Αυτόνομη Παρέμβαση:Το συνδικαλιστικό κίνημα επιτέλους να σηκώσει το γάντι με όσους θέλουν και μπορούν

 Το συνδικαλιστικό κίνημα επιτέλους να σηκώσει το γάντι με όλους όσοι θέλουν και μπορούν

Το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ επιβεβαίωσε ότι, αυτή η ηγεσία ούτε θέλει, ούτε μπορεί να εκπροσωπήσει τους εργαζόμενους.

Όταν έξω από την αίθουσα του Γενικού Συμβουλίου, γίνεται ένας απίστευτος πόλεμος σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας, όταν η ανεργία ξεπερνάει τα 2 εκατομμύρια, η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια υγεία και παιδεία εξολοθρεύονται, αυτή η ηγεσία κατάφερε το ακατόρθωτο, ούτε συζήτησε, ούτε αποφάσισε τίποτα, για όλα αυτά προβλήματα.

Βολεύεται στα ήρεμα νερά της αδράνειας, συμβάλλει στην απαξίωση των συνδικάτων, έχει ενσωματωθεί στο μνημονιακό καθεστώς, αποτελεί μέρος του προβλήματος, ζει και αναπνέει μόνο για την αναπαραγωγή της.

Το κοινωνικό ολοκαύτωμα συνεχίζεται

Μια αντικειμενική αποτίμηση της μνημονιακής περιόδου, μπορεί αβίαστα να μιλήσει για μηδενισμό του κοινωνικού κοντέρ.

Η ανεργία, η φτώχεια, η απώλεια της αξιοπρέπειας, η καθίζηση της ποιότητας ζωής, η συρρίκνωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, χαρακτηρίζουν με τίτλους ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα που έχει συντελεστεί στη χώρα και όχι μόνο.

Ο κατάλογος των διαπιστώσεων θα μπορούσε να συνεχιστεί και να καταγραφεί σε εκατοντάδες σελίδες, χωρίς ωστόσο να μπορεί ακόμα κανείς να αποτυπώσει με ακρίβεια την έκταση της κοινωνικής και ανθρωπιστικής καταστροφής.

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου με αρωγό και διαμεσολαβητή τις μνημονιακές κυβερνήσεις αναζητούν έξοδο από την κρίση, υλοποιώντας τις πιο βίαιες ανατροπές και εφαρμόζοντας κατά γράμμα το δόγμα του σοκ και δέος όσο πιο ακραία, όσο πιο γρήγορα κι όσο πιο βίαια

Οι παραπάνω μονομερείς επιθέσεις θα ήταν προφανώς πιο αδύναμες εάν συναντούσαν ως αντίπαλο πόλο μια οργανωμένη εργατική τάξη, ένα αποφασισμένο εργατικό κίνημα.

Για την αδυναμία αυτή και την έλλειψη ενός οργανωμένου σχεδίου αποτελεσματικής αντίστασης, –τρία χρόνια μετά – είναι προφανείς πλέον και αυταπόδεικτες οι ευθύνες της πλειοψηφικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

Η πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας, ούτε από την αρχή του Μνημονίου αλλά ούτε και κατά την τελευταία περίοδο, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί για δήθεν αιφνιδιασμό ή για λάθος πρόβλεψη σχετικά με την έκταση της κρίσης και των επιπτώσεών της. Απλώς απέδειξε ότι ούτε ήθελε, ούτε θέλει, να οργανώσει και να συντονίσει την αντίσταση των εργαζομένων.

Να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων τα συνδικάτα και να συγκροτήσουν ένα άμεσο σχέδιο αντιπαράθεσης

Στις σημερινές συνθήκες ο χρόνος δεν είναι πλέον απεριόριστος. Αντίθετα απαιτούνται άμεσες, επείγουσες ενέργειες ανασύνταξης και επανασχεδιασμού της δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Η απόσταση των εργαζομένων από την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος γίνεται όλο και πιο μεγαλύτερη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εάν αφεθούν ως έχουν τα πράγματα, το σ.κ. θα γκρεμιστεί κάτω από το βάρος της αναποτελεσματικότητας και της αναξιοπιστίας του. Οι ηγεσίες που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών, θα μεταφέρουν και τη δική τους απαξίωση στον ίδιο το θεσμό των συνδικάτων, στην ίδια την ιδέα για την αναγκαιότητα της συλλογικής συνδικαλιστικής δράσης.

