Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΦΡΕΝΟ ΣΕ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ

9-7-2014

Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ  ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΦΡΕΝΟ ΣΕ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ

Η χρονική στιγμή την οποία επέλεξαν τα συστημικά ΜΜΕ για να επαναφέρουν στην δημοσιότητα το ζήτημα των επερχόμενων ή έστω σχεδιαζόμενων αλλαγών στο δίκαιο των συνδικαλιστικών οργανώσεων μόνο τυχαία δεν είναι. Αυτές τις ημέρες οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα δίνουν μια μάχη αξιοπρέπειας για τους ίδιους και έναν ύστατο αγώνα προάσπισης βασικών δημοσίων αγαθών για όλους τους υπόλοιπους. Οι κινητοποιήσεις αφενός, ενάντια στην αξιολόγηση και στην περαιτέρω συρρίκνωση-υποβάθμιση του δημοσίου τομέα και αφετέρου, για την αποτροπή του ξεπουλήματος της ΔΕΗ και της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας συντονίζονται από δύο μεγάλα συνδικάτα της χώρας.

Τόσο η ΑΔΕΔΥ, όσο και η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα διότι προσπαθούν να ασκήσουν ένα από τα τελευταία συλλογικά εργασιακά δικαιώματα που τυπικά μόνον έχει μείνει όρθιο μετά το πέρασμα του νέο-φιλελεύθερου μνημονιακού τυφώνα, δηλαδή το δικαίωμα της απεργίας. Μέσα ακόμη και από προσωποποιημένες αήθεις επιθέσεις λάσπης και κατασυκοφάντησης ενάντια σε συγκεκριμένα συνδικαλιστικά πρόσωπα, τα κυρίαρχα ΜΜΕ εξυφαίνουν ένα αντι-συνδικαλιστικό σχέδιο αναπαράγοντας αυτούσια όσα εμπεριέχονται στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την χώρα μας.

Έχει προηγηθεί με πλήθος αντεργατικών νομοθετικών διατάξεων από το 2010 μέχρι σήμερα ο πλήρης θεσμικός αφοπλισμός των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο πεδίο της συλλογικής διαπραγμάτευσης με αποτέλεσμα οι συλλογικές συμβάσεις, όταν δεν υπογράφονται μονομερώς από τον εργοδότη στα πλαίσια των «ενώσεων προσώπων», να αποτελούν, πλέον, απλά επικυρωτικά φωτοαντίγραφα των εργοδοτικών εισηγήσεων. Τα συνδικάτα και οι συλλογικές ελευθερίες, μολονότι συνταγματικά κατοχυρωμένοι πυλώνες για την δημοκρατία στους χώρους δουλειάς, μαραζώνουν με τις ευλογίες των κυβερνόντων λόγω της ανεργίας, των περιορισμένων οικονομικών πόρων και της θεσμικής απορρύθμισης τους.

Το περιεχόμενο της συζήτησης για τις αλλαγές στον Ν. 1264/1982 είναι ενδεικτικό του οράματος των ελίτ για μια νέα απολυταρχική διακυβέρνηση της χώρας, χωρίς ίχνος διαλόγου με τους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων, με αντισυνταγματικά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και με την δικαστική εξουσία σε πλήρη εναρμονισμό με τις εκάστοτε καθεστωτικές νεοφιλελεύθερες επιταγές. Απώτερος στόχος είναι η απόλυτη καταστροφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων μέσα από την οριστική θεσμική απαξίωση του ρόλου τους και με στοχευμένα βήματα τα οποία είναι τα εξής:

α) η κατάργηση και τυπικά του δικαιώματος της απεργίας, εφόσον εκτός από την συνηθισμένη τακτική της συλλήβδην κήρυξής τους ως παράνομων και καταχρηστικών και την παγιωμένη πλέον επιστράτευση των απεργών, η απειλή της ανταπεργίας και η δυσκολία στην διαδικασία της κήρυξης μιας απεργίας θα ακυρώσουν στην πράξη το εν λόγω δικαίωμα,

β) η αναθεώρηση του πλαισίου των συνδικαλιστικών αδειών πέρα από τις προβλέψεις του 1264/82 σκοπό έχει να δυσκολέψει σε απαγορευτικό βαθμό το έργο της παρέμβασης στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, όπου βασιλεύουν η εργοδοτική αυθαιρεσία και η εργασιακή και ασφαλιστική παρανομία, με συνέπεια ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι να μην έρχονται καθόλου σε επαφή με τα συνδικάτα του κλάδου τους,

γ) η διακοπή της κρατικής εγγύησης και όχι όπως ψευδώς ισχυρίζονται κρατικής χρηματοδότησης για την είσπραξη των εργατικών συνδρομών για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, θα σημάνει τον οικονομικό στραγγαλισμό τους και θα θέσει μεσοπρόθεσμα σε κίνδυνο την ίδια την λειτουργική επιβίωσή τους  

Τα συνδικάτα σήμερα δεν δίνουν μια μάχη «απλά» για την επιβίωσή τους, αλλά για να κρατηθεί όρθια μια οικονομικά και παραγωγικά κατεστραμμένη χώρα.

Καλούμε τους εργαζόμενους να υπερασπιστούν το αυτονόητο δικαίωμά τους για συλλογική δράση και συλλογική διεκδίκηση.

Ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου με την φιλική ανοχή  μερίδας της συνδικαλιστικής ηγεσίας ( ΓΣΕΕ) καθιστούν την άμεση ενεργοποίηση και εμπλοκή όλων των συνδικάτων σε όλη τη κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος επιτακτική και αναγκαία.

Ε.Ε. ΜΕΤΑ