Μια ιστορία για την Κοσμοκίλερ

PDF

Μια ιστορία για την Κοσμοκίλερ

ή

Πως βιώνει ένα παιδί την απώλεια του μπαμπά που προσπαθούσε να βγάλει το ψωμί της οικογένειάς του σε μια εταιρία ανθρωποφάγων

         Αθήνα 08/10/2020

«Η 14χρονη Μαρία, έγραψε ένα μικρό παραμύθι στη μνήμη του μπαμπά της Άρη, ο οποίος στις αρχές Ιουνίου άφησε την τελευταία του πνοή έπειτα από μεγάλες πιέσεις που είχε δεχθεί από στελέχη του ΟΤΕ να υπογράψει την απόλυσή του.

Η Μαρία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς που ήταν στις 29 Σεπτεμβρίου, θέλησε να μοιραστεί μαζί μας όσα έγραψε για τον μπαμπά της.

Εμείς, δεν θα μπορούσαμε φυσικά παρά να διαβάσουμε το παραμύθι της, να σεβαστούμε την επιθυμία της και να δημοσιεύσουμε τη συγκινητική της ιστορία που αν και γραμμένη από ένα παιδί, κρύβει πολύ σκληρές αλήθειες που εγείρουν πολλά ερωτηματικά σχετικά τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου.

Η ιστορία της Μαρίας, όπως μας την έστειλε η μαμά της:

Η ζωή της Μαρίας εκείνο το πρωινό έμελλε να αλλάξει για πάντα. Την ξύπνησε η μαμά της όπως κάθε μέρα μόνο που σήμερα τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα και το βλέμμα της χαμένο.

-Τι έγινε μαμά της είπε αμέσως

-Μαρία μου δε ξέρω πως να σου το πω ο μπαμπάς….

-Τι ο μπαμπάς?

-Ο μπαμπάς αγάπη μου δε ξυπνάει, νομίζω ότι πέθανε στον ύπνο του. Η Μαρία έβγαλε μια κραυγή και έτρεξε αμέσως στο δωμάτιο των γονιών της.

Εκεί είδε τον μπαμπά της ξαπλωμένο, ήρεμο και όμορφο όπως πάντα. Έκατσε δίπλα του του έπιασε το χέρι και έκλαιγε, έκλαιγε ασταμάτητα. Το θυροτηλέφωνο χτύπησε και η μαμά της σαν υπνωτισμένη άνοιξε την πόρτα.

-Καλημέρα της είπε ένας κύριος.

-Καλημέρα απάντησε.

Τι καλημέρα σκέφτηκε αλλά ευγενικά του είπε να περάσει και τον οδήγησε στο δωμάτιο που βρισκόταν ο Άρης τους.

Ανακοπή είπαν οι γιατροί. Στην κηδεία ο κόσμος πολύς. Ήταν και συνάδελφοι και διευθυντές από την Κοσμοκίλερ έτσι την έλεγαν κοροϊδευτικά μπαμπάς και κόρη την εταιρία που δούλευε ο Άρης, γιατί τα τελευταία χρόνια του είχαν κάνει τη ζωή δύσκολη.

Η Μαρία τα ήξερε όλα όσα γινόταν εκεί. Όσα απογεύματα δεν είχε δραστηριότητες τα περνούσε μαζί του, συζητούσαν διάφορα θέματα. Παλιότερα οι συζητήσεις ήταν πιο εποικοδομητικές, τελευταία συνέχεια της έκανε παράπονα για την Κοσμοκίλερ σε μια τέτοια συζήτηση έδωσαν το παρατσούκλι αυτό. Καιρό τώρα καταλάβαινε πως ο μπαμπάς της δεν ήταν καλά είχε πολλά νευρά, δε χαμογελούσε και πολλές φορές ήταν κλεισμένος στον εαυτό του. Δεν είχε όρεξη ούτε για τις συζητήσεις τους.

