Συνάντηση ΟΜΕ – ΟΤΕ και διοίκησης Δευτέρα 15/4/2013 - Κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις

κατεβάστε την ανακοίνωση σε pdf

Συνάντηση ΟΜΕ – ΟΤΕ και διοίκησης Δευτέρα 15/4/2013

Κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις

Στη συνάντηση που είχε η ΟΜΕ – ΟΤΕ με τη διοίκηση τη Δευτέρα 15/4/2013 συνεχίστηκε η συζήτηση για το θέμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και υπεγράφη η συλλογική σύμβαση για τη διευθέτηση του ωραρίου εργασίας στα εμπορικά καταστήματα. Σε ότι αφορά τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας εμείς διαφωνήσαμε με την υπογραφή αυτής της συμφωνίας, οι απόψεις μας έχουν κατατεθεί στο Δ.Σ. της ομοσπονδίας στις 28/3/2013 και είναι ανηρτημένες στο blog.

Σε ότι αφορά το θέμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η διοίκηση ξεκαθάρισε ότι : α) όλα τα θεσμικά ή θεσμικο/οικονομικά ζητήματα που έχουν υπογραφεί τις προηγούμενες δεκαετίες έχουν λήξει και καταργούνται στις 14/5/2013, β) κανείς δεν θα πάρει μισθολογική προαγωγή (κλιμάκιο) και γ) δεν σκοπεύει να πειράξει – πέραν της μη χορήγησης κλιμακίου και χρονοεπιδόματος – άλλους όρους του μισθολογίου μέχρι τη λήξη ή την καταγγελία της ισχύουσας συλλογικής σύμβασης. Σε ότι αφορά τους θεσμικούς όρους, που κατ’ αυτήν καταργούνται όλοι, προτείνει και ζητάει μια συζήτηση από μηδενική βάση.

Η διοίκηση για άλλη μια φορά εκμεταλλευόμενη το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον επιχειρεί να δώσει αυθαίρετες ερμηνείες και να καταργήσει ή στην καλύτερη περίπτωση  να τροποποιήσει προς το χειρότερο τις εργασιακές μας σχέσεις. Η σαφής διαφοροποίηση σε σχέση με την προηγούμενη συνάντηση είναι η υπαναχώρηση από αυτά που είπε τότε και που άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο συμφωνίας και συλλογικής σύμβασης που θα κρατούσε σε ισχύ όλους τους θεσμικούς όρους τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2014.

Στις 6/3/2013 στο ενημερωτικό μας σημείωμα το οποίο είναι ανηρτημένο στο blog μας μεταξύ άλλων γράφαμε «υπερβαίνοντας τις διαφορετικές νομικές ερμηνείες που υπάρχουν θα πρέπει να επιδιώξουμε την υπογραφή μιας συλλογικής σύμβασης η οποία θα αναφέρεται σε όλους τους όρους των συλλογικών συμβάσεων που η διοίκηση θεωρεί ότι καταργούνται στις 14/5/2013. Αν πράγματι δεν θέλει να τα πειράξει αντί να τα θεωρήσει οικειοθελή παροχή μπορεί να υπογράψει μια συλλογική σύμβαση και να δεχθεί τη συνέχιση των όρων αυτών». Ανάλογη αναφορά υπήρχε και στην  τοποθέτησή μας στο Δ.Σ. της ομοσπονδίας στις 28/3/2013 η οποία είναι επίσης ανηρτημένη στο blog.

Οι απόψεις αυτές ουδέποτε υιοθετήθηκαν από την πλειοψηφία της ομοσπονδίας. Αν είχαν υιοθετηθεί οι πιθανές εξελίξεις είναι δύο. Η πρώτη να είχε υπογραφεί μια σύμβαση και να ισχύουν τα πάντα μέχρι το τέλος του 2014 και η δεύτερη σε περίπτωση άρνησης από πλευράς της διοίκησης να αποκαλυφθεί η υποκρισία της.

Αυτά βέβαια ανήκουν στο χτες, τα πράγματα τρέχουν και το θέμα είναι το τι κάνουμε σήμερα. Συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι το όλο θέμα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό και συνδικαλιστικό και δευτερευόντως νομικό. Έχει όμως και η νομική πλευρά τη σημασία της και εδώ η διοίκηση αυθαιρετεί διπλά. Η πρώτη αυθαιρεσία έχει να κάνει με το ότι η ερμηνεία της για το ότι οι θεσμικοί όροι καταργούνται είναι έωλη και αυτό το λέει το ίδιο το Υπουργείο Εργασίας με σχετικό έγγραφό του. Η δεύτερη αυθαιρεσία είναι ακόμη χειρότερη. Η διοίκηση θεωρώντας τον Εσωτερικό Κανονισμό Προσωπικού προϊόν συλλογικής σύμβασης λέει ότι πολλοί από τους όρους του καταργούνται. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο ισχύων ΕΚΠ έγινε με το νόμο 3522/2006 ο οποίος στο τέλος προβλέπει ότι η όποια τροποποίηση από τότε και μετά θα γίνει με υπογραφή σύμβασης. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται ο ΕΚΠ δεν καταργείται γιατί είναι νόμος.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Το θέμα των συλλογικών συμβάσεων όπως προαναφέραμε είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό και συνδικαλιστικό. Η γραμμή που έχει επιλέξει η πλειοψηφία της ομοσπονδίας αφήνοντας τα πράγματα να εξελίσσονται και να συζητάμε κάθε φορά πάνω στις απόψεις στις διοίκησης είναι επιζήμια.

Έχουμε ξαναπεί ότι αν δεν τρέξουμε τώρα τα χειρότερα δεν έπονται αλλά ήρθαν.

Έχουμε ξαναπεί ότι το όλο πλέγμα που αφορά συλλογικές συμβάσεις, εργασιακές σχέσεις, δικαιώματα, το εργασιακό μέλλον τόσο το δικό μας όσο και αυτό της επόμενης γενιάς περνάει μέσα από τις αντιδράσεις, τις αντιστάσεις, τις κινητοποιήσεις όλων μας.