Ενημερωτικό Σημείωμα 23 Δεκεμβρίου 2010

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα στις 23/12/2010 η ομοσπονδία και η διοίκηση βρίσκονται πλέον κοντά σε μια συμφωνία για τη σύμβαση. Κοντά σε μια συμφωνία όμως η οποία δεν είναι σαν καμία από τις προηγούμενες. Μια συμφωνία με την οποία αυτή τη φορά το συνδικάτο παραχωρεί μικρά βεβαίως αλλά παραχωρεί κάποια απ’ αυτά που είχε κερδίσει στο παρελθόν. Οι δύο πλευρές βρίσκονται πλέον κοντά σε μια συμφωνία η οποία περίπου λέει ότι η μισή ώρα υπερωρία των οδηγών θα καταργηθεί και στη θέση της θα χορηγηθεί στους οδηγούς ένα επίδομα το ύψος του οποίου θα είναι περίπου το μισό της μέσης υπερωριακής αμοιβής. Έτσι η μεν διοίκηση θα ωφεληθεί από τη μείωση του κόστους της υπερωρίας των οδηγών με τη μείωση στο μισό των χρημάτων που δίνει σήμερα και οι συνάδελφοι θα χάσουν ένα μέρος από τα χρήματα που παίρνουν σήμερα αλλά το επίδομα αυτό θα επηρεάσει θετικά και τη σύνταξή τους γιατί θα είναι πλέον τακτικός μισθός. Το άλλο θέμα στο οποίο φαίνεται να υπάρχει προσέγγιση είναι οι μηδενικές αυξήσεις για τη διετία 2010 και 2011 και η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού μίας ώρας υπερωρίας την ημέρα κατά τα πρότυπα της υπερεργασίας για το διάστημα για το οποίο υπογράφεται η σύμβαση δηλαδή μέχρι τέλους του 2011. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η μία ώρα που σήμερα υπολογίζεται με το ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 40% αύριο θα υπολογίζεται προσαυξημένο κατά 20%. Στο πρόπλασμα συμφωνίας περιέχεται ένα εκπτωτικό πακέτο τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών για όλους τους υπαλλήλους του ΟΤΕ και η μετατροπή των συμβάσεων όσων έχουν κερδίσει δικαστικές αποφάσεις σε αορίστου χρόνου. Η αίρεση που υπάρχει στο αν η συμφωνία αυτή γίνει και συλλογική σύμβαση έχει να κάνει με το ότι η διοίκηση θέλει ακόμη και τώρα να ελέγξει κάποια κοστολογικά στοιχεία και βεβαίως θα πρέπει να εγκριθεί και από το Δ.Σ. της ΟΜΕ – ΟΤΕ.