Πριν από λίγο καιρό άκουσε κρυφά ένα βράδυ που υποτίθεται ότι κοιμόταν μία συζήτηση των γονιών της. Παρακολουθούσε τα μεταξύ τους βλέμματα όλο το απόγευμα υπήρχε ένα ζωγραφισμένο άγχος, κάτι την ανησύχησε, έτσι αποφάσισε να μην κοιμηθεί μπας και κλέψει καμία κουβέντα τους. Τελικά δε ξέκλεψε καμία αλλά πολλές. Από την Κοσμοκίλερ είπαν στο μπαμπά της πως το καλύτερο για εκείνον θα ήταν να δεχθεί μια πρόταση που του έκαναν και να φύγει με αυτά τα λεφτά που του έδιναν τώρα.

Πως με το πρόβλημα υγείας που είχε δε θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στην εταιρία ούτε σε άλλες θυγατρικές αυτής. Και τέλος σχεδόν τον απείλησαν πως την επόμενη φορά που θα βρεθούν για εκείνον θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.

Οι επόμενες μέρες μετά το τραγικό συμβάν του θανάτου του μπαμπά της περνούσαν βασανιστικά αργά και περίεργα. Προσπαθούσαν όλοι να το συνειδητοποιήσουν όμως κάποιοι από την Κοσμοκίλερ δε τους άφηναν.

-Μαμά γιατί μας παίρνουν όλοι αυτοί από την εταιρία? Τι θέλουν πια είπε ο μικρός αδερφός της Μαρίας

-Τι να θέλουν βρε Κορκι, φοβούνται

-Ενδιαφέρονται να δουν πως είμαστε τους απάντησε η μαμά τους

-Ναι καλά είπε η Μαρία μη γελιόμαστε και μεταξύ μας. Και οι τρεις ξέραμε πως αυτοί πίεζαν τον μπαμπά. Μαμά πες, αλήθεια δεν είναι? Σας άκουσα τελευταία λέτε πως σχεδόν τον απειλούσαν να παραιτηθεί δίνοντας του κάποια λίγα χρήματα.

-Ισχύει αυτό αλλά….

-Τι αλλά είπε ο μικρός. Δε τον έβλεπες πόσο ήρεμος ήταν όταν δε πήγαινε στη δουλειά, λες και ήταν μεταλλαγμένος.

-Ναι παιδιά ότι και να έγινε έγινε τώρα δε μπορούμε να φέρουμε πίσω τον μπαμπά.

-Ωραία είσαι της είπε η Μαρία με ύφος. Ο μπαμπάς ήταν επαναστάτης και αν το πάθαινε κάποιος συνάδελφός του θα πάλευε για αυτό. Έτσι εγώ θα παλέψω για τον μπαμπά και για όλους τους μπαμπάδες και τις μαμάδες που δουλεύουν εκεί μέσα και όχι μόνο. Στην ιδέα και μόνο ότι μπορεί να βρεθούν και άλλα παιδιά στη θέση μας με πιάνει τρέλα.

-Και τι μπορείς να κάνεις εσύ παιδάκι μου?

-Εγώ, δε με ξέρεις καλά, Αρούλη δε με φωνάζετε ?

-Πες τα Μαρία, την σκούντησε ο μικρός

-Λοιπόν θα πάρω τηλέφωνο την φίλη μου την Κατερίνα ο μπαμπάς της είναι δικηγόρος θα κλείσω ένα ραντεβού μαζί του να πάμε. Ο μπαμπάς στο κομοδίνο του είχε το ημερολόγιο του και έχει πολλά γραμμένα εκεί που κάποιους θα τους κάνει να μη μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια.

-Ναι όμως αγάπη μου ξέρεις ότι αυτό θα είναι πολύ χρονοβόρο και πολυέξοδο και εμείς δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα.

-Θα τη βρούμε έχω μιλήσει με συναδέλφους του μπαμπά και θα μας βοηθήσουν και αυτοί όλοι είναι μαζί μας, μαμά ξύπνα!!!!

-Ναι μαμά, συμφώνησε ο μικρός, κάτι πρέπει να κάνουμε. Αυτοί τόσες μέρες μας έχουν ζαλίσει στα τηλέφωνα μέχρι και ψυχολόγο έβαλαν να μας πάρει

-Συμφωνώ μαζί σας και το ξέρετε αλλά τι θα κερδίσουμε από αυτό?

