Ενημερωτικό Σημείωμα 20 Ιανουαρίου 2011

Κατεβάστε από εδώ το δελτίο τύπου της ΟΜΕ-ΟΤΕ

Την Πέμπτη 20/1/2011 έγινε μια ακόμη συνάντηση της διαπραγματευτικής ομάδας της ομοσπονδίας με τη διοίκηση για το θέμα της σύμβασης. Στη συνάντηση αυτή διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχουν σημεία σύγκλισης των δύο πλευρών. Από πλευράς ομοσπονδίας η ευθύνη για την εξέλιξη ανήκει αποκλειστικά στη διοίκηση η οποία σε όλο το διάστημα των διαπραγματεύσεων επέμενε στις απαιτήσεις της. Η τελική θέση της διοίκησης σήμερα ήταν η απαίτηση για μηδενικές αυξήσεις το 2011 και το 2012, το πάγωμα των ωριμάνσεων για δύο χρόνια, η κατάργηση του μισάωρου της υπερωρίας των οδηγών και η εφαρμογή και στον ΟΤΕ του καθεστώτος της υπερεργασίας. Εκτός απ’ αυτά για πρώτη φορά σήμερα έγινε αναφορά και για το λογαριασμό νεότητας χωρίς να υπάρξει συνέχεια στη συζήτηση. Από την ομοσπονδία απαντήθηκε ότι δεν υπάρχει περιθώριο συμφωνίας και ότι οι διαπραγματεύσεις διακόπτονται. Παράλληλα λέχθηκε ότι οι αντιπροτάσεις που είχαν γίνει (αποδοχή για ένα χρόνο καθεστώτος υπερεργασίας και το μισό κόστος του επιδόματος οδήγησης) παύουν να ισχύουν και η ΟΜΕ ΟΤΕ επανέρχεται στο διεκδικητικό της πλαίσιο και ζητάει αυξήσεις για όλο το προσωπικό. Μετά το πέρας της συνάντησης έγινε ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των συνδικαλιστικών στελεχών που παρευρισκόταν στο διοικητικό μέγαρο χωρίς να υπάρξει κάποια απόφαση. Το θέμα της συγκεκριμενοποίησης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων και η όλη εν γένει στάση της ομοσπονδίας από δω και πέρα θα συζητηθεί στη διευρυμένη εκτελεστική επιτροπή που θα γίνει την Παρασκευή 21/1/2011.

Συνάδελφοι η στάση αυτή της διοίκησης έχουμε ξαναπεί ότι δεν είναι τυχαία και ήταν αναμενόμενη μέσα σ’ αυτό το πολιτικό περιβάλλον τον τόνο του οποίου δίνει η κυβέρνηση, η τρόικα, το μνημόνιο και οι γερμανοί μέτοχοι. Όταν η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει τη μεγαλύτερη επίθεση όλων των εποχών ενάντια στη μισθωτή εργασία, όταν η τρόικα – η οποία είναι πλέον μια σύγχρονη δύναμη κατοχής – συνεχώς απαιτεί τη λήψη νέων επώδυνων μέτρων και όταν η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στις απαιτήσεις των γερμανών μετόχων και ζητάει με επιστολή της τη μείωση των αμοιβών του προσωπικού άμεσο συνεπακόλουθο είναι να εμφανίζεται η διοίκηση με αυτές τις απαιτήσεις. Βέβαια και η διοίκηση δεν είναι