Αντίθετα οι αγώνες που αναπτύχθηκαν σε πολλούς κλάδους εργαζομένων δείχνουν τις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες του κινήματός μας. Αποτελούν δυνατά και ελπιδοφόρα παραδείγματα αξιοπιστίας, αξιοπρέπειας και αντίστασης με δυνατό πολιτικό και κοινωνικό συμβολισμό.

Οι αγώνες των εργαζομένων στην ΕΡΤ, των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια, των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων στην Υγεία, στη Χαλυβουργία, στην Εύβοια, σε πολλούς νομούς, κλάδους, εργοστάσια, οι αντιστάσεις και τα κινήματα στις πόλεις και στις γειτονιές, μας δείχνουν το δρόμο και τις απεριόριστες δυνατότητες του εργατικού και κοινωνικού κινήματος.

Στους αγώνες αυτούς η κυβερνητική αφήγηση και προπαγάνδα τα βρήκε σκούρα. Η κυβέρνηση έφαγε και τρώει τα μούτρα της.

Τα παραδείγματα αυτά αναδεικνύουν στα μάτια των εργαζομένων την αξία και τη δύναμη της συλλογικής δράσης και των συνδικάτων. Το κυριότερο: εμφανίζονται ως παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι το σ.κ. δεν έχει τελειώσει πολιτικά. Αντίθετα αποτυπώνουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα μετάβασης σε μια νέα περίοδο ανασυγκρότησης και επιστροφής του σ.κ. στις ριζοσπαστικές του καταβολές.

Η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ οργανώθηκε και αυτή την φορά χωρίς καμία στοιχειώδη προετοιμασία, χωρίς να συνεδριάσουν τα θεσμικά όργανα, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία συζήτηση για την ατζέντα των θεμάτων, χωρίς τελικά να αποφασίσει για τίποτα.

Ωστόσο και ανεξάρτητα από τους κυβερνητικούς τακτικισμούς, βρισκόμαστε μπροστά σε νέα καταιγίδα μέτρων. Το σ.κ. δεν μπορεί να επιλέξει ως αντίδραση μια στάση αναμονής, περιμένοντας τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, για να περιοριστεί μετά σε μια κλασσικού τύπου αντίσταση.

Αντίθετα, απαιτείται ένα συνεκτικό σχέδιο πρωτοβουλιών και δράσεων, που θα καθορίζει τα δικά μας προτάγματα αυτής της περιόδου, θα διατυπώνει τη δική μας ατζέντα και θα καθορίζει τα δικά μας οράματα.

Να υπερασπιστούμε στη πράξη τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων

Θέτουμε προς διεκδίκηση τα δικά μας αιτήματα και συμμετέχουμε σε μια διαδικασία ανοιχτής διαβούλευσης με άλλες κοινωνικές ομάδες: τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους νέους και τις νέες, τους νέους επιστήμονες, τους ελευθέρους επαγγελματίες, για να συμπληρώσουμε το ψηφιδωτό της δικής μας εναλλακτικής πρότασης εξόδου από την κρίση και από θέσεις ταξικής αναφοράς, θέτουμε έτσι σε ευθεία αμφισβήτηση τις μνημονιακές πολιτικές ως δήθεν αναγκαστικές και αναπόφευκτες.

Η ακύρωση των μνημονίων, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η αναδιανομή του εισοδήματος, η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, η ενίσχυση των κοινωνικών δομών και του κράτους πρόνοιας, η επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μπορούν να αποτελέσουν τα δικά μας προτάγματα.

Μπορούμε να κτίσουμε τα δικά μας αναχώματα απέναντι στην πιο άγρια επίθεση του νεοφιλελευθερισμού που έχουμε μέχρι τώρα γνωρίσει..