-Τον μπαμπά μας είπαν συγχρόνως και οι δύο

Η μαμά υπόκυψε στις πιέσεις των παιδιών και μετά από 2 μέρες βρέθηκαν στο δικηγορικό γραφείο του κ. Αποστόλου. Η Μαρία πήγε με όλα τα χαρτιά της. Μέρες τώρα μάζευε υλικό, φωτογραφίες από το κινητό του μπαμπά της, μέιλ, συνομιλίες του με συναδέλφους, ακόμα το ημερολόγιο του πήρε.

Ο κ. Αποστόλου κοιτούσε τα χαρτιά και κουνούσε το κεφάλι χωρίς να μιλάει. Ο μικρός έτρωγε τα νύχια του, η Μαρία κουνούσε νευρικά το πόδι της και η μαμά με το βλέμμα κολλημένο πάνω στο δικηγόρο περίμενε μια κουβέντα του.

-Λοιπόν είπε ο κ. Αποστόλου. Μαρία συγχαρητήρια, τα στοιχεία που μου έχεις συγκεντρώσει είναι πολλά και σημαντικά. Δείχνουν χωρίς καμία αμφιβολία ότι ο μπαμπάς σου δεχόταν πολλές πιέσεις. Και με το πρόβλημα που είχε προφανώς αγχώθηκε τώρα που επέστρεφε στη δουλειά και….. Από μένα τι θέλετε να κάνουμε

-Από εσάς θέλουμε να κινηθούμε δικαστικά προς την Κοσμοκίλερ

-Ποια? είπε ο δικηγόρος

-Α ναι που να καταλάβατε έτσι που το είπα. Τον τελευταίο καιρό που γινόταν χαμός στην εταιρία την λέγαμε συνθηματικά έτσι με τον μπαμπά είπε η Μαρία

-Ωραία. Εγώ θέλω να σου πω ότι θα κάνω ότι μπορώ. Από εσάς λόγω της χρόνιας φιλίας που έχουμε σαν οικογένειες δε θέλω χρήματα για μένα.

-Αλήθεια το λέτε είπε η μαμά

-Ναι η Μαρία στο τηλέφωνο μου είπε πως αν κερδίσετε τα χρήματα που θα πάρετε θα τα δώσετε σε ένα νοσοκομείο για παιδάκια με προβλήματα καρδιάς και αυτό με συγκίνησε πάρα πολύ.

-Αυτό θα ήθελε ο μπαμπάς είπε ο μικρός βουρκωμένος. Ο μπαμπάς ξέρετε ήταν παρεξηγημένος από πολλούς. Ήταν γκρινιάρης φωνακλάς αλλά ήταν ο καλύτερος και δικαιότερος άνθρωπος του κόσμου. Αριστείδης ο δίκαιος.

-Εγώ το ξέρω γιατί το μπαμπάς σας τον ήξερα από μικρό παιδί πάντα επαναστάτης ήταν και φωνακλάς αλλά η παροιμία λέει σκυλί που γαβγίζει μη το φοβάσαι κάτι τέτοιο ήταν και ο Άρης. Ωραία παιδιά άρα ξεκινάμε. Ευχαριστώ πολύ, σύντομα θα έχω νέα και θα τα ξαναπούμε.

Οι τρεις ευχαρίστησαν το δικηγόρο και πήραν το δρόμο για το σπίτι. Ήταν χαρούμενοι και αισιόδοξοι. Αυτό θα ήθελε ο μπαμπάς είπε δυνατά ο μικρός και διέκοψε τις σκέψεις των κοριτσιών. Τα κορίτσια τον αγκάλιασαν και συνέχισαν να περπατάνε σα μια γροθιά.

Είχαν περάσει δεκαπέντε μέρες όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ο δικηγόρος τους είπε ότι είχε καλά νέα. Η εταιρία ζήτησε να βρεθούν όλοι μαζί δεν ήθελε να φτάσουν όλα τα αίσχη της στα δικαστήρια. Όχι ότι φοβόταν τα δικαστήρια αλλά την κατακραυγή του κόσμου από τις εφημερίδες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αν η υπόθεση έφτανε στα δικαστικά έδρανα. Όλο αυτό θα ήταν μεγάλο οικονομικό πλήγμα για αυτούς. Πολύ μεγαλύτερο από έναν συμβιβασμό. Το ραντεβού ήταν προγραμματισμένο για την επόμενη Τετάρτη.

