Η σημερινή συνεδρίαση του Γ. Σ. της ΓΣΕΕ μεγάλωσε την απόσταση ανάμεσα στους εργαζόμενους και στην ηγετική της ομάδα

 

Η σύγκλιση του γενικού συμβουλίου της ΓΣΕΕ που πραγματοποιήθηκε σήμερα είχε θέματα: τον συντονισμό, το πρόγραμμα δράσης και τη στρατηγική του κινήματος απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές.

Ο τίτλος του θέματος που έμοιαζε από μόνος του φιλόδοξος και γεννούσε έστω και μικρές ελπίδες ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με διάθεση αυτοκριτικής για τη μέχρι σήμερα πορεία της, θα επιχειρούσε ένα νέο ξεκίνημα, διέψευσε τελικά και τους πιο ανυποψίαστους.

Δεν αποφάσισε για τίποτα, δε σχεδίασε κανένα επόμενο βήμα, δεν ανέδειξε κανένα αίτημα αιχμής και απέφυγε κάθε ίχνος αυτοκριτικής για τη μέχρι σήμερα αδιέξοδη πορεία της.

Ακόμα και τώρα, που όλα έχουν γύρω μας μετατραπεί σε κοινωνικά ερείπια, παραμένει αγκιστρωμένη στην αδράνεια, στην ακινησία, δείχνει να μην ακούει το βουητό διαμαρτυρίας που έρχεται από όλες τις γωνιές που ζουν και κινούνται εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, και άνεργοι.

Τα 14 δις ευρώ που από 1-1-2013 αφαιρούνται από μισθούς, συντάξεις, και προνοιακά επιδόματα, η κατάργηση των ελεύθερων διαπραγματεύσεων και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας από 1 Μάρτη, που ούτε η χούντα δεν τόλμησε να καταργήσει, δεν στάθηκαν ικανά να κεντρίσουν το ενδιαφέρον αυτής της ηγεσίας να βγει από την πολιτική αφασία.

Αυτή η ηγεσία αντικειμενικά έχει χρεοκοπήσει, έχει ταυτιστεί με την ήττα, έχει μετατρέψει σε αυτοσκοπό ζωής μόνο την αναπαραγωγή της στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και μόνο...

Ιδιαίτερα όμως μας εξέπληξε από την εξέλιξη της συνεδρίασης η φιλική συμπόρευση του ΠΑΜΕ με την ΠΑΣΚΕ, το οποίο χωρίς κανένα ίχνος κριτικής απέναντι σε αυτήν την ηγεσία βρήκε βήμα ισορροπίας μαζί της, αναγορεύοντας την Αυτόνομη Παρέμβαση ως τον βασικό τους αντίπαλο.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση παρά την προσπάθεια της να προκύψει η ελάχιστη συμφωνία και να αναδειχθεί η υπεράσπιση των ελεύθερων διαπραγματεύσεων ως η μάχη των μαχών απέναντι στην προσπάθεια επικυριαρχίας της αστικής τάξης σε βάρος των εργαζομένων, όχι μόνο δεν υιοθετήθηκε αυτή η πρόταση αλλά προσπεράστηκε παρά το ειδικό και καθοριστικό βάρος που έχει για το μέλλον των εργαζομένων.

Ακόμα οι 600 απολύσεις που ανακοινώθηκαν σήμερα στο Τ. Τ. και το ξεπούλημά του, δεν έτυχαν καμίας σημασίας και καμίας αναφοράς.

Ζούμε ιστορικές προκλήσεις, ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος και οι εργαζόμενοι καλούνται να υπερβούν την αδράνεια αυτής της ηγεσία, συγκροτώντας βήματα συντονισμού παντού σε πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις για να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια τους.