Οι συλλογικές συμβάσεις στο απόσπασμα

Από το 27ο ''δελτίο'' της Αγωνιστικής Συνεργασίας ΟΤΕ που κυκλοφορεί

μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ σε pdf

Οι συλλογικές συμβάσεις στο απόσπασμα

Η κυβέρνηση με μία σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων επιχειρεί να ξηλώσει ότι χτίστηκε τον 20^ο αιώνα, να καταργήσει πλήρως το συλλογικό δίκαιο και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας αφήνοντας όλη τη μισθωτή εργασία έρμαιο στις ορέξεις της εργοδοσίας. Όπως θα αναλύσουμε διεξοδικά παρακάτω τα δύο τελευταία χρόνια:

• Κατήργησε το κατώτερο όριο μισθών που ρυθμίζεται από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογράφει η ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις.
• Κατήργησε με παράνομες και καταχρηστικές ρυθμίσεις δεκάδες συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων στα Ν.Π.Ι.Δ. και στις Α.Ε. που ελέγχονται από το δημόσιο είτε είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο είτε όχι.
• Κατήργησε την αρχή της ισχύος της ευνοϊκότερης ρύθμισης σε περίπτωση που για τους ίδιους εργαζόμενους ισχύουν δύο είδη συμβάσεων (επιχειρησιακή και κλαδική).
• Κατήργησε την αρχή της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων και στις επιχειρήσεις που η εργοδοσία δεν εκπροσωπείται στη διαπραγμάτευση (δηλαδή μιας επιχείρηση που δεν επιθυμεί να είναι μέλος της αντίστοιχης εργοδοτικής οργάνωσης).

Η πρώτη παρέμβαση έγινε με την αναφορά που υπάρχει στην παράγραφο 7 του δεύτερου άρθρου του νόμου 3845/2010 (μνημόνιο) όπου αναφέρεται ότι «οι όροι των Ομοιοεπαγγελματικών και Επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας, καθώς και των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και οι όροι των Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας». Με την παράγραφο 9 του ίδιου άρθρου παρέπεμψε σε προεδρικά διατάγματα την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) και το κατώτατο ημερομίσθιο των νέων κάτω των 25 ετών που εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας.

Η συνέχεια ήταν οι ρυθμίσεις που εμπεριέχονται στο άρθρο 74 παράγραφοι 8 και 9 του νόμου 3863/2010, που κατεδάφισε το ασφαλιστικό σύστημα, όπου αναφέρεται η δυνατότητα πρόσληψης νέου κάτω των 25 ετών με μισθό ίσο με το 84% του κατώτατου μισθού και η δυνατότητα σύναψης σύμβασης μαθητείας με αμοιβή το 70% του κατώτατου μισθού για νέους κάτω των 18 ετών.

Γύρω στα τέλη του 2010 με το νόμο 3899 άρθρο 13 μπήκαν στη ζωή μας οι λεγόμενες ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας με τις οποίες για πρώτη φορά καταργήθηκε η αρχή της ισχύος της ευνοϊκότερης σύμβασης (μεταξύ κλαδικής και επιχειρησιακής) και προβλέφθηκε η δυνατότητα υπογραφής σύμβασης με μικρότερους μισθούς από ότι όριζαν οι κλαδικές. Με τον ίδιο νόμο κατακρεουργήθηκε ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας και από όργανο της εργατικής πλευράς κατέληξε να γίνει το μακρύ χέρι της εργοδοσίας.

Με αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις κατάργησε πολλές συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε όλες τις ΔΕΚΟ εισηγμένες ή μη στο χρηματιστήριο. Οι παρεμβάσεις αυτές είναι παράνομες και η κυβέρνηση δεν είχε νομικά τέτοιο δικαίωμα. Ωστόσο το έκανε και σήμερα δεκάδες αν όχι παραπάνω συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχουν καταργηθεί. Κάτι τέτοιο άλλωστε έγινε και με το δικό μας το ΓΚΠ ο οποίος αν και ήταν προϊόν συλλογικής σύμβασης η προηγούμενη κυβέρνηση τον κατάργησε με νόμο.

Με το τελευταίο νομοθετικό τερατούργημα έγιναν δύο ακόμη παρεμβάσεις.

Με την πρώτη καταργήθηκαν όλες οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε ότι αφορά τους μισθούς όλων των επιχειρήσεων στις οποίες το δημόσιο συμμετέχει με ποσοστό άνω του 51%.

Με τη δεύτερη καταργείται το μεγαλύτερο μέρος της συλλογικής προστασίας και διαπραγμάτευσης στον ιδιωτικό τομέα. Με το νόμο αυτό καταργείται η επέκταση της ισχύος της κλαδικής σύμβασης σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου και κάθε επιχείρηση μπορεί να υπογράφει με το επιχειρησιακό σωματείο ή και με ενώσεις προσώπων στις μικρές επιχειρήσεις συλλογικές συμβάσεις που θα προβλέπουν μισθούς μικρότερους από ότι προβλέπει μια κλαδική σύμβαση. Τέλος καταργείται μέχρι το 2014 η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Την κατάργηση στην πράξη όλων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την απογείωση των ατομικών συμβάσεων και το εργατικό κόστος να μπαίνει στο φαύλο κύκλο του ανταγωνισμού.

Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) υπονομεύεται από τη ρύθμιση για νέους που θα αμείβονται με μισθό ίσο με το 84% ή και 70% στις συμβάσεις μαθητείας.

Οι κλαδικές συμβάσεις υπονομεύονται από την κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης και από τη μη εφαρμογή τους στις επιχειρήσεις που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις.

Μετά απ’ όλα αυτά αν κάποια οργάνωση καταφύγει στον καινούριο και αποδυναμωμένο ΟΜΕΔ και καταφέρει ενδεχομένως να πάρει κάποια αύξηση η εργοδοσία θα την προσβάλει στα δικαστήρια.

Τέλος η φάμπρικα που ξεκίνησε και που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις των ΔΕΚΟ και πρώην ΔΕΚΟ τείνει να καταργήσει κάθε έννοια συλλογικής σύμβασης.

Τα χειρότερα έπονται. Η κατάργηση του κατώτατου μισθού που υπογράφει η ΓΣΕΕ θα σημάνει την αρχή του τέλους της συνομοσπονδίας.  Αυτό σε συνδυασμό με το χτύπημα που δέχονται οι κλαδικές, οι ομοιοεπαγγελματικές και οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα έχει αλυσιδωτές αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο των ομοσπονδιών και των πρωτοβάθμιων σωματείων. Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την ύπαρξη των συνδικαλιστικών οργανώσεων.