Οι συλλογικές συμβάσεις στο απόσπασμα

Οι συλλογικές συμβάσεις στο απόσπασμα

Ο νόμος 1876/90 είναι ο νόμος που ασχολείται με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Είναι ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα νόμους που ψηφίστηκε και από τους 300 Βουλευτές. Ήταν ένας νόμος σύμβολο που βρέθηκε στο στόχαστρο της τρόικας και των μνημονιακών κυβερνήσεων και τελικά του άλλαξαν τα φώτα και η πλάστιγγα της διαπραγμάτευσης έγειρε υπέρ της εργοδοσίας.

1.      Κατάργησαν τη δυνατότητα καθορισμού του κατώτερου μισθού από τους κοινωνικούς συνομιλητές (εργοδότες και εργαζόμενοι) και το ύψος του το καθορίζει η κυβέρνηση. Αυτό μειώνει το ρόλο και την παρέμβαση της ΓΣΕΕ.

2.      Κατάργησαν τον κατώτερο μισθό που είχαν συμφωνήσει εργοδότες και εργαζόμενοι και θέσπισαν ένα άλλο πολύ μικρότερο και δύο ταχυτήτων. Για τους άνω των 25 ετών 586 € και για τους μικρότερους 511 €. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη βίαιη μείωση των μισθών σε όλα τα επίπεδα.

3.      Κατάργησαν την αρχή της ισχύος της ευνοϊκότερης σύμβασης. Αν για τον ίδιο μισθωτό ίσχυαν δύο συμβάσεις κλαδική και επιχειρησιακή ίσχυε η ευνοϊκότερη ενώ μετά τις αλλαγές υπερισχύει πάντα η επιχειρησιακή.

4.      Κατάργησαν την επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων στις επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου. Αυτό μαζί με το προηγούμενο είχαν σαν  αποτέλεσμα ο μισθός να γίνει το σημαντικότερο κομμάτι του ανταγωνισμού μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων.

5.      Κατάργησαν τη δυνατότητα προσφυγής των συνδικάτων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ). Τελευταία μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε παράνομη αυτή τη ρύθμιση ψήφισαν μια νέα προκειμένου να «υπερβούν» τη δικαστική απόφαση και έβαλαν νέα φίλτρα προστασίας της εργοδοτικής ασυδοσίας.

6.      Θέσπισαν  την κατάργηση όλων των όρων παλαιότερων συλλογικών συμβάσεων μετά τη λήξη της τρίμηνης μετενέργειας εκτός του βασικού μισθού και των επιδομάτων χρόνου υπηρεσίας, επικίνδυνου και ανθυγιεινού, τέκνων και σπουδών.

Αυτό το νέο πλαίσιο μαζί με το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον αλλά και το μπαμπούλα του λεγόμενου νέου μοντέλου λειτουργίας με τη μεταφορά  έργου και προσωπικού σε άλλες εταιρείες εκμεταλλεύεται η διοίκηση του ΟΤΕ στην πορεία των διαπραγματεύσεων για τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας.

Η νέα κατάσταση και το νέο πλαίσιο απαιτεί μια άλλη πορεία από το συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό που απαιτείται είναι η ενημέρωση, η συμμετοχή και  η αγωνιστική παρέμβαση προκειμένου να υπάρξει ένα αντίβαρο, προκειμένου οι διαπραγματεύσεις για τη νέα συλλογική σύμβαση (όταν κυκλοφόρησε η εφημερίδα το θέμα ήταν ανοιχτό) να έχουν θετική κατάληξη, προκειμένου όλοι μαζί να επιβάλουμε την επαναφορά των ρυθμίσεων που προστάτευαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις από την εργοδοτική αυθαιρεσία. Διαφορετικά το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων θα είναι φτωχό και η προοπτική των συμβάσεων αλλά και αυτή η ίδια η ύπαρξη του συνδικαλιστικού κινήματος είναι επισφαλής.