Οι μέρες περνούσαν γρήγορα ώσπου επιτέλους έφτασε η Τετάρτη. Η Μαρία έβαλε το πιο σαρκαστικό χαμόγελό της όπως θα έκανε και ο Άρης και μαζί με την μαμά και τον μικρό ξεκίνησαν από το σπίτι. Στο αυτοκίνητο μέσα πήρε τηλέφωνο στο δικηγόρο και του είπε ότι θα μιλούσε εκείνη είχε ετοιμάσει τι θα τους έλεγε και πως εκείνος απλά θα συμπλήρωνε ότι χρειαζόταν. Όταν έφτασαν ήταν όλοι εκεί, ο δικηγόρος τους, οι εκπρόσωποι και οι δικηγόροι της εταιρίας. Κάθισαν γύρω από ένα μεγάλο οβάλ τραπέζι και ο Κοσμοκιλεροδικηγόρος πήρε τον λόγο.

-Λοιπόν κ. Τριανταφύλλου βρεθήκαμε εδώ μαζί σας γιατί και τις δύο πλευρές δε συμφέρει να βρεθούμε στα δικαστήρια.

-Χαχα έκανε η Μαρία.

-Και συνεχίζω είπε αλλά η Μαρία πετάχτηκε πάλι και τον διέκοψε

-Συγνώμη που σας διακόπτω για να μας πείτε ότι δε μας συμφέρει μια δίκη ήρθατε εδώ. Ή για να ζητήσετε μια συγνώμη και να παραδεχτείτε πως οι τακτικές της εταιρίας που εκπροσωπείτε είναι αν μη τι άλλο απάνθρωπες και επικίνδυνες για τους υπαλλήλους της

-Προσέξτε δεσποινίς μου πως μιλάτε της απάντησε ο τύπος με τη γραβάτα.

Η Μαρία γύρισε τον κοίταξε και συνέχισε. Εμείς έχουμε αυτά τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο πατέρας μου πιεζόταν πάρα πολύ, ότι δεχόταν πόλεμο από κάποιους προϊσταμένους για το λόγο ότι ήξερε πράγματα που δε συνέφεραν τους ίδιους, και πως πολλές φορές διακινδύνεψε η ζωή του, όπως με το ρεύμα που τον χτυπούσε κατά τη διάρκεια της εργασίας του λόγω χαλασμένων δικτύων, ή από το γεγονός ότι πριν από 2 χρόνια τον είχατε ολόκληρο καλοκαίρι χωρίς αιρ κοντίσιον άνθρωπο με πρόβλημα στην καρδιά και…..

-Ωραία και τι θέλετε από εμάς ρώτησε η Θάτσερ έτσι έλεγαν ειρωνικά μια γυναίκα από τη Κοσμοκίλερ ο Άρης και η Μαρία. Αυτήν τη θυμόταν είχε έρθει και στη κηδεία και έτρεχε πίσω από τη μαμά της εκείνη τη μέρα για να το παίξει καλή.

Τότε το λόγο πήρε ο κ. Αποστόλου.

-Λοιπόν κυρία Μαυρογιάννη η οικογένεια δε θέλει τίποτα άλλο παρά μόνο να βγείτε δημόσια και να ζητήσετε συγνώμη, να παραδεχτείτε ότι οι τακτικές της εταιρίας με γνώμονα το συμφέρον της είναι κάπως πιεστικές.

Οι πελάτες μου πρέπει να το σκεφτούν αυτό, θέλετε να κλείσουμε ένα ακόμη ραντεβού την ερχόμενη εβδομάδα πρότεινε ο δικηγόρος.

Συμφώνησε ο κ. Αποστόλου και αποχώρησε μαζί με την οικογένεια της Μαρίας.

Η Μαρία κρατούσε στα χέρια της ένα κρυμμένο χαρτί που δεν είχε εμφανίσει ακόμα ούτε στο δικηγόρο. Η αλήθεια ήταν ότι το βρήκε τυχαία ο αδερφός της σκαλίζοντας τα ντοσιέ μουσικής του μπαμπά.

-Κ Αποστόλου είπε η μαμά της, ο Κόρκι βρήκε αυτό στα πράγματα του Άρη θέλουμε να σας το δώσουμε ίσως μπορείτε να κάνετε κάτι.

