Στον καιάδα μισθοί, συμβάσεις, συντάξεις, δικαιώματα

Εδώ το άρθρο σε PDF

Στον καιάδα μισθοί, συμβάσεις, συντάξεις, δικαιώματα

Όλοι στους δρόμους

του Γιάννη Δούκα

μέλους της Ε.Ε. της ΟΜΕ – ΟΤΕ

Αθήνα 13/2/2012

Μετά την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου και της νέας δανειακής σύμβασης τα βασικότερα θέματα που ήταν στην ατζέντα των διεκδικήσεων του συνδικαλιστικού κινήματος δηλαδή οι μισθοί, οι συντάξεις, οι θέσεις εργασίας και οι εργασιακές σχέσεις οδηγούνται στον καιάδα και οι όποιες προστατευτικές διατάξεις γλύτωσαν από την πρώτη επιδρομή καταργούνται.

Από την άλλη πλευρά όπως και στο πρώτο υπάρχει και πάλι  η πρόβλεψη ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται να πάρει και άλλα μέτρα εφ’ όσον χρειαστούν. Με απλά λόγια οι εκβιασμοί που έχουν γίνει για να πάρουμε την έκτη, την έβδομη ή τη δέκατη έβδομη δόση θα συνεχιστούν. Σύμφωνα με το νέο μνημόνιο:

·         Οι κατώτατοι μισθοί θα μειωθούν με νομοθετική ρύθμιση κατά 22% (προς δόξα των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων) και οι μισθοί των νέων κατά 32%.

·         Η μέγιστη διάρκεια ισχύος μιας σύμβασης θα είναι τα τρία χρόνια.

·         Οι συλλογικές συμβάσεις που βρίσκονται σε ισχύ θα λήξουν το αργότερο σε ένα έτος από την ψήφιση του νόμου.

·         Το εξάμηνο τις ισχύος που είχαν μετά τη λήξη τους γίνεται τρίμηνο.

·         Η διαπραγμάτευση μιας νέας σύμβασης δεν θα ξεκινά από εκεί που ήταν η προηγούμενη αλλά από πολύ χαμηλότερη βάση αφού μετά το πέρας του τριμήνου αν δεν υπάρχει νέα σύμβαση επανερχόμαστε στο βασικό μισθό. Πως θα εξειδικευθεί αυτό άραγε; Πρόκειται για το βασικό μισθό που κατέχει κάποιος, πρόκειται για τον εισαγωγικό του μισθό ή μήπως ακόμη χειρότερα η νέα διαπραγμάτευση ξεκινάει από τον κατώτατο μισθό;

·         Όλες οι ωριμάνσεις είτε προβλέπονται με νόμο είτε με συλλογική σύμβαση παγώνουν μέχρι να πέσει λένε η ανεργία κάτω από 10%. Εδώ την κατάργηση την ονομάζουν πάγωμα και πέφτει και δούλεμα στους άνεργους.

·         Καταργείται η μονιμότητα σε όλες τις ΔΕΚΟ, τις πρώην ΔΕΚΟ και τις τράπεζες και μπαινοβγαίνουν ρυθμίσεις για μονομερή δυνατότητα της εργοδοσίας για επιβολή ευέλικτων μορφών εργασίας.

·         Καταργείται η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ

·         Οι απολύσεις και οι «εφεδρείες» στο δημόσιο θα συνεχιστούν και ανοίγει ένας νέος κύκλος για νέες μειώσεις μισθών.

·         Κλείνει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), η επιδότηση επιτοκίου για δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες στεγαστικών δανείων και η επιδότηση ενοικίου για άλλους τόσους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους καταργούνται και

·         Τέλος κλείνει ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ), καταργούνται οι κοινωνικές παροχές που χορηγούσε και καταργείται και η χρηματοδότηση της μισθοδοσίας του προσωπικού των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να τα δούμε και κάτω από τη νέα κατάσταση που έφεραν προηγούμενα νομοθετήματα που έκαναν τις απολύσεις πιο εύκολες και πιο φτηνές. Με το δεύτερο μνημόνιο προωθούν την κατάργηση του εναπομείναντος εργατικού δικαίου, την κατάργηση της όποιας προστασίας από την αυθαιρεσία του εργοδότη, την κατάργηση στην πράξη όλων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη συνεχιζόμενη και όχι μόνο εφ’ άπαξ συμπίεση όλων των μισθών προς τα κάτω, την απογείωση των ατομικών συμβάσεων. Όσο για το κλείσιμο του ΟΕΚ και του ΟΕΕ αναφέρουν με απύθμενο θράσος ότι κλείνουν γιατί ασχολούνται με κοινωνικές δαπάνες μικρής προτεραιότητας.

Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) υπονομεύεται και μαζί της υπονομεύεται και το δικαίωμα της ΓΣΕΕ να υπογράφει το ύψος  των κατώτερων αμοιβών αφού η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί με νόμο να μειώσει το μισθό που συμφώνησαν οι συνδικαλιστικές και οι εργοδοτικές οργανώσεις.

