Πανεργατικό μέτωπο αντίστασης στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, χωρίς καθυστερήσεις και επικοινωνιακά τρικ

Πανεργατικό μέτωπο αντίστασης στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, χωρίς καθυστερήσεις και επικοινωνιακά τρικ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Μετά και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης είναι προφανές ότι βρισκόμαστε απέναντι σε μια νέα μνημονιακή κυβέρνηση, η οποία από τις πρώτες μέρες της ζωής της και πέρα από τα φαινόμενα αποσύνθεσης που εμφάνισε, έστειλε και καθαρό σήμα αποδέσμευσης της από τις όποιες προγραμματικές δεσμεύσεις των κομμάτων που τη στηρίζουν.

Οι δύο συνεδριάσεις κορυφής (eurogroup) που μεσολάβησαν, όχι μόνο δεν χρησιμοποιήθηκαν ως βήμα επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου, όπως είχαν δεσμευτεί αντίθετα η ελληνική κυβέρνηση έδειξε δείγματα αυξημένης προσαρμοστικότητας, αναλαμβάνοντας και νέες δεσμεύσεις για την επιτάχυνση και εφαρμογή των όρων του μνημονίου.

Απέναντι σε όλα αυτά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στη χθεσινή της συνεδρίαση επανέλαβε για άλλη μια φορά τον εαυτό της από το χθες των διαδοχικών υποχωρήσεων. Έδειξε να προσπερνά για άλλη μια φορά την κρισιμότητα της κατάστασης, που έχει διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα με δημοσιογραφικού τύπου σχόλια και γενικόλογες επικλήσεις.

Φαίνεται να μη κατανοεί ότι η παραπέρα εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών εκτός από τη ραγδαία και απάνθρωπη μείωση των μισθών και των δικαιωμάτων σε βάρος των εργαζομένων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στην αποθεσμοποίηση των ίδιων των συνδικάτων.

Η πρόταση επικαιροποίησης- συμβασιοποίησης της συμφωνίας εργαζομένων και εργοδοτών της 2/2/2012 και της υπογραφής της με την παρουσία του Διεθνούς γραφείου εργασίας, για να έχει έστω την παραμικρή αξία, ένα είναι σίγουρο, ότι περνά μέσα από την εδώ και τώρα κατάργηση της περιβόητης ΠΥΣ και των διατάξεων του Ν. 4040/12 πριν και το εναπομείνουν θεσμικό σύστημα διατίμησης των εργατικών αμοιβών μετατραπεί σε ερείπια, προκαλώντας ανεπανόρθωτη βλάβη, τόσο στο σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, όσο και στην οικονομική εξαθλίωση των εργαζομένων.

Στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων δε φτάνει κατά τη γνώμη μας η διαμαρτυρία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, αντίθετα απαιτείται τώρα η δημιουργία ενός ενιαίου και ισχυρού εργατικού κέντρου ανάμεσα σε όλες τις υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις και όχι μόνο, που θα αντιπαρατεθεί με όρους κοινωνικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς απέναντι στην πιο αγοραία νεοφιλελεύθερη επιδρομή, που έχει σχεδιαστεί σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και του δημοσίου συμφέροντος.

Η ΓΣΕΕ οφείλει να κατανοήσει ότι η επίθεση που κλιμακώνεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, και από την πλειοψηφία οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων σε βάρος συνδικαλιστών και συνδικάτων, δε γίνεται από μια θέση που θέλει να σχολιάσει ή να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αλλά εδώ πρόκειται για μια επιλογή θατσερικής έμπνευσης με στρατηγική στόχευση, που σκοπό έχει να σκοτώσει την ιδέα του συνδικαλισμού και να απαξιώσει τους συνδικαλιστές, έτσι ώστε να μη βρίσκει ούτε αντιστάσεις, ούτε αναχώματα, ούτε εμπόδια στο καταστροφικό τους έργο.

Η διαπόμπευση, η στοχοποίηση συνδικαλιστών και συνδικάτων σήμερα στο χώρο των δημοσίων επιχειρήσεων και χθες σε ότι κινείτο αγωνιστικά στον ιδιωτικό τομέα με τη συνδρομή και πάλι των μιντιακών μέσων, είναι μια αντιδημοκρατική ενέργεια, είναι μια ενέργεια φασίζουσας νοοτροπίας, που αγγίζει τα όρια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.

Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να σηκώσει το γάντι και να αναμετρηθεί στο πεδίο των πραγματικών επιχειρημάτων, να αποβάλει από πάνω της σκουριές, που άφησαν πρακτικές του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και να δείξει με καθαρό πρόσωπο, ποιοι λαφυραγώγησαν και ποιοι εγκλιμάτισαν όλα αυτά τα χρόνια σε βάρος του δημόσιου τομέα. Οφείλει να τραβήξει την κουρτίνα και να αποκαλύψει ποιοι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες κρύβονται από πίσω, διαγκωνιζόμενοι τώρα για την αρπαγή και τη νομή της δημόσιας περιουσίας.

Το διακύβευμα αυτής της περιόδου για την υπεράσπιση των δημοσίων επιχειρήσεων είναι προφανές ότι θα πρέπει να ξεπερνά τα όποια δίκαια δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτές, και να μετατραπεί σε αγώνα υπεράσπισης των συμφερόντων της κοινωνίας, του δημοσίου πλούτου και των τελευταίων δυνατοτήτων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και της οικονομίας. Είναι αγώνας για να μην παραδοθεί χωρίς επιστροφή η οικονομία και η κοινωνία στους δανειστές και στο πιο επιθετικό και εκμεταλλευτικό κεφάλαιο.

11-7-2012

Η Ανακοίνωση της Αυτόνομης Παρέμβασης σε μορφή word