Η εξουσία εξάλλου γνωρίζει ότι, όταν τα κοινωνικά αιτήματα μορφοποιούνται σε συνολικό διεκδικητικό αίτημα ανατροπής των εφαρμοζόμενων πολιτικών, τότε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, τότε η δική τους αφήγηση μπορεί να ηττηθεί, τότε ο φόβος και η οργή μπορούν να γίνουν μαζική αγωνιστική δράση

Η περίοδος που έχουμε μπροστά μας ορίζει νέα καθήκοντα

Προστασία της λαϊκής κατοικίας

Από την 1η Γενάρη του 2014 αίρεται η προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική δήμευσης της κατοικίας των εργαζομένων και των ανέργων, που χωρίς τη δική τους υπαιτιότητα μετατράπηκε ένα όνειρο ζωής σε εφιάλτη τους.

Το σ.κ. πρέπει να εγγυηθεί ότι κανένας εργαζόμενος και άνεργος δε πρόκειται να χάσει το σπίτι του. Η επίθεση ενάντια στην κατοικία εξαιτίας των πλειστηριασμών ή του φόρου ακίνητης περιουσίας, πρέπει να αποτελέσει κεντρικό ζήτημα για το σ.κ.

Με άμεσα μέτρα, ξεκινάμε από αύριο καμπάνια ενημέρωσης όλων των εργαζομένων για το τι ισχύει σήμερα και τι θα αλλάξει από 1η Γενάρη, τι συμβαίνει σε άλλες χώρες που βρίσκονται στη δίνη των πλειστηριασμών και ποια είναι τα εργαλεία αντίδρασης και κυρίως αυτά του κινηματικού χαρακτήρα για να αναχαιτίσουμε αυτή την επίθεση.

Τα εργατικά κέντρα, οι ομοσπονδίες και τα σωματεία, δημιουργούμε πρωτοβουλίες ευρύτερων συσπειρώσεων. Συντονίζουμε τη δράση μας και συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός ευρύτερου κινήματος για το δικαίωμα όλων στη στέγη.

Κίνημα κατά της ανεργίας - προστασία των ανέργων

Δύο εκατ. άνεργοι με μηδενικό εισόδημα, με πρόβλημα στέγασης, σίτισης, χωρίς πρόσβαση στα μέσα μεταφοράς, στην υγειονομική περίθαλψη, δεν μπορούν να παραμένουν εκτός των τειχών και της δράσης και των ενδιαφερόντων των συνδικάτων.

Με την πρωτοβουλία των συνδικάτων στα νοσοκομεία τις συγκοινωνίες, τον ΟΑΕΔ, συγκροτούμε τις πρώτες συσπειρώσεις για διεκδίκηση των αιτημάτων για τους ανέργους.

Οι πρωτοβουλίες αυτές να διευρυνθούν και να απαιτήσουν μέτρα επέκτασης και αύξησης του επιδόματος ανεργίας, την καθολική πρόσβαση όλων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ως ελάχιστα μέτρα ανακούφισης.

Οργανώνουμε τους ανέργους σε επίπεδο εργατικών κέντρων – ομοσπονδιών. Δημιουργούμε δομή πανελλαδικής δικτύωσης που θα διεκδικεί μέτρα στήριξης και ανακούφισης των ανέργων.

Υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών

Βάζουμε φρένο στον μονόλογο κυβέρνησης και οικονομικών συμφερόντων, για την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και της διάλυσης του κράτους πρόνοιας.

Συγκροτούμε ενιαίο πολιτικό, ιδεολογικό και κινηματικό κέντρο υπεράσπισης των δημοσίων επιχειρήσεων και αγαθών, με δικτύωση σε όλη την περιφέρεια για την υπεράσπιση του δικαιώματος της καθολικής πρόσβασης στα δημόσια αγαθά.

Κοινωνικοποιούμε τους αγώνες μας και βάζουμε φρένο στην αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και των τιμολογίων στις ΔΕΚΟ, που ήδη είναι προ των πυλών.