άμοιρη ευθυνών. Ούτε η προηγούμενη ούτε η σημερινή. Η διοίκηση από τη μια μεριά εμφανίζεται έτοιμη να ζητήσει ή και να επιβάλλει μισθολογικές περικοπές από την άλλη όμως αδυνατεί να πάρει μέτρα που θα αυξήσουν το άλλο μέρος της εξίσωσης δηλαδή τα έσοδα. Όσο και να μειωθούν οι μισθοί του προσωπικού το πρόβλημα δεν λύνεται αν συνεχίζεται η διαρροή συνδρομητών προς άλλους παρόχους και όσο το μερίδιο του ΟΤΕ στις νέες ευρυζωνικές υπηρεσίες είναι μικρό. Και για να μη ξεχνιόμαστε τα τελευταία πέντε χρόνια το προσωπικό του ΟΤΕ μειώθηκε κατά το ένα τρίτο περίπου σε σχέση με αυτό που υπήρχε το 2005. Σύμφωνα με τη διοίκηση μόνο το 2010 συνταξιοδοτήθηκαν πάνω από 400 συνάδελφοι. Σε προηγούμενα σημειώματά μας έχουμε αναφερθεί και σε ευθύνες που υπάρχουν και στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Τις απόψεις μας αυτές τις καταθέσαμε και στο τελευταίο Δ.Σ. της ομοσπονδίας στις 14/1. Το ζητούμενο βέβαια σήμερα δεν είναι η καταγραφή και ο καταλογισμός ευθυνών. Το κύριο θέμα είναι το τι θα κάνουμε από αύριο. Θεωρούμε κατ’ αρχήν θετικό σημάδι τη στροφή που επήλθε στην ομοσπονδία και αποσύρθηκαν οι προτάσεις οι οποίες έδιναν στη διοίκηση αυτά που έδιναν. Ξεφύγαμε από το τέλμα στο οποίο είχαμε οδηγηθεί και συζητούσαμε πάνω στις θέσεις της διοίκησης δηλαδή αν και τι θα δώσουμε. Η όποια ενδοτικότητα ανοίγει την όρεξη της άλλης πλευράς η οποία δεν θα σταματήσει να απαιτεί. Έστω και μόνο με την αλλαγή στάσης η διοίκηση πήρε σήμερα ένα μήνυμα. Το μήνυμα αυτό θα πρέπει να έχει και την ανάλογη συνέχεια. Δεν πετάμε στα σύννεφα και ξέρουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν. Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Και επειδή είναι δύσκολα και επειδή λειτουργούμε μέσα στο συγκεκριμένο πολιτικό περιβάλλον που αναφέραμε παραπάνω θεωρούμε ότι τα όποια ιδιαίτερα δικά μας ζητήματα θα πρέπει να τα εντάξουμε μέσα στο ευρύτερο πολιτικο-συνδικαλιστικό γίγνεσθαι. Για μας η κάθε ομοσπονδία από μόνη της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα που έχει ξεσπάσει. Για μας τη διέξοδο θα τη δώσει μόνο ο συντονισμός και ένα κοινό μέτωπο όλων αυτών που πλήττονται κάθε μέρα και περισσότερο από την κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση και η τρόικα μέχρι σήμερα έχουν μειώσει μισθούς, έχουν μειώσει συντάξεις, έχουν καταργήσει συμβάσεις, έχουν ξεθεμελιώσει βασικούς κανόνες του εργατικού δικαίου, έχουν αλλάξει νόμους που δεν τόλμησαν να τους πειράξουν ούτε οι κατοχικές ούτε οι δικτατορικές κυβερνήσεις. Την κατάσταση μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε μόνο αν διαμορφώσουμε ένα κοινό μέτωπο όλοι όσοι επηρεαζόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τα μέτρα. Ένα μέτωπο αντίστασης απέναντι στο μνημόνιο, στις πολιτικές που πηγάζουν απ’ αυτό και στην προβολή μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από την κρίση που στο επίκεντρό της θα έχει την κοινωνία και τα δικαιώματά της και όχι το πώς θα πάρουν οι δανειστές και οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους και τα κέρδη τους.

Κλείνουμε με δύο πράγματα. Το πρώτο έχει να κάνει με το αξιολόγιο. Η μάχη για το αξιολόγιο συνεχίζεται όμως η αναδίπλωση της διοίκησης στο θέμα του νέου κριτηρίου (υπακοή στους νόμους του κράτους) που επιχείρησε να βάλει δείχνει ότι ακόμη και στις σημερινές δύσκολες συγκυρίες η συλλογική και συντονισμένη δράση μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

Το δεύτερο που έχει γίνει μόνιμο κλείσιμο στα σημειώματά μας είναι η υποχρέωση όλων μας για διαφύλαξη της συνοχής μας ώστε να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί την κυβέρνηση, την τρόικα, το μνημόνιο και την εργοδοσία και να μην στραφεί η μία ομάδα εναντίον της άλλης γιατί έτσι θα χάσουμε όλοι μας.