-Τι είναι αυτό αναρωτήθηκε ο δικηγόρος και πήρε το πακέτο με τα χαρτιά στα χέρια του.

-Αυτά είναι πολύ σημαντικά είπε μετά από λίγο. Θα πάω κατευθείαν στο γραφείο μου να τα διαβάσω προσεκτικά.

-Πράγματι ο κ. Αποστόλου πήγε κατευθείαν στο γραφείο. Πρώτα πήρε από το πακέτο των χαρτιών το γράμμα. Φώναξε μέσα την βοηθό του για να έχει κάποιον μαζί του. Ο Άρης ήταν φίλος του και…

Άρχισε να διαβάζει…

“Κυρα-Ντίνα και καθαρματάκια μου. Δε ξέρω αυτές τις σημειώσεις μπορεί να μη τις βρείτε ποτέ ή να τις βρείτε μετά από 1 μήνα 1 χρόνο, 10 χρόνια ή να σας τις δώσω εγώ όταν πια θα είμαι γέρος και ακόμα πιο γκρινιάρης. Φοβάμαι πολύ ώρες ώρες μη πάθω κάτι και μείνετε μόνοι σας. Στη δουλειά νιώθω κάποιες φορές τη καρδιά μου να κάνει αρρυθμίες , να χορεύει με ένα δικό της ρυθμό. Όμως εμείς δε μασάμε.

Είμαστε η τρελοοικογένεια. Ξέρετε πολύ καλά και οι τρεις ότι δεν είμαι καλός στο να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Ξέρετε επίσης ότι σας αγαπώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Καθαρματάκια σε εσάς το λέω είμαι πολύ περήφανος που σας έχω παιδιά και τους δύο. Κοριτσάρα μου κάθε μέρα που περνάει λέω πως γίνεται και έχω ένα τόσο σοφό παιδί. Δε με νοιάζει που είσαι καλή μαθήτρια, καλή χορεύτρια με νοιάζει που είσαι το καλύτερο παιδί. Που όλοι έχουν να λένε για το χαρακτήρα σου, για τη μαχητικότητα σου, που παλεύεις για τις ιδέες σου.

Περιμένω να γίνεις οδοντίατρος να μου κάνεις τα δόντια μου, ελπίζω να έχω ως τότε. Εσύ μικρέ μου καλλιτέχνη είσαι το άλλο μου κομμάτι. Είσαι ο καλλιτέχνης μου. Σε βλέπω να παίζεις ντραμς, να χορεύεις, να ζωγραφίζεις και μένω με το στόμα ανοιχτό. Δε σου το κρύβω πως κάθε φορά βουρκώνω στα κρυφά μη με δεις. Καμία φορά μπορεί να σου φωνάζω αλλά να ξέρεις το κάνω γιατί δε πρέπει να είσαι τόσο ευαίσθητος, θα πάθεις ότι και εγώ. Η καρδούλα σου φοβάμαι μήπως είναι σα τη δική μου και….Θέλω να κάνεις στη ζωή σου, ότι αγαπάς και να μη σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Εμείς, εγώ και η μαμά σου ξέρουμε ποιος είσαι και κορδώνουμε σα κούρκες για τις επιτυχίες σου. Θα είμαι ο πιο χαζομπαμπάς όταν σε δω να χορεύεις στη σκηνή της λυρικής. Μου αρέσει που περνάμε ώρες μαζί στην σκοποβολή και χαίρομαι που γίνεσαι πιο καλός από μένα. Τώρα όσο για σένα κυρα Ντίνα, σε ερωτεύτηκα από την πρώτη ματιά, όπως και εσύ.

Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου. Τρέχεις για όλους μας, μας προσέχεις όλους, τα καταφέρνεις παντού, όπου και να σε βάλουν γίνεσαι από δίποδο, πτηνό, τετράποδο μετά θαλάσσιο όν αλλά τα βγάζεις πέρα. Μου χάρισες δυο διαμάντια. Αν καμμιά φορά γκρινιάσω, καλά πολλές φορές, μη με παρεξηγείς, εσύ με καταλαβαίνεις, βλέπεις τι περνάω στη δουλειά. Θα φύγω το πήρα απόφαση θα στο πω τις επόμενες μέρες. Κάτι θα κάνουμε και θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αξιοπρέπεια. Δεν αντέχω άλλο εκεί κάθε μέρα γίνομαι και χειρότερος άνθρωπος. Αυτές τις μέρες που ήμασταν σπίτι κατάλαβα τι χάνω τα τελευταία χρόνια. Δίκιο είχες σε όσα μου έλεγες. Είσαι το κορίτσι μου για πάντα!! Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που ενώθηκαν τα βλέμματα μας. Αν ποτέ πάθω κάτι και σας αφήσω μόνους να ξέρετε πως θέλω να είσαστε χαμογελαστοί και ενωμένοι. Εγώ θα σας βλέπω και όποτε χρειαστείτε θα είμαι κοντά σας. Θα πετάω και θα έρχομαι. Αν και δε θα γίνει αυτό γιατί είμαι γερό καρύδι. Αυτά πολλά έγραψα πέφτω για ύπνο. Σας αγαπώ ο γκρινιάρης σας.”

-Αυτό κ. Αποστόλου είναι πολύ συγκινητικό.

-Και που είσαι ακόμη Κατερίνα είπε ο δικηγόρος μαζί στο γράμμα έχει και ένα χαρτί του γιατρού από κάτι εξετάσεις που έκανε κρυφά και ο γιατρός αναφέρει ότι η καρδιά του ζορίζεται πολύ και δε πρέπει να αγχώνεται καθόλου. Πως ευτυχώς έχει κόψει το τσιγάρο το τελευταίο καιρό που ήταν σπίτι και πως πρέπει επιτέλους να αποφασίσει αν θα συνεχίσει ή θα σταματήσει

-Άρα ο Άρης ήξερε πως κινδυνεύει η καρδιά του από την πίεση που δεχόταν στη δουλειά γιατί του προκαλούσε άγχος για αυτό αναφέρει στο γράμμα ότι θα σταματήσει

-Ακριβώς.

-Η εβδομάδα πέρασε γρήγορα και να σου ξανά όλοι μαζί στο ίδιο οβάλ γραφείο.

-Ξεκίνησε ο δικηγόρος της Κοσμοκίλερ λέγοντας

-Αυτό που ζητήσατε την προηγούμενη φορά δε μπορεί να γίνει απάντησε ο δικηγόρος των αντιδίκων, θα είναι μεγάλη καταστροφή για την εταιρία μας. Εμείς μπορούμε να σας δώσουμε ένα ποσό ώστε…..

-Ώστε συμπλήρωσε η μαμά της Μαρίας να μας βουλώσετε το στόμα!!!

-Όχι δεν εννοούσα αυτό.

-Αλλά τι εννοούσατε?

-Εννοούσα ότι κυρία μου έχετε δύο παιδιά και τα χρήματα που θα σας δώσουμε θα κάνουν πιο εύκολη τη ζωή σας.

-Τη ζωή κάποιων παιδιών θα κάνουν κύριε απάντησε ο μικρός. Γιατί τα χρήματα που θα μας δώσετε θα πάνε κατευθείαν στο παιδοχειρουργικό νοσοκομείο για την αγορά κάποιων μηχανημάτων για αυτό κοιτάξτε το ποσό να είναι τόσο μεγάλο όσο η καρδιά του μπαμπά μου.

-Και τότε πετάει στο τραπέζι τα νέα στοιχεία το γράμμα και το χαρτί του γιατρού. Πάγωσαν όλοι.

-Λοιπόν είπε ο κ. Αποστόλου. Περιμένουμε την απάντησή σας.

-Κ. Αποστόλου είπε αυτός με την γραβάτα που τώρα φορούσε άλλη γραβάτα το ίδιο κακόγουστη με την προηγούμενη. Θα μπορούσαμε να μείνουμε μόνοι μας λίγο να αποφασίσουμε.

-Βεβαίως εγώ και οι εντολείς μου θα περιμένουμε έξω.

Έξω τώρα όση ώρα περίμεναν η Μαρία δάγκωνε τα δάχτυλά της και η μαμά της συνέχεια της τραβούσε το χέρι από το στόμα. Ο Κόρκι πήγαινε πάνω κάτω ξεφυσώντας. Μετά από 2 ώρες αναμονής άνοιξε η πόρτα.