Από τη δική μας πλευρά κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει ότι για μας αυτό που θα έπρεπε να μπαίνει στόχος και να επιδιωχθεί από την ομοσπονδία είναι το να σπάσει η πολιτική που πηγάζει από το μνημόνιο. Λίγο αλλά να σπάσει. Αυτό όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται με τη συμφωνία αυτή αλλά είναι ακόμη πιο πίσω και από το 0% της ΓΣΕΕ αφού σαν ομοσπονδία μπήκαμε στη λογική του ας δώσουμε κάτι γιατί έτσι θα γλυτώσουμε τα χειρότερα. Συνάδελφοι η εξέλιξη αυτή δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Για την εξέλιξη αυτή η πρώτη και πιο σοβαρή ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση όχι μόνο έχει οδηγήσει τη χώρα στις δαγκάνες του ΔΝΤ και της τρόικας αλλά έχει εξαπολύσει μια τεράστια επίθεση στα ασφαλιστικά, μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα η οποία έχει αποθρασύνει τελείως την εργοδοσία η οποία με τη σειρά της προσπαθεί να πάρει πίσω ότι περισσότερο μπορεί από ότι κερδίσαμε τον προηγούμενο αιώνα. Αυτή ήταν και η λογική της διοίκησης του ΟΤΕ η οποία σε όλες τις φάσεις της διαπραγμάτευσης επικαλούμενη το ευρύτερο περιβάλλον και τα προβλήματα της κρίσης επεδίωκε τη με διάφορους τρόπους μείωση του εργατικού κόστους. Ευθύνες κατά τη γνώμη μας για την εξέλιξη υπάρχουν στη συμπεριφορά του προέδρου και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Σε πολλές φάσεις της επίθεσης που δεχθήκαμε ως εργαζόμενοι ο πρόεδρος πρωτίστως και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «μας άδειασαν». Πώς αλλιώς μπορούν άραγε να ερμηνευθούν οι δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι στην Ελλάδα δεν θα υπάρξουν γενικές απεργιακές κινητοποιήσεις; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το ότι κατ’ επανάληψη μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις δεν είχαν την ανάλογη κλιμάκωση και συνέχεια; Ακόμη και η πρόσφατη απεργία της 15/12/2010 στην οποία υπήρξε τεράστια συμμετοχή και ήταν από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών δεν είχε την απαιτούμενη συνέχεια αλλά προκηρύχθηκε στις 22/10 μόλις μια τρίωρη στάση η οποία πήγε και άπατη. Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ πήγε μόνος του, χωρίς εξουσιοδότηση και κρυφά από τους υπόλοιπους να διαπραγματευτεί με την εργοδοσία; Αυτό από μόνο του δεν λειτουργεί αρνητικά στο κύρος, στην αξιοπιστία και στη διαπραγματευτική δύναμη όχι μόνο τη δική του αλλά και όλων μας; Ευθύνες επίσης υπάρχουν σε όλους αυτούς που συμφώνησαν, στήριξαν ή ανέχθηκαν τέτοιες πρακτικές. Ευθύνες τέλος υπάρχουν και στη δική μας ομοσπονδία τόσο σε ότι αφορά τη στήριξη ή την ανοχή αυτών των πρακτικών όσο και στο ότι τελικά μπήκαν στη λογική του να συμβασιοποιήσουν το μνημόνιο. Το πρόπλασμα της συμφωνίας αυτή είναι ένα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες που έχει θέσει το μνημόνιο της ντροπής. Ποτέ δεν ασκήθηκε η μέγιστη δυνατή και συντονισμένη πίεση, που θα μπορούσε να φέρει θετικότερα αποτελέσματα. Αντίθετα οι επί μήνες συζητήσεις πάνω στα αιτήματα της διοίκησης μας έφεραν σε μια μόνιμη κατάσταση άμυνας. Η υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας είναι από τα πλέον σημαντικά ζητήματα με τα οποία ασχολείται το συνδικάτο. Η απαιτούμενη συνέχεια είναι σημαντικό ζήτημα. Η υπογραφή όμως μιας συλλογικής σύμβασης δεν είναι ανεξάρτητη από το ουσιαστικό της περιεχόμενο και τις προοπτικές που ανοίγει για τους εργαζόμενους στους οποίους αναφέρεται.
Εκτός από το θέμα της σύμβασης σήμερα είχαμε και τη γενική συνέλευση των μετόχων. Αξίζει να αναφερθεί ότι αυτή η γενική συνέλευση την ώρα που η διοίκηση του ΟΤΕ επιχειρεί με όποιο τρόπο μπορεί να περιορίσει το εργασιακό κόστος ενέκρινε την αποζημίωση λόγω απόλυσης χωρίς δική του υπαιτιότητα του τέως προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου κ. Βουρλούμη. Η αποζημίωση αυτή είναι η καταβολή όλων των μισθών που θα ελάμβανε μέχρι τη λήξη του συμβολαίου του που ήταν μέχρι τον Ιούνιο του 2012. Μιλάμε δηλαδή για 20 περίπου μισθούς. Και όχι μισθούς σαν τους δικούς μας αλλά μισθούς προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου.

Σήμερα τέλος είχαμε και τη συμβολική κατάληψη του κτιρίου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων στην οποία προχώρησε η ομοσπονδία προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την αρνητική συμπεριφορά της ΕΕΤΤ απέναντι στον ΟΤΕ. Στα πλαίσια της κινητοποίησης αυτής η ομοσπονδία επισκέφθηκε τον Υφυπουργό κ. Βούγια και το γενικό γραμματέα του Υπουργείου κ. Κάτσικα τους οποίους ενημέρωσε για το πρόβλημα. Το Υπουργείο για άλλη μια φορά φάνηκε να συμμερίζεται το πρόβλημα που υπάρχει πλην όμως μας είπε ότι τα περιθώρια παρέμβασης που έχει είναι ελάχιστα.

Κλείνοντας και μαζί με το Καλά Χριστούγεννα πρέπει να επαναλάβουμε αυτό που είπαμε μόλις χθες. Στις δύσκολες μέρες που περνάμε πρέπει να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού τη συνοχή μας ώστε να μη γίνει και σε μας αυτό που γίνεται ήδη σε μια σειρά από χώρους όπου τα βάζουν οι μεν με τους δε αντί να τα βάλουν όλοι μαζί με την τρόικα, την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Αυτό που απαιτείται πρώτο απ’ όλα είναι η δημιουργία ενός μετώπου αντίστασης απέναντι στο μνημόνιο, στις πολιτικές που πηγάζουν απ’ αυτό και στην προβολή μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από την κρίση που στο επίκεντρό της θα έχει την κοινωνία και τα δικαιώματά της και όχι το πώς θα πάρουν οι δανειστές και οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους και τα κέρδη τους.