Ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα με ακροδεξιά πολιτική από τη σημερινή κυβέρνηση

 Άρθρο από το 30ο φύλλο του δελτίου της Αγωνιστικής Συνεργασίας που κυκλοφορεί  

[κατεβάστε το από εδώ σε αρχείο PDF]

 

Ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα με ακροδεξιά πολιτική από τη σημερινή κυβέρνηση

Η σημερινή κυβέρνηση βαυκαλίζεται ότι, αν και όλοι γνώριζαν την ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα της, εντούτοις ψηφίστηκε και από τους εργαζόμενους. Η πολιτική της, δε, στράφηκε σε ακροδεξιά κατεύθυνση με τη συγκυρία του κορωνοϊού και τους νέους υφεσιακούς ατραπούς που οδήγησαν την οικονομία.

Για να αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις των εργαζόμενων, αλλά και των αυτοαπασχολούμενων που θα πλήττονται από τις πολιτικές αυτές, πρόκριναν την ακραία στήριξη της αστυνομοκρατίας, τον εκφοβισμό ακόμα και την ποινική δίωξη (ακόμα και ποινικά) όσων θα οργανώνουν ή θα συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, την ανακήρυξη του υπουργού δημόσιας τάξης σε έναν ιδιότυπο υπερ-υπουργό με αρμοδιότητες κατάλυσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων φορέων, συλλογικοτήτων, κοινωνικών ομάδων, οργανώσεων και πολιτών, ανά πάσα στιγμή και ανάλογα με την κρίση του.

Η κυβέρνηση, σε προεκλογική συνεννόηση με το ΣΕΒ, είχε ήδη αποφασίσει μια νέα επίθεση στους μισθούς, στις σταθερές σχέσεις εργασίας  και στην όποια εργασιακή αξιοπρέπεια είχε απομείνει μετά από την καταρράκωση που επέφεραν τα μνημόνια. Έτσι, το φθινόπωρο του 2019 είχαν εξαπολύσει ομαδικά πυρά ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, όχι γιατί έχουν κάποιο πρόβλημα με το σημερινό συνδικαλισμό, αλλά επειδή φοβούνται πιθανή μετεξέλιξή του σε βραχίονα διεκδίκησης των εργαζομένων.

Άλλωστε, λίγες ημέρες αφού ανέλαβε (παραμονές Δεκαπενταύγουστου 2019) κατάργησε: 1) την υποχρέωση του εργοδότη για καταγραφή του «βάσιμου λόγου απόλυσης» (υποχρέωση που ορίζεται στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη), 2) τη δυνατότητα των εργαζομένων να ζητούν τα δεδουλευμένα τους και από τον εργολάβο του έργου, 3) τις προθεσμίες που είχαν οι εργαζόμενοι για να κινηθούν νομικά εναντίον του εργοδότη τους κατά τη διάρκεια επίλυσης των εργατικών διαφορών (π.χ. για παράνομες και καταχρηστικές απολύσεις).

Τώρα και με πρόσχημα τη νέα οικονομική «κρίση» αναμένεται κορύφωση της στήριξης της εργοδοτικής ασυδοσίας, από το πολιτικό κόμμα που ιστορικά στήριζε και στηρίζει το κεφάλαιο, δίχως να έχει κανένα ενδοιασμό για ηθικό ή αξιοκρατικό περιτύλιγμα της στήριξης αυτής. 

Την ίδια ώρα και με την «ευκαιρία» ενός αλληλο-κλιμακούμενου bras de fer στις περιοχές εξόρυξης υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, η κυβέρνηση θα προσπαθεί να εμπεδώσει και να επωφεληθεί πολιτικά από την πόλωση και τον εθνικισμό. Να επωφεληθεί από πολιτικές που ευνοούν μόνο τις «ελίτ» ενώ διαιρούν τον κόσμο και επιβάλλουν αντεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές που στοχοποιούν όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους.

Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να αντιτάξουμε την ενότητα και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. Η πραγματική απειλή είναι η φτώχεια, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία. Με όπλα μας τη συλλογικότητα, την κινητοποίηση και την αλληλεγγύη, να βάλουμε οριστικά στο χρονοντούλαπο τις φιλοπόλεμες και διαιρετικές πολιτικές, μαζί με τους πολιτικούς φορείς και τις νοοτροπίες που τις εκφράζουν. Η πάλη μας πρέπει να είναι διαρκής όχι μόνο για τους μισθούς, την εργασιακή αξιοπρέπεια και τη σταθερή/μόνιμη εργασίας, αλλά και για τα δημόσια αγαθά της υγείας, της παιδείας, της ενέργειας και του νερού. Τα αγαθά αυτά θα πρέπει να είναι αυτονόητα σε μία κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης που οφείλουμε να δημιουργήσουμε, να παρέχονται ελεύθερα σε κάθε άνθρωπο επάνω σε αυτό τον πλανήτη, ακόμα και όταν δεν έχει τη δυνατότητα να εργαστεί.