-Παρακαλώ περάστε είπε ο δικηγόρος της Κοσμοκίλερ

Καθίσαν στις θέσεις τους και τότε το λόγο πήρε η Μαρία.

-Σας ακούμε κύριοι είπε

-Η Θάτσερ ξεκίνησε να μιλάει . Μαρία σήμερα καταλάβαμε πως όντως πιέζαμε πάρα πολύ το μπαμπά σου και ζητάμε συγνώμη όπως καταλαβαίνεις αυτό δε μπορούμε να το κάνουμε δημοσίως γιατί..

-Ξέρω πολύ καλά γιατί τη διέκοψε η Μαρία

-Αλλά εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σας δώσουμε αυτό το ποσό και έσπρωξε ένα χαρτάκι με ένα νούμερο γραμμένο

-Χαχα γέλασε η μαμά της, τόσο κοστολογείτε τη ζωή του άντρα σας, της είπε

-Του άντρα μου, δικό σας άντρας ήταν ο Άρης

-Μάλλον δε με καταλάβατε. Αν εσείς βρισκόσασταν στη θέση μου και εγώ σας έδινα αυτό το χαρτάκι αφού πρώτα παραδέχτηκα την ευθύνη μου τι θα κάνατε? θα σας απαντήσω εγώ θα μου το τρίβατε στο πρόσωπο. Για αυτό καλύτερα να πάμε στα δικαστήρια να τελειώνουμε είπε με νεύρα η μαμά.

-Όχι είπε ο γραβατακιας. Τι λέτε για αυτό το ποσό. Να σου κι άλλο χαρτάκι μπροστά τους.

Το πήρε η Μαρία και είπε “κύριοι και κυρία για να μη παίζουμε την κολοκυθιά εμείς αυτό θέλουμε, ούτως ή άλλως ξέρετε πως θα πάνε για καλό σκοπό. Κάντε το μήπως και νιώσετε καλύτερα με τον εαυτό σας. Μήπως και γίνετε καλύτεροι άνθρωποι βοηθώντας τα παιδάκια.

Τελικά οι δυο πλευρές συμφώνησαν. Ένα μήνα μετά τα δυο αδέρφια και η μαμά τους πήγαν στο παιδοχειρουργικό νοσοκομείο και έδωσαν τα χρήματα, που έφταναν όχι για ένα μηχάνημα αλλά για περισσότερα. Η Μαρία τους είχε ακόμα μια έκπληξη όλη αυτή την ιστορία την είχε γράψει σε ένα παραμύθι που με τη βοήθεια κάποιων συναδέλφων του μπαμπά της εκδόθηκε. Έτσι όλοι θα έμαθαν για τη Κοσμοκίλερ και τα καμώματά της και πως λειτουργούν κάποια κακά αφεντικά. Ήθελε να διαβάζουν το παραμύθι της οι μπαμπάδες με τα παιδιά τους και να μάθουν να μην αγχώνονται στη δουλειά, να μάθουν ότι τα παιδιά τους θέλουν εκείνους στο σπίτι και όχι τα λεφτά.

Τα παιδιά θέλουν να τους βλέπουν να χαμογελούν. Και πως οι γονείς είναι αυτοί που μας μαθαίνουν να παλεύουμε στη ζωή μας, όχι μόνο για εμάς αλλά για όλους. Αυτό έλεγε ο Άρης στα παιδιά του και αυτό έκαναν. Τώρα θα ήταν σίγουρα χαμογελαστός. Όπως τον θυμόταν οι δικοί του πριν πιάσει δουλειά στη Κοσμοκίλερ και όπως ήταν τις τελευταίους τρείς τελευταίους μήνες που δε δούλευε.

Η Μαρία έπιασε το χέρι της μαμάς της και του αδερφού της και προχώρησαν όλοι μαζί αγκαλιασμένοι για το σπίτι τους. Ο μπαμπάς ήταν είναι και θα είναι πάντα μαζί τους.»

Αναδημοσίευση από:

http://ergasianet.gr/2020/10/03/ ένα-παραμύθι-από-τη-μαρία-στη-μνήμη-του/

https://rosa.gr/i-maria-grafei-ena/?fbclid=IwAR0VBr9Xn9DNoClLyfcE9rJRtLeTGEIdZS0HGtgsWwUcCHTnJNx9PbCFiU4