Οι κλαδικές, οι ομοιοεπαγγελματικές και οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπονομεύονται από τη μείωση του χρόνου ισχύος μετά τη λήξη τους σε τρίμηνο και από το ότι η νέα διαπραγμάτευση δεν ξεκινάει από εκεί που ήταν αλλά από πολύ χαμηλότερη βάση καθώς και από την κατάργηση των ωριμάνσεων.

Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε την αποδυνάμωση που θα φέρει στα συνδικάτα η άρση της μονιμότητας και η περαιτέρω ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις. Η ραχοκοκαλιά του συνδικαλιστικού κινήματος μέχρι σήμερα ήταν οι οργανώσεις εκείνες που τα μέλη τους ήταν προστατευμένα από την απόλυση και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Επίσης θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι δεν είναι άμεσα μετρήσιμο όμως σίγουρα είναι μεγάλο το οικονομικό πρόβλημα που θα επιφέρει στα συνδικάτα το λουκέτο στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας.

Τέλος καταργούν και τη δυνατότητα προσφυγής ακόμη και στον αποδυναμωμένο πλέον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) αφού στο μνημόνιο προβλέπεται ότι η προσφυγή θα μπορεί να γίνει μόνο με συμφωνία και των δύο μερών πράγμα που αποκλείεται ποτέ να συμβεί.

Το άλλο μεγάλο θέμα έχει να κάνει με το ασφαλιστικό σύστημα και τις συντάξεις.

Το μεγάλο πρόβλημα που έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα έχει να κάνει με την απώλεια που θα έχουν  τα ασφαλιστικά ταμεία από το κούρεμα που θα υποστούν τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι μέσα στο νόμο υπάρχει ρύθμιση που προβλέπει αστική και ποινική ασυλία των διοικήσεων των ταμείων για την απόφαση που θα πάρουν και που θα βλάψει τα ταμεία που διοικούν. Μαζί με το κούρεμα η κυβέρνηση σχεδιάζει τη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Μαζί μ’ αυτά προδιαγράφεται νέα μείωση των κύριων συντάξεων, ισοπέδωση των επικουρικών συντάξεων και παρέμβαση και στα ταμεία παροχών εφ’ άπαξ.

Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά λόγω των κεντρικών πολιτικών επιλογών που μειώνουν τους μισθούς και συνακόλουθα των εισφορών, βαθαίνουν την ύφεση και αυξάνουν την ανεργία. Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι έχουν πληρώσει αυτές τις επιλογές με την αύξηση των ορίων ηλικίας, με την αύξηση των απαιτούμενων χρόνων υπηρεσίας, με τη μείωση των συντάξεων.

Οι νέες κυβερνητικές επιλογές έρχονται να συνεχίσουν αυτή την κατάσταση, να συρρικνώσουν την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, να μειώσουν τα έσοδά τους, να μειώσουν εκ νέου τις κύριες συντάξεις, να κατακρεουργήσουν τις επικουρικές συντάξεις και να βάλουν χέρι και στα ταμεία που χορηγούν εφ’ άπαξ. Είναι καθαρό ότι οι βλέψεις και οι στοχεύσεις της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν είναι η κατεδάφιση ακόμη και αυτού του ασφαλιστικού τοπίου με τις μειωμένες παροχές και συντάξεις το οποίο οι ίδιοι έφεραν και ψήφισαν πριν λίγο καιρό. Είναι καθαρό ότι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα συνεχίσει να έχει καταστροφικά αποτελέσματα στο ασφαλιστικό σύστημα με ότι αυτό συνεπάγεται για τους σημερινούς και τους μελλοντικούς συνταξιούχους.

Όπως βλέπουμε το δεύτερο μνημόνιο ανοίγει το δρόμο για την πλήρη και ολοσχερή κατεδάφιση του εργατικού δικαίου, των μισθών, των συντάξεων και των εργασιακών σχέσεων και προδιαγράφει τη στρατηγική ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος πράγμα που θα θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την ύπαρξη των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Ωστόσο θεωρούμε πως ακόμη υπάρχει ελπίδα. Η κοσμοπλημμύρα στο κέντρο της Αθήνας και σε όλες τις μεγάλης πλατείες της χώρας το βράδυ της 12^ης Φεβρουαρίου δείχνει ότι αυτός ο Λαός συνεχίζει να μάχεται, συνεχίζει να αντιστέκεται. Η κοσμοπλημμύρα και κοσμοσυρροή ξεπέρασε και τις συνδικαλιστικές και τις πολιτικές ηγεσίες. Η μεγάλη συμμετοχή δείχνει ότι αυτός ο Λαός δεν θα σταματήσει να μάχεται, δεν θα σταματήσει να αντιστέκεται μέχρι να διώξει από πάνω του και τους ξένους τοποτηρητές και αυτούς που τους φέρανε.