Η αγωνία του ελληνικού Λαού

Από το 27ο ''δελτίο'' της Αγωνιστικής Συνεργασίας ΟΤΕ που κυκλοφορεί
μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ σε pdf

Η αγωνία του ελληνικού Λαού

είναι αγωνία Λαού που θέλει να ζήσει και θα ζήσει

που θα παλέψει όλος μαζί ενωμένος

που θα παλέψει και θα νικήσει

Δημήτρης Γληνός

Είκοσι μήνες περάσανε από την εθνική μας γιορτή 25 Μάρτη 2010 που μας μιλήσανε για το πιστόλι που οπλίστηκε και σημάδευε τους τοκογλύφους και τους αεριτζήδες της αγοράς. Και το πιστόλι το γύρισαν επάνω μας και πυροβολούν συνέχεια.

Λίγο μετά από το Ακριτικό Καστελόριζο μας είπαν για τη νέα κατοχή.

Ένα χρόνο μετά το 2011 διάλεξαν πάλι την ίδια μέρα 25 Μάρτη για να μας πούν για το νέο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που έβαλε τις βάσεις για να μπει ο νεοφιλελευθερισμός στα Ευρωπαϊκά Συντάγματα.

Λίγους μήνες μετά διάλεξαν την άλλη εθνική μας γιορτή και παραμονές της 28^ης Οκτωβρίου του 2011 μας ανακοίνωσαν την για πολλά χρόνια παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας, της εθνικής μας αξιοπρέπειας στους επιτρόπους και τους τοποτηρητές της τρόικας.

Στους είκοσι μήνες που μεσολάβησαν έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Η Ελλάδα και ο Λαός της βιώνουν καθημερινά τη συνεχιζόμενη βάρβαρη και ανελέητη επίθεση των μεγαλύτερων παγκόσμιων και ευρωπαϊκών νεοφιλελεύθερων μηχανισμών.  Κάθε μέρα που περνάει είναι χειρότερη πολύ χειρότερη από την προηγούμενη. Κάθε μέρα ακούμε νέα μέτρα, την άλλη μέτρα παίρνουν άλλα μέτρα και το βράδυ μαθαίνουμε ότι μας λείπουν μερικά δισεκατομμύρια και ότι αν δεν καταργήσουμε τις συμβάσεις ή αν δεν απολύσουμε τους μισούς ή αν δεν μειώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις μας δεν θα μας δώσουν την έκτη ή την έβδομη ή τη δέκατη έβδομη δόση.

Και δεν είναι μόνο αυτά αλλά οι ίδιοι που φέρανε την κατάσταση εδώ που τη φέρανε, συκοφάντησαν ένα ολόκληρο Λαό και πέρασαν σε όλο τον πλανήτη την αντίληψη ότι οι Έλληνες είμαστε κλέφτες, είμαστε τεμπέληδες, ότι ζούμε παρασιτικά και άλλα πολλά και διάφορα. Και ήρθε η κυβέρνηση διά του αντιπροέδρου της και τα επιβεβαίωσε. Βγήκε ο Πάγκαλος και ανακοίνωσε το πόρισμα: «μαζί τα φάγαμε».

Στους είκοσι μήνες περάσανε νόμους. Νόμους που κατεδαφίζουν ότι ο Λαός έχει κερδίσει με αγώνες. Νόμους που τους «επιτρέπουνε» να τα ξεπουλήσουν όλα. Να μην αφήσουν τίποτε. Δεν άφησαν οικογένεια χωρίς άνεργο ή χωρίς κάποιον με μισή δουλειά ή με μισό μισθό ή με κάποιον που έκλεισε το μαγαζί του.  Άφησαν τα σχολεία και τα παιδιά μας χωρίς βιβλία. Πρώτη φορά μετά το 1946.

Και δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν. Οι συμφωνίες που υπογράψανε είναι κάτι χειρότερο από αποικιοκρατικές. Στη χώρα μας εγκαθίσταται μόνιμα πλέον ένας νέος Πιουριφόι που θα αποφασίζει, θα ελέγχει και θα τιμωρεί. Η υποτέλεια σε όλο της το μεγαλείο. Θα δίνει τις εντολές του, θα ελέγχει την πορεία της υλοποίησής τους και θα τιμωρεί τους κακομαθημένους Έλληνες που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι αυτό που γίνεται είναι προς όφελός τους και συνεχίζουν να αντιστέκονται, να διαμαρτύρονται, να απεργούν, να βγαίνουν στους δρόμους και να φωνάζουν.

Όλοι αυτοί όμως θα πρέπει να ξέρουν ότι αυτός ο Λαός δεν θα σταματήσει να αντιστέκεται, δεν θα σταματήσει να αγωνίζεται. Δεν το έκανε ποτέ άλλωστε. Και σε χειρότερες συνθήκες. Δεν θα σταματήσει να απεργεί, να βγαίνει στους δρόμους, να φωνάζει, να διαδηλώνει. Δεν θα σταματήσει να διεκδικεί ένα καλύτερο αύριο. Δεν θα σταματήσει μέχρι να διώξει από πάνω του και τους ξένους τοποτηρητές και αυτούς που τους φέρανε.