεί και πιέζεται από την Τρόικα και τους δανειστές να προχωρήσει σε άμεση απελευθέρωση τους.

Σε πρώτη ανάγνωση,  η απόδοση βαρύνουσας σημασίας της γνωμοδότησης του ΑΣΕ για την τελική έγκριση των ομαδικών απολύσεων, «αποσυμπιέζει» τον Υπουργό Εργασίας, διευκολύνοντας τον, ώστε να μην πάρει ο ίδιος την τελική πολιτική απόφαση. 

Ο Υπουργός    επικαλούμενος κάθε φορά τη γνωμοδότηση του ΑΣΕ, (εντός του οποίου κράτος και εργοδότες έχουν την πλειοψηφία και η εργατική πλευρά είναι μειοψηφία), θα μπορεί από τη μια να διαφεύγει των πολιτικών του ευθυνών και από την άλλη να διευκολύνει τις ομαδικές απολύσεις παίζοντας με τις πλειοψηφίες μέσα στο ΑΣΕ.

Δεν είναι τυχαίο ότι, ο πιο μνημονιακός Υπουργός της Κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, Ι. Βρούτσης, χαιρέτισε την απόφαση του ΑΣΕ, δίνοντας το πολιτικό σήμα στην τρόικα και τους δανειστές ότι πρόκειται ουσιαστικά για το πρώτο βήμα της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων, για τις οποίες έχει δεσμευτεί.

Ούτε είναι επίσης τυχαίο ότι, ο ΣΕΒ ήδη πανηγυρίζει για την απόφαση του ΑΣΕ,  σημειώνοντας ότι με την αυτήν διευκολύνεται η «αναδιάρθρωση» των επιχειρήσεων.  

Ακόμα δεν είναι τυχαίο ότι η ΓΣΕΒΕΕ και η ΕΣΕΕ σε κοινή τους ανακοίνωση, ούτε λίγο ούτε πολύ λένε, ότι το ΑΣΕ δεν έχει κανένα δικαίωμα εκ του νόμου να κάνει αρνητική γνωμοδότηση ενάντια στις ομαδικές απολύσεις, στην περίπτωση που μια επιχείρηση δεν προσκομίσει τα τυχόν πρόσθετα στοιχεία που της ζητηθούν από αυτό, παρά μόνα όλα όσα ζητά  ο Ν. 1387/83.

Τεράστια ερωτηματικά όμως ανακύπτουν για τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία χωρίς να συνεδριάσει κανένα από τα όργανά της και χωρίς να υπάρχει καμιά απολύτως απόφαση, συνεχίζει –μέσα στις  καταστροφικές συνθήκες του Μνημονίου -  να ενδύεται τον μανδύα του «κοινωνικού εταιρισμού» και να συμμετέχει σε ένα περίεργο «παιγνίδι».

Αυτή η πλειοψηφία είτε αδρανεί, είτε μιλάει για λογαριασμό των εργαζομένων, και στις δύο περιπτώσεις είναι ταυτισμένη με την καταστροφή.

Εφόσον,  αυτή η διαπίστωση είναι κοινός τόπος για την πλειοψηφία του σ.κ., τότε χρειάζονται άμεσες πρωτοβουλίες αποδέσμευσης και αλλαγής της ηγεσίας του.   

Τα συνδικάτα  θα πρέπει άμεσα να αγωνιστούν και  να διεκδικήσουν, πολιτικά και νομοθετικά μέτρα για τη ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων από τις απολύσεις και τη μείωση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.

Η χώρα δεν αντέχει άλλους ανέργους.