Υπερασπιζόμαστε την δημοκρατία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες

Βασικός πυλώνας των μνημονιακών πολιτικών είναι ο αυταρχισμός. Η κυβέρνηση βλέπει τη δημοκρατία, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα της απεργίας ως σκουριά που πρέπει να αποτινάξει από τις πλάτες του πολιτικού συστήματος. Προκρίνει την τρομοκράτηση, ενοχοποιεί και στοχοποιεί τους εργαζόμενους που έρχονται σε επαφή με το συνδικάτο τους, για την άσκηση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους.

Το σ.κ. οφείλει να δεσμευτεί -πέρα από παραταξιακές συγγένειες που μπορεί να υπάρχουν στους κάθε φορά διωκόμενους- ότι η απόλυση ή δίωξη εργαζόμενου για συνδικαλιστική δράση, συνιστά συνολική σύγκρουση με το συνδικαλιστικό κίνημα.

Προϋπολογισμός

Αν και πρόκειται για έναν προσχηματικό προϋπολογισμό (μειωμένο κατά 1,8 στην κοινωνική ασφάλιση ή με τους φόρους που συνεχίζεται το ξεζούμισμα των εργαζομένων) αφήνει όμως τα αποτυπώματά του. Επιταχύνει την παραπέρα διάλυση του εναπομείναντος κράτους πρόνοιας, της δημόσιας υγείας και παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων, μας κλειδώνει στους σκληρούς κανόνες του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής για απεριόριστο χρόνο.

Απαιτείται μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης που θα αποκαλύπτει σε όλους τους εργαζόμενους το περιεχόμενο και τη στρατηγική επιδίωξη μέσω του προϋπολογισμού των εφαρμοζόμενων πολιτικών και να διεκδικεί την διεύρυνση των αντιστάσεων και των διεκδικήσεών μας απέναντι σε αυτή την άγρια και νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Τα συνδικάτα να σημάνουν συναγερμό και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να θέσουν κεντρικό στόχο πάλης την Διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για όλους τους εργαζόμενους.

Να δεσμευτούμε σήμερα ότι, θα προχωρήσουμε με τολμηρά και αποφασιστικά βήματα, ώστε οι αντίστοιχες ομοσπονδίες να συνεννοηθούν και να συμπορευτούν για ενοποιημένες ΣΣΕ ανά κλάδο.

Η διεκδίκηση αυτή θα συνενώσει τις δυνάμεις των εργαζομένων, θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση της διεκδίκησης, θα δημιουργήσει ισχυρό και αποφασισμένο αντίπαλο απέναντι στην εργοδοσία που παίζει σε γήπεδο χωρίς αντίπαλη ομάδα, σε γήπεδο με τα συνδικάτα θεατές και τους εργαζόμενους να σκύβουν το κεφάλι, αντιμέτωπος ο καθένας με τον βραχνά της ατομικής τρομοκρατίας.

Ενοποίηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας ανά κλάδο

Συντονισμός – Συνεργασία- Ενοποίηση των συνδικάτων ανά κλάδο

Για να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι Σ.Σ.Ε – Κανένας εργαζόμενος με ατομική σύμβαση εργασίας- Συλλογική προστασία όλων των εργαζομένων

Ανασυγκρότηση της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος

Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να αντιστοιχίσει την δομή του στην σημερινή πραγματικότητα του εργασιακού τοπίου, να ανακτήσει την διαπραγματευτική και πολιτική του ικανότητα.

Απαιτείται χωρίς άλλη καθυστέρηση και δικαιολογία να προχωρήσουμε σε ένα 6μηνο σε καταστατικό συνέδριο που θα αναζητήσει τον επαναπροσδιορισμό της οργανωτικής του μορφής:

1) Ενοποίηση ΓΣΣΕ – ΑΔΕΔΥ

2) Ενοποίηση Ομοσπονδιών και συνδικάτων

3) Την εκπροσώπηση όλων των εκτός των τειχών εργαζομένων.