Φοβού τους διοικούντες και «εθελούσιες» φέροντες.

PDF

Φοβού τους διοικούντες και «εθελούσιες» φέροντες.

Το 2006 ξεκίνησε η μορφή της εθελουσίας που ισχύει στις βασικές αρχές μέχρι και την φετινή.  Έτσι κάθε χρονιά που ολοκληρώνεται μια εθελούσια το τίμημα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι είναι διπλό: Από την μια αυτοί που αποχωρούν, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, με θιγμένη την αξιοπρέπεια τους αποτέλεσμα φόβου, ανασφάλειας και πίεσης αλλά και με μια πολύχρονη αβεβαιότητα για το αν έκαναν καλά, ενώ αυτοί που παραμένουν έχουν να επωμιστούν την επιπλέον εργασία και πίεση και να χάνουν συνεχώς από αυτά που δικαιούνται σε κάθε επόμενη σύμβαση. Τις επισημάνσεις και το τι πρέπει να ξέρουν οι συνάδελφοι πριν αποφασίσουν να πάρουν τα κίνητρα τα έχουμε εξαντλήσει στις ανακοινώσεις των προηγούμενων ετών.

Φέτος όμως και ειδικότερα μετά την χθεσινή αποκάλυψη της διοίκησης  για το μέλλον που δεν βλέπει στους φύλακες αλλά και τελικά για όλους μας, ήρθε σε κοινή πλέον θέα ο σκληρός πυρήνας ενός σχεδίου που εκτελείται επί σειρά ετών από την διοίκηση στο πρόσφορο έδαφος της ανυπαρξίας ουσιαστικής αντίδρασης από τις ηγεσίες ομοσπονδίας και πρωτοβάθμιων σωματείων. Τα καμπανάκια των προηγούμενων χρόνων είτε αγνοήθηκαν είτε αποσιωπήθηκαν. Τώρα όμως χτυπάει η μεγάλη καμπάνα και μην αναρωτιόμαστε για ποιόν, χτυπάει για όλους μας ανεξαιρέτως. Η μέθοδος τους έχει γίνει πια γνωστή και αυτή η διαρκής και αυξανόμενη υπονόμευση του μέλλοντος των εργαζόμενων πρέπει εδώ και τώρα να σταματήσει. Τέρμα λοιπόν με την παρακολούθηση της ατζέντας που θέτει η διοίκηση, να επιβάλουμε την δική μας και να προχωρήσουμε. Κανένας αγώνας δεν κερδήθηκε ούτε πρόκειται να κερδηθεί με συνεχή υποχώρηση και άμυνα και προπαντός είναι σίγουρα χαμένη η μάχη που δεν δίνεται.  

Δεν δεχόμαστε αμαχητί ούτε την ολοκληρωτική ούτε την επιπλέον εργολαβοποίηση του  έργου που μας έχει απομείνει, ούτε την επιχειρηματική πορεία του Ομίλου προς θυγατρικές γαλέρες, ούτε τα JobFamilies και την ανατροπή του μισθολογίου, ούτε τους εκβιασμούς με το αξιολόγιο και την άγουσα προς «εθελούσια» εκδίωξη, ούτε ότι η μείωση του εργασιακού κόστους αποτελεί τη κύρια πυξίδα του επιχειρηματικού πλάνου των supermanagers της Διοίκησης του Ομίλου ΟΤΕ/DeutscheTelekom και τέλος ούτε τον εκ των προτέρων αποκλεισμό οποιουδήποτε συναδέλφου από την συλλογική σύμβαση.

 Συνάδερφοι και συναδέρφισσες, η ενεργοποίησή μας προς την κατεύθυνση της πραγματικής και δυναμικής διεκδίκησης δεν είναι πια απλώς επιτακτική, αλλά είναι ζωτικής σημασίας τόσο για εμάς όσο και για τις οικογένειές μας. Προτείνουμε δημόσια και στα όργανα ως η ανυπέρβλητη και αδιαπραγμάτευτη βάση για να ξεκινήσει καν ο διάλογος με την διοίκηση  είναι «η μία και ενιαία σύμβαση στον όμιλο ΟΤΕ»,  που θα έχει όμως σαν κύριο στόχο την  επικράτηση των ευνοϊκότερων όρων από τις επιμέρους συμβάσεις που ισχύουν σήμερα. Οποιαδήποτε άλλη αφετηρία διαλόγου θα είναι όχι απλώς ανώφελη αλλά σίγουρα επιζήμια για τις εργασιακές σχέσεις όχι μόνο στον ΟΤΕ αλλά και σε όλη την κοινωνία.

Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί αποφασισθεί και να επιβληθεί από τα πάνω πρέπει να είναι υπόθεση όλων μας. Για να γίνει αυτό πρέπει να κληθεί η διοίκηση από την ΟΜΕ-ΟΤΕ να απαντήσει από τώρα αν δέχεται την βάση της ενιαίας σύμβασης. Σε περίπτωση άρνησης προτείνουμε συντονισμένα όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία να προκηρύξουν κοινές έκτακτες συνελεύσεις με μοναδικό θέμα την άμεση εκκίνηση  ενός  κλιμακούμενου αγώνα με συγκεκριμένο οδικό χάρτη που όλοι μας θα υποστηρίξουμε μέχρι την δικαίωσή του.

Ανατρέπουμε τον προγραμματισμό της διοίκησης.

Θέτουμε τις διεκδικήσεις μας πάνω από τα σχέδιά τους για έναν ΟΤΕ χωρίς δικό του προσωπικό.